dertli artık bıkmış sıklmış panpalar gelin

ayrıca okuyan ve yardımcı olmaya çalışan ve fikirlerini paylaşan tüm panpalarıma teşekküler dilerim

@1 ne diyon yarak kafası artiz mi olcan başımıza

seni mutlu etmek için hayatına girdim ben diyen bile en sonunda sen çok iyisin, sorun sende değil bende değil diyip çekip gidiyor, seni hayatımın merkezinde görüyorum dediği halde, herşeye değersin dediği halde..en ufak bişeyde ben kendimi hazır hissetmiyorum, bi süre görüşmeyelimle başlıyor süre ver ile başlıyor.. hayat o kadar basit ki bişeyi ya istersin ya istemezsin, geri kalan herşey bahanesi işin. dıbınakoyim

@29 seninde şukunu verdim panpa şimdi gibtir git

@25 panpa bak üzmek istemem yada umutlarını kırmak falan ama ne yazık ki anlaman gerekn nokta dediğin gibi 10 adımda atsan diğerlerine göre yinede düşmeye mahkumuz geriye panpa çünkü çekerler panpa arkandan çekerler düşürürler.@27 dede biraz bahsettim hani . çok şanslar yakaladım aklımın ve zekamın bana çok yararı oldu lise yıllarında çok popülerdim panpa koskocaman lisede devlet imkanlarıyla dilim sayesinde 4 ülke gezdim herkes bütün kızlar hayran hayran bakarlardı am züt muhabbetine girildi yine gibi algılanmak istemiyorum ama okulun en popüler kzılarıyla falan çıkmıştım panpa gel gelelim sonra yine dediğim gibi ensemden tutup yerle bir ettiler panpa onların postalları çok büyük kaldırırlarsa ayaklarını indirdiklerinde ölümün oluyor panpa şimdi onlar kendi paralarıyla iste4dikleri ülkeleri geziyorlar benden bir farkları yok sen ne kadar on adım gidersen git onların senden 50 adım ileride giecek güçleri var sadece istediklerini yapıyorlar biz ise mecbur kaldıklarımızı ve elimizde var olanları

@1 entry-nick

@24 hak verdiğin için teşekkürler panpa

@21 çocukluk yıllarımız hemen hemen aynı geçmiş panpa.
farkımız yalan söylemeyeceğim ben lisede bir ara sordum kendime neden kaybediyorum diye sonra antilop olduğumu unutup aslanlar gibi takılmaya başladım onların ortamında bulunmaya onların özbenlikleriyle hareket etmeye başladım çok bin birisi olup çıktım toplumun deyimiyle sonra ne mi oldu kendimden iğrendim panpa o nefret ettiğim insan tipi olup çıkmıştım nerden çıktığımı nerden geldiğimi unutmuştum bunu aslanlar benim yüzüme vurduklarında anladım ve sonra işte yuvama döndüm.bu durumu buz devri filminde kendini kuş zanneden o son dişi mamuta benzetirim mamut olduğundan haberi olmayan ağaçlarda kuş gibi kilosu olmasına rağmen asılı durmaya çalışan o dişi mamut gibi

Hepsini okuyan var mı amk

ha ama şöyle birşey var panpalar..ben hayattan tamamen umutsuz değilim.. allaha şükür zekam var kafa çalışıyor yani..ama şans yok. çabalar boşa gidiyor.. yanımdaki biri 1 adım atıyor ben 10 adım atıyorum fakat geriye gidiyorum..ama bi yerlerden birşeyler olacak hissediyorum.. anasını gibecem o zaman hayatın görün bak buraya yazıyorum..

çok sığ bi yorum yapayım; muhtemelen 20li yaşlarındasın, bulunduğun yeri ve hayatı sorguluyorsun, sosyal hayatın vasat veya altı. 3-4 seneye şans eseri güzel bir kızla hayatını birleştireceksin, okul, iş, nişan, evlilik falan derken bunları düşünüp bunalıma girmeye vaktin kalmayacak zaten. düz ama isabetli bi yorum oldu zannedersem. ne diyordum, umarım güzel gelişir hayatın. güzel bir hayata sahip bir adam değil de, güzel bir hayata sahip olmak için ne yapması gerektiğini bilen, yapan, ve geriye çekilip bekleyen bir adam yazıyor bunları

içimi okumuş bin. vrdim şuklanı güzl kardşim.

@43 cevap verdim panpa teşekkürler

cevap yazdım panpa

@40 link olmamış panpa

@39 dedim ya panpa beklemiyoruz aslında hayatlarımız bundan ibaret.

http://youtu.be/-swmlVVjlSc

hala bişeyler beklemek mümkün mü geri adım atan birinden. aptallık mı beklemek. yapacak daha iyi bişeyin yok da ondan bekliyosan yine mi aptallık. bi insan neden beklenir

@34 doğru panpa 22 yaşındayım ama bulunduğum yeri ve hayatı sogulamaya başlayalı uzun yıllar oldu 14 yaşında çalışmaya başladım babam öyle pekte tutumlu ve ilgili bir insan değildi uzun yıllar turizmde çalıştım 4 ülke gezdim çok yalnız kaldım lise 1 de cemaat yurtlarında kaldım sonra ışık evlerine çıkardılar ezildim ev abiliğine büründüm insanlara nasihaatlar verdim dini öğretmeye kalktım sonra ayrıldım bin geçen bir hayatım oldu sonra dediğim gibi yine ezildim enseme vurdular ve çöplüğüne dönmemi söylediler döndüm ama alkole başladım bunalıma girdim 3 intihar girişimim oldu ki hala solunum yollarımda ki hasar devam ediyor 2009 yılında alkol tedavisi aldım en genç hastaydım oradaki kendimi felsefeye verdim tanrı kavrdıbını yitirdim ve şimdi artık geçmişime bakıyorumda bunları o yüzden yazıyorum panpa. ama vereceğin öneriler ve telkinler varsa bir büyüğümsen eğer büyüğüm olarak dinlemek boynumun borcudur yaparmıyım bilemem ama en azından karşıma çıkarsa birgün farkındalığım olur.

derdiniz nedir la sizin