26 yaşındayım, 10 küsür yıl önce neler yaşadıysam tekerrür etti sanki.

elimdeki sigara titriyor anılarına

ne garip. sanki bedenim etimden çekildi. çok acayip.

eski zamanlardan bahsedicem biraz.

babam bizi terk etmişti, büyük bir ekonomik zorluk içindeydik. bir şekilde arkadaşımın açtığı bir internet kafeye ortak oldum. lise zamanlarımdı, okuldan çıkıp orada çalışıyordum. büyük ortaktan kalan artıklarla geçiniyorduk bir şekilde.

o zamanlar bir forum sevdasıdır gidiyor. biz de açtık bir forum. bir sürü üyesi oldu, şans eseri gurbetçiler de üye olmuş. onlarla sohbet muhabbet ediyoruz, birkaç kız da var. ben birine tutulmuşum. deli gibi konuşuyoruz msn'de. kendime uygun olduğunu düşünüyorum kızın, çünkü çok çekici değil. kız sürekli bana olmaz bizim iş ayarı çekiyor. zaten arada koskoca sınır var. nereye ilişki yaşayacaksın diyorum. fazla detaya da girmek istemiyorum.

beğenilerine bakıyorum şimdi...

resul dindar, murat başaran, irem derici...

vay be, bu o kız mı ya...

söyleyecek sözüm bitti. ben böyle dünyanın anasını gibeyim.

skype yükledim telefonuma, arkadaşlarla konuşmak için. bir baktım kendi resmim var, bir profil. ulan dedim bu ne? bir baktım yıllardır kullanmadığım mailimin profili. dedim dur şunu bir açayım. şifreyi mifreyi unutmuşum tabi. biraz uğraştım, ettim açtım.

maillerime bakayım dedim, hepsi gitmiş. outlook mu ne bir gibim olmuş, gelen kutusu her yer bomboş. ama kişiler duruyor. bir baktım o.

nasıl bir his tanımlayamam. çocukluk anısı desen değil, çocukluk arkadaşını görmek gibi desen değil... gibim sonik, dünyanın en garip hislerinden biri.

bir baktım, adı soyadı ve başka bir soyadı.

evlenmiş.

kocasıyla resmi var.

hemen facebook'u açıp arattım. anında çıktı...

kocasını nasıl tarif edeyim... göbekli, kara, tam amca işte mk. alnında saçlar seyrelmiş. güvenlik görevlisi tipli bir herif. ama facebook hesabı yok adamın. enteresan ama öyle.

çocuğu kucakta daha. hiç anlamam kaç yaşında bilmiyorum da, kıvırcık bir oğlan.

kız... tanıyamadım.

çok yaşlanmış. bütün fotoğraflarına baktım... sadece bir fotoğraf. oğluna doğum gününde o salak saçma kukuletayı takarken çekilmiş bir fotoğrafta benziyor hatıralarımdaki kadına...

o fotoğraf da 2012'de çekilmiş dıbına koyim... profil resmindeki fotoğraf... yaşlanınca bu hale dönüşeceği aklımın ucuna gelmezdi.

çok güzeldi. keşke hep öyle hatırlasaydım. kocasını görüp gibik bir vicdan azabı içime oturmasaydı.

neler dedi adama acaba... beni anlattı mı? hiç sanmam.

oğlumuza koyacağımız ismi konuşmuştuk. bu değildi. ahmet gibi bir isim koymuşlar...

çok garip... gerçekten çok garip.

sonra arıyor beni, diyor ki durumlar çok kötü. annem ağzıma sıçtı, seni söylemedim. ama inanmıyor bana. bir daha görüşemeyiz.

ulan hayatta bir sürü insan kaybetmiş bir çocuktum ben o yaşta. hiçbir ölüm beni bu kadar acıtmamıştı. o yüzden ilk aşkın ızdırabını yaşayan kardeşlerim varsa, gözlerinden öpüyorum. felaket bir şey...

işe gitmiyorum, okula gitmiyorum... anasını gibeyim gidecem yanına diyorum. gidemiyorum.

sonra tekrar ufak tefek bir şekilde konuşmaya başlıyoruz. üniversiteye buraya gel diyor. tamam diyorum. ders çalışmaya başlıyorum. tek hedefim yanına gitmek. puanı acayip düşük, o yüzden de rahatım. aileme söylüyorum, anlam veremiyorlar. mal mısın diyor kime söylesem. ama kararım kesin yani gidicem.

sonra bir gün beni arıyor. annem seni öğrenmiş, artık hiçbir şansımız kalmadı diye. öfkeden kuduruyorum, giberimler, dıbına kodumununlar, huurlar gırla dökülüyor ağzımdan... bahane ettiğini düşünüyorum çünkü.

pişmanlık çabuk geliyor. arıyorum, ortak arkadaşlarımıza yalvarıyorum, hiçbir şekilde ulaşamıyorum. aylar geçiyor. bir mesaj geliyor telefonuma. seni çok seviyorum, seni hiç unutmicam, ama böyle olması gerekiyor, gibi bir mesaj.

unutmak yıllar sürüyor beyler. ama unutuyor insan. şu an takriben bir 10 yıl geçti. neler yaşadım neler... uzun süreli, kısa süreli ilişkiler. tek öpücüklük hikayeler, dört senelik bir ilişki vs... bir şekilde unutmuşum onu, yaşadığım her şeyi.

bu gece hatırladım hepsini ve onu buldum. seneler sonra...

bir bakıyorum telefonda konuşuyor ve ağlıyor. annesi öğrenmiş türkiyede olduğunu. nerdesin sen huur diye bağırıyor telefondan. dizlerimin bağı çözülüyor. çırılçıplak tuvaletin kapısına çöküyorum. kapıyı açmaya cesaretim yok. ne tak yicem, ne tak yicek, ne tak yicez üçgenindeyim.

kapıyı açıyor. o an yaş farkımızı algılıyorum. yani sanki ufak bir çocuğum, o da benim ablammış gibi. hadi giyin. şunu al şurdan, hadi falan. sarılmak istiyorum izin vermiyor. giyiniyoruz. çıkıyoruz. terminale gidiyoruz, memleketine bilet alıyoruz. oturuyoruz hiç konuşmadan. saatlerce belki. çünkü çok beklemiştik otobüsü öyle hatırlıyorum.

neyse otobüs geliyor binip gidiyor. ağlıyorum hayvan gibi. böyle bir çaresizlik yok. babasını anlatmıştı, manyağın önde gideniymiş. eve giderken prova yapıyorum kendi kendime telefon her an çalacakmış geliyor. ama çalmıyor günlerce...

o buluşmadan sonra uzun süre uzak ilişki tribini yaşıyoruz. msn'de cam showlar, fotoğraflar gırla... klasör yapıyorum hepsini. özledikçe açıp otuzbir çekiyorum. ferre izlemeyi bırakıyorum artık. kadınım var yani. özel isteklerimi söylüyorum. yapıyor yolluyor falan. kafam rahat...

türkiyeye dönüşünde gene katakulli yapıyoruz ama bu sefer evi ayarlayamıyorum. babamın bir arkadaşıyla konuşuyorum, otelde kalıyoruz. orada ilk defa anal ciks deniyoruz. başaramıyoruz. çünkü iğreniyor sürekli, benim gözü dönmüşlüğüm bir işe yaramıyor, kusuyor musuyor. anasını gibim ben sildim o yerleri... neyse.

gecemiz gündüzümüze karışıyor, sürekli bir ciks halindeyiz. ciks denirse...

sabaha karşı hayatım boyunca unutamadığım o anı yaşıyoruz. uyukluyorum, hala ağırlığını üzerimde hissediyorum, sevişiyorum onunla rüyamda. bir anda ağlama sesleri duyuyorum. zar zor uyanıyorum.

orada kalıyoruz, dokunuyoruz birbirimize, hayatında hiç erkek bedeni görmemiş o da. heyecandan ölüyoruz. yemek yemiyoruz, su içmiyoruz. bedeninin her noktasını ezberlemek istiyorum. git gide fark ediyorum ki gerçekten ben ferrelar sağolsun daha çok şey biliyorum kızdan. oral yapıyorum, göğüslerini emiyorum. ve bunları ilk kez yapmama rağmen inanılmaz övgüler alıyorum. tabi yaş ilerledikçe bu övgülerin hiç değişmediğini, bunların kadınların her partnerine söylediği bir yalan olduğunu anladım. çünkü ilk yaptığımda da harikaydım, hala harikayım. bir gıdım ilerleme olmaz mı, neyse. kız bana aşık oluyor, ben ona git gide.

ilk kez eline aldığında oral ciks yapmak üzere kalkıyor yanımdan. o oral ciksi unutmuyorum. çünkü yaklaşık birkaç saniye sürmüştü. yüzüne gelmişti, ben de gülmüştüm. o da bana kızmıştı, ilk defa yapıyorum neden gülüyorsun diye. kız git gide beni sorguluyor, başkasıyla yaptın mı, nerden biliyorsun falan.

ben de triplere giriyorum. bunları konuşmayalım olur mu, yapmışssan da yapmışımdır, seninle yaşadığımı asla yaşamadım vs. neyin kafasıymış bilmiyorum da, yalan söylüyorum kıza işin özü. neyse ben oral ciks yaparken dilimi kızlık zarına sokup çıkarıyorum. bu mu bize engel olan şey diyor, öfkeleniyor. bazen üstüme çıktığında içine sokmak istiyor. istemiyorum. ailenle tanışıcam yapamam diyorum. bu konudaki delikanlılığım takdire şayandı...

kaldı ki kız bir şey fark etmez zaten evlenicez falan diyordu. evlenmedik. neyse...

eve geliyoruz. elimizde torbalar, alışveriş yapmışız. ben mutfağa koyuyorum. koltuk moltuk yok yer döşeği var evde. oturuyoruz. olm şu an hayal meyal hatırlıyorum ama heyecandan şah damarım öyle bir atıyordu ki kız sabit kalmıyordu, sürekli vibrasyon halindeydi görüntüsü. o kadar heyecanlıyım. neyse ben ne yapacağımı da bilmiyorum. bakıyorum kıza sadece. seni öpmek istiyorum diyor. yaklaşıyor iyice. gözlerini kapatıyor, ben kapatamıyorum. geberiyorum lan. yavaş yavaş üstüme çıkıyor, kucağıma oturuyor. bak bu an gerçekten zihnimde olan tek şey neden böyle bir şey yapıyor ki? şeklindeki düşünceydi. anlam veremiyordum yani neden seviştiğine, ben onu öpemiyordum bile. zaten kucağıma çıktığı an boşalıyorum. söyleyemiyorum tabi. üstümde gidip geliyor. zaten halihazırda boşalmış olmanın verdiği koy zütüne ruh haliyle hayatımda ilk kez bir kadın bedenine dokuyorum. muhteşem bir kadının bedenine...

neyse ben bir ev ayarlıyorum. şimdi burada da açıklık getireyim, derdim kızı gibmek değil. gibmek ne kelime olm, bakamıyorum bile kıza. derdim birlikte zaman geçirmek, yanında uyumak falan. zaten kız erken geliyor, nerede kalacak...

neyse ben ayarlıyorum evi. çok saçma bir yerde; varoş bir mahallede ev. neyse içini bir temizliyorum, donatıyorum. öldürüyorum kendimi hazırlıklar için. neyse gene gidiyorum esenlere, bu sefer hiç çekincem yok. koşuyorum sarılmak için. hemen gidip benim memlekete alıyoruz bilet. biniyoruz otobüse. başını omzuma koyuyor, uyuyor. hayatımda ilk defa bir kadının ağırlığını hissediyorum. ellerimi tutuyor... sonsuzluğa yol alıyoruz. hayatımın en mutlu anlarından biriydi o yolculuk.

aylar geçiyor, bir internet sitesi var, ordan mesaj atabiliyorsun o ülkeye bedava. onun bana mesaj atması daha ucuz. şimdi akıllı telefonları olan gençler bunları anlamıyorlar; ama mesajdan başka, o harflerden başka iletişim kurma şansın yok. neyse türkiye'de ailesi yaşıyor, gelip gidiyor mecburen. ilk geldiği gün karşılamaya gidiyorum esenlere. deli gibi heyecanlanıyorum, üstümde pardösü var bir tane. demek ki kışmış. bana büyük oluyor, çünkü babam evden giderken unutmuş. beni büyük gösteren tek kostüm o üzerimde. karşıdan bir kız geliyor. diyorum o mu. olmasın o. bu kadar güzel bir kıza ben dokunamam falan. büyük aptallıklardayım. neyse kız geliyor, sarılıyoruz. titriyoruz ikimiz de. yüzüne bakamıyorum bile. servise biniyoruz, salaklaşıyorum. gerizekalı şeyler anlatıyorum. bana bakıyor hayran hayran gülüyor. cennetteyim.

neyse ilk buluşmamız yaklaşık 5 saat falan sürdü. sonra ben memleketine gideceği otobüse bıraktım onu. esenlere geri döndük yani. türkiyede olunca işler kolay, arıyorsun, mesajlaşıyorsun. konuşuyoruz sürekli. zihnimin bir köşesi gerçek mi? diye soruyor sürekli. çünkü internet kafedeki kimse inanmıyor bana. kız o kadar güzel bir kız... neyse diyorum ki ailene yalan söyle, erken bir tarih ver dönüşünü; ama dönme. yanıma gel. kız tamam diyor.

neyse anlatim nolcak mk.

bunlar üniversite okuyorlar orada. ben liseye gidiyorum. ama yakalıyorum onları bir şekilde, muhabbetime bayılıyorlar. neyse bu kız bana yol veriyor. ben açıp şu şarkıyı dinliyorum:

https://www.youtube.com/watch?v=VmVnwm12qpo

bu kafalardayım yani. gayet malım. tekrar ediyorum, liseye gidiyorum.

neyse beni teselli etmeye başka bir arkadaşı geliyor sohbete, konuşuyoruz msn'den. kız o kadar güzel ki, webcam'de yapmadığım şaklabanlık kalmıyor. kıza aşık oluyorum git gide. ama cesaret etmek ne kelime, kanka muhabbetinden öteye gidemiyorum. sonra bir gece okula uykusuz gitmeyi göze alarak konuşuyorum kızla. kız bana diyor ki hala seviyor musun onu, diyorum ben onu hiç sevmiyormuşum ki. nerden anladın, sen anlattın falan. bir bakıyorum kıza dökülüyorum. kız da karşılık veriyor. hala şaşırıyorum ama, biz hiç el ele tutuşamadan birlikte olmuş oluyoruz.

hala profile bakıyorum. kaçıncı sigarayı içiyorum bilmiyorum.

bir de şu an ilişkim var, kız uyuyor. o tabi başka hikaye... ama olm bambaşka biri olmuş.

insanlar nasıl değişiyor lan...

bim'de görseniz kasada sıranızı verirsiniz.

hay anasını gibim.

ee devam et

Nasıl gibicen öyle mk