dün doğum günümdü beyler ,inanırmısınız bir kişi bile aramadı beni ,annem ve babamı 1 sene önce trafik kazasında kaybettim sadece onlara sahip bir insandım ben ,ama artık kimsem yok :( ,sizde birşeyler yazmak isterseniz buyrun yazın

Ben de başlık mı açsam diye düşünüyodum entry nı gördüm.
Ulan bi aşık olalım dedik elimizde yüzümüze bulaştırdık.Ben kızı sevdim kzı beni sevmedi.3 yıl böyle kalp ağrılarıyla falan geçti en son 3 ay öncesine kadar kendime unuttum artık sevmiyorum falan dedım hatta ikna da ettim kendimi. Sonra yine bi arkadaş grubu topladık orda gördüm,o ilk bakışta bütün sevmiyorum unuttum yalanları çürüdü birden kalbim yine sıkıştı, mantığım küfürler savurmaya başladı.Ama sonuçta yine geceleri onsuz yatıyorum, onsuz kalkıyorum. Hatta bu sefer daha kötü olmaya başladı her şey. Eskiden yemek yemek en büyük tutkumken şimdi yemeden içmeden kesildim günde nerdeyse bi öğün yiyorum, geceleri ağlıyorum,her güne kalbim paramparça uyanıyorum.

Daha önce de kimseye anlatmamıştım bunları,bi tek size anlatıyorum

adamsın bin şuku

Ananı döküle döküle siqtim zumqi xdé xdé

hayatım boyunca hep kendimi hayatın güzel olduğuna inandırdım, olanlarla şükrettim.. tamam yine şükürler olsun eyvallah da, beyler olmuyor be. villada doğanlarla aramızdaki fark ne? biz onlardan daha delikanlıyız ama burda öğrenci başımıza aile evini geçindirmeye çalışıyoruz.. başka denizlere yelken açan dostlar, eski sevgililer, yalnızlık da cabası.. hayat güzel deseniz itiraz etmem ama, çok zor be gardaşlar.. dökülmek isteyen dökülsün..