dertleşme

merhabalar, saat sabahın beşi ve içimi dökmeye çok ihtiyacım vardı bu başlığı gördüm. şu anki içme sebebimi anlatmak istiyorum sadece yoksa bende dert tasa bol.
hayatımın çok farklı bir dönemindeyim. bu yaz çokça kendimle kaldım ve daha önce beni rahatsız etmeyen şeylerin aslında beni ne kadar derinden etkilediğini farkettim. konumuz bir çoğumuzun da derdi olan kadın erkek ilişkileri. farkına vardım ben 2 senedir kimseye tutunamıyorum. ilişkilerim bir ayı geçmiyor. bir ay önce beğendiğim adamın bir ay sonra yüzüne bakamıyorum. şimdi ise durum biraz daha farklı benden farklı bir ilde oturan biriyle tanıştım önce konuşmaya başladık her şey güzel giderken bir anda konuşmayı kesti yaklaşık 7-8 gün sonra tekrar yazmaya başladı yalnız bu sefer bir fark vardı ilişkisi vardı. vardı demek yanlış hala var. ilk başta bana tekrar yazdığında gayet arkadaşça konuştum fakat karşımdaki insana karşı da zaafım var. bana şu anki sevgilisiyle beraber olmasının sebebini şöyle açıkladı. kız çok ağır astım hastasıymış geçmişleri varmış zaten onunla son bir kez denemek istemiş kız o da olmadığını görmesi adına denemeyi kabul etmiş kabul etmesini etkileyen sebeplerden bir tanesi de hastalığıymış. kıza kötü bir şey söylendiği zaman hastanelik oluyormuş kendisi anlayacak zaten beni terkedecek vazgeçecek dedi. fakat ben de düşünmeden edemiyorum beynimi yiyorum beynimi. tamamen cepte miyim yoksa doğru mu söylüyor gerçekten kız ondan bıkıp ayrıldığında bir ilişkimiz olacak mı? ilk bakışta benim çok saf olduğumu düşündüğünüzü biliyorum. ama yaşadıkları bana çok gerçek geliyor. onunla olmayı gerçekten çok istiyorum ama bir yanımda onunla ayrılmadan sakın bir şey yapma diyor. sabah akşam konuşuyoruz onunla görüntülü olsun mesaj olsun. gerçekten de iyi anlaşıyoruz. dış görünüş meselesi derseniz kendisi çok da yakışıklı bir insan da değil. ama. ama sı bol ve yavaş yavaş ben kendime yedirememeye başladım. düşünsenize siz karşınızdaki insana aşkım bitanem derken o da aynı zamanda aynı şeyleri söylerken whatsapp te sağ üstte onunla beraber fotoğrafı var. anlamaya anlayışlı olmaya da çalışıyorum gerçekten ama. hep böyle zor yanlış şeyleri seçtiğimi farkettim bu gece/sabah. daha önce de yine farklı bir ilden bir insana neredeyse aşığım diyebilecek kadar bağlandım aramızda bir insan yoktu sadece ikimizdik halbuki ama yine olmadı yine olmadı. ya ben çok çabuk bağlanıyorum ve heves ediyorum. sevmek ve sevilmeyi gerçekten yürekten istiyorum. ben ne yapmalıyım cidden bilemiyorum. resmen kızın arkasından iş çeviriyoruz yani ben kendimi o kadar aşağılık hissediyorum ki.. kestirip atamıyorum da kafamda sürekli bir belki var. belki doğru söylüyordur belki bu sefer güvenmeliyim diye. ama tam tersi çıkacak diye de o kadar korkuyorum ki. ben güvenimin kırılmasından çok sıkıldım 22 senelik hayatım boyunca sadece karşı cinsten değil kendi aile fertlerimden kanımdan canımdan olan insanlar gördüm aslında kimseye güvenilmemesi gerektiğini fakat insanoğlu kendini tek başına taşıyamayan bir varlık aslında her zaman arkasını yaslayabileceği birileri desteği olması gereken bir varlık. yalnızlığı da denedim inanın kaldırması çok ağır. altında kalmama ramak kala kurtuldum intihara gidiyordum. ben çok yoruldum artık. bu sefer gerçek bir şeylere sahip olmak istiyorum. yeter gerçekten yeter.
okuduğunuz için teşekkür ederim ben içmeye devam iyi sabahlar..