dertleşecek üstadlar

@5 eğer kimyasallarla uyuşmak istiyorsan, kafanın iyi olmasını istiyorsan kullan. eğer sorunlarını temelden çözmek istiyorsan çöpe at.ilaçlar çözüm değil. ilaçlar sadece uyuşturur.

şimdi de diyor ki pdr uzmanına gideceksin hayatım bom tak ailemle iletişimim bile sıfır rabbime verdigim sözleri yerine getiremeyecek kadar da acizim hayatıma her seferinde bi program yapıyorum ama hep bi gibkoluk çıkıyor hayat işte uyamıyorum bazen üşeniyorum uymaya bazen de kendi kendime diyorum ki lan yine bi gibkoluk çıkacak gibtir et devam etme

ne yapsam la intihar mı etsem .
ileriye dönük hiç bir şey hayal edemiyorum artık çünkü ne zaman hayal kursam hep zıttı oluyor

eskiden ne güzel hep hayal kurardım şimdi hayal kurmaya bile korkuyorum beyler

Buyur panpa ben de zamanında amlılardan çekiniyodum

üstadlar pgiboloğa gittim anti depresan verdi kararsızım aq kullansam mı kullanmasam mı diye

benim sorunlar şu

amk pc bagımlısıyım tembelim üşengecim iradesizim kızlarla iletişimim çok kötü kankam yok arkadaşlarım yok bile şu garip dünyada

anlat bakalım evlat parçası ♞

dertleşelim panpa. yalnız bir kızın köpeği olmuşsan ve o tasmanı bırakmışsa gelip ağlama.

gelin la bebeler nabııyonuz nörüyonuz ne dertleriniz var anlatalım hepimiz aq

arka fon http://www.youtube.com/watch?v=smGi0Ib6lxQ

@4 ve @7 de yazdım bura da da editleyeyim

beyler bu dünyadan tiksiniyorum lan her taraf pis ben de pisim 31 bagımlısı asosyal picin tekiyim
pc bagımlıgım var ders çalışamıyorum sınava hazırlanmam gerekirken küçüklükten beri şu kızlardan hep çekindim utandım yanlarında küfür bile edemedim başkaları onlara bile ne biçim küfürler edip baştacı olurken ben onlara salak bile diyemedim küçük yaştan beri hiç tam anlamıyla kız arkadaşım olmadı sevgili demiyorum kız arkadaş diyorum sevgilim bir tane oldu lise 2 de onunla da 1 buçuk hafta çıktık sonra ayrıldı amk kızı benden sena diye bi kıza kafayı taktım ben seni kardeşim olarak görüyorum dedi ama huur çocugu ben hiç bi kızla arkadaş olamam ki sen beni nasıl arkın olarak görüyorsun kendime hep reddedilme korkusu aşıladım bu olaydan sonra.

hayal kurmaya bile korkuyorum üstadlar ne zaman hayal kursam ne zaman ileriye dönük bir şey düşünsem hep zıttı oluyor küçükken yatmadan önce ve ara ara hayaller kurardım benim hayallerim sizinki gibi degildi beyler çocuksu degil
benim annem babam sürekli kavga ederdi babamı pek sevmiyorum beyler onun yüzünden asosyalim onun yüzünden özgüvensizim ilk okul orta okulda hep ezilen bir insan oldum beyler kendi evimde her şeyi yaparken başkalarının yanına gidince akrabalarımızın mesela onların yanına gidince hep kasılmış olurdum

içine kapanık biri oldum liseye geçtim biraz espritüel olayım diye ilk günüm de full espriler yaptım öyle geçirdim ilerleyen zamanlarda insanlar beni cıvık biri olarak niteledi

çok geldi dimi lan yazım durun özet geçmeye çalışam :D

beyler okuyan olursa kendi hayatımı her şeyimi bütün dertlerimi sıkıntıları bi başlık altında yazacam