Sabah kalktığımız da kolileri yerleştirip eşimle dere kenarına gitmeyi istiyordum. Zaten eski evimizde sürekli eve tıkılı kalmıştı.
+Kolileri açmama yardım edicek misin Arthur ?
-Bitanem etrafına bi bak ev kocaman. Bu eşyaları yerleştirmemiz çok zaman alır.
Boxun beni takmadığı ortadaydı. Arkadan sarılıp kulağına fısıldamaya başladım.
-Dere kenarı fantezisini hiç duymuş muydun
Hafif kahkaha atarak konuşmaya devam etti
+Hala beni bu numaralarla mı kandırmaya çalışıyosun gerçekten. Karşında o küçük liseli kız yok Arthur
-Geliyo musun gelmiyo musun
+Evi yerleştirmem lazım
-Bende kendim giderim o zaman

Evden yaklaşık 20 metre uzaklıkta ki derenin kenarına oturdum. Hamileliğinden beri her şeye karşı isteksizdi. Sözde "kadın hormonları" tabikide. Hep aynı bahane. Kendi kendime söylenirken değirmenden tıkırtı sesleri geldi. Derenin kenarından kalkıp değirmene doğru ilerledim.
+Kimse var mı
Ses yoktu. Kapının kilidi dahi yoktu. Burası gerçek anlamda apar topar terkedilmişti. Burası bizim depomuz olabilirdi. Kapıyı açtığımda un çuvalları bi kaç çanak çömlek alet edavat vardı. Burası bana çok içten ve samimi gelmişti. Tam değirmenden çıkarken duvardaki rafta iki yunus balığının minik heykelini gördüm. Ev için harika bir dekorasyon eşyası olabilir. Eve giderken onuda yanıma aldım.

+Box ben geldim.
-Yukarı kattayım hayatım.
Merdivenleri çıktıktan sonra suçluluk duygusu hissettim. Box hala kolilerle uğraşıyodu. Gün boyu onu zorla oturtup eşyaları nereye koyucağımı tarif etmesini istedim.
+Sanırım tüm koliler bitti ha
-Şaka yapıyosun umarım
+Ne
-Bunlar sadece salonundu
Bizim ne ara bu kadar eşyamız olmuştu. Akşam yemeğini ben hazırlamıştım suçluluk duygusundan dolayı.
+Bitanem gurmelerin bile hayatında tatmadığı bir yemek hazırladım sana
-Neymiş bakalım o harika yemeğiniz beyefendi
+Omlet
Akşam yemeği kahkahalarla geçti. Akşam yatmadan önce uzanıp yanağından öptüm.
+Burada her şey çok güzel olucak.
Dönüp beni öptü.
-Öyle olucak arthur.
+Aslında dere kenarı fant---
-Arthur !
+iyi geceler bitanem
-iyi geceler hayatım

Rezervasyon

Sabah boxun sarsmalarıyla uyandım.
+Noldu bitanem
-Arthur kalk dış kapı açık
O an gözümü nasıl açıp apar topar aşağıya indiğimi bilmiyorum. Evi kolaçan ettiğimde kimse yoktu.
+Rüzgardan dolayı açılmıştır bitanem kapı kilidine bakarım bugün.
O gün her ne kadar değirmene gitmek istesem de dışarı çıkmadım. Evde kalıp eşime kolileri açıp dizmesinde yardım ettim. Sonunda eve yerleşebilmiştik. Tüm kolileri açıp dizmiştik. O an aklıma çift yunus heykeli geldi. Eşime değirmende bulduğumu söyledim. Televizyon masasının üstüne koyduk. Akşam yemeğinden sonra kapının kilidini kontrol ettim. Hiç bir sorun yoktu. Bu sefer yatmadan önce kapıyı kilitledim. Yatak odamıza çıktım.

Sabah kalktığımda eşim hala uyuyodu. işe gitmek için hazırlandım. Yanağından öptükten sonra evden çıktım. Dosyalar ve evraklarla dolu sıkıcı bir günün ardından eve geri döndüm.
+Ben geldim
Eşim tepki vermemişti. Hamile olmasından dolayı zaten diken üstündeydim. Hemen salona baktım orda bulamayınca yatak odasına koşturdum. Kapı kitliydi.
+Bitanem
-Git burdan
+Box aç şu kapıyı noldu
Eşim kapıyı açtığında ağlamaklı bi haldeydi. Sımsıkı bana sarıldı.
+Noldu bitanem
-Sabah kapı ziline uyandım. Kapıyı açtığımda sen gelmiştin. Bir şey mi unuttun dedim gülerek hiç cevap vermedin. Son sonr---
Hıçkırmaktan konuşamıyodu bile.
+Sakin ol bitanem sonra noldu
-Sonra televizyon masasının üstünde çift yunus heykelini aldın. Gür bi sesle bu bana ait dedin değirmene doğru yürümeye başladın.
+Bitanem hayal görmüşsündür.
-ARTHUR SEN EVDEN ÇIKTIĞINDA BACAKLARIN TERSTi !
Karım bana ilk defa bağırıyodu. Gerçekten bir şeyler görmüştü sanırım.
-Yalvarırım yarın işe gitme beni bu evde yalnız bırakma
+Tamam bitanem izin alırım işten
Eşimi öyle ağlarken görünce gerçekten kötü olmuştum. Onu uyuttuktan sonra saat 23.30 gibi evden çıkıp değirmene doğru ilerledim.

Rezimi alır kenarıda usulca beklerim

Oo reyiz gene buralardasin neyse rez aliim okurum

Değirmene vardığımda etraf sessiz ve karanlıktı. Eşim ya hamilelikten dolayı hayal görmüştü ya da gerçekten burda ters giden bir şeyler vardı. Değirmenin kapısını yavaşça gıcırdatarak araladım. Telefonun flaşını açtım. içeride bir şey yoktu. Hemen yunus heykelini aldığım rafa baktım. Heykel gerçekten de bir şey tarafından değirmene geri bırakılmıştı. içeride benden başka birini hissettim. Aniden telefonun flaşını kapıya doğrulttum.
+Arthur bırak bu değirmeni hadi evimize gidelim
Eşim hamile gibi durmuyodu. Karnı şişkin değil ve aşırı bitkindi.
-Gidelim bitanem
Evin kapısına vardığımız da bahçe kapısını bir şey çarptı. Korkuyla döndüğümde kimse yoktu. Eşimle içeri girmek için eve doğru döndüm. Eşim yok. Gerçekten de bir şeyler var burada.

Sabah kahvaltıyı ederken sessizliği bozan eşim oldu.
+Dün çok değişik bi rüya gördüm.
Eşimin gözlerine bakarken konuşmasına devam etti.
+Yatak odamız da uyanmıştım. Sen yanımda yoktun. Kulağıma bir şeyler senin değirmende olduğunu fısıldadı. Değirmene geldiğimde içeri de bir sürü domuzla zaman geçiriyodun. Eve gitmemiz gerektiğini söyledim sana. Kapıya geldiğimizde bahçe kapısında ki domuzlara baktın. Gerisini hatırlamıyorum.
O değirmene asla girmemeliydim.
-Rüya işte bitanem.
+Arthur çok gerçekçiydi
-Bitanem dün bütün gece yanındayım evden hiç çıkmadım ki.

Kahvaltıdan sonra direk şehre gidip bi güvenlik firmasıyla anlaştım. Eve alarm ve güvenlik kameraları bağlattım. Akşama doğru tüm işler bittikten sonra daha güvende hissediyorduk ikimizde. Aparatif ile geçiştirdiğimiz akşam yemeğinden sonra uyumaya gittik. Saat gece 03.30 tarafında eşimin çığlığına uyandım. Koridor da yere oturmuş başını tutuyordu.
+Noldu bitanem
-Mutfakta biri var
Yanında geçip mutfağa doğru ilerledim. Karanlıkta gerçekten de mutfakta bir şeyler haraket ediyodu. Işığı açmamla kayboldu. Işığı kapatıp eşime döndüm.
+Bir şey yok
-ARKANDA
O an gerçekten de arkama dönerken yanımdan soğuk bi rüzgar geçti.
-Fısıldıyolar. Seslerini dinle
Eşim aklını yitirmeye başlamıştı. O gece uyuyana kadar başında bekledim. Mutfakta bir şeyin olduğuna bende emindim.

Sabahın ışıkları ile eşimi direk annesine yolladım. Bi kaç gün orada kalması daha iyiydi. Bu evde ki her neyse onunla ben ilgilenicektim. Öğlene doğru güvenlik şirketini arayıp daha üst bi paket almak istediğimi söyledim. Daha fazla güvenlik kamerası, daha fazla alarm ve alarm çaldığında eve gelecek güvenlikler. işler bittiğinde saat 16.00 dı. Sanırım değirmene uğramam için zaman var. Değirmene geldiğimde ormandan beni izleyen cılız bi adam vardı.
+Selamın aleyküm kardeşim burası senin mi ?
Cevap vermedi.
+Kime ait olduğunu biliyor musun ?
Surat hali kızgın ve memnuyetsiz bi tavır içindeydi. Değirmenden içeri adım attım. Bu kadar küçük değirmen olamazdı. Depo tarzında bi yeri olmalıydı fakat değirmenin 2. Katı yok. Ayağımı yere vura vura ilerlemeye başladım. Burda bi yerde depoya inen bi kapı olmalı. Değirmenin girişine yakın yerde sonunda boşluk sesi gelmişti. Açmak için yeltendiğimde tutucak demir kulpu kırılmıştı ya da girilmesi istenmiyodu. Açmak için zorlamaya çalıştım.
+Açma
irkilerek geri döndüm. Ormanda beni izleyen adam kapıdaydı.
-Aman abi ne yapıyorsun yav. Ödümü patlattın.
+Onların evi burası açma.
O sırada kapağın tutucak yerinden kavrayıp açmaya çalışıyodum.
-Ah be kardeşim onların eviymiş. Ben bu tür şeylere inanır mı---
Enseme aldığım ağır bi darbe ile yere yığıldım. O adamın yapamıcağı bi güçteydi bu.

Fısıltılar duymaya başladım. Her yer karanlık.
+Dudakların dikildi, gözlerin yuvalarından çıkartıldı, bacakların ve kolların kırıldı. Sen artık bizim kuklamızsın.
Derin bi nefes ile uyandım. Değirmendeydim. Depo umrumda bile değildi. Eve doğru koşturmaya başladım. Eve geldiğimde yatak odasının ışığı yanıyodu. Perdenin arkasından insan silüetleri haraket ediyodu. Evimde biri var. Anahtarımla kapıyı açıp hemen eve girdim. Üst kata çıktım. Yatak odası karanlık. Işığı açtığımda kimse yoktu. Her şey hayal. Sadece biraz uyumam lazım. Evin güvenlik şifresini girip kilitledikten sonra uykuya daldım.

Kahvaltımı ederken gözüm salonda ki koltuğun yanında duran koliye ilişti. Tüm kolileri açtığımızı sanıyordum. Kahvaltıdan sonra koliyi açtığımda duraksadım. Bu eşyalar bize ait değil. Defter, eski bir kaç fotoğraf ve dilini bilmediğim yıpranmış sayfalarda ki yazılar. Defteri açıp hızlıca göz gezdirirken ilk sayfada takılı kaldım. Derebaşı Değirmeni. Sanırım bu değirmenin gider defteri. Son tarih 20.03.1983 -15000000 ytl. Ama nasıl olur ? Ben dün gece oradan koli falan almadım. Fotoğrafları incelediğimde değirmenin önünde çekilmiş siyah beyaz fotoğraflar vardı. Küçük bir ilkokullu kız ve oldukça genç bir adam. Dikkatlice fotoğrafa baktım. Ormandan beni izleyen adamdı bu. Hala fotoğrafta ki gibi duruyordu. 32 yıl sonra nasıl daha hala aynı olabilir ? Diğer fotoğraflara hızlıca baktım. Sürekli aynı poz aynı mekan. Değirmenin önünde çekilen fotoğrafların arkasında tarih vardı. 1980... 1981... 1982... 1983... Son fotoğraf 1983 te çekilmişti. Burada bir şey olduğu aşikardı.

Değirmenin hikayesini öğrenmek için internete "DereBaşı Değirmeni" diyerek arattığımda herhangi bir şey bulamadım. Saat sabah 11 di. Sanırım civar köylerden bu durumla ilgili bir şeyler öğrenebilirdim. Arabamla yaklaşık olarak 1,5 saatlik yol aldıktan sonra köye ulaşmıştım. Köy kahvesine doğru ilerledim. Herkes beni izliyordu.
+Selamın aleyküm
-Aleyküm selam. Buyur yiğenim ?
+Ben şehre giderken yol üzerinde ki derenin yanında bulunan değirmen hakkında bi kaç soru sorucaktım.
Bi kaç kişi tövbeesta--- diyerek söylenirken içlerinden biri sertçe çıkıştı.
-Yok kardeşim öyle bi değirmen yok varsa da biz bilmiyoruz. Hadi işine gücüne.
Köy halkının bir şeylerden çekindiği ortadaydı. Köylüden cevap alamıcağımı anlayınca çay içmek için masaya oturdum. Kahve sahibi resmen beni laflarıyla kovdu. Arabama bindiğim sırada camı biri tıklattı.
+Tamam gidiyorum amca köyünüzden tamam
-Sen ne yapıcaksın bu değirmeni
+Değirmenin yakınında orman evim var. Tuhaf olaylar yaşıyorum.
-Köylüye bakma sen onlar çok korkarlar böyle şeylerden. Gel bakalım evladım. Evimde buyur edeyim seni.
Köylünün tutumundan sonra amcanın bu haraketleri resmen etkilemişti beni. Yolda ilerlerken konuşmaya başladık.
+Sen bu köyün imamısın heralde amca ?
-Keşke evladım keşke. Hacıyım ben sadece.
+Köylü anlatmayı kabul etmezken sen neden evine kadar buyur ettin ?
-Değirmenin sahibi Cemal kardeşimdi. Küçük bi de kızı vardı Hatice.

Hacı amcanın evine geldikten sonra çok güzel ağırladılar beni. iyi niyetli insanlar oldukları belliydi. Hacı amca anlatmaya başladı.
+Cemal bizim köyde yaşardı. Anamla babam vefat ettikten sonra tarları paylaştık. Ben hala tarlamı sürerim. Karnımızı doyuracak kadar geçiniyoruz. Cemal tarlaların bi kısmını sattıktan sonra değirmen açtı dere kenarına. Gel zaman git zaman Cemal'in elinde ki para katlandıkça katlandı. Arada bi gelir köye tarlalarımla fakir kalmamla alay ederdi. Bi süre sonra köyde söylenti yayıldı. "Cemal cinlerle anlaşmış" "Cemal para için büyü yaptırmış". Bu söylentiler benimde kulağıma geldi. Değirmene gittim Cemal'e işin aslını sordum. Cinlerle anlaştığını parasının kimseyi ilgilendirmediğini söyledi. Yapma etme desem de Cemal dinlemedi. Bu ifritler hiç karşılıksız bir şey yapar mı evladım ?. Alıcağını bırakmazlar. Aradan yıllar geçti. Cemal'in kızı bi gün kayboldu. Cemal köy meydanında yalvar yakar yardım istedi. Ahali ile toplanıp ormanda Hatice'yi aradık. Kimsenin bulma umudu yoktu zaten. imamın sözüyle herkes geri döndü. "ifritler aldı kızını daha da bulamayız onu". Cemal bu olaydan bi kaç hafta sonra ortadan kayboldu. Yıllardır ne Cemal'dan iz var ne de Hatice'den. Para için defineciler geldi köye bi kaç yıl önce. Ahali durumu anlattı. iki delikanlı oraya girmeye çalışsa da vücutlarında pençe izleriyle çıktılar ordan. Defineciler gittikten sonra köyün sokaklarında Cemal'i görenler oldu. Hatice'nin köy meydanında ağladığına şahit olanlar oldu. O zamandan beri kimse anlatmaz bu olayı.

Hacı amcayla vedalaştıktan sonra eve doğru yola koyuldum. Yol boyunca anlattıklarını düşündüm. Nasıl olur da bi insan para uğruna bu tür şeyler yapardı. Arabamı evin önüne park ettikten sonra evin alarmının çaldığını farkettim. Kapıda güvenlik vardı.
+Arthur bey ?
-Buyrun benim.
+1 saat önce evinizden güvenlik ihlali ihbarı aldık. içerde eşiniz veya herhangi bir yakınınız var mı ?
-Hayır evde kimse yok.
Güvenlik silahına sarıldı. Kapını kilidini açtım. Yavaş bi şekilde evi kolaçan ettik. Kimse yoktu.
+Evde kimse yok. Alarmlarınız en küçük teması algıladığı için sincap tarzı küçük hayvanlar alarmları devreye sokabiliyor. Eviniz ormana yakın olduğu için bu mümkün görünüyor fakat yinede güvenlik kamerası kayıtlarını izleyip bize bildirmenizi öneriyorum.
-Saolun teşekkür ederim.
Güvenlik gittikten sonra alarmı tekrar devreye sokup mutfağa doğru ilerlerken duraksadım. Bir şeyler yanlıştı. Tekrar salona döndüğümde koltukların düzeninin değiştiğini farkettim. Yunus heykeli. Televizyon masasının üstündeydi. Hayır. Hayır almadığıma eminim onu. Değirmende rafta duruyodu.

Bir şeyler atıştırdıktan sonra yukarı kata çıkıp bilgisayarı açtım. Sabahdan itibaren güvenlik kayıtlarını başa sarıp hızlı bir şekilde izlemeye başladım. Koliyi açtım. Fotoğraflara bakıyorum. Bu imkansız. Ben koliyle uğraşırken fotoğrafta ki küçük kız arkamda dakikalarca beni seyretmiş. Kıpırdamadan öylece bakıyor. Evden çıktıktan sonra herhangi bi haraket yok. Öğlen 12 gibi hacı amcayla evine doğru ilerlediğimiz sırada. Eşyaların yerleri değişiyor. Koltuklar biri tarafından sürükleniyo. Televizyon havaya kalkıyo. Köyden eve yola çıktığım sırada evin dış kapısı açılıyo. Yunus heykeli. Bir şey onu elinde taşıyarak televizyon masasının üstüne koyuyor. Dış kapıyı çarparak gidiyor. Güvenlikle eve geldiğimiz kısım. Kayıtları kapatıp canlı kamera haline geçtiğimde aklımı yitirmek üzereydim. Kendimi görüyorum. Bilgisayar ekranına bakıyorum. Arkamda fotoğrafta ki adamla kızı var. Hayır arkanda değiller. Sakin ol. Hala orada donuk bakışlarla bana bakıyolar. Yavaşça arkamı döndüğümde kimse yoktu. Tekrar ekrana baktım. Bulunduğum odayı gösteren kamera bağlantı hatası verip siyah ekrana geçti. Yemek yedikten sonra hemen uyumaya gittim. Bu evde uyanık kalmak istemiyorum.

Feres sen misin lan yavşak

olay gerçekmi ?