evet beyler çok dertliyim.. kendi halinde kimseye zararı olmayan bir insandım istanbula atamam çıkmıstı... ilk defa geliyordum gözümü yeni hayata acıyordum cıcegı burnunda memurdum... maasım iyiydi işim iyiydi.. 3 4 ay sonra bi kızla tanıstım.. beni tamamlıyordu... hayatıma girdi bi anda her şeyim oldu ve en kısa zamanda hayatımın her anında olmasını diliyordum... ben adanalı o ise urfalıydı kültür farkı vardı..

aileleri tanıstırdık annemle tanısmaları pek de iyi olmadı bekar evi işte kirli paslı olur bilirsiniz annem gelmişti beraber karsıladık.. annemle onu eve bıraktım ben ise işe gittim.. annem cok titizdir evin halini görünce cıldırmıs hemen kendni işe vermiş.. kız ise sasırmıs benimle ilgilenmedi bile diye..

bunu bana anlattı annemin durumunu anlattım falan atlattık bu durumu.. daha sonra 5 aylık sevgili iken nişan yapmaya karar verdik.. aileler tanıstı vs... bi haftalık izin alabilmiştim bi hafta içine tüm işleri yetiştirdim ve nişanlandık.. tabi aramızdaki kültür farkı aramızda o dönemden itibaren sorunlar yaratmıstı bunun farkına vardıgımızda cok geçti çünkü babası cok kızardı nişanı atsaydık...

benim bi de ablam var biz daha nişan yapmadan önce benden para istedi araba alabilmek için ben de 30bin lira kredi çektim.. ama ablamın araba işlemleri uzamıstı para bende kaldıkca harcıyordum.. sevgilime sürprizler vs derken bi baktım para 15 lira falan kalmış... hemen gittim 2. krediyi çektim ve 50bin gibi bi borcun altına girdim.. cok buyuk yüktü benim için..

neyse işte benim bu borcumdan ailemin haberi yoktu.. sadece ablam biliyordu o da kredi cektigim bankada calısıyordu o donemler hesaplarımı sureklı kontrol ederdi ve farkında vardı..

ben nişan yaptıgım dönemde eksilerde geziyordum param yoktu ordan burdan buldugum borcla nişan yaptım.. orda da sıkıntılar yasadım tabi... parasızlık falan bayagı belimi bükmüştü.. ha babamdan istesem vermez miydi verirdi tabi ki ama isteyemedim işte memur olmusuz sonucta

neyse gel zaman git zaman biz tüm problemlere ragmen eylül ayında evlenmeye karar verdik aileler de onayladı ama sevgilimn annesi benim borcum oldgunu bilmesine ve babamın da emekli oldugunu bilmesine ragmen kendi adetlerine göre su kadar altın isteriz diye tutturdu.. bi şekilde hallettik onu da sevgilim araya girdi falan filan bir sürü tartısma oldu.. o gün kaynanamdan sogumustum özellikle biyerde söyleyıp benim kulagıma gelen ahmet için değmez ama sizin istediğiiniz gibi olsun demesi beni çıldırtmıstı..

o günden beri kaynanamı sevemedim.. önceden biraz seviyordum ama o dönemde bana ve aileme çıkarttıgı zorluklar yüzünden cok moralim bozuktu... her neyse ben ablamdan çektigim krediyi geri aldım ve ev eşyası aldım.. sağolsun eşim olacak kadın çok yardımcı oldu o döenmde bana.. minimum derecede masrafa soktu beni ve evimize güzel eşyalar aldık.. eylül ayında evlenmk üzere memlekete gittik..

ha giderken cebimde sigara parası dahi yoktu sevdiceğim ve ben vardık sadece.. ona en begendiği gelinliği almıstım 3000 tl vermiştim ve kendime damatlık alacak param da kalmamıstı amk.. neyse hallettik onu da gittik adanaya.. annemler dünürlerine kına gecesini bizim evin önünde biz tarafından yapılmasını teklif ettiler.. karsı taraf kabul etti. kına gecesinin olacagı sabah kalktık gittik eşimin köyüne onu almaya kuafore falan gideceklerdi.. gittik oraya ben sigara içmeye indim 5 dkka.. geldiğimde ortalık karışmıstıı.. annem ve kaynanam birbirine girmişti... ha bu arada kaynanamın annesi de adanada oturuyor bunu da belirtiyim..

dertlerini öğrenmek için sordum anneme.. annem dedi ki fevziye hanım kına gecesinin burda yapılmasını istiyor bizim evin onunde değil... her şey ayarlanmıs amk bizim evin önü ayarlanmıs çalgıcı falan gelmiş.. kaynanam yine zorluk cıkartıyor.. neyse bunu da atlattık amk bi şekilde .. zor da olsa... kına gecesine basladık eşimin ailesin su saatte gelin dememize ragmen 1 saat geç geldiler.. tabi yine suclu biziz.. düşüncesisiz amk..

kına gecesini de yaptık amk bi şekilde.. oldu bitti gitti.. düğüne geldi sıra .. yine aynı şekilde düğünde kız tarafından kimse yok eşim kuaföre gidiyor yanında benim abblam var... ailesi yalnız bıraktı kızı.. her anında ben ve ailem varız ha.. kendi ailesinden kimse yok amk..

düğün bitti herkes gitti biz gittik.. eşim işe başlayacaktı 2 3 gün daha kalıp evimize geldik.. ha bu arada bakın ailem cok değer verirdi eşime.. bendn cok severlerdi eşim cok cana yakındır aileme sevdirmişti kendini.. neyse işte ben meslegim gereği yılda 2 3defa il dısına cıkarım evliliğimin 2.ayında urfaya gitmem gerekti.. gittim de.. annemi cagırdım istanbula eşimin yannda kalması için .. annem geldi yanında kaldı bir süre.. görmeniz lazım anne kız gibiler aralarından su sızmıyor..

ben annemle öyle anlaşamam amk.. ben geldiim 1 ay sonra dıs görevden bir süre izinliydim.. o dönemde eşimin hamile oldugunu öğrendim cok mutluydum.. eşim de mutluydu ailem de.. sonra aylar geçti doğum yaklastı.. annemler gelinlerinin ve torunlarının yanında olmasını istiyordu..ben de istiyordum tabi ki .. eşimi ve cocugumu emanet edebileceğim en güvenilir yer orasıydı.. eşim istemiyordu.. istanbulda kalmak istiyordu sebepsiz.. annesinin kendisine bakacagını söylüyordu.. annesi istanbulda yol iz bilmez baslarına bi iş gelse ben calısıyorum yardımcı olacak kimse yok... ama ailemn yannda öyle değildi her türlü imkan vardı.. 2 araba var evde havalar güzel..

bi gün eşim bana mutsuz oldugunu ve gelmek istedigini söyledi.. o döenm ben de iş olarak cok yogundum burda kendisiyle ilgilenemeyecegimi söyledim ve bir süre daha sabretmesini istedim.. tamam dedi.. annemle anlaşamadıklarını söyledi bana.. ben ise anneme yakıştıramadım çünkü annemin huyunu suyunu bilirim ben.. eşim önce bana yemek vermiyor dedi.. sunu yapmıyor bunu yapmıyor dedi.. her neyse bu sıkıntılar oldu eşimi adanadan urfaya yolladım... annemler ilk haftasonunda özlediler eşimi ve kızımı... yanlarına gittiler ziyarete..

neyse orda da rahat durmamıslar annemler adanaya geçti 2 3 gün sonra eşim istanbula geldi.. aramız bozuktu.. olaylar onu kırmıstı, o da beni kırmıstı.. ben aldırmıyordum loğusa diyordum bişey olmaz dıyorrdm... haa bakın beyler annemler doğumdan once istanbula geldiler her türlü desteği çıktılar eşime. ev değiştirmem gerekiyordu onu değiştirirken annem kendi evini tasır gibi geldi yardım etti eşyaları ayarladı ve evimi taşıdı.. her neyse yeni bi hayat baslamıstı bizim için cocugumuz vardı evimiz daha güzeldi falan filan işte..

ama problemlerimiz bitmiyordu bizim.. sürekli tartısıyorduk.. ben kaynanamı aramak istemiyordum konusmak istemiyordum eşim zorla aramamı söylüyordu.. istemeyerek arıyordum kadını.. eşim ve annem arasında ise soguk rüzgarlar esiyordu.. düşünün bi erkeğin annnesiyle eşinin arasında problem oldugunda erkek nasıl arada kalır.. ne kadar zorluk çeker.. ben o durumdaydım işte..

iki arada bir deredeydim.. eşimle ilk ciddi tartısmamız, ablamın nişanıydı.. ablam nişanlanacaktı ve ben de ailemle gitmek istiyordum. maddi durumum o dönemler iyi değildi arkadasımın kredi kartıından ucak bileti aldım, eşim cok kzmıstı bana maddi durumumuzdan ötürü gitmek istemiyordu.. cok tartıstık o gün benden nefret ettgini boşanmak istediğini söyledi. hakaretler havada uçuşuyordu. ailem üzerinden bana yükleniyordu. ailemin düğünde bizim için hiçbir şey yapmadıgını söylüyordu. eşyalarımı ben kendm almıstım.. bunu yüzüme vuruyordu babamın eşya almasını gerektğini söylüyordu.. ama işte kültür farkı var ya bizim orda da mesela yatak odasını kız tarafı alır ya ben hepsini kendim aldım bir kere laf demedim ailen bişey almadı diye. ama o her seferinde yüzüme vurdu.. dayanamıyordum artık hakaretlerine ve dolmuştum iyice sabrım taşmıştı.. bana beni ve ailemi çekemeyeceğini söyledi.. bu son damlaydı. ya ona patlayacaktım ya da derdimi birisiyle paylaşacaktım.. yanlış kişiyi seçtim.. ablama anlattım.. nerden bilebilirdim ki o an onda ters etki yapacagını... o da içine atmıştı.. saklamıstı derinlerde..

aradan 3 4 ay geçti eşimle aramızı düzelttik o dönem ama sorunu çözemedik... bundan 2 hafta önce annem yanımıza geldi... dayımın oğlunun nikahı vardı burda.. annem cuma günü geldi akşam 7 gibi eşim geldi... kına gecesi vardı.. gidilecekti.. eşim bişey demedi hazırlandı gittik geldik güzelce.. ertesi gün izinliydim eşimle cıktık gezdik kızımızı anneme bıraktık.. gezdik tozduk falan filan cok iyiydi aramız.. ertesi gün yani pazar günü nikah vardı...

sabah uyandık kahvaltımızı yaptık güzelce.. sonra annem nikaha gidecek miyiz diye sordu eşim ben gelmek istemiyorum dedi.. ben de gitmemiz gerektiğini söyledim.. tekrarları gitmek istemediğini.. aradan 1 saat falan geçti ben annemi gitmemek üzere ikna etmeye calıstım annem bozuk attı bana ben de tamam gidelim dedim mecburen ayda yılda 1 defa geliyo annem heveslenmiş gidelim diye kırmayayım dedim.. eşimin yanına gittim bana gitmek istemdgini söyledi.. ben de gelmesini istedigimi söyledim o da ısrarla gelmek istemdgini söyledi.. ben de ona bozuk attım.. ama o yanlıs anladı sanki ben annem onun gelmesini istiyormusum gibi davrandı.. halbuki ben eşim ve kızımı da yanımda istiyordum nikahtan sonra onları gezdirmek istiyordum.. eşimde bu ters tepti ve bana tepkili bi şekilde nikaha geldi.. o günden sonra olanlar oldu işte

eşim o gün nikaha annem zoruyla gittigine inandı hep.. düşünmedi benim istedigimi.. nikah boyunca suratı asıktı.. gülmedi hiç.. kendi morali bozuktu benim moralimi de bozdu orda... sonra haftabası geldi ikimiz de işe gidiyoruz işte ben işten geç geliyorm 10 11 gibi falan.. salı günü annem beni aradı eminenin neyi var diye ben de ne oldu ki dedim.. yanıma gelmiyor.. gelince yüzüme bakmıyor... beni istemiyor gibi dedi.. bakın annemi cok iyi tanıyorum.. bu evde her işi yaptı eşime yemek yaptı, ütüsünü yaptı, evi temizledi, cocuga baktı biz işteyken ve bi kere bile bunları yaptıgını dile getirmedi...