depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin

depresif insanlara gelsin iyice takunu çıkartalım

orphaned land
a neverending way
http://fizy.com/#s/1i7crl

@298 aileden mi geliyo mutsuz halin? pederle annenle kardeşlerinle aran nasıl

benim bildim piskolojik olarak depresyonla yasamayı kabullenmis bir insan bir "loop"'a girer yani donguye, depresyonda oldugu surece isteksizligi artar hayata karsi, isteksizlik arttikca daha da huzunlenir, yalnızlasır bu boyle gider...

depresyondan cogu insan tek basına cıkamaz, baskasının/baskalarının yardımı ile cıkar.

@300 panpa pgibolog falan mısın
aileden gelmiyor. onlarla aram iyi.ben hariç herkes mutlu

@301 o yardım nasıl gelir panpa doktora git deme ona bile isteğim yok ki

@301 doğrudur gardaş

@302 kendimle kıyaslıyorum panpa bi insan nasıl acı duymaktan zevk alır neden depresyonu bu kadar benimsiyoruz anlamıyorum aile konusunda benim pederle aram iyi değil mesela tam bi huur çocuğudur kendisi pederle iletişim olmayınca hayatta zorlaşıyor ak

@303 ya ben depresyona girmedim hic, yalnızlıgı severim ama. haftanın 3 gunu falan en azından yalnız kalmam gerekir. biraz arastirdim bu olay nedir diye bir arkadasim sayesinde ordan bilgiler ve gozlemlerden.

yardım genelde insanın biseye/kisiye kendisini adamasından, kendi durumundan daha fazla onem vermesi durumundan geliyor. mesela yakınlarından birinin kaybı olabilir, karsi cinsten (muallakysen kendi cinsin) birinin ilgisi sonucu agib olmasan bile sevgi pıtırcıklarının dogmasından olabilir vs.vs.

depresyondaki insanlar kendilerini sevmiyorlar genelde panpa. durum bu olunca da hersey bos geliyor. en iyi yontem depresyona neden olan olayi irdelemek de cogu insanın ya gotu yemiyor ya da o durumu fena kabullenmis oluyorlar. (basarisizlik hissi, aidiyet kaybı, agib olunan insanın giblememesi vs.vs.)

seninki ne bilmiyorum bilmeden de daha derin yorum yapamiyorum panpa

@305 benim peder de eskiden gıcıktı. yaşlanınca değişti.
aileyle de aran kötü olunca depresyonun hiç çekilmez hal alır. senin durumda kötüymüş

ben depresyondaydım.bi yere odaklanıp saatlerce düşündüğümü hatırlarım.ama otistik değilim

@308 lan olum zaten dinliyorum empyrium. anathema nın son albümleri iyi olmayabilir ama ilk albümleri güzel.
ayrıca doom metal giber

bide şöyle bişey var önceki sayfalarda yazanların çoğu öğrenciymiş öğrencilik zamanlarında herkesmi bu durumu yaşıyor acaba bi üniversiteli olarak rahatlatsammı kendimi amk

@309 hoşgeldin gardaş doğru başlıktasın

lan olm ben böle mal gibiyim, hiç bi gib yapasım gelmiyo ama o kadar da kötü hissetmiyom kendimi anlamadım ne tak

@306 benimki kişilik meselesi
yalnızlık güzel şeydir. insanlar anlamıyorlar ama bunu

@306 panpa ne durumda olduğumu tam olarak bende bilmiyorumda bi cümlende tam beni anlatmışsın

depresyona neden olan olayi irdelemek de cogu insanın ya gotu yemiyor ya da o durumu fena kabullenmis oluyorlar. (basarisizlik hissi, aidiyet kaybı, agib olunan insanın giblememesi vs.vs.)

@311 mezun olunca iş bulamayınca o da çok koyuyor

peki hic bir seyden zevk almamayı nasıl tanımlarsınız, mesela sevgilinizden, yaptıklarınızdan. kımseyı gormemek istememek vs...

@316 işte benim depresyonu tetikleyen en büyük neden umutsuzluk

@317 depresyondasın diye tanımlarız