rezerve

Rez hemde önlerden

Bölüm 1.1 : Depresyona giriş
Bunun şokunu kaldıramadım beyler , her kalp her şeyi kaldıramaz hele nedensizce olursa ayrılık bunu hiç kaldıramaz defalarca sorar kendine. Ayrılığın ertesi günü ikinci dönem başlamıştı, düşük enerjiyle pek giblenmediğim, silik bir tip olduğum okuluma gittim. Arkadaşlarıma bakıp; dıbınıza koyim yeniden, seninde, evet seninde, seninde diye içimden sövüyordum... Aklımda hala güneş yüzlü kız vardı, bunu neden yapmıştı ki hala şoktaydım ve durumun aslında düşündüğümden daha kötü olduğunu 2 ders sonra anladım. Durup dururken ateşim çıkıyordu, anlayacağınız pgibolojim bedenimi etkiliyordu. Okulun ilk gününden rapor alıp eve gitim ve bütün gün yattım. Ertesi gün yine aynı bezginlikle okulun yolunu tuttu ve daha ders bile başlamadan kustum. Bu iki gün devam etti, artık doktora gitme vakti gelmişti. Doktorların hepsi aynı şeyi söyledi fiziksel bir sorunu yok. Bu yüzden pgibiyatr'a yönlendirdiler. Bu sırada depresyon yüzünden durmadan yazı yazıyordum, bilen bilir beyler depresyon yaratıcılığı diye bir şey vardır. Hayatımın en taktan ama en verimli zamanının aynı zaman olacağını kimse tahmin edemezdi, öyle ki geceleri uyanıp hayata dair aforizmalar ile defterimi dolduruyordum. Tam bir varoluşçu olmuştum. Acım beni düşünmeye sevk ediyor, düşünceler ise uykumu kaçırıyordu. Bu sırada pgibiyatr ile ilk
görüşmemi de yapmıştım. Cümleye şöyle girdiğimi hatırlıyorum '' Freud'un bir sözü vardı bedenimizi hasta eden ruhumuzun baskısıdır... '' . Her pgibiyatr'ın yaptığı şeyi yapıp antidepresan verip yolladı.

Yerlerinizi alın beyler ! Biraz daha rez gelsin 4 part yazdım zaten beklemezsiniz

devam panpa

Bölüm 1.2: Yaratıcılık ve depresyondan çıkış

Artık antidepresanın da etkisiyle durmadan uyuyor, yazıyor ve düşünüyordum, başka hiçbir şey umrumda değildi. Şiirler bile yazıyordum:

Geleceğim bilesin
Ne dediğim umrumda değil
Sözlerin üstünde söz vardır
Gecelerin üstünde gece
Gece üstüme çökünce
Geleceğim bilesin

Geleceğim bilesin
Nerede olduğun umrumda değil
Şehirlerin içinde şehir vardır
Anıların içinde dize
Dizeler gözlerinde birleşince
Geleceğim bilesin

Bu durum çevremin de dikkatini çekmişti, düşüncelerimi yazılarımı okuyanlar benden etkileniyordu ama tabi ben bunu farkedemeyecek kadar yazmaya odaklanmıştım. Yazılarım okul gazetesinde yayınlanmaya başladı hatta yıllardır tanıdığım ama konuşmadığım kızlar gelip bunu gerçekten benim mi yazdığımı soruyorlardı. Günler geçtikçe bu duygusal ve melankolik havamdan çıkıyordum çünkü hayatta kalıcı hiçbir şeyin olmadığını anlamıştım hatta bununla ilgili yazılarımda Söyleyin bana kim ölmedi şu fani dünyada, hangi hayat, hangi karar, hangi aşk, hangi savaş... diye bahsetmiştim. Olayların bir nedeni olduğuna
inanmaya başlamıştım, yaşadığımız her olayın gizli anlamlar taşıdığını ve bunları çözdükçe bizi daha bilge yapacağını düşünüyordum. Ben ise bu olayda ki dersimi almıştım; Her şey geçicidir. ve dersimi aldığımda da iyileşmiştim.

Çok iyi gidiyon yardır

devam et burdayız

Bölüm 1.3 : Okul biterken gelen popülerlik.

Artık kısmen de olsa depresyondan kurtulmuştum üç ay gibi bir sürede. Bu arada derslerim sınıfı geçmeye yetiyordu sağolsun hocalarım durumumdan dolayı sözlüleri hep yüksek girmişlerdi. Mutluydum, depresyon bana bir hediye vermişti: düşünebilme yeteneği. Melankoliden çıktığım için artık gördüğüm her nesneye alternatif bir şey düşünüp proje haline getirmeye karar verdim. Bunlar arasında parklarda ki spor aletlerinden elektrik üretme, yıldırım enerjisini depolayarak kullanma gibi şeyler vardı. Okulda farkedilir biri olmuştum. Bu arada durmadan okuyordum ama yine de beni doyurmaya yetmiyordu.
Okulun bitme zamanı ise nihayet gelmişti. Güzel bir vedadan sonra yaz tatili başladı.

Hazır yazdıklarım buraya kadardı beyler isteğiniz varsa yeni part olan özgüven ile devam edicem

Devam panpa verdim şukunu cekirge

Takibe aldım panpa inşalllah yaraklara gelmeyiz :D

Bölüm 2 : Özgüven

Yaz tatili sırasında kendimi gözlemledim, aslında düşüncelerim felan güzeldi ama özgüvensizdim. Bunu aşmaya karar verdim ve derhal kitapçının yolunu tuttum. Erdal Demirkıranın ben dünyanın en akıllı insanıyım ve adam dediğin benim gibi olur kitapları gözüme çarptı, ilginç gelmişti bende aldım. Kitapları bir çırpıda okudum. Arkadaşım neredeyse hiç olmadığı için sürekli odamdaydım, bende bir karar verdim: o odanın içinde bir ay boyunca özgüvenim için çalışacaktım. Düşündüğüm gibi yaptım bir ay boyunca kendimi odama kapatıp 13 tane kitap okudum başta erdal demirkıranın kitapları olmak üzere ve bu kitapları ikişer kere okudum. Garip ama yürüyüşüm felan değişmişti, günde 6 saat uyuyup her gün zihin egzersizleri yapıyordum, bunları yapmamı sağlayan ise sadece kitaplar ve hayal kurmaktı. Artık hazır olduğumu hissediyordum, bir arkadaşımı arayıp buluşmak istediğimi söyledim. Özgüvenin ve taktiğin sınanacağı yeni bir döneme adım atacağımı bilmeden yola çıktım.

Bölüm 2.1 : Kız

Sıradan erkek muhabbetleri ile zaman öldürüyorduk, her şey normal gidiyordu ama kendimden daha emin duruşum ve konuşmam beni mutlu etmiyor değildi. Bir ara arkadaşım telefonunu bana bırakıp bir yere gitti. Ulan binlik değil mi benim aklıma da telefondan bir kız numarası bulup onla tanışmak geldi, açtım rehberi bir ton kız vardı, o sırada uzaktan arkadaş görününce en başlardan Aslı diye gördüğüm numarayı hemen ezberledim. Telefonunu arkadaşıma verdikten sonra Aslı'nın numarasını da kendi telime kaydedip dualar eşliğinde whatsapp'ı açtım. Çirkin çıkmasını istemiyordum ama beklediğim gibi olmadı kız gerçekten güzeldi. Kendinden gayet emin bir tavırla resmi arkadaşa göstererek yeni yengen dedim. Gülüp el hareketi yaptı.

(Beyler bundan sonrası kızı tavlamak için yaptığım manipülasyonlar yer alıcak!)

Okuyan panpalarım yorum yazsın şukulasın felan bana da motivasyon gelsin bu hikayeyi yazmayı istiyorum

Rez seri devam

Rez devam

Rez panpa rezzzzz

Rez devam panpa

Bölüm 2.2 : Plan

Akşam eve geldim, Aslıyla nasıl konuşmaya başlasam diye düşünürken, telefondan bildirim geldi. Arkadaşım canı sıkılanlar diye whatsapp grubu kurmuş Aslıyı beni ve bir kızı daha eklemişti. Ananıskim dedim. Gruba hemen mesaj atmamam gerekiyordu biraz ağırdan almalıydım. Bu arada grupta mesajlaşmalar başlamıştı. Aslı beni bu gruba neden aldınız. diye soruyordu. Grup sevmiyor bu iyi bir şey diyip yavşakça güldüğümü hatırlıyorum. Tam o sırada muhabbete girip Merhaba o.O dedim. Sıradan muhabbetler, birbirimize ısınma derken o gün geçti. Ertesi gün gruba arkadaşım yazdı ve muhabbet başladı, bu sırada ben Aslıya özelden nasıl mesaj attırabileceğimi planlamıştım. Pusuya yatmış çita gibi herkesin çıkmasını bekledim. Sadece Aslı kaldıktan sonra yeni gelmiş rolü yaparak konuşmaya başladım. Artık planımı uygulamaya sokabilirdim.

Rezervasyon