karşımdaki babamdı, 5-6 saniye gözlerimin içine baktı... siz hiç sevdiğiniz kızın önünde dayak yediniz mi ha ? ben yedim...

babam bu sefer çok sinirliydi, hem de çok...

ben: hoşgeldin baba ( soğuk tavırla)

babam: hoşgeldim hoşgeldim, geç bakayım sen içeri...

esin korkuyordu, birbirimizin elini tutarak içeri geçtik...

babam: doğru mu lan ananın söyledikleri, sen eve bu fahişeyi mi atıyorsun ?

ben: fahişe değil o benim sevgilim...

babam: alla alla, o zaman annen yalan mı söylüyor ulan

ben: evet yalan söylüyor, esin benim sevgilim...

babam: şunun üstüne giyimine bak be gerizekalı bu mu sana sevgili olacak, bunun gibileri sokakta gibiyor lan züt, biz sana fahişelerle birlike ol diye mi para gönderiyoruz it herif...

ben: baba sus lütfen

babam: artık her şeyi iptal ediyorum, çıkacaksın yarın bu evden, o huuryu da bırakacaksın yanımızdan gidip geleceksin okula

ben: hiçbir yere gitmiyorum anlıyor musun baba, esin'i bırakmadan hiçbir yere gitmem...

babam: bu huur için mi demek bütün bunlar benim salak olm, deden gibiler gibiyor lan bunları...

ben: (sabrım tükendi artık amk bağırdım) doğru konuşşş o huur değil anladın mı beni, o huur değil...

esin:savaş benim yüzünden babanla tartışma,

ben:: ulan ne yaptım size be, bunca zamandır hep en iyi dereceyle okulları bitirdim, hep taktirler getirdim eve, birini sevmişim, bunu çok mu görüyorsunuz bana ? kimisi gider onu sever bunu sever, ben de esin'i sevdim, anlıyor musun beni baba ?

babam: anlamıyorum ulan, derhal çıkacaksın bu evden, ya bizim yanımızdan gidip geleceksin ya da...

ben: ya da evlatlıktan sileceksin değil mi ? inan umrumda değil...

babam: ulan sen ne ara büyüdün de bana karşı geliyorsun ulan, ha sen kim oldun lan it herif, daha dün zütündeki taku temizlerdik... (yüzüme yüzüme vuruyordu, ama inanın canım hiç yanmıyordu)

ben: vur vur, acımıyor...

babam: ben seni döve döve adam edeceğim bekle sen, bir kaç ay sonra sınavın var sen fahişelerle birlikte oluyorsun (vurdukçe vuruyordu)

esin: (babamın önüne geçerek) vurmayın artık ona yeteeer vurmayın ona, vurmayın... onun bir suçu yok, tüm suç ben de, ben girdim onun hayatına, o istemedi hiçbir şeyi, her şey benim yüzünden oldu...

babam: sen de oğlumun hayatından çıkıyorsun, yoksa sülaleni bitiririm senin

esin: gidiyorum ben, bundan sonra hayatından ömür boyu çıkacağım, ama lütfen onu affedin ona karşı iyi olun, o çok iyi bir çocuk...

esin gitti amk... ben babamla başbaşa kaldım ona tüm gücümle haykırdım

ben: yeter, anlıyor musun, çıkın hayatımdan defol hayatımdan, hiçbir şey bilmiyorsun, onun neler yaşadığıyla ilgili hiçbir şey bilmiyorsun... (sinir krizi geçirerek) esin esin, gitme esin, esin geliyorum... gibtir git, artık babam filan değilsin... kapıyı hızlıca çarparak çıktım... esin diye bağırıyordum sokakta...

delirmiş gibiydim, sokakta esin'i arıyordum, ne yapıyordum allahım ben, babama gibtir git demiştim... aşk öyle kör etmişti ki gözümü... esin'i gördüm, peşinden koştum, o da benim gibi ağlıyordu,

ben: esin esin bekle ne olur bekle...

esin: ne var ulan ne var, sen ne yüzsüz birisin yaa, benim gibi bir huur için ailene karşı geliyorsun, ne var ulan ben de ne var bende(bağırarak) ben bir huuryum, bak koskoca antalyaya bağırarak söylüyorum bunu, huuryum ben orrrrospuuuuuuu, anlıyor musun beni, benim gibi bir huur için ailene karşı geliyorsun, yüzsüz, utanmaz pislik, saygısız, düşüncesiz, terbiyesiz seni.. bana aşık oldun, yarın bir gün benden sıkılınca ne olacak, ailene kancık köpekler gibi muhtaç olacaksın gene, ne gerek var buna aptal herif, gidiyorsun hemen babandan özür diliyorsun ( oradaki herkes bizi izliyordu amk)

ben: hayır dilemeyeceğim...

esin: (yüzüme tükürerek) tüh sana

ben yere yatarak hüngür hüngür ağlıyordum...

esin arkasına bakmadan gitti... öylece kalakaldım orada, bir iki teyze oğlum kalk ağlama filan dedi, duymuyordum onları... esin'de gitti, yüzüme tükürerek gitti...

her şeyimi kaybetmeye başlıyordum bu kahrolası aşk yüzünden, her şeyimi... benliğimi, annemi babamı, çalışkanlığımı, gururumu, saygımı, en çok da esinimi...

herkes uzaklaştı yanımdan, kendi başıma kaldım oracıkta... çok geçmeden esin geldi...

esin: bırakamadım seni, arkama bakmadan gidebilirdim ama bunu yapamadım... bırakamadım seni, aşka inanmazdım aslında ben, beni aşka inandırdın..

esin: gidemedim, hiçbir yere gidemezdim seni bırakıp... sen bana ne demiştin, sana gülmek daha çok yakışıyor, ağlayınca büyük ihtimal çirkin oluyorsun demiştin.. işte aynısını ben de sana söylüyorum, gerçekten ağlayınca tipsiz oluyorsun , sana da gülmek çok yakışıyor... benim kıvırcık sevgilim, seni bırakıp hiçbir yere gidemem, bunu yapamam, bu hayatta yapacağım en son şeydir... hadi kalk o sahile gidiyoruz, biraz temiz hava alalım seninle...

sahile gittik, hayatımın en kötü günleriydi bunlar... yıllardır, bir dediğimi iki etmeyen aileme bile küfretmiştim, büyük ihtimal sildi babam beni,ne yapacaktım artık ? işte aşk her şeye bedel, umrumda değil artık ne yapacağım, sadece esinim olsun yanımda, o yeterdi bana.

Upppppppppp

sahile gittik...

esin: beni kendine bağladın... ben de sana aşık oldum, ben de ilk defa birine bağlandım, bir fahişe hiç aşık mı olur diyordum kendime, büyük konuşmamak gerekiyormuş, aşık oldum sana, biraz önce anladım bunu, tam taksiye bindim, aklıma gözlerindeki çaresizlik geldi, bağırarak taksiyi durdurdum, koşa koşa yanına geldim, ben... ben seni kaybetmekten çok korkuyorum, artık bu hayatta yaşamam için tek geçerli sebep sensin, savaş, savaş... bana bak, gözlerime bak, gözlerimin içine bak, yüzüme bak bana bak, ben seni çok seviyorum, hiçbir şeyini istemiyorum senin, yeter ki yanımda ol yeterki benimle ol, , ben ilk defa aşkı senin sayende tattım... savaş ağlama, konuş benimle, ağlama dedim lütfen, ağlamak esin'in işidir, hadi hadi, ben sevdiğini söyle, hadi bunu duymak istiyorum... konuş... konuş benimle, ağlama...

ben: seni kendimden bile çok seviyorum...

sarıldık..

esin: keşke, keşke, seni daha önce tanısaydım, neden en kötü zamanlarımda sen girdin hayatıma, neden ?

ben: işte kader...

esin: gibiyim böyle kaderi, ama sen bana çok güzel bir şey öğrettin. demek ki bir fahişede aşık olabilirmiş... barış, ailenle seni barıştıracağım, sana yapacağım en iyi iyilik belki de bu olur... benim düzgün bir ailem olmadığı için, babam sapık, annem huur olduğu için ben bu yollardayım... senin ailene ihtiyacın var, ben beklerim seni, 10 yılda olsa 50 yılda olsa ben bekleyeceğim seni.

ben: seninle evlenmek istiyorum

esin: hayır, hayır, bunu reddetmek istiyorum, benim gibi bir huur senin karın olamaz, ben sana çocuk bile veremem... eğer benimle evlenirsen sana baba diyen bir çocukların olmayacak... sonra ben bir huuryum, elalemin ciğeri beş para etmez sokak herifleri bile beni gibti, böyle birinin karın olmasını istemezsin heralde, tamam seni çok seviyorum.ama sana bu kötülüğü yapamam, beni anlıyor musun savaş, sana bu kötülüğü yapamam... başka biriyle evleneceksin sen, çok temiz biriyle evleneceksin, ona aşık olacaksın, ben ise sadece seni 5-6 saniye görebilmek için yaşayacağım, beni unutacaksın, ben ise sadece seni görmek için yaşayacağım, ilerde çocukların olacak, karın olacak, asla düzenini bozmayacağım, sadece sana uzaktan bakarak, aşk ateşimi bir nevi söndüreceğim... sen benimle mutlu olamazsın savaş, ve bu beni parçalar, bitirir, ama sen mutlu olursan ben hep mutlu olurum...

ben: hayır seninle evleneceğim...

esin: ha benimle evleneceksin, sonra ne olacak, sıkılacaksın benden, ailene köpek gibi muhtaç olacaksın, ne benim yüzüme bakabileceksin en onların, sonra ne olacak ? yine savaş bey bileklerini kesmiş... ilk işim seni ailenle barıştırmak, ne yapıp edip onlarla konuşup seninle onları barıştıracağım..

ben: böyle bir şey yapmanı istemiyorum...

esin: yapacağım... nerede kalacaksın bu arada, o eve de dönemezsin...

ben: benim bu yaz amerika tatili için biriktirdiğim param var, en az 6 ay idare ettirir ikimizi...

esin: hayır ailenle barışacaksın...

sahilden sonra esinle eve geldik..

esin: benim için neler yapıyorsun, ben bunların hiçbirini haketmiyorum, ya seni üzersem, ya seni bırakmak zorunda kalırsam...
ben: sen istemediğin sürece bunların hiçbiri olmaz...
esin: senin yaşaman gereken kocaman bir hayatın var, onu da benim için maf etmeni istemiyorum, savaş, bak ailenle bozuştun, onlara karşı geldin, bir fahişe için değer mi sence, ben senin yerinde olsam inan benim gibi birinden nefret ederdim...

ben: eğer sen beni bırakırsan o zaman ben maf olurum.
esin: ben aşka inanmazdım, sen beni aşka inandırdın... bir fahişeyi aşka inandırdın, herkesin çatır çatır gibtiği bir fahişeyi aşka inandırdın... ama ailenle barıştıracağım seni, yoksa olmaz, onlar sana kızgınken ben seninle birlikte olamam...

Uppppppp herkes toplansın soru sorcam hikâye şimdimi bitsin yoksa sabahmı

ben: yıllardır ne arayıp ne sordular beni, savaş harçlığını gönderdim, çek bankamatikten bir kere olsun annem yanıma gelip yemeği yapmadı, bir kere olsun babam yanıma gelip benimle nasılsın aslanım diye konuşmadı... harçlığını gönderdim, derslerine dikkat et bu kadardı hep... asıl özür dilemesi gerekenler onlar... ben sevdiğim insanı bulmuşum, ona da karışmalarını istemem...
esin: kahve içelim mi ?
ben: olur.

esin: en son nerede kalmıştık, ha evet bebeği aldıracaktım... bebeği aldırmalıydım, çünkü venüsle birlikte olmam gerekiyordu, onun parasını yemem gerekiyordu... hopladım zıpladım, kendimi yerden yere attım ama yapamadım, ona bunu yapamazdım, çocuk babamdan da olsa ona bunu yapamazdım barış... çünkü onun hiçbir suçu yoktu... telefona baktım, venüs arıyordu
-esin, neredesin, seni özledim diyordu...
-akşam otelde olacağım dedim...

yok hayır, aldırmalıydım bu çocuğu, ne yapıp edip bu çocuk gitmeliydi, venüs bana deliler gibi aşıktı... , karnımdaki babamın bini de tekme atıp duruyordu... ama vicdanıma dur demeliydim, sanki sevdiğim insanın çocuğuydu bu karnımdaki ? ne vicdanından bahsediyorsun sen esin dedim... içest mağduru oldun, üstüne üstlük bir de babandan hamile kaldın, ne vicdanından bahsediyorsun sen dedim kendime...
bir tane ilaç aldım, ismini hatırlamıyorum, çocuğu düşürmek için ilaç aldım...

tele gittim iyice düşündüm, acaba kötü mü yapıyordum, onun ne suçu vardı ki ? aman ne olacak dedim kendime, zaten doğunca ya kör olacak, ya engelli olacak, o zaman daha kötü olmayacak mı onun için ? hayatı hep kötü olacak, hadi doğdu diyelim, kim bakacak ona, daha 10 yaşındaki kardeşime bakamıyordum, ona nasıl bakacaktım, bitirmeliydim bu işi... ilacı, içinde kırmızı bir hap çıktı... yuttum onu

... 1-2 saat sonra midemde dehşet bir ağrı oluştu, tuvalete gittim... sürekli kusuyordum, ölecek gibiydim, karnımda öyle bir ağrı vardı ki, artık düşürüyordum, babamın bebeğini düşürüyordum, bir taraftan acı çekiyordum, bir taraftan ağlıyordum, bir taraftan da delirmiş gibi gülüyordum... her tarafım ter olmuştu, sanki kemiklerim kırılıyor gibiydi... vajinamdan kan ve su geliyordu, çok korkunçtu bu, ıkınıyordum

tuvalete oturdum, sürekli ıkınıyordum, canım çok yanıyordu, bir anda bir şey düştü tuvalete, bu karnımdaki çocuktu... o kadar kötü bir manzaraydı ki, o manzarayı gördükten sonra 1 hafta boyunca hep kabuslar gördüm... klozetin içinde küçücük bir bebek vardı.

bebek de denmez aslında, ne derler, ha fetüs... işte karşımda karnımda doğacak olan çocuğun fetüsü vardı... kendime tokatlar atıyordum, delirmiş gibiydim, kafamı vuruyordum, ardından kusuyordum... bir katildim ben... evet ben bir çocuğun katiliydim... gözlerimi kapayarak sifonu çektim... artık gitmişti o ...

ben: esin, bu sefer de ben çok kötü oldum, çok korkunç bir şey bu... yüzümü yıkayıp geliyorum...

amk çok korkunç bir şeydi lan bu, o an kusacaktım ama kusmadım, midem bulandı, pgibolojim bozuldu amk... lavaboya gittim yüzümü soğuk suyla yıkadım.. tekrardan esin'in yanına gittim...
esin: sen bile dayanamadın, miden bulandı ya bunları yaşayan ben ? ben nasıl dayanacaktım savaş ? istersen bugünlük burada bitirelim..
ben: yok hayır olmaz, devam et lütfen...

esin: artık bebeği düşürmüştüm... tuvaletten çıktığımda duşa girdim, 1 saat boyunca duş aldım...
ben: otelde sen çalışan değil miydin ? bu durumda otelin duşunu nasıl kullanıyorsun ?
esin: hayır, venüs bana otelden yer ayırttı, yani venüs sayesinde artık o otelde çalışan değil, o otelin müşterisi olmuştum... her neyse, babamın binini düşürmüştüm, biliyor musun, pek vicdanım sızlamadı ama, ne de olsa babamın biniydi o... babam beni gibti, o çocuk da babamın benden olan bir meyvesiydi... duşumu aldım, saatlerce duşta ağladım, bir taraftan da gülüyordum, duştan çıktım, yumuşacık yatakta derin bir uykuya daldım...

Beyler buradan sonrasını

Ahmet kaya- nerden bileceksiniz ile okuyun

esin: devdıbını başka zaman anlatsam olur mu, kendimi oldukça kötü hissediyorum, başım ağrıyor,
ben: sen bilirsin
esin: kahve var mı ?
ben: var
esin: iyi o zaman içelim, ben yaparım zahmet etme sen

kahveyi getirdi, 2-3 dakika sustuk, ardından konuştu
esin: ne düşünüyorsun ?
ben: hangi konuda ?
esin: benim hakkımda ?
ben: bilmiyorum
esin: kahve uykuyu açar derler ama nedense benim uykum geldi , ben yatmaya gidiyorum
ben: peki iyi geceler

yanağıma bir öpücük kondurdu yatak odasına gitti. kapıyı açtım, yatıyordu , yanına gittim, uyuyordu, derin derin nefes alıyordu, odanın içi oldukaç sıcaktı, biraz pencereleri açtım, sokak lambasının ışığı bembeyaz tenini aydınlatıyordu, ilk önce baktım yüzüne, ardından yanağına küçük bir öpücük kondurdum, uyandı ve bana hem şaşkınlık hem korkuyla baktı.

esin: ne oldu ?
ben: hiç

ellerim göğüslerinin arasında gidip geliyordu, kalbim sanki yerinden çıkacak gibi küt küt atıyordu, bana şaşkınlıkla bakarak sırası değil lütfen dedi, erkeklik değil mi amk dinlemedim tabi sırası değil lütfen lütfen bedeni korkunç derecede titriyordu, en sonununda titremeler hayli arttı, sinir krizleri geçirdi, bir şey yapmadım beyler aslında sadece teni tenime değsin sevdiğim kızla birlikte olayım istedim... her türlü erkekle birlikte olmuş sevdiği erkekle mi birlikte olmayacak diye düşündüm, 2-3 kere sinir krizleri geçirdi, uykuya daldı , uyandı yine sinir krizleri geçirdi , yaptığımdan o kadar pişman oldum ki, en sonunda sinir nöbetleri bitince

beni çok çok korkuttun iyi misin diye sordum
tiksiniyorum,şu lanet şeyden tiksiniyorum, beni anla anla tamam mı anla, o kadar sıradan bir şey ki bu anla diye bağırmaya başladı... tekrardan sinir krizlerinin başladığını düşündüm odadaki pencereyi, vazoyu , fincanları yere attı, kırılan cam parçalarından birini alıp bileğini kesmeye kalktı, zor kurtardım kendisini... ertesi gün pgiboloğa zütürmeye karar verdim. doktor durumunun oldukça kötü olduğunu söyledi.

akıl ve sinir hastalıkları hastanesinde tedavi alması gerektiğini söyledi yoksa zamanla sinir krizleri daha da artacakmış, kendini öldürmesi delirmesi an meselesiymiş

işte sevdiğim kızı akıl hastanesine yatırdım, yedi yirmi dört hastanelerde onu bekledim, gözlerinin altı çökmüş, zayıflamış, bitmişti resmen arada sırada sinir krizleri geçiriyordu hastanede, çığlıkları koridorun sonuna kadar geliyordu, kulaklarımı kapadım duymamak istedim ama o kadar tiz çığlıkları vardı ki...
alnıma duvarlara vurdum, benim yüzümden oldu diyerek kendimi yiyip bitirdim.

AMK aklıma geldikçe ağladım şimdi

o günlerde yaz ayları yeni yeni bitmişti beyler esin ile uğraşmaktan dolayı aklımda ne puanların açıklanması vardı ne de gidip tercih yaptırıp okula kayıt olmak, bunların hepsi anlamsızdı benim için zaten ağustosa dayanmıştı, esin de zaten akıl hastanesine yeni yerleşmişti,o günlerde hep o hastane kapılarındaydım beyler o hep durmadan sinir krizleri geçiriyordu, üni ye kayıt olmamıştım yanı 1 sene her türlü boş geçecekti,ama ben hep esinleydim

ağustos tan şubat ayına kadar bu hep böyle geçip durdu beyler, param vardı ama bi kafe de çalışıyordum, mesai bitince de direk esinin yanına gidiyordum görmeye, durumu çok kötüydü beyler çok, gözümün önünde eriyip gidiyordu, bende o zamanlar sokmarates hesabımdan bunları yazıyordum, dikkat çekmesin belki tanıyan çıkar korkusuyla diye 2 yıl geçti falan dedim, asıl ismim savaş soranlarınız oldu ama ben oralara barış diye yazdım gene çapa tıp ta falan okuyorum dedim istanbulda, işte bunların hepsi dikkat çekmemek içindi, öyle öyle ocak ayının sonlarına geldik, sözlükte hikayenin sonuna gelmiştim esin ise hala akıl hastanesindeydi o yüzden bundan hemen önceki 2.entry dakileri yazıp atmıştım devamı gelecek demiştim, sonra bi daha da yazmadım zaten, aradan 1,5 haafta falan geçti kafedeydim beyler,