yavaş yavaş dudaklarını yanaklarıma zütürdü, sarhoştu, leş gibi içki kokuyordu, eliyle yüzüme dokanıyordu, yanaklarımı okşuyordu. diğer eli bacaklarıma doğru gitti. artık rahatsız olmuştum,

- iyi geceler baba ben gidiyorum dedim.

ardından kolumdan tutarak:

-dur bekle nereye gidiyorsun gel, annen gittiğinden beri inan boşluktayım. gel buraya dedi.

ben ise korkudan çığlık atıyordum:
- durrrr yapmaaa baba kızınım ben senin kızın.

artık gözü dönmüştü... çok güçlüydü, ağlıyordum, eliyle ağzımı kapadı. aynı annen gibisin dedi bana... eliyle ağzımı kapadı, diğer eliyle benim ellerimi tuttu. artık çaresizdim. boğazlarım yırtılasıya, ses tellerim kopasıya kadar bağırıyordum ama kimse duymuyordu... babam altımdaki taytı indirdi ve elleriyle cinsel organımla oynamaya başladı. çığıyordum ama duyan yoktu... her defasında '' oh ohhhh' diye inliyordu. sarhoştu, ne yaptığının farkında değildi. babam bana tecavüz ediyordu. kardeşim zar zor odaya geldi. gördüğü manzara karşısında babama vurmaya başladı. ama küçücük elleri o hayvan herife işlemiyordu. babam kardeşimi kucaklayarak

odaya gitti. ben ise pencereyi açtım, atlamak istiyordum. tam atlayacakken beni kollarımdan tuttu. zorla tüm üstümü soydu ve penisini içime sokmuştu. artık kız değildim. karşımdaki babam değildi. hani filmlerde olur ya, tecavüze uğrayan kızlar mutlaka tecavüz sırasında karşıdaki adamın kafasına vazo kırarlar ya, işte benim öyle bir şansım yoktu... babam zorla bekaretimi elimden almıştı... en sonunda içime boşaldı, ve duşa gitti...

ben ise sayıklıyordum, gözlerim bir şeyi görmüyordu.

esin anlatmaya devam ediyordu:

esin: kendimdem geçmiştim, tir tir titriyordum, bedenim soğuktu, sanki ölüm meleği yanıma gelip gitmişti. bu sefer yalvardım allah'a, al canımı diye. daha 16 yaşındaydım ben, 16 ya 16 yaşındaydım ben. arkadaşlarım aileleri ile piknik yaparken ben ise babamın altında bekaretimi kaybetmiştim. hayat o kadar acımasızdı ki.

babam bana tecavüz etmişt, şu an bile söylerken içim titriyor... o an öyle bir ruhum halindeydim ki, 3 gün konuşamamıştım korkudan... ne oldu ? bana tecavüz etti, bunu yapan babam ya babam !!! bekaretimi babama teslim ettim... daha 16 yaşındaydım... 3 gün konuşamamıştım.

kardeşim ise öksürmekten ciğerleri parçalanmıştı... o şerefsiz huur çocuğu babam hala içmeye devam ediyordu... ertesi gün eve gelmişti. o an o kadar pgibolojim bozuktu ki, onu görünce odaya gidiyordum, çığlık atıyordum. bir şey yapmayacağım, bağırma diyordu. bir anlık hataydı oldu bitti, unutmaya bak diyordu. böyle baba mı olur yaa ? her gün beddualar ettim ona, ben bu hale düştüysem yarısı da babam denilecek bin yüzündeydi. o lanet günden sonra, o tecavüzden sonra her günüm hemen hemen kabusla geçiyordu.. küçük kardeşim ise durumu daha kötüye gidiyordu. beni o eve bağlayan tek şey küçük kardeşimdi, onu da kaybedersem, o evde durmam için hiçbir sebep yok... ellerim titriyordu her gece, üşüyordum, o günden beri hayatım karardı.

esin: bedenim her gün üşüyordu, ertesi gün dayanamadım. marketten aldığım jiletle bileklerimi kesmeye karar verdim...

banyoya gittim, ilk önce saçlarıma baktım... uzun, gür saçlarım ne hale gelmişti. ağlıyorlardı, inadına bana isyan ediyorlardı neden senin pis vücudunun bir parçasıyız diye. dayanamadım, aynanın karşısına geçtim, makasla boynumun bitişine kadar bütün saçlarımı kestim. belime kadar gelen saçlarımı kestim. bir çırpıda... her saç telimde bir acı vardı sanki... gözlerimden yağmur tanesi gibi gözyaşları dökülüyordu... benim değildi aynaya baktığımda bu yüz... kısa saçlarımla kendimi tanıyamıyordum, ne kadar zayıflamıştım...

jileti aldım, duvara karşı filminden öğrendiğim bir şey vardı. eğer yatay kesersen hayatta kalırsın, dikine kesersen ölürsün diye... ben de dikine kesiyordum bileklerimi... tam kesecekken kardeşim çağırdı ablaaa, su getirir misin ? diye...

o an sanki haykırırmışçasına tüm içimi boşaltacak şekilde ağlamaya başladım. şimdi öleyim mi ben ? eğer ölürsem kardeşim ne olacak ? benim bu hayattaki tek varlığım kardeşim, onun için de ben... eğer onu bırakıp gidersem nasıl rahat rahat uyuyacağım toprağın altında ? jileti olduğu gibi yere bıraktım ve elimde bir bardak su ile, kardeşimin yanına gittim.

Beat: nerden bileceksiniz- ahmet kaya

iyi gider

esin: yoruldun mu ?

ben: hayır, sadece biraz şaşkınım.

esin: istersen kalkalım, senin de içini daraltım.

ben: yok hayır dinlemek istiyorum. ben bir kahve daha söyleyeyim

esin: anlattıkça üşüyorum biliyor musun ? insan hatırladıkça, hava ne kadar sıcak olursa olsun üşüyor. keşke her şey babamın bana tecavüz etmesiyle kalsaydı. asıl ondan sonra başlıyor her şey...

ben: dinleyeceğim, ne kadar iğrenç olsa da dinleyeceğim.

esin: tamam bakalım, şurada 1.5 saatimiz kaldı. anlatabildiğim kadarıyla anlatayım. son kez soruyorum gerçekten dinlemek istiyor musun ?

ben: evet.

esin: kardeşim için ayakta kalmalıydım. ama bu evde duramazdım artık. babam denilen o puştu gördükçe her defasında 1 yıl daha yaşlanıyordum. kafamda planlar yaptım. evet evet, gitmeliydim bu evden, kardeşimi de alarak gitmeliydim.

eczacı olmak istiyordum biliyor musun ?

ben: (sadece baktım amk)

esin: ama kader öyle bir yerden vurmuştu ki beni, ne zaman bir eczanenin önünden geçsem içim parçalanır, gözlerim dolar...

Nasıl beyler koyuyor mu ? Kuzen gibmeye benzemez

esin: ama kader öyle bir yerden vurmuştu ki beni, ne zaman bir eczanenin önünden geçsem içim parçalanır, gözlerim dolar...

ben: baban şu an nerede ?

esin: geleceğim oralara... dediğim gibi o evden gitmem lazımdı. ama nereye gidebilirdim, daha 16 yaşında genç bir kızdım. sokaklar bana göre değildi, bana göre olsa bile kardeşim ne yapacaktı ? hastaydı, çok hastaydı ? anne desen, akıl hastanesinde delinin teki... baba desen kızına tecavüz eden ayyaş huur çocuğunun teki... ne yapacaktım ? düşündüm düşündüm ama gidecek hiçbir yerim yoktu.

nasıl bir şansım varsa artık, antalya'nın en soğuk zamanına denk gelmiştim...
(antalyalı olmayan binler bilmez beyler.. şöyle aralık ayının ortalarında 4 gün öyle bir rüzgar olur ki, o soğuk insanın içine işler... tutturmuşsunuz antalya sıcak ildir diye, tamam sıcak ildir ama soğuk olduğu zamanlar tam soğuk oluyor)

esin: havada çok fena soğuk vardı... üstüme bir şeyler almadan çıkmıştım. üşürüyordum. bir iki parça ekmek için bu soğukla savaşıyordum. dişlerim birbirine çarpıyordu, boğazlarım yanıyordu, gözlerim kıpkırmızıydı. ışıklar caddesinin oralarda ekmek arıyordum, önümde ne dürümcüler, ne dönerciler vardı, sadece içimi çekerek baktım o nimetlere.. yutkundum... bir tane markete girdim, sakallı bir eleman vardı buyrun ne istediniz dedi... ne diyeceğimi bilemiyordum... ama demeliydim, açlıktan ölecek halim yoktu ya, ha gayret dedim içimden, gururunu yenebilirdim...

Rezzzzzzzz

şeyy, bir iki parça artık bayat ekmek var mı

marketçi ilk başta şaşkın şaşkın bakmıştı bana.

pardon dedi.

evde yiyecek hiçbir şeyimiz yok, lütfen yardım edin, bir iki parça ekmek alabilir miyim, bulunca öderim lütfen ?

esin: marketçi eleman şaşkın şaşkın cevap verdi:

tamam, al şu ekmekleri, bu son olsun

insanlık harbi ölmüştü, ben sadece istanbulda olur diye biliyordum bu insanları, meğer antalyanın insanları da zalimmiş. ekmeği almıştım. dona dona eve gidiyorum. sokaktaki herkes bana bakıyordu... artık dayanamadım, bağırdım:

- ne bakıyorsun ulaaan huur çocukları, ilk defa mı görüyorsunuz lan elinde ekmekle eve giden bir kız ha, neye bakıyorsunuz, tak mu var, üstümde ceket yok, evet üşümüyorum, üşümüyorumm. defoluuun laaan.

ardından birinden dayak yememek için hızlıca uzaklaştım oradan.
eve gittim, kapıyı açtım.

Beyler emeklerime karşılık aldığım şukuya bakın az şuku atın diğerleride görsün

esin: gidelim mi ? içim daraldı, biraz denizin orada yürüsek, orada devam etsem...

ben: tabiki, gidelim...

esinle sahilin oraya gittik. kimse yoktu sahilde, sadece ben ve esin vardık... saçları rüzgarda uçuşuyordu... sonra koşarak benden uzaklaştı, biraz ilerledikten sonra bana seslendi :

esin: savaaşşş denize taş atalım mı ? ne güzeeeelll dalgalar diymi ?

ben: (istemsizce tebessüm ederek) atalım...