kardeşim bitir nolursun aq kitap yazacam

Lest go

ben: yıllardır ne arayıp ne sordular beni, savaş harçlığını gönderdim, çek bankamatikten bir kere olsun annem yanıma gelip yemeği yapmadı, bir kere olsun babam yanıma gelip benimle nasılsın aslanım diye konuşmadı... harçlığını gönderdim, derslerine dikkat et bu kadardı hep... asıl özür dilemesi gerekenler onlar... ben sevdiğim insanı bulmuşum, ona da karışmalarını istemem...
esin: kahve içelim mi ?
ben: olur.

esin: en son nerede kalmıştık, ha evet bebeği aldıracaktım... bebeği aldırmalıydım, çünkü venüsle birlikte olmam gerekiyordu, onun parasını yemem gerekiyordu... hopladım zıpladım, kendimi yerden yere attım ama yapamadım, ona bunu yapamazdım, çocuk babamdan da olsa ona bunu yapamazdım barış... çünkü onun hiçbir suçu yoktu... telefona baktım, venüs arıyordu
-esin, neredesin, seni özledim diyordu...
-akşam otelde olacağım dedim...

yok hayır, aldırmalıydım bu çocuğu, ne yapıp edip bu çocuk gitmeliydi, venüs bana deliler gibi aşıktı... , karnımdaki babamın bini de tekme atıp duruyordu... ama vicdanıma dur demeliydim, sanki sevdiğim insanın çocuğuydu bu karnımdaki ? ne vicdanından bahsediyorsun sen esin dedim... içest mağduru oldun, üstüne üstlük bir de babandan hamile kaldın, ne vicdanından bahsediyorsun sen dedim kendime...
bir tane ilaç aldım, ismini hatırlamıyorum, çocuğu düşürmek için ilaç aldım...

tele gittim iyice düşündüm, acaba kötü mü yapıyordum, onun ne suçu vardı ki ? aman ne olacak dedim kendime, zaten doğunca ya kör olacak, ya engelli olacak, o zaman daha kötü olmayacak mı onun için ? hayatı hep kötü olacak, hadi doğdu diyelim, kim bakacak ona, daha 10 yaşındaki kardeşime bakamıyordum, ona nasıl bakacaktım, bitirmeliydim bu işi... ilacı, içinde kırmızı bir hap çıktı... yuttum onu

... 1-2 saat sonra midemde dehşet bir ağrı oluştu, tuvalete gittim... sürekli kusuyordum, ölecek gibiydim, karnımda öyle bir ağrı vardı ki, artık düşürüyordum, babamın bebeğini düşürüyordum, bir taraftan acı çekiyordum, bir taraftan ağlıyordum, bir taraftan da delirmiş gibi gülüyordum... her tarafım ter olmuştu, sanki kemiklerim kırılıyor gibiydi... vajinamdan kan ve su geliyordu, çok korkunçtu bu, ıkınıyordum

tuvalete oturdum, sürekli ıkınıyordum, canım çok yanıyordu, bir anda bir şey düştü tuvalete, bu karnımdaki çocuktu... o kadar kötü bir manzaraydı ki, o manzarayı gördükten sonra 1 hafta boyunca hep kabuslar gördüm... klozetin içinde küçücük bir bebek vardı.

bebek de denmez aslında, ne derler, ha fetüs... işte karşımda karnımda doğacak olan çocuğun fetüsü vardı... kendime tokatlar atıyordum, delirmiş gibiydim, kafamı vuruyordum, ardından kusuyordum... bir katildim ben... evet ben bir çocuğun katiliydim... gözlerimi kapayarak sifonu çektim... artık gitmişti o ...

ben: esin, bu sefer de ben çok kötü oldum, çok korkunç bir şey bu... yüzümü yıkayıp geliyorum...

amk çok korkunç bir şeydi lan bu, o an kusacaktım ama kusmadım, midem bulandı, pgibolojim bozuldu amk... lavaboya gittim yüzümü soğuk suyla yıkadım.. tekrardan esin'in yanına gittim...
esin: sen bile dayanamadın, miden bulandı ya bunları yaşayan ben ? ben nasıl dayanacaktım savaş ? istersen bugünlük burada bitirelim..
ben: yok hayır olmaz, devam et lütfen...

esin: artık bebeği düşürmüştüm... tuvaletten çıktığımda duşa girdim, 1 saat boyunca duş aldım...
ben: otelde sen çalışan değil miydin ? bu durumda otelin duşunu nasıl kullanıyorsun ?
esin: hayır, venüs bana otelden yer ayırttı, yani venüs sayesinde artık o otelde çalışan değil, o otelin müşterisi olmuştum... her neyse, babamın binini düşürmüştüm, biliyor musun, pek vicdanım sızlamadı ama, ne de olsa babamın biniydi o... babam beni gibti, o çocuk da babamın benden olan bir meyvesiydi... duşumu aldım, saatlerce duşta ağladım, bir taraftan da gülüyordum, duştan çıktım, yumuşacık yatakta derin bir uykuya daldım...

Beyler buradan sonrasını

Ahmet kaya- nerden bileceksiniz ile okuyun

devaaaaam

esin: devdıbını başka zaman anlatsam olur mu, kendimi oldukça kötü hissediyorum, başım ağrıyor,
ben: sen bilirsin
esin: kahve var mı ?
ben: var
esin: iyi o zaman içelim, ben yaparım zahmet etme sen

kahveyi getirdi, 2-3 dakika sustuk, ardından konuştu
esin: ne düşünüyorsun ?
ben: hangi konuda ?
esin: benim hakkımda ?
ben: bilmiyorum
esin: kahve uykuyu açar derler ama nedense benim uykum geldi , ben yatmaya gidiyorum
ben: peki iyi geceler

yanağıma bir öpücük kondurdu yatak odasına gitti. kapıyı açtım, yatıyordu , yanına gittim, uyuyordu, derin derin nefes alıyordu, odanın içi oldukaç sıcaktı, biraz pencereleri açtım, sokak lambasının ışığı bembeyaz tenini aydınlatıyordu, ilk önce baktım yüzüne, ardından yanağına küçük bir öpücük kondurdum, uyandı ve bana hem şaşkınlık hem korkuyla baktı.

esin: ne oldu ?
ben: hiç

ellerim göğüslerinin arasında gidip geliyordu, kalbim sanki yerinden çıkacak gibi küt küt atıyordu, bana şaşkınlıkla bakarak sırası değil lütfen dedi, erkeklik değil mi amk dinlemedim tabi sırası değil lütfen lütfen bedeni korkunç derecede titriyordu, en sonununda titremeler hayli arttı, sinir krizleri geçirdi, bir şey yapmadım beyler aslında sadece teni tenime değsin sevdiğim kızla birlikte olayım istedim... her türlü erkekle birlikte olmuş sevdiği erkekle mi birlikte olmayacak diye düşündüm, 2-3 kere sinir krizleri geçirdi, uykuya daldı , uyandı yine sinir krizleri geçirdi , yaptığımdan o kadar pişman oldum ki, en sonunda sinir nöbetleri bitince

beni çok çok korkuttun iyi misin diye sordum
tiksiniyorum,şu lanet şeyden tiksiniyorum, beni anla anla tamam mı anla, o kadar sıradan bir şey ki bu anla diye bağırmaya başladı... tekrardan sinir krizlerinin başladığını düşündüm odadaki pencereyi, vazoyu , fincanları yere attı, kırılan cam parçalarından birini alıp bileğini kesmeye kalktı, zor kurtardım kendisini... ertesi gün pgiboloğa zütürmeye karar verdim. doktor durumunun oldukça kötü olduğunu söyledi.

akıl ve sinir hastalıkları hastanesinde tedavi alması gerektiğini söyledi yoksa zamanla sinir krizleri daha da artacakmış, kendini öldürmesi delirmesi an meselesiymiş

işte sevdiğim kızı akıl hastanesine yatırdım, yedi yirmi dört hastanelerde onu bekledim, gözlerinin altı çökmüş, zayıflamış, bitmişti resmen arada sırada sinir krizleri geçiriyordu hastanede, çığlıkları koridorun sonuna kadar geliyordu, kulaklarımı kapadım duymamak istedim ama o kadar tiz çığlıkları vardı ki...
alnıma duvarlara vurdum, benim yüzümden oldu diyerek kendimi yiyip bitirdim.

AMK aklıma geldikçe ağladım şimdi

o günlerde yaz ayları yeni yeni bitmişti beyler esin ile uğraşmaktan dolayı aklımda ne puanların açıklanması vardı ne de gidip tercih yaptırıp okula kayıt olmak, bunların hepsi anlamsızdı benim için zaten ağustosa dayanmıştı, esin de zaten akıl hastanesine yeni yerleşmişti,o günlerde hep o hastane kapılarındaydım beyler o hep durmadan sinir krizleri geçiriyordu, üni ye kayıt olmamıştım yanı 1 sene her türlü boş geçecekti,ama ben hep esinleydim

ağustos tan şubat ayına kadar bu hep böyle geçip durdu beyler, param vardı ama bi kafe de çalışıyordum, mesai bitince de direk esinin yanına gidiyordum görmeye, durumu çok kötüydü beyler çok, gözümün önünde eriyip gidiyordu, bende o zamanlar sokmarates hesabımdan bunları yazıyordum, dikkat çekmesin belki tanıyan çıkar korkusuyla diye 2 yıl geçti falan dedim, asıl ismim savaş soranlarınız oldu ama ben oralara barış diye yazdım gene çapa tıp ta falan okuyorum dedim istanbulda, işte bunların hepsi dikkat çekmemek içindi, öyle öyle ocak ayının sonlarına geldik, sözlükte hikayenin sonuna gelmiştim esin ise hala akıl hastanesindeydi o yüzden bundan hemen önceki 2.entry dakileri yazıp atmıştım devamı gelecek demiştim, sonra bi daha da yazmadım zaten, aradan 1,5 haafta falan geçti kafedeydim beyler,

Benim bittiğim yer

sabah hastaneden arayıp savaş bey gelmeniz lazım falan dediler, dedim ya hani umutluyum diye amk öyleydim, esin gene sinir krizine girip benim ismimi sayıklamıştır diye düşündüm, sonra hastaneye gittim karşımda baş hekim doktor vardı beyler, oradaki deliler ile uğraşmaktan pert olmuş adam mahçup mahçup bana bakıyordu aq anlayamadım, beni bi odaya aldılar esin vefat etti intihar etmiş dediler, işte o an hayat soktu bana golü beyler, beynimde bi acı hissettin, noluyor derken beyılmışım aq,sonra ayılınca tekrar sinir krizi geçirmişim en sonda bana sakinleştirici verip olayı anlattılar beyler

bişekilde kesmiş o narin bilerklerini beyler, intihar etmiş işte, kendi kanı içinde yığılıp kalmış oracıkta, sonra bimliyoruun beyler esini kimsesizler mezarlığına falan gömdülar,ben ise hap mezarının başına günlerce ağladım beyler

Beyler bi sigara yakmam lazım yoksa öleceğim

hep mezarındaydım onun hep,ama olan oldu işte, esinim mezarda ben dışarda hem de tek başıma, hayat bizi yendi beyleriher gün rüyama giriyor lan artık her gün, olmdı işte soktuğumun hayatında olmadı,biz kaybedenlerden olduk esinimle,en çokda canım onu en son cansız beddeniyle gördüğümde seni seviyorum diyerekten bağırark ağlamam canımı yaktı beyler,kim bilir diyorum belki duymuştur beni, belki hala dolaşıyordur gönlümün sessiz sokaklarında, rüyalarımda olduğu gibi hep oysaki bizler bufünün askerleri yarının generaalleriydik lan, yaşayacaktık işte amk, mutlu olacaktık beyler, saruşınımla bi ömrümüz olacaktı lan,ama napalım yıkıldı bizim işte yıkıldı bizim şehrimiz

lan iyi salladın sonunu diyecemde olmadı be çok acele ettin sonu pek saçma geldi

feleğine soktuğum hayatında tek başımayım beyler, zaman öyle geçti işte ama karar verdim işte intihar etmeyecektim beyler ,kalkıp tekrar yürüyecektim ben, önce ali denen o pekekntin genel evini polise ihbar ettim, yakaladılar huur evladınıbhapiste şuan, venüs denen bin kurusunun hala ismini bilmiyorum daha doğrusu kim onuda bilmiyorum, esiniin kardeşi desen iyileşti şimdi yetimhanede beyler,hep yanına gidiyorum onun beni abisi olarak biliyor ama en kötüsü daha ablasının vefatından haberi yok amk, durmadan yalan atıyorum ona ablan bi gün gelecek diye ama aslında kendimde inanıyorum beyler,bir gün gelecek

Böyle ucundan kumral saçları vardı,ama antalya nın o güneşi üzerine vurunca sap sarı olurdu saçları beyler, yemyeşil gözleri vardı sonra,tam alnından öpülesi bir boyu, inci gibi dişleri vardı,ama saçları beyler, onun yaşadıklarını ben yaşasam kafamda bi tel saç kalmazdı,ama onun saçları varya, ince, yumuşak, birde üstüne bi gülerdi bana beyler,o güldü bi kaç saniye var ya hani,o bi kaç saniyede öl dese ölürdüm amk, dakikalarca gözlerinin içine bakardım.

... SON...

Rezerved