depresyon en çok geceleri zorluyor

beyler

kusura bakmayın erkenden yattım dün. durun anlatıyım şu olayı. geçen yıl liseyi bitirdim, büyükler küçümsemesin. son sene eve yakın diye okul değiştirdim. sınıftakilerle çok iyi anlaşıyoruz, uyum sorunu yaşamadım, özgüvenim de yerine gelir gibi oluyor. sonra o kız dikkatimi çekmeye başladı. hepinizin hayatında olmuştur öyle biri, kimseyi onun yerine koyamazsınız. içimde böyle ir dert olunca benim özgüven yine düşüşe geçti. onu sadece uzaktan izliyordum. yanına gidip nadiren konuşabiliyordum. dilim tutuluyordu. depresyona girmeye başladım, sonu gelmeyen depresyonlar. sonra araya yaz girdi, üniyi kazanmışız, ben yozgatta inşaat okurken o da burada bir sene daha hazırlanacak, çünkü tıp istiyor. yazın 1-2 kez arama cesareti gösterebildim, en son bayramda aradım. aramadan önce kafamda birsürü düşünce olurdu sanki onu sıkıyormuşum gibi. ama aradıktan sonra hiç de öyle olmadığını görüyorum ve moralim biraz olsun düzeliyor. özet olarak bu kızı 1 yıldır seviyorum ama hala ona açılamadım.

gerçek hayatta, sevdiğim kızı anlatabileceğim 1-2 arkadaşım var, onların dışında bana yardımcı olabilecek kimse yok, işin kötü yanı da bu. onlar da benim sıkıntımı nereye kadar dinleyecek, kendi işleri var adamlardın. eninde sonunda yine yalnız kalıyorum. dediğiniz gibi, bir doktora gidip derdimi ona anlatmak, bu işi bilen birinden yardım almak çok iyi birşey ama doktora gidersem ailemin haberi olur diye korkuyorum. çünkü benim onlarla şimdiye kadar fazla birşey paylaşmışlığım yok. çünkü benim bi derdim olduğu zaman kızıyorlar. bir kızı sevemem sanıyorlar, hayatımda sorun olmaz sanıyorlar, bunalıma giremem sanıyorlar, böyle şeyleri onlarla paylaşmaya çalışınca yardım etmek yerine onlar da yükleniyorlar senin böyle sorunların olamaz gibisinden. niye olamasın ha dıbına koduğum, ben insan değil miyim? senin demenle bunalımdan çıkabilecek olsam girer miyim zaten bunalıma bilerek? işte bunları hiç düşünmüyorlar, bu yüzden ailemle bi tak paylaşmıyorum. bu da benim hayatımı daha da zorlaştırıyor. gerçek hayatta anlattığım 1-2 arkadaş da nasıl yardım etsin bana, onların da kendi derdi var amk.

neyse beyler doktor olayına nasıl gireceğimi bilmiyorum, ailemin haberi olur mu? zaten kaçıp yozgata gidiyorum, doktor işine de burunlarını sokmasınlar, yardım almamı engellemesinler, i need a doctor bu konuda bana bilgi verin lütfen.

anti depresan olayına gelince, 2 hafta önce bi panpa başlık açmıştı paxil diye bir ilaç hakkında. internetten ve diğer sözlüklerden de araştırdım. ilaç beyindeki seratonin hormonunu artırarak kişinin daha da sosyalleşmesini sağlıyormuş. insanların içinde konuşma isteğiniz artıyormuş, bişey söylemeden önce korkarsınız ya, onu geçiriyormuş, yani sosyal ortamlarda, arkadaş ortamlarında korkmadan etkin biçimde konuşmanız için gerekli hormonları uyarıyormuş. özetle asosyallik ilacı ve benim sorunum da bu zaten. yeni başladım 6 gündür yarım doz kullanıyorum, 1 doza çıkaracağım günde. tek eksiğim, bunu doktor kontrolünde almamam. reçetesiz satıyorlar. etkisini göstermesini bekliyorum, şimdiden etki etmeye başladı, takmıyorum pek bişeyi.

neyse çenem düştü amk siz bana gözüş ve önerilerinizi yazarsanız sevinirim. dün başlık tutmaz, küfür yerim sanıyordum ama adam gibi yazmışsınız beyler hepinize çok teşekkür ederim