depremin hayattan kopardıkları

bitap düşmüş bir halde ellerimle toz toprak ayırırken acı gerçeği yeni yeni idrak etmeye başlamıştım.

Evet annem ölmüştü ve ben hiçbirşey yapamamaıştım, elimden gelen başka şey yoktu...

O esnada babamın sesini işitir gibi oldum ama emin olamıyordum sadece biraz hırıltı...

Ölüm bir bıçak gibi saplandı yüreğime. nefes alamıyordum hayat boğazlarıma düğümleniyordu annem altta betonun altında ölmüştü...

hissiyatlar sınırsız kalırdı yüreğimde bu saaten sonra o esnada kardeşim seslendi

Abi annem niye öyle bakıyor.. Ölümü bir çocuğa nasıl anlatırdınız, hele ki annesinin öldüğünü...

geleceğe yatırım bekleyin panpalar

lan gibtir git huur çocuğu yeter

reserved

önlerden reserve

reserved

sonra bi' baktım hakan hoca

bekliyoruz hocu

yarin buradan devam iyi geceler herkese

yukarıya çıktım..

döşemenin bir kısmına balyozla vurmaya başladım

vurdukça dağılıyordu beton vurdukça dağılıyordu en sonunda bir delik açtım, gözlerime inanamamıştım. Toz toprak içerisinde annem bana bakıyordu... acı dolu donuk bir yüz ifadesi vardı...

hemen balyozu bıraktım gözlerini bana dikmiş bakıyordu kurtulmak için adeta gözleri çığlık atıyordu... elimle kırılan taşları atmaya başladım yüzüne değdikçe soğuk tenine dokunuyordum... betonun içinden boşluk bulmuştum. kardeşimin sesini duyuyordum kurtar bizi abi diye ağlıyordu. annem halen donuk donuk bakıyordu aci ile gözlerime...

Öldüğü gerçeğiyle yüzleşmeye hazır değildim..

onu kurtaracaktım ben, kurtarmalıydımm...

abiiiii kurtar bizi

kurtaracağımmm.

abiiiiiiiiiiiiiiiiii

annemi de kurtar abi sesi çıkmıyor annemin.

ağlıyordum annemi de kurtaracam kardeşim, annem halen daha yüzüme bakıyordu ben elimle beton parçalarını atıyordum.. hüngür hüngür ağlıyordum bir yandan

annnneeeeeeeeeeee kurtaracam seni anneeee nolur bırakma beni diye..

o ise sadece donuk donuk bakıyordu.. acı dolu bir keder oturmuştu gözlerine...

ben kaçar panpa şuana kadar müthiş gidiosun böyle devam

bir anda yandaki bina çöktü ardından büyük bir gümbürtü koptu en alttan tüm ev zangırdıyordu annemin çığlıklarını duymaya başlamıştım kendime yeni gelmiştim. annem odaya girmiş küçüük kardeşimi alıp koridora çıkmış bana da gel çabuk diyordu.. bir gümbbürtü daha duyuldu. kolonlardan kopan duvarlar evde devrilmeye başladı odamın duvarı devrilmişti dışarısını görebiliyordum sadece toz bulutu... ve bir anda yatağın yanına yattım zira üst döşeme devriliyordu. bir anda zangır zangır titreme durdu ve büyük bir gümbürtüyle bina çöktü. en üst kattaydık biz... her yer toz toprakdı annem en son koridorda idi ancak şu anda nerdeydim ben ev ne haldeydi bilmiyordum.. üstümde kocaman bir döşeme vardı. nefes alabileceğim küçük bir delik vardı ancak hareket edemiyordum

gerçekten de kıpkırmızı idi gökyüzü bulutlar sarmış etrafı bir anda köpekler seslerini kestiler. sanki biri kuyruklarına basmıştı kısık sesle cılız cılız havlayıp sustular.. ve bir anda gelen sert rüzgar ve uğultu... yerin derinliklerinden geldiğini hissediyordunuz. büyük bir uğultu git gide artan şekilde devam eden uğultu ve peşine sert rüzgar... bir anda alttan sanki birisi binaya vurmuştu. yerimizde zıplamıştık o sırada halen camdaydım ancak zıplamayla birlikte korkudan yere oturdum... dizlerimin üstüne çöktüm karşı binaya bakıyordum.. her yan zangırdamaya başlamıştı. yatağımın üstündeki kütüphane sallanıyordu, bir yandan kitaplar düşüyordu... donup kalmıştım ben karşı binaya bakıyordum. bina delicesine sallanıyordu aynı şekilde bizim bina da öyle... duvarlardan, kiriş ve kolonlardan çıtırtılar duymaya başlamıştım. sanki birisi eliyle duvarları eziyordu... karşıdaki bina büyük bir gürültüyle çöktü.. çığlıklar eşliğinde.. halen deprem devam ediyordu. o telaş ile cama çıktım, binanın yıkılışına an be an şahit oluyordum kafamı sola çevirdim. ve cadde boyu sıralanan binalara baktım... en uçtan başlayarak hepsi çökmeye başladı.

takip ediyoruz mübarek sen yaz ama gene mesai bitti be kardeşim yarın devam ederim okumaya kolay gelsin

rizörv okurum aga ben bunu ama 1 ayda bitmez dimi 1 ay sonra askere gidiyorum amk :(

inşallah okuyan vardır.

02:58 saati asla unutamam.. aniden uyandım rüyamda köpeklerle boğuşuyordum, kan ter içerisinde kalmıştım deli gibi havlıyordu hayvanlar. Üzerime saldırıyorlar ve ben kendimi korumaya çalışıyordum... uyandım yan komidinin üstündeki saatte 02:58 yazıyordu ama sanki hala uyuyordum. havlayan köpek sesleri her yanı çınlatıyordu. gölcükte 6 yıldır kalıyorduk, ilk defa böyle bir köpek havlamasına şahit oluyordum. saat 02:59 oldu... hayvanlar çıldırırcasına havlıyorlardı küçük kardeşimde seslere uyanmıştı. hatta karşı binada da ışıklar yanıyordu. sanırım onlarda uyanmıştı hayvan seslerine... cama çıktım yan binaya baktım orada hiçbir hareket yoktu. karşı binada tek tek ışıklar yanıyordu. insanlar balkonlara camlara çıkmaya başlamıştı. seslere tepki gösteriyorlar kimisi hoşt diye bağırıyordu. evin camından cadde boyu bakmaya başladım. evimiz caddenin en başında idi. cadde boylu boyunca binalardan oluşuyordu iki taraftan karşılıklı binalar...

gözlerimle binalara bakıyor insanlar camlara çıkacak mı diye bakoyordum saat 03:01 o esnada kardeşimin sesi ile irkildim. abi gök yüzü kıpkırmızı görüyor musun diyordu. kafamı kaldırdım gök yüzüne baktım.

rezerved

@2 inanıp inanmamak sana kalmış ... 2 seneden fazla kaldım ben..

reserved

---

reklam alanı

---