Arkadaşlar gerçekten çok basit. Bir süre hiçbir şeyi kurcalamayın sadece bu yeterli.

Depersonalizasyon bu kadar. Ama bu başka bir pgibotik rahatsızlığın belirtisi olabilir. Bu yüzden bir pgibiyatriste veya pgiboloğa gidin. Bu hastalığı yaşayamayan kimsenin bunu tam olarak anlamayacağını düşünüyor olabilirsiniz. Aslında ben de öyle düşünüyorum. Ancak kesinlikle profesyonel bir yardımın faydası dokunacaktır. Evet yazının sonuna geldik. Ben araştırdığım kadarıyla internette dişe dokunur bilgiler bulamamıştım yani teoride değil pratikte yardım edecek bilgiler. Bu yüzden yazmak istedim. Belki birilerine faydası dokunur.

Kaybolan gerçeklik algınızı geri kazanmak için tüm odağınızı maddesel dünyaya verin. Biliyorum maddesel dünya bir hayal gibi geliyor. Kendinizle dış dünya arasında fark olmayan bir hayal. Ama durum bu değil dışarda bir şeyler var ve gerçekten oluyor. Bu yüzden sadece beş duyunuzla algıladıklarınıza konsantre olun. Bir süre sonra düzelecek emin olun. Stabil bir ruh hali ve çevresine tepki veren insanın sağlıklı insan olduğunu unutmayın. Tüm olay sadece bu. Bunu zorlaştırmayın. Yaşayamazsınız. Tekrar söylüyorum çünkü burası çok önemli. Tüm odağınız sadece ve sadece beş duyuyla algıladıklarınızda olsun. Eğer bunu yaparsanız bir süre sonra her şey düzelicek. Gerçeklik algınız yerine gelecek, egonuz yeniden ortaya çıkacak. Kendinizi kendiniz gibi hissedeceksiniz.

Depersonalizasyonun tedavisi hem çok zordur hem de bir o kadar kolaydır. Zorluğu diğer tüm hastalıklardan farklı bir tedavi yöntemi olmasından kaynaklanır. Çünkü diğer hastalıklardan kurtulma için mücadele etmek gerekir bunda ise etmemek. Ve bir penguen düşünmeyin desem kesinlikle bir penguen düşünürsünüz. işte bu yüzden zordur. Diğer yandan da bir o kadar kolaydır. Çünkü hiçbir şey yapmayınca geçen bir hastalıktan bahsediyoruz.

Asla yapmamanız gereken şey kendi içinizde bir tartışmaya girmektir. Soru sormayın. Biliyorum sorduğunuz birçok soru var cevaplansa geçecek gibi hissediyorsunuz. Ama GEÇMEYECEK. Sordukça, cevapladıkça devam edecek. Kendi kendinizin doktoru olmaya asla çalışmayın. Kendinizi analiz etmeyi, düşüncelerinizi izlmeyi bırakın. Kendinize sürekli bunun ben olduğunu ispatlamaya asla ama asla çalışmayın. Bunun kendiliğinden içgüdüsel olarak oluşması lazım. Eğer bunu düşünerek yapmaya çalışırsanız içgüdüsel olanı bozarsınız ve kendinizi bir yabancı gibi hissederseniz. Şu an kendinizi kendiniz olarak görmüyor olabilirisiniz veya bunu zaman zaman yaşıyor olabilirsiniz ama bu durumlarda dahi siz sizsiniz.

Evet bu kadar kendimden bahsetme yeter çünkü depersonalizasyon yaşıyorsan bundan sonraki kısmı da biliyorsun demektir. Gelelim bundan nasıl kurtulacağıza... Öncelikle bu hastalığa çeşitli sebeplerden dolayı yakalanılabilir. Bu anksiyete olur benim gibi epifizin aşırı zorlanmasından olur veya diğer pgibotik rahatsızlıklarla görülür vs. Kilit nokta ise beynin sahip olduğu biyolojik sistemle olan bütünlük ve teklik algısının ve bununla beraber gelen kendilik algısının kırılması olayıdır. Burda dikkat edilmesi gereken şey kendilik hissinin kendiliğinden geldiğidir. Yani kaybolan benlik hissinizi geri almak için amansız bir mücadele verdiğinizi biliyorum. Yıllardır tanıdığınız yüzlere sanki ilk defa bakıyormuş gibi hissettiğinizi biliyorum. Uyuyamadığınızı, sosyal ilişkilerinizin neredeyse sıfıra indiğini biliyorum. Tüm bunları geçtim gerçeklik algınızın da kalmadığını, aynaya baktığınızda bir yabancıya bakmanın ne kadar zor olduğunu da biliyorum. Yaşayan bir ölüden farksız olmanın tarif edilemez işkencesinin ne anlama geldiğini de biliyorum. Ama bilin ki bundan bugün kurtulabilirsiniz. Aylar hatta yıllar süren bu işkence bugün bitebilir. Bu yüzden dediklerime sonuna kadar kulak vermelisiniz.

Evet beyler öncelikle bu bir amme hizmetidir. Sözlük içinde veya dışında biri rastgelir de okur diye yazıyorum. Eğer böyle bir şeyden haberin yoksa ve herhangi bir pgibolojik sorunun da yoksa bu başlığı şu an terket. Çünkü böyle bir şeyden haberdar olmaman bile en iyisi. Şimdi başlayalım. Çok kısa, bunun nasıl başıma geldiğinden bahsedeceğim sonra ise bundan nasıl kurtulduğumdan. Mükemmel olmasa da keyif aldığım bir hayatım vardı. Bazen diyorum kendime keşke hiç kurcalamasaydım bunu yaşasaydım öyle basit bir şekilde. Ama öyle olmadı ve ben inadına sorgulamaya ve düşünmeye devam ettim. Doğu kültürlerindeki öğretiler ilgimi çekti. 3. göz falan enteresan şeylerdi. Meditasyondu carttı curttu denedim hepsini. Denemekle kalmadım baya baya uğraştım yani belli aralıklarla. Ve bundan 3 ay önce bir lanet gece hayatımı kabusa çevirecekti. Yine çok derin bir kendine fokus durumu yaşıyordum ama öyle böyle değil. 1 saat kadar süren ve zaman zaman epifiz bezinin zorlanmasından kaynaklanan, beynimde çakan ışıklar eşlik ediyordu bu konsantre halime. Ve bir anda inanılmaz bir ışık ve kasılma oldu beynimde. O an aha yarra yedim gibi bir düşünce ve birkaç saniye sonrasında ise bunu kanıtlayan olaylar silsilesi başladı. Zaman-mekan duygumu kaybediyordum kendilik hissim eriyor gibiydi. Bu bedenin içindeki bir hayalet gibi hissetmeye başladım. Dedim heralde ölüyorum ruhum çıkıyor. Ama hala bir şeyler vardı. Bakın hala yaşıyordum demedim çünkü herhangi bir şekilde yaşadığımı hissetmiyordum.