ilk hikayem (bkz: alt katımızda ki öğrenci kızı gibtim) Başlıkları bilerek böyle sex hikayeleri sitesindeki başlıklar gibi seçiyorum ona takışmayın önemli olan içerik.

2. hikayem ile karşınızdayım binler. Bu olay lise 3. sınıf zamanımda başıma gelmiştir. Hala unutumam zihnimin bir köşesinde yer etmiştir.

Yine sabah olmuş her zaman ki gibi umutsuz bir biçimde uyanmıştım. Acaba bu gün farklı bir şey olur mu he? ne dersin adamım...

Hazırlıklarımı tamamladım. Dişlerimi fırçaladım. cöleyi güzelce saçlarıma yedirip yana doğru taradıktan sonra çantamı alıp evden çıkışımı gerçekleştirdim.

Hava serin gibi mevsim Sonbahar. Tozlu yollarda bir o yandan bir bu yandan geçen çılgın minübüsçüler hiç kesilmeyen kornalarıyla bizi uyanık tutmaya çalışıyorlar sanki... Çalmayın dıbına koyayım artık bineceğimiz zaman elimizi kaldırıp biniyoruz işte. Sen korna çalınca gitmeyeceğim yerin minübüsüne mi bineceğim? Her neyse bu minübüscü tayfayla takışmaya gelmez. Biraz agresif abiler sıkıntı çıkar falan dikkat edelim. Beklemeye devam ettim ve ilerden gelen beyaz minübüsün önündeki küçük camda yazan yazıları okumaya çalışırken her ihtimale karşı elimi kaldırdım.

Bozuk olan gözlerimin bana bir oyunu olacak heralde yanlış minibüse el etmişim. Herif 1500 kilometre hızla giderken kazık sıkarak durabildi benim için. Tabi yanlış minübüs olduğunu fark ettiğim an ne yapacağımı bilemedim. Aslında yanılış minübüs değil aynı hat fakat bu her mahalleyi sokak sokak dolaşan minübüs olduğu için gideceğin yere 15 dakika falan geç zütürüyor. Saniyelik iç hesaplaşmalar ve kritikler sonucu binmeye karar verdim. Binmeyerek sırf 15 dakika ve 1 ders için anneme sövdüremezdim. Deli kanlı gibi bindim işte. Yapacak bir şey yok hatamın bedelini ödeyeceğim. Evden çıkarken az bağırmamıştı şu gözlüklerini tak diye valide hanım. Yakışmıyor anne işte yakışmıyor amk gözlüğü. Lens alın diye kaç defa kavga etmiştik evdekilerle. Sallana sallana bu gereksiz yere uzayan yolculuğumda bana kaptanlık edecek tosun kaptanın yanına vardım.

Ücretini vermeliydim sonradan arkaya doğru bağırıyolar.

-'Ücretini vermeyen kalmasın!! '.

insan ücreti vermiş olsa bile bir telaşa kapılıyor acaba vermedim mi lan? diye. Korktuğundan falan değil ama insan böyle bir duyguya kapılıyor işte. Minibüsçülerde bunun farkında olacak ki tekrarlamayı çok seviyorlar. Hayır böyle bir durum yaşamıyorum diyen yalan söylemiş olur.

Açtım cüzdanı 3 tane 1 liralık var bir tane 50 lik. Seni dıbına koduğumun çocuğu, belki o kadar hızlı bir giriş yapmasaydın, beni strese sokmasaydın. Senin minübüsüne binmek zorunda hissetmeyecektim kendimi. Hah al yannanımı ye nah sana bozuk 50 yi boz yarak kafalı. Kendimce cezalandıracağımı sanmıştım münübüscü abiyi ne gezerrrrrr.

Hikayenin devamı için doluşun.