-
50.
0Bulunduğum yerde internet pek iyi değil aklıma birşeyler geldikçe karalıyorum internet fırsatını yakaladıkça da bölüp bölüp buraya gönderirim. Okuyan olursa, iyi okumalar.
-
49.
0"Nasıl yani?" Bu deli adamın söylediklerini anlamak bir hayli güçtü.
"Yani deniz hala buradaydı, gemi buradaydı, şuradaki kayalıklar, güneş.. Herşey buradaydı ama biz burada değildik, hatta burada olmaması gereken denizciler bile buradaydı" dedi
eliyle omzumdaki yarayı işaret ederek. "Sadece görüden ibaret değildi, size zarar verdiler."
Adam haklıydı, omzumdaki yara henüz tazeydi ve akan kanı hissedebiliyordum. ikinci kaptan Lorin elinde büyük beyaz bir kumaş parçasıyla belirmiş el sallıyordu.
"Böldüğüm için üzgünüm dostlar, bu yarayla ilgilenmemiz gerek" Lorin de biraz önce yaşananların etkisinde bana tereddütle bakıyordu. Gözlerindeki korkuyu görebilmek için
kahin olmaya gerek yoktu. Başımı sallayıp Lorin'i onayladım. Benimde daha fazla kan kaybedip bir kaç gün daha bilinçsiz halde yatmaya niyetim yoktu. Matt'de heyecanını dizginlemiş
endişeli bakışları omzumdaki yaraya dönüştü.
"Bu konuyu konuşmalıyız, hanımım. Ne zaman iyi hissederseniz" cevap bile beklemeden vücudunu hafifçe eğerek selam verip uzaklaştı.
"Tuhaf adam" dedi Lorin, Matt'in arkasından gülümseyerek bakıyordu. "Tuhaf ama bir o kadar bilge, muhtemelen bu gemideki en bilgili denizcidir"
"Bilgeliği kendisini her gece sızacak kadar sarhoş etmeye yetiyordur umarım" dedim ve gülmeye başladım.
Lorin ne kastettiğimi anlamış olacak ki o da gülmeye başladı, yaraya narince bastırıp kanını temizledikten sonra kumaşla beraber getirdiği ufak bir çantadan metal bir iğne
ve ince bir misina çıkartıp iğneyi elindeki kumaşla silmeye başladı.
"Her bilgi bir kupa rum" Lorin kendi kendine konuşuyor ve gülümsüyordu, onu böyle mutlu görmek beni de mutlu etmişti. Ateş kırmızısı saçlarından sadece çiçek bahçelerinde
duyabileceğiniz bir koku yükseliyordu. Beyaz teni sanki güneşten gizlenen saklı bir vadiymiş gibi parlıyor ve deniz sularıyla ıslanmış teninden aşağıya damlalar süzülüyordu. -
48.
0"Navigatör" Sesin kime ait olduğunu biliyordum. O da demin yaşanan olay hakkında hepimizden daha bilgili görünüyordu.
"Hadi ama Matt, Neilly'e soluklanması için biraz zaman ver demin doğayı alt üst edip gündüzü geceye çevirecek kadar ileri gitti!" Vanklef'in alaycı sesinin ardına ufak tefekte olsa
endişe kırıntıları vardı. Bunu sezmek an itibariyle hiç zor değildi.
"Önemli değil kaptan, bende kendisiyle konuşmak istiyordum" dedim ve arkamı dönüp korkuluklara yaslandım "Söyle bakalım Matt, biraz önce yaşananlar hakkında ne biliyorsun?"
"Bunları sadece hikayelerden duyduğumuz şeyler sanırdım madam" orta yaşını biraz geçmiş sıska denizci ellerini ovuşturup çenesine zütürdü "Perdenin öbür tarafına bakmakla kalmadık,
bir süreliğine o tarafa geçtik sanırım"
"Perde mi?"
"Evet hanımım, perde. Bu dünya ile öbürünü ayıran perde" Matt heyecanla çenesini kaşıyor ve neredeyse nefes almadan konuşuyordu. "Tam olarak öbür tarafta değildik, bu tarafta
olmadığımız da kesindi ama geri kalan herşey olması gerektiği gibiydi" -
47.
0"Gerek yok" Göz kapaklarımı hafif aralayıp beni sıkıca kavrayan kolların arasında hafifçe doğruldum.
"iyi misin, Neilly? Bu kanamayı durdurmak zorundayız" Deniz mavisi gözlerin endişeli bakışları altında kafımı onaylarcasına sallayıp adamın omzuna tutunarak dengemi sağladım.
"Vanklef!" irylth'in erkeksi sesi güvertedeki şaşkın sessizliği biraz olsun dağıtmış , üzerimdeki baskıyı azaltmıştı "Fırtınadan çıktık kaptan! Hemde tam istediğimiz tarafından!"
"Kıçından mı?" isminin Vanklef olduğunu öğrendiğim sarışın adam umarsızca gülüyordu, bunun etrafındakilere güven verdiği açıktı.
"Tam kıçından efendim!" irylth cümlesini bitiremeden kahkahalara boğulmuş ve geminin dümenine sanki eski bir dost edasıyla sarılmıştı. "Tam da kıçından.."
Yüzümde nedenini bilmediğim bir gülümseme ve içimdeki kıpır kıpır enerji omzumdaki acıyı bastırmaya yetmişti, doğrulup bir iki adım kenara, geminin korkuluklarının yanına yürüdüm.
Derin bir nefes alıp denizin tuzlu ve hırçın kokusunu ciğerlerime doldurdum. Omzumda bir el hissedene kadar öylece durup denizi izlemiştim. -
46.
0Hastalandım iyi hissetikçe yazarım, her sahil tatilinde bi hastalanmasam olmaz mınıskim. Okuyan olursa, iyi okumalar.
-
45.
0Sağ elimin işaret parmağını yalayıp elimi havaya kaldırdım, ufak bir rüzgar da olsa onu hissetmek bir yandan da zaman kazanmak istiyordum. Ne yaptığımı bilircesine elimi havada
daireler çizecek şekilde çevirip geminin sağ tarafına doğru savurdum. Bir elimi pusula masasına dayamış öbürüyle aptal saptal hareketler yapıyordum.
Bir anda gemi sağa doğru adeta bir gülle gibi fırladı ve sağımızda duran büyük kayalıkların içerisinden sanki orada hiç birşey yokmuşçasına kayıp geçti, ne dalgalara takılıyor
nede başka bir sepeten ötürü rotasını değiştiriyordu. Fırtınanın yeterince dışına ulaştığımızda havada duran elimi indirdim ve sırtımda sol omzumun yakınlarında bir yanma hissettim.
Bakışlarımı arkama çevirdiğimde yeşil bir silüetin kılıcını omzumdan sapladığını ve gökyüzündeki girdabın hızlandığını gördüm.
Bir delikten içeriye çekilimişçesine savrulduk, girdap hızını arttırdı ve bir anda gökyüzü normale döndü, dalgalar gemimizi sallıyor, ve rüzgar yüzümü okşuyordu.
Ne etraftaki yeşil sisten nede insanların yeşil silüetlerinden bir iz yoktu ama omzumdan aşağıya doğru inen sıcak kan hala oradaydı.
Dizlerimin üzerine düşüp bakışlarımı yere odakladım. "Demin, ne oldu öyle" kendi kendime düşünüyor omzumdan yavaşça koluma oradan da yere süzülen kanı izliyordum.
"Buradaydık ama bu dünyada değildik.." Tam da sıska denizcinin söylediği gibi, güvertede olamsı gerekenden çok daha fazla kişi vardı ama buraya ait değillerdi, bu dünyaya.
Kulaklarımın yavaşça açılmasıyla birlikte adım sesleri işittim, güvertedeki bir kaç kişi doğrudan olduğum yere koşuyorlardı. "Mınısktimin yerinde bi ben yaralanmak zorundayım,
şaşarım" diyerek doğrulmaya çalıştım ama dengemi sağlayamıyordum. Kendimi güvertenin ahşap zemininie bırakırken birinin beni yakaladığını hissettim, sıcak ve güven dolu
bir hissiyat.. Bahar esintisi gibi bir koku, içimi ürperten bir ses.
"Dinlen".. -
44.
0Ne yaptığımı bilircesine başımla onaylayıp bir anda arkamı döndüm, gemi de vücudu olmayan ama yeşil sis halinde dolaşan silüetler vardı. Gözlerim şövalye zırhı içerisindeki
siyah saçlı kadını arıyor ama hiç bir yerde bulamıyorlardı.
"Ruhlarımız.." Arkamdan gelen bir sesle irkilip bakışlarımı adeta suyun altından konuşurcasına bulanık gelen sese çevirdim. "Ruhlarımız, navigatör. Biz artık dünyada olamayız."
Bu geçen gece her bilgi bir rumdur diyen sıska denizciydi.
"Ne demek istiyorsun?" dedim, ne olduğunu anlamaya çalışıyor, her bir yardımı özenle kucaklıyordum.
"Burası, dünyadan bağımsız lakin bir o kadar da boş ve tehlikeli" dedi adam belli belirsiz ellerinden birini kaldırıp omzumun üzerinden arkamı işaret ediyordu.
Gemi de daha önce görmediğim ve güvertede bedeni bulunmayan silüetlerden birisi kılıca benzer birşey kuşanmış üzerime yürüyordu.
"Elini çabuk tutsan iyi olur, navigatör" Sıska adamın sesini tekrar işittim ve haklı gibi görünüyordu. Birşeyler bu silüetleri bana karşı kışkırtıyordu. -
43.
0"gibtimin gemisi, tak vardı fırtınanın içinden geçtik." Pusula masası benden daha dengesiz, sanki o bana tutunuyordu. "iki gün kıyıda bekleyip fırtına dindikten sonra
hareket etsek olmaz mıydı? Tamam herkesin bilip de benim bilmediğim numaralarım var ve belli ki insanlar bu numaralara bel bağlamış durumda ama hiç değilse uyanmama
ihtimalimi düşünemezlermiydi" Sağ elimi yumruk yapıp kendi kendime konuşmayı bıraktım.
"ASH NiR'AN VELADO'R!" binlerce kişinin, kadın ve erkeklerin, çocukların ve yaşlıların, binlercesinin aynı anda söylediği bir kelime işittim. Sesleri o kadar kuvvetliydi ki
bir gök gürültüsünü andırıyordu. Gözlerimi açtığım anda dalgalar neredeyse havada donup kalmış, gemi neredeyse hiç kıpırdamıyordu.. Tam karşımda simsiyah metal zırhının içinde
daha önce gördüğüme yemin edebileceğim bir kadın duruyordu. Siyah uzun saçları hissedemediğim bir rüzgarla dalgalanıyor, beyaz donuk yanaklarını okşuyordu. Benimle yaklaşık olarak
aynı boyda , büyük bir kılıcı geminin ahşap güvertesine dayamış öylece bakıyordu. Kılıcı tutan ellerinden birini bırakıp arkamda bir yeri işaret etti.
Gökyüzü simsiyah, ara ara şimşeklerin mavileştirdiği bir tonda girdap şeklindeydi. Geminin etrafını yeşil bir sis sarmıştı ve güvertede gördüğüm herkes öylece dona kalmış,
yeşil birer silüete dönüşmüşlerdi. Biraz dikkat edince hem dünyadaki hallerini görebiliyordum hemde yeşilimsi sis hallerini.
Sarışın adam yeşil bir sis bulutu halinde yanıma adımladı ve piposunu kaldırıp bir nefes çekti. "Bu yeni birşey Navigatör, böyle bir gücün olduğunu bilmiyordum" Adam benimle
konuşurken dudakları kıpırdamıyor, geride bıraktığı vücudu olduğu yerde duruyordu. "Çıkar bizi bu cehennemden, Neilly". -
42.
0Elimi en yakınımda bulunan yere doğru uzattım ve eğildim. Sıkıca tutunup dalganın beni güverteden kazımasını engellemek istiyordum. Dalga gemiye çarptığında darbe beklediğimin
çok üzerindeydi. Tutunduğum küçük pusula masası neredeyse yerinden çıkmış bir vidanın zoraki sıkışmasıyla yerinde duruyordu. Ne kadar sürdü bilmiyorum ama ciğerlerimi yakacak
kadar uzun bir süre dalganın içerisinde kaldıktan sonra tekrar rüzgarı hissettim.
"Neilly! Saçmalamayı bırak ve çıkar bizi buradan!" Sarışın adam ıslanmış piposunu çılgınca sallıyor içindeki suyu boşaltıyordu. Gözleri benimkileri delip geçerken tek düşündüğüm
nasıl bir mucize ile buradan çıkacağımdı.
Pusula masasından destek alıp doğruldum ve yüzüme düşen can sıkıcı saçları kulağımın arkasında birleştirdim. Bu gün uyanır uyanmaz o odadan çıkışımı sorguluyordum. Bu esnada
dalgadan yeni kurtulmuş olan gemi kendini toplayabilmek için rodeo yapan bir at gibi dalgalanıyor, üzerindekileri fırlatmaya çalışırcasına sallanıyordu.
"Sanırım şimdi iki parmağımı kesip beni köpek balıklarına atacaklar" farkında olmadan yine kendi kendime konuşuyordum. Sağ elimi kaldırıp tam olarak nerede gördüğümü hatırlayamadığım
yaraya tekrar baktım. "Parmaklarımı kesecekler.." Kendi kendime tekrar edip duruyordum, zihnimin bir yerinde buna dair birşeyler vardı ama ne anlama geldiğini bilmiyordum.
Etrafımdaki sesler adeta denizin içinde kaybolmuş, yine kendimle baş başaydım, rüzgarın saçlarımı nazikçe okşayışı bana zamanı sanki daha yavaş ilerliyormuş gibi hissettiriyordu.
Dalgalarıyla Gaellon'u kırbaçlayan deniz bu karşılaşmayı kesin ve net kazanacak olan taraftı. Navigatör kelimesinin bir anlamı olmalıydı şayet bu yön bulmayla alakalı değilse
ne ile alakalıydı.
Gözlerimi kapatıp hırçın denizin üzerimize yürüyüşünü dinledim. Ellerim titryior, ıslak avuçlarım heyecan ve korkunun getirdiği hissiyatla ısınıyordu. -
41.
0"Hey, güney-batıya çevir." Dürbünü indirip boğumları iç içe geçirirken esmer kadınla göz göze gelmiştim.
"Ne saçmalıyorsun sen, sanki bu fırtına ilerlememize izin veriyormuş gibi, fırtına nereye isterse oraya sürükleniyoruz Navigatör şimdi şakalaşmayı bırakta bizi buradan çıkar"
ne yapmam gerektiğini benden daha iyi bildiğinden şüphem yoktu. Çok fazla kişiyle göz göze gelmeyi istemiyordum bu sebeple bakışlarımın yönünü hiç değiştirmedim. Tam ağzımı açıp
kendimi kurtaracak doğaçlama birşeyler söylemeye hazırlanıyordum ki yardımıma yetişen gözcü kulesindeki sıska denizci oldu.
"Eşkiya dalga, sağdan yaklaşıyor irylth!" Denizci telaşla geminin sağını işaret ediyordu.
"Bu galleon'u kaybetmeyeceğiz" dedi isminin irylth olduğunu öğrendiğim esmer kadın. Bakışları tekrar benimkileri yakalamıştı "Navigatör, bu gemi en fazla iki gün daha dayanır,
eğer şimdi birşey yapmazsan iki gün sonra elinde çekiçkle çivi çakanlara katılırsın" diye kükredi.
Hiç birşey söylemeden başımla onayladım, yüzümde ciddi bir ifade ile derin suların hırçınca yükselişini izliyordum. Sarışın adam güvertedekilere bağırıyordu, ikinci kaptan yere
eğilmiş geminin korkuluklarından destek alıyordu. irylth dümeni o kadar sıkı tutuyordu ki artık kollarındaki damarlar bir kadında görülmeyecek kadar belirginleşmişti.
"Çarpışma için hazırlanııııın!" Sarışın adamın tekrar bağırdığını duyduğum anda dalgayla çarpışacağımız gerçeğini kavrayabildim. Senelerdir denizlerle boğuşan bu vücudun içinde
çok tecrübesiz hissettiren bu geç algı utanç vericiydi. Dalga gemiye sağından çarptığında irylth hariç herkesin eğilip bir yerlere yapıştığını görüyordum, dümeni kaybetmemek
için elinden geleni yaptığı belliydi. -
40.
0Kendime ayraç, part 30
-
39.
0Saygımı belli etmek için kısa süren narin bir vücut hareketiyle eğilip doğruldum ve üst güverteye, dümenin olduğu yere doğru hızlı adımlarla ilerledim.
ikinci kaptan hemen geminin arka tarafına geçmiş geminin onarılması gereken yerlerin listesini çıkarıyor ve bir yandan da bozulmuş gemi pusulasına küfürler yağdırıyordu.
Yakınından yürüdüğümü farkettiğinde küçük bir harketle selamlaştık, henüz konuşacak bir fırsatımızın olmadığının farkındaydık. Pusulanın yanına yaklaşırken ne söylemem yada
yapmam gerektiği hakkında hiç bir fikrim yoktu, zaten pusulanın işime yaramayacağının bilincindeydim ama yine de oraya yürüdüm. Sarışın adamın sırıtan ifadesi altında
belime bağladığım dürbünü çözüp hızlı bir hareketle boğumlarını tetikledim , dürbün neredeyse üç katı daha uzun bir hale gelmişti.
"Oooo, güzel ganimet Neilly" Adamın yavaş el hareketleriyle beni alkışladığını işitebiliyordum.
"Hadi oradan" deyip gülümsedim ve dürbünü kaldırıp etrafta göz gezdirmeye başladım. An itibariyle ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrimin olmayışı avuç içlerimin
hızlıca terlemesine sebep oluyordu.
"Hadi navigatör, çıkar bizi bu fırtınadan" Esmer kadının sesini işitmeme rağmen cevap vermek istemedim, dürbünden bakmaya devam ederken hafifçe kafamı salladım.
Etraftakilerin benden fantastik birşeyler beklediğinin farkındaydım lakin neler yapabildiğimi henüz kendim de bilmiyordum, daha doğrusu bu bedenin neler yapabildiğini.
Fırtınanın dışında dalgaların azaldığı bir bölge yakalamış ve doğrudan güney-batıya gitmemiz gerektiğini düşünmeye başlamıştım. Yön tayini konusunda bu zamana kadar beni hep
yarı yolda bırakmış olan beynim an itibariyle verdiği kararlardan çok emin gibi görünüyordu. -
38.
0"Bir gün daha gelmeseydi aşağıya inip kendisini boğmayı düşünüyordum" dedi dümeni tutan kadın.
Kaç gündür yattığımı bilmiyorum ama ağrılarım ilk günküne nazaran daha iyiydi ve dengemi daha kolay sağlayabiliyordum.
Sol elimi kaldırıp havada bir iki tur döndürdüm "Kaç gündür aynı yerde dönüp duruyoruz?" diye bağırdım. Sesimin artık daha gür çıkması beni mutlu etmişti.
Sarışın adam ağzındakinin yarısını yere tükürerek bir kahkaha attı ve dümeni göstererek "Bu kaltağa iki gündür bir adım bile ilerlemediğimizi söyleyip duruyorum, aynı fırtınanın
içinde bir sağa bir sola savrulup duruyoruz Neilly! Gel de şu karmaşaya bi bak!" adam sözlerini bitirmeden gülmeye başlamıştı bile.
Konuşmalarımız dümendeki kadını rahatsız etmiş olacak ki anlamadığım dilde bir kaç küfür savurdu ama onunda yüzündeki endişe azalmış gibi duruyordu.
"Neilly , bu fırtına bizi yutmadan birşeyler yapacakmısın yoksa orada dikilip birilerinin seni yalamasını mı istersin?" Esmer kadın şimdi biraz daha eğlenceli bir tonda konuşuyordu.
Tamam anlamında küçük bir işaretle parmaklarımı açıp avucumun içini dümene doğru kaldırdım. "Geliyorum, çizmelerimin altı kirlenmiş onu halle-"
Henüz cümlemi tamamlayamadan dümeni tutan kadının ellerini havaya kaldırmasıyla dümenin çıldırmış bir boğa gibi dönmesi bir oldu, gemi neredeyse yana yatacakken dümeni tekrar yakalayan
kadın şimdi sırıtıyordu. "Çizmelerini derinlerde mi temizlemek istersin yoksa herhangi bir köpek balığının midesi uygun mu?" Kadının espri anlayışını sevmiştim dümeni kontrol
ederkenki rahatlığı da ona karşı bir güven sorunu çekmeyeceğimin garantisiydi, en azından seyahat esnasında. -
37.
0Mürettebatın kaldığı kamaraları geçerken yükselen küf kokusu ikinci kapıyı ardımda bıraktığımda yerini denizin tuzlu kokusuna bırakmıştı. Güverte kapaklarını aralayıp içeriye süzülenTümünü Göster
temiz havayı ciğerlerime doldurdum. Fırtına çok durulmamış , zoraki güverteyi aydınlatan güneş ışıkları gecenin güne döndüğünü haber veriyordu.Bir kaç adımda güvertenin ıslak
zeminindeydim.
Dümende uzun örgülü saçlarıyla esmer bir kadın vardı. Aynı mürettebat içinde gördüğüm ikinci kadındı bu. Vücudu oldukça atletik bir yapıya sahipti, kasların deri üzerindeki
belirgin hatları ve dümeni sabit tutmaya çalışırken bu hatlardan hücum eden terle karışık deniz suları onu olduğundan daha çekici kılıyordu.
Güverte geceye nazaran daha dolu, herkes ellerinde fıçılar biryerlere koşturuyordu. Direklere tırmanmış gemiciler yelkenleri stabil tutmaya uğraşırken bir kişi halatları kontrol
ediyor bir kaç kişi de güverte güllelerini gediklerinde tutan ahşapları sağlamlaştırıyordu. Bir kaç adım daha atıp adeta bale yapan galleon'un üzerinde ilerledim , beni farkeden
denizcilerle göz göze geliyor ve kafamı eğerek selamlaşıyordum. Ne hikmetse selamlaştığım herkes bir oh çekiyor, telaşlı tavırlarının yerini daha rahat bir ifade alıyordu.
Henüz kimseyle birebir bir diyaloğa girmemiştim. Beni gören gözcülerden birinin ıslık çalarak birilerine işaret verdiğini farkettim. işarete karşılık gelen ıslığa doğru döndüğümde
güvertede daha önce hiç görmediğim bir sima ile göz göze geldim.
Çok iri sayılamayacak sarışın bir adam ağzında piposu ile bana bakıyordu. Sakalları uzuncasına örülmüş göğsünün başladığı yere kadar iniyordu. Üzerinde siyah uzun bir palto,
kollarının etrafı sarı bir şerit ile çevriliyordu. Kafasını dümene çevirip esmer kadına birşeyler söylerken farkettiğim üzere saçları da uzundu ve arkadan bağlıydı. Paltonun
içerisinde aşağıya sallanan sağlı sollu dört adet tabancası göze ilk çarpan silahlarıydı. Ayağında tahta bir destek yada gözünün birinde göz bandı yoktu, elleri ise yerindeydi
herhangi bir kanca görünmüyordu ama diğerlerine nazaran çok daha rahat bir görünüm sergiliyor olması ilk izlenim olarak onu gözümde kaptan konumuna koymuştu.
Biraz daha yaklaştıktan sonra konuşmaları daha seçilir bir hale gelmişti.
"... seni şanslı timsah, yine yırttın paçayı navigatörümüz kendilerini güverteye bahşetmişler." Adam yere eğilip büyük ihtimalle bir süredir içmekte olduğu bir viski şişesi aldı
ve doğrudan yukarıya kaldırdı. -
36.
0Araç süreceğim bi sonraki durağıma ulaştığımda devam ederim. Okuyan olursa, iyi okumalar.
-
35.
0"Saçmalamayı kes Udah, ciddiyim" Boşta duran elimi belime doğru indirdim lakin kabzasını tutabileceğim bir kılıcım yoktu.
Udah görmüş geçirmiş ve babacan bir denizciye benziyordu ama rum içtiği zamanlar ayık halinden daha ciddi olduğunu düşünüyordum.
"Ne bileyim ben eski tanrılardan birinin ismini sayıkladığını söyledi ikinci kaptan, benim bu tarz zırvalıklarda hiç parmağım olmadı bana daha çok rüyanda gibişiyormuşsun gibi
gelmişti" Herif gülmeye devam etti.
Udah'ın sinirlerimi daha fazla zıplatmasına izin vermeden güverteye çıkmaya karar verdim ve gemi henüz dengeli bir haldeyken uzun koridorlara doğru yöneldim.
"Ha bu arada" görünüşe göre Udah beni sinirlendirmeden göndermeye niyetli değildi, arkamı tamamen dönmeden omuzumun üzerinden tekrar konuşmaya başlayan Udah'a baktım ve
ne var anlamında başımı salladım.
Udah elini sağ bacağına kadar sarkmış olan küçük çantasına atıp altın kaplama birşey çıkardı ve hiç birşey söylemeden bana doğru fırlattı. O an kafamı eğip fırlattığı şeyin
alt güvertede parçalanmasını her ne kadar çok istesemde vücudumun acı isyanına aldırış etmeden kolumu kaldırıp nesneyi yakaladım. Bu bir dürbüne benziyordu, içeriye doğru
katlanabilen katmanlardan oluşan güzel bir gözcü dürbünü.
Başımla kısa bir selam verip kapıya yöneldim, dürbünün arka kısmında iki küçük delik açılmış ve arasına siyah bir deri bağlanmıştı. Bu onu belinizde bir kemer varsa yanınızda
taşımaya çok elverişli hale getiriyordu. Dürbünü belime bağlarken hırçın bir şekilde sallanan gemide ilerlemek artık biraz daha kolaylaşmış, vücudum ortama adapte olmaya
başlamıştı.
ilk koridor kapısını arkamda bıraktığımda üst güverteden gelen sesler alt güverteyi bastırmaya başlamıştı bile, dalgalar bir yana kendinden emin ve korkutucu bir tonda emirler
yağdıran birisi bir yana.
"Asıl kaptan olmalı" diye düşündüm, çünkü başka kimse konuşmuyor, konuşsada sesi alt güvertenin koridorlarına gelecek kadar yükselmiyordu. -
34.
0"Navigatör! Prenses uykundan uyandığı-" Yerden sertçe yuvarlanıp bir tabure ayağı sayesinde havalanan fıçıyı savuşturduktan sonra devam etti "Uyandığına göre artık birşeylere
yardım etsen hiç fena olmaz diyorum!" Adam geçen gece ilk tanıştığım kişi olan iri kıyım herifti.
Başımla kaburgalarımı işaret edip "Bir iki fıçıyla baş edemeyecek haldeyseniz ikinci kaptandan rica edin de kaptana bir rapor hazırlasın" diye bağırarak cevap verdim.
Adam kükrercesine bir kahkaha atıp elini karnına koydu, diğer eliyle sabit bir desteğe tutunuyordu. "Buralarda sana ihtiyaç yok, acele et ve hünerlerini güvertede göster."
Adam yanından kaçmaya çalışan başka bir fıçıyı ayağıyla durdurup tekrar bana döndü "Kaptan seni uyandırmaya çalıştı, ne kadar sürdü bilmiyorum ama saçma sapan birşeyler
zırvalıyordun, hepimiz gidici olduğunu düşündük hani bilirsin ya ikinci kaptanla duellodan sonra hayatta kalmanı beklemiyorduk tabi"
Ne saçmalıyordu ki bu adam, duello benim lehime sonuçlanmış ayrıca bir duello olmaktan çok uzak basit bir antrenmandı sadece. Kızıl saçlı kaltak sağda solda kendi lehine
dedikodular mı yayıyordu yoksa bu baygın düşmemin bir eseri olarak türeyen hikayelerden mi ibaretti.
Başımı olumsuz anlamında sallayıp geminin tekrar düzelmesine ayak uydurarak dengemi sağladım, üzerimize güverteden gelen tuzlu deniz suyu boşalıyor neredeyse ayak bileklerimize
kadar suyun içerisinde duruyorduk.
"Ne zırvalıyordum?" Hatırlamakta zorluk çektiğim rüyamdan önemli bir kesit sayıkladıysam bunu not almak akıllıca olur diye düşünüyordum.
iri kıyım adam başka bir kahkaha patlatıp yanından geçen gemicilerden birinin önüne tükürdü ve tekrar bakışlarını olduğum yere çevirdi "Rüyanda beni görüyordun sanırım
Udah Udah diye sayıklıyordun" Herif gülmeyi hiç bırakmayacakmış gibi görünüyordu. -
33.
0Riathel... isim göz bebeklerimin büyümesine, kalbimin hızla çarpmasına ve nefesimin ritminin değişmesine yol açmıştı. Beynimin bir yerinde şahsıma dair büyük bir isyan gerçekleşiyor,
hatırlayamadığım her anı vücudumda çok büyük bir acıya sebep oluyordu. Sanki çok yakın , sanki dilimin ucunda ama ne olduğunu hatırlayamadığım o kadar çok anım vardı ki. Artık hiç
birini umursamaz hale gelmiştim.
"Git şimdi, git ve diğerlerine haber ver. Sonun geldiğini söyle ve inandır onları kutsal görevine." Kadın kılıcının kabzasındaki elini kaldırırken kuşandığı şövalye zırhlarından
devasa bir yarasa sürüsünün gürültüsüne benzer sesler çıkarıyordu. Birazcık kımıldaması bile büyük bir fırtınayla beni derinlere uçurmaya yetmişti.
"BEKLE, RIATHEL!" Sesim boşluğun içerisinde kaybolup gidiyor, uzaklaştıkça görüşümü yitiriyordum. Kadının gözlerinin artık simsiyah bir boşluk olmadığını , hatta hafifçe dolduğunu
görebiliyordum . "RIATHEL!"
Yine aynı odada uyanmış , salıncaktaki bir çocukmuş gibi sallanıyordum. Kan ter içinde etrafı süzüp yüzümdeki teri almaları için ellerimi kaldırdım. Sağ elimin beyazımsı yarı
kirli bir bez ile sarılıydı.
"Altı üstü bi kesiği amma da büyütmüşler." Bezi yavaşça açıp elimi çıkardım, avucumdaki kegib oldukça derindi lakin kaburgalarıma kıyasla canımı hiç yakmıyordu.
Gemi sanki düz bir duvara çarpmışçasına durup odanın arka taraflarının yükselmesine sebep oldu. Henüz farkettiğim kitaplığımın büyük bölümü yere boşalmış bense biraz önce yattığım
yatakta neredeyse oturur konuma gelmiştim. Alt güvertede bir kaç fıçının boşa çıkıp etrafta parçalanma seslerini işittim. Birileri küfürler savurarak emirler yağdırıyordu.
Yarı nemli yatağımdan doğrulup vücudumun acı isyanına aldırış etmeden tutunacak bir yer buldum ve ilerlemeye başladım. Odamın kapısı çarpışmadan dolayı zaten açılmıştı, dışarıda
boşa çıkmış fıçıları ve ahşap kutuları yakalamaya çalışan mürettebat, onlara emirler yağdıran bir rütbeli vardı. Alt güverte cehennem yeri gibiydi ama hiç kimsenin bu durumdan
şikayeti yok gibi görünüyordu. -
32.
0Terlemiş avuç içlerimi kıyafetime sürerek etrafa bakındım sonra kollarımı göğsümün üzerinde kavuşturup kendinden emin bir tavır takınarak cevap verdim, "Erkek mi kadın mı?"
Kadın hiç bir mimik göstermiyor sessizliğini koruyordu.
"Yani kadınsa yeni bir akım başlatmam gerekir ama erkekse bu beden iş görür, ne kadar süre durdurmamız lazım ona göre kendimi hazırlayayım." Sert adamı oynayan bir kadın bedeninde
elimden geldiğince dik durmaya çalışsamda ensemden belime süzülen soğuk teri hissedebiliyordum.
Kadının dudakları hiç kımıldamıyordu ama birşeyler söylediğini duyabiliyordum. Fısıldar gibiydi. Dikkat kesilip gözlerimi kapattım. Bu biraz önceki kadının sesine benzemiyordu, başka
birileri daha vardı, konuşuyorlardı. Sanki ben yokmuşum gibi benim arkamdan konuşuyor ve alay ediyorlardı.
"Onun hiç bir önemi yok, bırak döngüye katılsın, bırak bizlere besin olsun " Sesler kendi aralarında ahengli bir şekilde aynı anda aynı şeyi söylüyorlar bu da cümlelere gereksiz bir
korku katıyordu.
"Görevini tamamlaması için milyarlarca insandan seçe seçe bunu mu seçtin? Bu küstah, ne dediğini bilmezi."
Ellerimi cebime tıkıştırıp oyalanacak birşeyler aradım ama nafile yanımda hiç birşey yoktu, kıyafetlerimle geldiğime bile şaşırıyordum.
"Ondan başka çaremiz yok, bunu hepiniz biliyorsunuz." Kadın hiç birşey hissettirmeyen ses tonuyla konuşmasına devam ediyor, diğerlerinin karşısında beni savunuyor gibiydi.
"O son çaremiz olmalıydı ilk değil, biliyorsun hepimiz eş-güç olarak varolduk."
"Biliyorum, bu yüzden herkesi ikna etmek zorunda kalıyorum, aksi halde işlerim daha kolay olurdu"
"Riathel! Bizi küçümseme" -
31.
0Islık sesleri duyuyordum. Uzun uzadıya devam eden yüzlerce ıslık sesi, rahatsız edici bir şekilde değil lakin huzur da vermiyordu. Neredeyse hiç birşey hissettirmeyen yüzlerce
ıslık sesi. Gözün alabildiğine karanlık bir yer ve sanki havada öylece süzülüyordum. Ara sıra çalkalanıyormuşçasına bir sağa bir sola eğiliyor, yüksek bir kuleden düşermişçesine içim
gıdıklanıyordu.
Sonra bir kadın belirdi, siyah incin saçları gümüş omuzluklarını kısmen örten. Çok uzun boylu değil ama devasa bir ebatta, üflese uçacağım o derece. Donuk, hiçliği andıran bir ses
tonuyla konuşuyor lakin hiç bir şey anlamıyordum. Ellerimi belime koyup gözlerimi iyice kıstım, hayal meyal hatırladığım bu yüzde belki de anlamam gereken çok daha basit bir detay vardı.
"üz.. manın.. medi.." saçma sapan kelimeler işityor, anlamlandırmaya çalışıyordum.
"zütüz amanın görmedi" kendi kendime gülüp uzak devasa silüete el salladım "tamam tamam hadi kolay gelsiiiiin" arkamı dönüp bir iki adım atmıştım ki aynı manzara ve aynı kadını burada
da gördüm.
"Henüz zamanın gelmedi" kadının simsiyah boş gözleri üzerime adeta ışığı yutan bir küre gibi kenetlenmişti.
"Anladım tamam" Elimle ceplerimi yoklayıp kafamı yavaşça kaldırdım "pipo falan kullanıyorsan" üstümü silkeledim ve yere bakarak devam ettim "Şey, benimki evde kalmış biraz da başım-"
"Hiç birşeyi ciddiye almıyorsun, değil mi?" Kadın yüz ifadesini hiç değiştirmiyordu, bu sefer biraz daha eğilerek suratıma yakın bir mesafede konuşmuştu."Zamanınız dolmak üzere,
senin ve diğer nefes tüketenlerin zamanı dolmak üzere."
"Hepimiz bir gün öl-" sözümü tamamlamama izin vermeden devam etti. Sesi biraz daha gür, boşlukta yankılanırcasına geliyordu.
"Ama durdurulamaz değil, onu durdurmak tek şansınız." Kadın şimdi doğrulmuş ve gözlerinin içerisindeki karanlık biraz olsun azalmıştı yada uzaklaştığından bana öyle geliyordu.
Başlıklarınızın mod seçimlerine girebilmesi için başlık açarken fotoğraf/video eklemelisiniz.
Her türlü istek, şikayet ve önerileriniz için altinci admini ile irtibata geçebilirsiniz.
___________________________________________________
regl kani icen vampir admin