Önümüzdeki yılın bu yıldan daha güzel geçmesini diliyorum hepiniz için. Mutlu yıllar panpalar. (:

ya yarram ne kadar melek yüzlü melek gibi kız da olsa güvenmiceksin işte güvenmiceksin.

GAMZE ANANI gibEYiM SENiN AQ OF

sana da mutlu yıllar panpa

Sana da mutlu yıllar panpa iyi eğlenceler. Bu kızlar hep böyle alayının amk.

william hadi be kardeşim nerde kaldın yapacak bir şey yok senin hikayeye sardık bu sefer sen yoksun

Amina koyim hızlı yazın şu hikayeleri

Dün gece baya hareketliydi beyler. hala ayılmaya çalışıyorum. bugün de çok yazamayacağım kusuruma bakmayın şimdiden. gecenin ilk partıyla başlayalım o zaman.

Delirmeye ilk defa bu kadar yaklaşmıştım. aklım sınırlarını fazlasıyla zorlamaktaydı. zihnimde o anda milyonlarca film oynamaktaydı. ve ben hepsini aynı anda izlemeye çalışmaktaydım. "napmalıydım?"
sizce napmalıydım beyler? ya hiç tanımıyormuş gibi yanlarından yürüyüp gidecektim. ya da ikisinin de ağzıyla gözününün yerini değiştiricektim. ben ağızla gözün yerlerini değiştirme kararı almıştım.

öfkeliydim. öfkem nirvanaya ulaşma yolunda ilerliyordu. vücudum ise inanılmaz bir adrenalin salgılıyordu. ellerim üşümeye başlamıştı. buz kesmişti resmen. ve parmak uçlarımı hissedemiyordum. lise 1de boyum yaklaşık 175 civarındaydı. çok uzun sayılmazdım. karşımdaki huur çocuğu da çok uzun değildi. bu da bi problem sayılmazdı. kollarımın çok kuvvetli olduğu söylenemez beyler ama bacaklarım acayip kuvvetlidir. planım önce yumruk atıp sersemleştirmek. daha sonrada midesine atacağım tekmeyle yere düşürmekti. onların yanına koşmak için adımımı attım. çocuk hiçbir şeyin farkında değildi. lakin aysu 1080p olarak beni görebiliyordu. yaklaşan tehlikeyi full hd gözlemlemekteydi. sesi çıkmıyordu bağırmak istiyordu ama bağıramıyordu. gözüne çok korkunç görünmüştüm herhalde o an. beni kim görse korkardı bundan eminim.

birisinin beni kolumdan haşin bir şekilde çektiğini hatırlıyorum. bu pınardan başkası değildi. kuzenime williamı tut! diye bağırıyordu. kuzenimle oğuz beni tutup duvarda sıkıştırdılar. o anda sadece aysunun dediklerini duyabildim "kaçmalıyız.". onlar benden uzaklaşırken ağzımdan sadece durun ulan kaçmayın gibi şeyler çıkıyordu. kuzenimin elinden kurtulmaya çalışıyordum lakin kurtulamıyordum. bırak lan beni diyordum çaresizce. ve kimse beni duymuyordu. o anda herkes beni duymamazlıktan geliyordu. bana hiçbir şey söyleyemezlerdi. yaram dikiş tutmayacaktı çünkü bunu hepsi biliyordu.

çok derin bir yara almıştım beyler. kadınlara olan güvenim 1 dakikanın içerisinde yok olmuştu. akli dengem ince bir çizgide gidip geliyordu. çok derin bir yara almıştım be. derin yaralar kolay iyileşmiyordu. bol zaman ve bolca viski gerekiyordu.

hiçbir şey yapamamıştım. gözümün önünde uzaklaşmıştı ikisi de yok olmuştu. onlar ortadan kaybolunca debelenmeyi bıraktım. ve yere yığıldım bir apartman duvarının dibinde. kulaklarım duymamaya başlamıştı. önümde eğilmiş bana bakan ağızları oynayan 3 kişi vardı. sonra birisi eksildi. bi beş dakika sonra elinde mendil ve suyla geldi. ağlamaya başlamıştım beyler. hayatımda sokakta son defa o apartman duvarının altında pek de samimi olmadığım 3 insanın yanında ağlamıştım. ağzımdan çıkan tek söz o anda "neden?" olmuştu. neden beyler? neden... neden her meleğin içinde bir şeytan olmak zorunda. ne den iyiler hep kaybeden taraf olmak zorunda. benim kaan bininden ekgib olan neyim vardı. sadece aysuyu seven, sadık mutluluk dolu bir yüreğim vardı. neden şimdi içim itiras, öfke, güvensizlik, umutsuzluk ve kederle dolmuştu. neden bunu ben yaşamak zorundaydım. "neden ben?"

panpa sen yazdıkça benim içesim geliyor be

kusuruma bakmayın beyler 1 haftadır başıma gelmeyen kalmadı. anca yazabiliyorum. arayı bu gece kapatıcaz.

fırtınanın ortasında kalmış bir yaprak misali oradan oraya sallanıp duruyordum. yüzüm tanınmaz haldeydi. şaşkındım. üzgündüm. yorgundum... "nasıl bunlar beni bulmuştu?" dünyada milyarlarca insan var ve bu benim başıma geliyordu. olasılıklara milyonlarca kez küfrettim. isyan ettim. uyku bana haram oldu. gündüzler neyse bir şekilde atlatılıyordu lakin geceler... herkesin, her şeyin sustuğu geceleri atlatmak çok zordu. dost arıyordum kendime geceleri bana eşlik edebilecek. geceleri beni yalnız bırakmayacak. ve buldum dostumu. iyi bir dost değildi. sigaraya böyle başladım beyler. 6 yıldır süre gelen bu sağlam dostluğun temelleri o gecelerden bir tanesinde atıldı. babam yurt dışında çalıştığı için evde şişelerce alkol ve kartonlarca sigara oluyordu. sigaranın dostluğu bana bir yerden sonra yetmemeye başladı ve daha 16 yaşındayken alkole başladım. gece 3 bardak viski, vodka, rakı ne bulursam içerdim sabaha karşı ve okula güzel kafayla giderdim. dostlarım kalmamıştı çevremde. derin bir yalnızlığın içindeydim. kimse beni aramıyor. kimse benim ne halde olduğumu bilmiyordu. sınıftan da kimseyi tanımıyordum. zaten kimse bana yaklaşmak dahi istemiyordu. burunlarını yakan alkol kokusu benden geliyordu çünkü biliyorlardı. okul hayatım iyice taka sarmıştı. ve aysuyu her gün görmek zorundaydım.