Merhaba 👋 👋 👋 👋 huur 👋 huur pek pek 👋 bir şey da bir da gün önce içinde bulacaksın bir şey da bu da benim gibi bir bi

Mehmet Ali Erbil bana el uzatıyordu..

Gizemli gözlerini bana kenetlemişti.. Delirmeye başlamıştım sanırım etraf sakindi sesler başlamıştı uyuyordum sanki aklımda ki tüm düşünceler deli gibi dönüyordu ve hafiften de takum gelmişti

Sonsuzluğu parçalayıp atan ses tonu ile adeta haykırarak dedi ki

"Uğur derin dondurucu "

Gözlerimi kırpıştırdım

" Anlamadım? "

" U-ğur de-rin don-durucu"

Diye tekrar etti.

Delirmeye başlamıştım.. Kesinlikle kafayı yiyordum.. Ayağa kalkmaya başladım doktorlar hemen geldi ve iyi misiniz diye bağırmaya başladılar.. Değildim zekamın ölçütleri delirmeme neden olmuştu..

Ve sıçmama

Yerde soğumaya yüz tutmuş takun tenime değişi ve hemşirenin bana bakışı sırasında kendimi toparlamaya ve kendime gelmeye çalışıyordum..

Hemşire :" Beyefendi iyi misiniz lütfen ne oldu burada"

"Ben de bilmiyorum ki ne oldu amk"

Beni başka bir odaya taşıdılar ve temizlenmem için duş kabini ayarladılar kadının yerde ki o takları temizlerken ki ifadesini hala anımsıyorum...

Sabah yeni hastane odamda uyandım.. Dünkü olaylar zaten rutine bindiği için şu an çokta etkilemiyordu beni lakin aklımda bir soru işareti vardı.. O sesler o fısıltılar da neydi öyle hayatım neden taktanlaşıyordu böyke ? Her saniye kafamda ki soru işaretleri artıyor aynı sırada hastaneden kurtulmak istiyordum..

Canımın sıkıntısından ve zütümde ki acının bir nebzede azalmış olmasından cesarer almış olacağım ki kalktım yataktan ve başka hastaların odasını gezmeye çıktım..

Yürüyordum, çıplak ayak tabanıma değer soğuk mermer beni ayık tutuyor ve önemle kafamın derinliklerinde tuttuğum düşünceleri kafamda evirip çevirmeme yardımcı oluyordu..

Her attığım adımda küçük bir çıp sesi çıkıyor, beyaz ve boş hastane koridorunda yankılanıyordu..

Etraf boğuklaşmaya başladı.. Parmak uçlarım hissizleşti ve fısıltılar yine başladı.. Her tarafım da fısıltılar vardı beni sarmışlardı sadece korkuyordum, binlerce keskin fısıltı arasında seçebildiğim bir ses kulağımı tırmalamaya başladı

" Eğer buradan ayrılmazsan... Seni de kendileri gibi yapacaklar.. Kaç.. Kaç.. KAÇ! "

Adımlarım hızlanmaya başladı yere kapaklandım, aklımda bir yandan teletabiler bir yanda ise tarçın ve arkadaşları vardı..

Gözlerim kapandı.. Ölüyorum sandım gözlerimi tekrar açtığımda hayatımda asla hayal edemeyeceğim bir görüntü ile karşılaştım

Up ulan

Yavaşça tuvalete sürünmeye çalıştım, gibik hastanenin gibik giysisi yüzünden o an tam anlamı ile dal daşşak her şeyim ortadaydı...

Ellerimi yerden tutup ilerlemeye çalıştığım her saniye midemden gelen gurul gurul sesler artıyor, kafamda ki sancıda buna oranla beni gibmeye devam ediyordu, tuvalete maksimum 3 m kala zütümde ki tak artık dayanılmaz bir hale gelmişti..

Bağırsaklarım patlayacak gibiydi, anüsüm içerdeki takun etkisi ile neredeyse parçalanacak ve ben ise huşu içerisinde rahatlayabilecektim.

Tek hayal edebildiğim o güzel tuvalete sıçmaktı...

Ama olmadı...

2 m kala dayanamadım ve foşşş diye hastane odamın ortasına bıraktım taku.

zütümü yakan tak bir yandan canımı yakıyor bir yandan da rahatlatıyordu beni...

5 dakikalık başka bir seanstan sonra yerde rahatlamış bir biçimde tavanı izliyordum, ayağa kalkmaya çalıştım.

Düşünceler kafamda durmadan dönüyor şu an içerisinde bulunduğum bu lanet durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyor bir yandan da küçük bir ses tınısı gibi düşüncelerim arasında dolanan ömer çelakıl'ın deve yarra yemiş çöl til kisi misali saçlarını düşünüp kendimi sakinleştirmek için birazda olsa çaba göstermeye çalışıyordum.

Odaya kısaca göz gezdirdim, soktuğumun odasında yerde ki 5 kiloluk taku temizlememe yardımcı olacak hiç bir şey yoktu...

EVET! yatağın hemen yanında peçeteler var eğer oraya uzanabilirsem odayı bir nebze olsun temizleyebilir ve durumun halinden kurtulabilirdim..

Adımımı yavaşca tak dolu soğumaya başlamış seramik zemine attım çıp diye bir ses geldi, ikinci adımı atmaya çalıştığımda ayağım kaydı ve takların arasına resmen çakıldım, kafamı yine çarpmıştım..

takların arasında kalkmaya çalışırken tekrar düştüm vücudumda ki her yer iğrenç tak ile süslenmişti tekrar kalkmaya çalışırken birden kapı açıldı ve odaya bir hemşire girdi, yaklaşık 1 dakika kadar kadının dehşet içerisinde ki gözlerini seyrettim..

Hayatımın en uzun ama en taktan anı değildi...

hmm yaratıcı

Kendime geldiğimde etrafta kesif bir tak kokusu vardı, kalkmaya çalıştım ama koluma bağlanmış bazı hastane gereçlerinden dolayı bunu yapamadım zaten halim de yoktu. 2 dakika kadar olanları çözmeye ve neden burada olduğumu anlamaya çalıştım, olayların dizilimi yavaş yavaş dumur olmuş beynimde akın ediyor ve vücudumda ki endişlenmemi sağlayacak hormonların yavaş yavaş salgılanmasına neden olmuştu.

3 dakika sonra odanın kapısı açıldı ve annem içeriye girdi,

"rf ciğim iyi misin doktor hanım bana olanları anlattı bıdıbıdı"

Diye devam etti ben ise olanları normal bir insanın algılayabileceği bir çeşitte hafif yalan ile süsleyerek anlattım.

Doktor girdi iyi olup olmadığımı sordu ben ise iyiyim dedim ve hastaneden bir an önce ayrılmak istediğimi belirttim.

Doktor "Üzgünüm rf bey ama bayıldığınız süre içerisinde yere düştünüz kafanıza darbe aldınız ve bir kaç gece sizin iyi olduğunuza emin olana kadar burada kalmak durumundasınız aksi takdirde dengesel algınızda sorunlar meydana gelebilir" diyerek odadan çıktı.

Olayları anlamaya çalışıyor, bir yandan da korkuyordum.

Odaya hemşire girdi ve kanıma salgılanan ilaça bir kaç şeyler kattı ve alelacele odadan ayrıldı.

Olanların saçmalığını ve içinde bulunduğum durumları bulunurken bir yandan da ali kırcayı ve onun badem bıyıkları hakkında olan düşüncelerimi yeniliyordum.

Bir kaç saniye sonra sıcak bedenime, sıcak kanıma süzülen soğuk ilacın bedenime sinsi bir hırsız gibi yayılışını hissettim.

Oda bulanıklaşıyor bedenim hissizleşiyor ve düşüncelerim kafamdan twk tek ayrılıyordu.

O an hissedebildiğim tek his zütümde ki keskin sıcak acıydı...

Sabah saat 4:52

Etraf bulanık... Kalp ritimlerimin sesini yayan cihazın sesi boğuk... Bedenim karıncalı...

Doğrulmaya çalıştım ama olmadı, bedenimi birileri tutuyordu sanki, fısıltılar duymaya başladom odanın en ince köşelerinden bile bu fısıltıların kulağıma ilerleyişini hissedebiliyordum.

Normal bir insan bu paranormal olarak sayılabilecek garip anda korku içerisinde olanları anlamaya çalışırdı..

Ben ise zütümü yakan ve zütüme sanki çam kozalağı gibi batan o haşin takun verdiği sancı ile tuvalete sürünmeye çalışıyordum...

Evet takum gelmişti..

panpa hemşirede zütume igne vurmuştu ustune şaplak atıp numarasını vermıştı 1 ay etkisinde kalmıştım

Evet aşkoşlar tak gibi hikayeme devam edeyim mi *

ananı gibeyim

Evet ve doktora karşı hiç bir şey diyemedim yavaşça pantolonumu sıvadım ve hastalar için özel yapılmış inceleme tabildotuna tabiri caiz ise resmen domaldım.

Adam zütümü 5 dk kadar inceledi ve sonrasında ise teşekkür edip giyinmemi rica etti.

Biraz daha düşündükten sonra kağıda bir reçete yazdı ve dediki.

"Bana gelmiş olduğunuz süreçte ve önceki belirttiğiniz semptomlarında sonuca getirdiği belirtilerden gözüktüğü gibi sizde hemeroid var ve bundan sonra bu rahatsızlığınız etkisini üstünüzden kaldırana kadar alkol vs vs tüketmeye son vermelisiniz"

Herşey kulağıma birer yankı gibi geliyor kulağıma giren ses titreşimleri beynime ilerlerken olaylara vermeye çalıştığım anlam verme çabam artık son bulmuştu.

Dün yaşadığım olaylar ilaçlar ve kendime verdiğim çeki düzene göre bir süre daha yaşayacaktım...

Gözlerim kararmaya başladı ellerim uyuşmaya yüzüm terlemeye..

Yere düşerken dudaklarımdan dökülen son sözcükler şunlar oldu

"Ananas sokayım... "

Ertesi gün gizlice doktora gittim ve kötü sonu öğrenmeme neden olucak yere yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.

Doktora fiziksel olarak yaşadığım reaksiyonları anlattım bazı belirtileride dolaylı olarak belirttim.

Doktor bir süre bekledi ve kağıda bir şeyler karalamaya asistanına bakıp fısıldamaya başladı, hayatımda duymak isteyeceğim en son cümleyi kurdu, cümle dudaklarından döküldüğü her saniye benim namus kavramımı yitirmeme ve son günlerde olan her şeye yine lanet etmeme neden oluyordu.

"rf bey anal yolunuzu incelemek istiyoruz "

-Saat Gece 3:42-

O gecede her gece olduğu gibi rüyamda şehvet dolu anlar görüyor ve henüz ergenlikteki gibimi bilinç altım bir nebze olsun tatmin etmeye çalışıyordu, izlediğim ferrelerden etkilenmiş olacaktım ki stoya tam önüme domalmış bir güzel onu gibiyordum, ama bilinç altımı etkileyen korkunç bir olay daha olmuştu bu gün.. Sıçmam!

Stoyanın tüysüz zütüne girip çıkarken birden akıl almaz bir şey oldu ve o mini minnacık zütten aklın hayalin alamayacağı radde de tak fışkırıyor odayı dolduruyor ve bir yandan da beni boğuyordu..

Acı içerisinde uyandım etraf sakindi ev sessiz ben ise korku içerisinde göreceğim rüyaya ana bacı giriyordum.

Duruldum vücudumda ki her şey normaldi ama bir yer de normallik anormalliğe geçmişti, zütümde..

Evet çok fena bir biçimde acıyor ve dişlerimi sıkmama neden oluyordu.

-PART 2-

O anlık anneannemin gazabından kurtulmuştum evet ama devamıda olucaktı içeride oturup kendi kendine triplere girmiş olan huur evladı kadın ise söylenip duruyor anneannem ise onu sakinleştirmek için sürekli bir şeyler zırvalıyordu, ben ise tuvalette adeta tuvaleti deliyor acı içinde sıçarken bir yandan da rahatlıyordum.

1 saatlik acı dolu bir seanstan sonra ise tuvaletten çıkmıştım bacaklarım ayrık bir biçimde ergenlik kokan odama yürüyor bir yandan da stoyanın memelerini ve inciye girip ferre paylaşıp şuku toplayacağım anı düşünüyordum, rutin hayatımda ki ben ile devam etmek ve kendim olmak istiyordum..

Ama kim bilebilirdi ki bu tak seanslarının rutine bineceğini. ..

Kapı açıldı ve anneannem bağırdı
YAPTIĞIN ÇOK AYIP VE iĞRENÇ BiR ŞEYDi ANNENE ANLATACAĞIM
Anneannemin yüzüne bakarak açıklama yapacakken zütüm beni o andan kurtardı
Ve aşağıdan gelen küçük bir pırt sesi beni o anın iğrenç ve yapışık durumundan kurtardı..

Kadın usulca arkamdan yaklaştı ve beklemeye beni ve sanki asla açılmayacak gibi görünen huur çocuğu kapıyı izliyordu
Kapıyı anneannem açtı ilk bana sonra ise yanımda ki huur evladına dedi ki "serpilciiim hoş geldin nasılsııın"
Kafamdan kaynar sular aşağı döküldü
Etraf kararmaya başladı ağlıcaktım neredeyse..

Hızlıca tuvalete koştum ve patlamak üzere olan bi volkanın sıcaklığında ki zütümü soğuk mermere dayadım ve çılgınlarca ıkındım
zütümden çıkan her tak beni rahatlatıyor üstümde ise sağlam bir orgazmik etkiye neden oluyordu

Kadının yüzünde ki merhamet ve acıma hissi bir saniye içerisinde nefret ve hırçınlığa dönüştü
Ben bir osmanlı kadınıyım bana böyle şeyleri kimse diyemez diye çılgınca bağırıyor ben ise altıma sıçıcam diye inliyordum
Kat 12
Bizim katımıza geldik
Asansörden çok seri ve atik bir biçimde indim
Bir şeyler ters gidiyor ve zamanın akışı benim açımdan adeta tersine akıyordu. içimden ne oluyor lan diye düşünürken bir yandanda züt deliğimi zorlayan sıcak ve hayvani boyutlarda ki tak düşünmemi ve beni sağlıksız etkiliyordu
Kapıya hunharca vuruyor zili çalıyor ve dişlerimi sıkarken kapının açılmasını diliyordum

Kadın bana yavaş yavaş

"evladım iyi misin çok soluk gözüküyorsun" dedi

-Kat 3-

"sorduğunuz için teşekkür ederim oldukça iyiyim"

"yok yok iyi değilsin sen" dedi

- Kat 6-

" Pardon teyzecim bu binada mı oturuyordunuz? "

" Hayır evladım arkadaşımı ziyarete geldim bıdıbıdıbıdı"

Nöronlarım takun gösterdiği etki ve ortamın şartlarından dolayı daha yavaş çalıştığı için sağlıklı düşünemedim...

Anneannemin o gün bizde olduğunu...

" O zaman senin dıbına koyim sarkık kevaşe" dedim dudağımdan dökülen her sözcük ileride benim için sağlam bi aksaklığa neden olacağını görememiştim.

Eve 1 saatlik acı dolu seyahat sonrasında binadan içeri girdim ve adeta zütüne kürt yannanı yemiş köyün yaşlı eşeği hızında benim bulunduğum kata yaklaşan asansöre ve yanımda ki 50 yaşında ki kadına küfür ediyordum
Asansöre geçtik
Kadın benimle konuşmaya iletişime geçmeye çalışıyor ben ise içimde ki harika tak parçacıklarını bir sanatın parçası gibi hala içimde tutmaya ve sabırlı olmaya devam ediyordum