bunun dinle falan da alakası yok. ama durum bu.

beyler bir düşünün dıbına koyayım; bu hayatta bir erkeği mutlu edebilecek en güzel şey nedir? ailenle, dostlarınla, sevdiğin kadınla, güzel; mutlu bir hayat geçirmek. öyle değil mi?

ancak bu sistem bize ne sunuyor? hiçbirşey.

dostlarımız bile yeri geldiğinde şahıscı oluyor. kimse "kardeşim önce beni düşünür" tarzı ergen tribine girmesin amk. kızlar desen zaten para düşkünü. sadece bunun açılımı önemli. yani paranı kendine harcarsan (spor araba, vücut, saç stili, güzel kıyafetler vs vs) ne olursan ol, istersen en tipsiz adam ol; kızlar sana köpek gibi yaklaşır amk. kısacası kızların samimiyeti yok.

bir tek ailelerimiz kalıyor bizi candan seven, onlarda zaten bir yerden sonra bırakıp gidecekler bizi. ( ölüm ne yazık ki. )

kısacası, kimse tarafından sınırsızca sevilemiyeceğimiz bir dünya da, para denen meta altında daha çok ezilip, seviyesizce şeylerle muhattap olup, popülist kültürün köpekliğini yapacağımıza;

BÖYLE DÜNYANIN AMINA KORUZ. işte bu yüzden Işid bu köhnemiş, her tarafı pisliğe bulanmış vasat pislikle dolu sistemin dıbına koyarak ve dünyaya kafa tutarak delikanlı gibi ayakta duruyor. kadınların zütünü kaldırmıyor. zira kültürel indirgemecilik kadını haddinden fazla değer vererek şerefimizi gibmelerine yol açıyor. kadının hiç bir zaman bizleri üzmeye hakkı yoktur! peki ya dostluk? silah arkadaşlığı o "kankito" olaylarına benzemez. dostluğun geldiği son noktadır. freud'un piramidinin tüm çizelgesi sağlam adımlarla tamamlanıyor bu süreçte. ailelerimizde, alacağımız paralarla geçinir, oğullarının bir mücahid olarak yaşamasıyla gurur duyarak hayatlarını geçirirler.

ALLAHU AKBAR! DAWLAT AL iSLAMiYYA IBN BAGHDADI! ALLAHU AKBAR, ALLAHU AKBAR, ALLAHU AKBAR!