(bkz: deep web e bir daha asla ama asla giremedim)
(bkz: deep web e bir daha asla ama asla giremedim vol 2)

Benim adımın şu anda bir önemi yok.  Zaman geçtikçe bu konuya dönüş yapacağım ama o zamana kadar bana kendinibilenadam deyin. Size arşivlediğim dosyalardan bazılarını göstermeden önce kendim hakkında ve bunu niçin yaptığım hakkında bazı açıklamalar yapmalıyım böylece olaylara benim çerçevemden bakabilesiniz.

Ben deyim yerindeyse bir sosyopatım. Ama dürtülerini kontrol edemeyen ve kendine zarar veren sosyopatlardan bu yönlerle ayrılıyorum. Babamın yardımlarıyla bunu daha küçükken içselleştirmeyi başardım. Küçükken babam beni dördüncü bir kediyi daha öldürürken yakaladığından beri... Kötü niyetli değildim; hatta merak mıydı, onu da bilmiyorum. Sadece yapmıştım işte... Ve babam davranışlarımın sebebini sorduğunda kedinin beni takip etmeye başladığını ve bunu sinir bozucu bulduğumu söylemiştim. "Kötü bir şey mi yaptım?" dediğimde babamın gözlerindeki şoku görebilmiştim. Öldürdüğüm kedilerin komşulara ait olduğunu ve komşularımızın kedilerinin nereye gittiklerini merak edeceklerini söyledi. Bunun niçin bu kadar önemli olduğunu anlayamamıştım. Ama babamın sesindeki o ivedilikten anlamıştım ki ben umursamasam bile diğer insanlar bu durumu umursayacaklardı.  "Beni hapse mi atacaklar?" diye sordum. Bir an bana baktı ve "Hayır, buna izin vermem ama senin niçin böyle davrandığını anlamam lazım... Ve sana uyumlu olmayı öğreteceğim.  Bu davranışların hayatında kötü sonuçlar doğurabilir ama sana kontrollü olmayı öğretirsem bunu başarabilirsin. Zor olabilir ama bu derslerim çok değerli olacak."

işin kısası, emekli bir subay olan babam beni bir asker gibi yetiştirdi. Her şeyin zamanı belli olacak şekilde; ve teorik durumlar üzerine sürekli talimler yaparak... Disiplin hayatımın yapıtaşı haline gelmişti. Nihayetinde askerlik yaşım gelmişti ve istanbul teknik üniversitesi'nden mezun olduktan sonra yabancı pek çok şirketten teklif almama rağmen birinci ve ikinci hikayeler boyunca açıkladığım belalar peşimi bırakmadığı için kendimi emniyetli ellere teslim ederek askere gitmeyi uygun gördüm. Bir gece taliminde, yasalar gereği konuşamıyorum ama, birliğim keşife çıktı. izinsiz giriş yapan birisini arıyorduk. Kimliğini belirlemekle görevlendirilmiştik.

Altı asker gecenin gözün gözü görmediği karanlığında ormana daldık. O ormandan yalnızca ben sağ çıktım. beş asker şehit oldu ama terör olaylarında şehit olmuşlar gibi yansıtıldı... Ormanın derinliklerinde standart bir arama yapıyorduk; Salih bir ağaç çatırtısı duyarak bize durmamızı söyledi. Gözlerimiz kaynağın neresi olduğunu ararken çok hızlı bir varlık aramızdan geçti ve Ömer'i tuttu. Gürültülü bir "krek" sesinin ardından Ömer'in çığlığı kesildi. Boynu kırılmıştı. Kazım ne olduğuna bakmak için gittiğinde daha Kazım'a dur diyemeden o birdenbire çalıların içine doğru sürüklenerek çekilmeye başladı.

"Ateş açalım mı?" diye sordum sakince. "Olumsuz, bizimkiler hala orda olabilir." Bıçaklar çekildi ve tam o anda başka bir asker çığlıklar içinde çalılara sürüklendi. Üç asker kalmıştı ve disiplin bozuluyordu. "gibeyim" dedi Salih arkamdan. Çatırtıyı duyulur duyulmaz ateş etmeye başladı. Kurşunların bu varlığa çarpışını izledik silahtan çıkan mermilerin belirli belirsiz aydınlatışı içinde ama yara almıyordu. Bu uzun, ince yaratık yumruğunu Salih'in kafasına geçirdi ve tek duyduğum "kranç!" sesiydi. Beni tuttu ve 2 metre öteye fırlattı. Kafam ağacın birine çarptı ve başım dönüyordu. Ateş seslerini ve yaratığın çıkardığı kükremeleri bile zar zor duyabiliyordum. Başımı salladım ve kendimi ağaca dayadım. Silah işe yaramıyordu ve bu varlık bir insana göre çok daha hızlı ve güçlüydü. Aklıma bu tanıma uyan hiçbir hayvan gelmiyordu.

Her dakika etrafımda hışırtılar duymaya başladım. Adamlarımın durumunu görmek için başımı kaldırdığımda onun arkamda durduğunu hissettim. "Bomboş." dedi. Siyah gözlü, soluk, çökük gözlü bu yaratık bana bakarak "Bomboş." dedi. Kasapların dondurucularında kancalara asılı et parçaları beliriyordu gözlerimde. Tekrarladı: "Bomboş." Ve arkasını dönüp gitti. Hareket bile edemedim. Adamlarımı sürükleyerek gitgide uzaklaşan seslerle bölgeden ayrıldı.

Ormanı terkettim. Üsse geri döndüm. Bir toplantı ve askeri mahkemenin tehtitlerinden sonra mental çöküntü tanısıyla terapiye alındım.  Birliğim görev sırasında kaybolan asker statüsüne alındı. Eski birliğimin yerini alması için oraya dört yeni birlik gönderdiler. Üç tanesi sağ dönebildi. Onları gördüğümde gözlerimiz kitlendi ve biliyorduk...  

Hizmetimden sonra bu canavar efsaneleri hakkında araştırma yapmaya karar verdim. Bu zaman zarfında pek çok birliği canice öldüren bu varlığın adına ulaşmıştım: wendigo. wendigo'nun açlığı insan etine değildi; insanlığaydı, insan ruhu onun aradığı şeydi. Canavar efsaneleri hakkında daha fazla araştırma yaptım ve bu konuyu araştıran başkalarıyla da karşılaştım. ismini söylememi istemeyen bir askerle de deep web hakkında konuştum ve daha fazla bilgi için orayı kurcalamaya başladım. Pek çok red room'a yöneticilerin gözüne takılmadan girebiliyordum.  Ama asıl hedefim hükümetlere ait gizliliği kaldırılmış dökümanları bulmaktı. adli tabiplerin yazıştığı bir foruma denk geldim. bu insanlar diğer adli tabipler gibi cinayet veya intiharlarla meşgul olmaktan ziyade onların kurbanları daha çok canavar efsaneleri ve sıradışı olaylarla bağlantılıydı.

işlerine olan ilgilmden bahsettim ve cevaplar aradığımı açıkladım. Burdaki kullanıcılar benim varlığımdan pek mutlu olmamışlardı ama onlara wendigo ile karşılaştığımı anlattığımda aslında beni tanıdılar. Pgibiyatristlerin belirli raporları onlara da ulaşıyordu. Bütün olan bitenleri ve deep web'de bulduklarımı burda, inci sözlük'te anlatıp anlatamayacağımı sorduğumda sıkıntı olmayacağını söylediler ama insanların gerçek dışı bu olayları kabul etmeyecekleri konusunda da uyarmayı esgeçmediler.  Ama eğer ilgi toplayabilirsem kişisel bilgiler verilmemek üzere bunu da kabul edeceklerini söylediler. Bunun sebebini daha sonradan anlayacaktım ama onlara "Tamam" dedim.

Öncelikle ilgi gösterdiğiniz için teşekkür etmek istiyorum. Sizin de gördüğünüz üzere ilk seçtiğim vaka kendimin bizzat dahil olduğu bir vakaydı. Bahsettiğim forumlarda birkaç cenazeciyle konuştuğumda bana isimlerin kesinlikle paylaşılmamasını söylediler. Kabul ettim ve birliğimi de kapsayan vakayı bana gösterdiler. Geçen lokasyonları genelleştirmem ve hiçbir hükümet organının bunları paylaştığımı bilmemesi istendi. Bunu da kabul ettim.

VAKA DOSYASI - VENDIGO #0372

Olaydan sağ çıkan tek kişinin raporları bir araya getirildikten sonra ve bulunan askeri personelin bedenleri üzerindeki otopsilerden sonra aşağıdakiler olayların aydınlığa kavuşturulmuş kesin bölümlerini içermektedir.

0028'de izinsiz giriş yapan kişinin raporlarını soruşturmak için askeri bir birlik gönderildi. Bu hayatta kalan tek kişinin takım lideri kabiliyetlerini değerlendirmek üzere yapılan bir talimdi. Yaklaşık 0045'de bu askeri birlik wendigo #0294'ün keşfi için görev aldı (canavarın tahmin edilen kimliği J... S... olup 1814 civarı kaybolduğu rapor edilen bir avcıdır).

Bedeni bulunan şehit er S... dağılmak için rapor verdi. Askeri birlik duraksayarak sesin geldiği bölgeyi tespit etmeye çalıştı. 0052 civarında wendigo #0294 er Ö... yakalayarak boynunu kırdı.

Er K... durumu incelemeye gittiğinde wendigo #0294'ün pençesi tarafından tutuldu ve boğazı parçalandı. Şehit er S... wendigo #0294 tekrar saldırdığında ona ateş edebilmeyi başardı. Pek çok geçmiş vakanın da gösterdiği üzere standart mermi wendio'nun vücuduna işlememektedir. er s... kafatası parçalanarak öldürüldü. omurgası iki parçaya ayrıldı ve spinal kordu hasar gördü; boğazı dikey biçimde ezildi. tek sağ kurtulan er ise bir köşeye fırlatıldı. wendigo #0294 ile tahmini çatışma 3 dakika sürdü. 

Onbaşı L... 'nin bedenine ulaşılamadı. Bu vakada ulaşılan dipnot şudur ki canavarın sağ kalanın varlığına karşı yanıtı olan "boşluk" ifadesi akıl karıştırıcıdır zira wendigo doymak nedir bilmeyen ve insan eti yiyen bir varlıktır.

Raporun bu bölümüde şehit askerlerin otopsi sonuçları anlatılıyor. Bu kısmı açıklamıyorum.