Herkese selam. Ben de bir deep web kurbanıyım. Üçüncü nesil bir kardeşinizim; anlatacaklarım başımdan geçmiş, yaşadığım olaylardır. Lafı uzatmıyorum.

ilk hikaye: (bkz: deep web e bir daha asla ama asla giremedim) ve burada anlatacaklarım, ilk hikayenin devamıdır.

Özet: Deep Web'de bir Red Room'a denk geldim ve burada 18 yaşından küçük kızlar dahil olmak üzere üç kişiye işkence ile karışık tecavüz edildi ve ölümleriyle sonuçlandı. Bunu ayarlayanlar, bu video'yu izlemek için onlarca Bitcoin para ödemiştir ve peşimdekilerin onlar olduğunu düşünmekteyim. 2013'te Chicago'da Work&Travel yaparken yaşadıklarım; istanbul Teknik Üniversitesi'ndeki öğrenimimin bir kısmına 2014 senesinde New York'ta devam etmeliydim ve burası da dahil staj tecrübelerimi edindiğim Tunus, Bulgaristan ve Romanya'daki olayların hayatımın 1 yıl önce bana zorla izletilmiş snuff video ve an itibariyle yaşadığım kaçak hayatıyla bir ilgisi olduğunu farkedişimin şok edici, sırlarla dolu, vurucu ve aksiyon dolu gizemli hikayesidir.

Tek derdim diğer insanların da okumasını sağlamak; paylaşmak, kendimi sizlere anlatmak istiyorum. Rica ediyorum; yoksa şukuyu kendi kişisel tatminim için istediğim yok. Her biriniz çok değerlisiniz ve herkese hitap edebilmem için şukunuzu istiyorum.

Chicago'da olan bitenlerin üzerinden tam 1 yıl geçmişti; Eylül 2014 ayında istanbul'daki ilk stajımı tamamlamıştım; tam 2,5 ay staj görmüştüm ve 1.sınıf geride kalmıştı. Yeni bir döneme New York'ta başlayacaktım zira sonradan State University of New York'ta (SUNY) öğrenim görecek öğrencilerin arasına dahil olmuştum; gerek ilk senedeki başarılı ortalamamdan ötürü Dean's List'te yer alışım, gerekse de okula gelirken SUNY progrdıbını seçerek gelmiş öğrencilerden Yiğit ile kurduğum yakın arkadaşlıktan ötürü ben de ilk seneden sonra babama New York'ta okumak istediğimi belirttim. Chicago'ya zaten kendisinin deyimiyle "biraz burnu sürtsün ve hayatı öğrensin." diyerek beni babam göndermişti ve New York'a gidişimi de başlarda hiç olumsuz karşılamayıp "Düşünürüz." diye yaklaşmış ve akabinde kabul etmişti.

Gerçekten çok sevinçliydim, içim içime sığmıyordu. New York'ta okuyacaktım, CV'de de kullanabilirdim ve çok eğlenecektim... Ama bir taraftan 1 sene önceki olaylar aklıma geliyor ve canım sıkılıyordu. Bütün bu düşünceler içinde Yiğit'in de bulunacağı uçakla Atatürk havalimanından doğrudan Kennedy Airport'a gidecektik. 9-10 saatlik bir uçak yolculuğu bizi bekliyordu; tabi bu kez hazırlıklıydım. Uzun süreli bu gibi uçuşlarda inanılmaz baş ağrısı yaşayan bir insandım ve bu detayı bile atlamamıştım; bol ağrı kesicim vardı ve her şeyin bu sefer yolunda gitmesi için çok uğraşmıştım.

Uçaktan indiğimizde yine işlemlerimizi tamamlayıp ülkeye girmemiz için uzun bir sırayı beklemememiz gerekti. Yiğit ve ben haricinde 6 Türk öğrenci daha gelmişti ve yine üçü okuldandı. Her şey güzel gidiyordu; Türk öğrenciler arasında ilk olarak işlemlerimi yaptırdım ve önceden tecrübem olduğu için bizim çocuklara da anlatmıştım. Camın arkasında gerekli onayları yapınca memur, vizemin bulunduğu pasaport ve evraklarımı bana geri verdi; öbür tarafa geçmiştim ve birkaç saniye olmadı ki telefonum titreşti; tanımadığım bir telefon numarasından 3 kere ardarda mesaj gelmişti. Hepsi de aynıydı: "Telefon kulübesi." Yine birkaç saniye sonra çok yakınımdaki public telefonlardan bir tanesi çalmaya başladı. Tuylerim diken diken olmustu. Etrafima bakindim. Başta dokunmak, bu olaya takılmak istemedim ama ısrarla çalmaya devam etti ve bir kez daha meraklı yönüm ağır basmıştı. Bizimkilerden birisi şaka mı yapıyor diye onları kontrol ettim; Yiğit memurla konuşuyordu. Bavulumun yanından ayrılıp telefona yöneldim ve ısrarla çalan telefonu açtım.

Bir tür ses değiştiricisiyle farklılaştırılmış boğuk bir ses "You should never have come back. You are gonna suffer!" deyip kapattı. Bu da neydi? Bir şaka mıydı yoksa birileri tekrar ABD'de olduğumu biliyor muydu? Nasıl bir oyunun içindeydim? Bir yanım bunu aklıma çok takmamam gerektiğini söylerken, diğer taraftan düşünmekten kendimi alamıyordum. New York aşırı kalabalıktı ve hızlı bir şehirdi. Chicago'dan çok farklıydı. Buraya alışmak da zaman alacaktı. Chicago buraya göre bir kasabaydı. 1 saat sonra okuldaydık, kayıt ofisinde işlemlerimiz devam etti, ders seçimi hayli zahmetliydi; okulun kendi kampüsü içinde yurdu vardı ve o sorunu da çözdükten sonra yemek için dışarı çıktık. Güzel bir gün geçirdik ve yeni ders dönemine hazırdık. Akşam güzelce dinlendik.

Çok uzatmayacağım; hayli yorucu bir öğretim dönemi oldu. Fena gibiş döndü; uyuşturucuya da bulaştım; içki müsabakalarına da katıldım; partilere de aktım ama köpek gibi de ders çalıştım; öğrenci kulüplerine koşturdum; American Royal Guard'a bile katıldım; velhasıl kelam finallerin de sona erişiyle koca bir ders dönemi geride kaldı ve herkesin katılacağı büyük bir partiye davet edildim. Öğretim dönemi içerisinde o adamlarla ilgili herhangibir yeni gelişme olmadı ama izlendiğime emindim.

Artık partiye gelmek istiyorum. Bu partiyle bütün olaylar yeniden başlayacaktı ve ben sıfır noktasına dönecektim. Parti başladıktan sonra ben, Yiğit ve Drake’in peşine takılmaya başladım ve onlara katıldım. Partiye önemli isimler ve birkaç profesör de gelmişti. Okulun öğrenci amiri DJ masasına geçti ve bir süre orada takılmaya başladı. Türkiye’deki üniversitelerde “Öğrenci Amiri” olarak görevlendirilen birisi yok; bu adamın görevi bütün duyurulardan öğrencilerin haberdar olmasını sağlamak ve okuldaki staj mülakatlarına/kariyer günlerine/dış ilişkilerle ilgili olan bitenlere katkı sağlamaktı. Kampüs New York’a bağlı kocaman bir adaya yayılı olduğundan ve sadece iki bölümden oluşması dolayısıyla öğrenciler arasında çok sıkı bir birlik söz konusu; bu da koca bir aile olmamızı sağlıyor tabiki. Velhasıl kelam, Drake telefonunu çıkardı ve okulun internetine bağlandı. Sonrasında öğrenci amirinin bilgisayarına bağlandı ve bir şeyler yaptıktan sonra bir ferre açılmasını sağladı. inanamıyordum; onu engellesem mi, ağlasam mı gülsem mi – bilemedim. Öğrenci amiri ise utançtan yerin dibine girdi ve bilgisayarını internetten çıkardı.

Lafı uzatmayacağım; C, MATLAB, Python, vb.net, Kali ve Java’yı az çok ben de öğrenmiştim; tabiki pratiğim çok yoktu – basit düzeyde programlar nasıl çalışır, kesinlikle bilgim vardı ama cep telefonunu kullanarak ortak ağ üzerinden bir başkasının bilgisayarına izinsiz giriş yapmak ve onlarca işlemle hedef bilgisayarda ferre açılmasını sağlamak benim tarzım değildi. Parti bittikten sonra Drake’in peşine düştüm ve bunu nasıl yaptığını sordum. “Ben siyah şapkalılardanım (hacker.) istediğim her şeye erişebilirim.” diyordu. “Bu tür bilgilere nerelerden ulaştın?” diye sorduğumda bana bunları deep web’den öğrendiğini ve kendi deyimiyle “Master” olduğunu belirtti. Ona güvendim ve ertesi gün yurt odama davet ettim. Bilgisayarımı açtı ve Tor internet tarayıcısını kurdu. Endişelenmeye başladım: “Tor güvenli midir?” diye sorduğumda “Bana güven, ben bir Tor ustasıyım.” diyordu. Bu beni daha da endişelendirdi.

Yanında usb flash getirmişti; bunu bilgisayarıma taktı ve burada pek çok onion linki, kullanıcı adları ve parolaları vardı. Drake, bu kullanıcı adı ve parolalarla deep web’deki çeşitli imageboard ve forumlara giriş sağlamanın mümkün olduğunu söyledi. Ona teşekkür ettim ve o da bir süre sonra gitti. Ben sonrasında duşa girdim ve yurttan çıktım; çünkü o gün kız arkadaşımla buluşacaktım. Akşam döndüğümde bilgisayarı açtım; çünkü hack ile ilgili forumlara girmek istiyordum. Gün boyunca aklımda sadece bu vardı.

Tor’u açtım ve bana verdiği onion websitelerine girmeye başladım. Bana verdiği kullanıcı adı ve parolayla giriş yaptığımda bilgisayarım kendi kendine kapandı. Tekrar açtığımda bir txt dosyası vardı. Bu kriptolanmış bir mesajdı ve sonunda “ThIs 1s F0r Dr4k3” yazıyordu. Bu kısmı anladım ve Drake’i aradım. Şans eseri okuldaydı ve birkaç saat sonra yurda geldi. Ona bu kriptolu mesajı gösterdim; bir şekilde bunu dekript etti ve mesajda şunu diyordu: “Sen ölü bir Tor ustasısın.” Drake bunu benim yazdığımı düşündü ve umursamayıp gitti.

Birkaç gün sonra ailesinin Drake’in kaybolduğunu söylemek için polise gittiğini duydum; 5 gün sonra Yiğit ve Drake ölü bulundu. Haberi aldığımda başta şok olmuştum; ne yapmam gerektiğini anlayamadım, bütün olup bitenler hiç olmamış ve bir şakaymış gibi geliyordu. Sonra ise ağlamaya başladım. Aklımda iki soru vardı: “Kim ve niçin?”

Mesajı polise göstermek için bilgisayarıma baktığımda gitmişti. Sonrasında bir pencere açıldı ve şöyle diyordu: “R.I.P. The Master of The Deep Web’s Smiley Face” Printscreen yapmaya çalıştım ama bilgisayarım birkaç saniye sonra kapandı.

Polis, dava hakkında hiç konuşmadı. Gazeteler ve medya bile bunun hakkında hiçbir şey söylemedi. Burada daha derin bir şeyler vardı. Hala arkadaşlarımı kaybetmiş olmanın büyük üzüntüsünü yaşıyorum. Huzur içinde yatsınlar. Gerçekten çok ama çok hüzünlüyüm.

New York’ta 5 ay dolmuştu ve önümde 4 ayım kalmıştı. Olup bitenlerden sonra öğrenimimi yarıda kesip kesmemek konusunda çok düşündüm; neredeyse aklımı kaçırıyordum. 1 yıl boyunca her şeyimi paylaştığım, kardeşim dediğim insan ölmüştü. Ve elimde hiçbir şey yoktu; ama biliyordum ki olan bitenlerin hepsi birbiriyle bağlantılıydı. Ve bu sefer kaçmayacaktım.

New York’ta 5 ay dolmuştu ve önümde 4 ayım kalmıştı. Olup bitenlerden sonra öğrenimimi yarıda kesip kesmemek konusunda çok düşündüm; neredeyse aklımı kaçırıyordum. 1 yıl boyunca her şeyimi paylaştığım, kardeşim dediğim insan ölmüştü. Ve elimde hiçbir şey yoktu; ama biliyordum ki olan bitenlerin hepsi birbiriyle bağlantılıydı. Ve bu sefer kaçmayacaktım.

Drake’ten önce bile deep web’e özel bir ilgi duyuyordum. Hakkında çokça şey duymuştum; kiralık katiller, suikast ilanları, yasadışı malların satıldığı underground marketler, cp, sahte kimlik ve belge düzenleyen hacker örgütleri… Ama daha fazlası olduğunu bilmiyordum. Deep web’in işe yarar kısımları da vardı; ancak inanılmaz şekilde karanlık kısımları olduğuna inanmıyordum. Linklerin çoğu ölüydü ve günden güne ekran başında hiçbir şey için beklediğinizi düşünmeye başlıyordunuz ve bu da canınızı sıkıyordu.

Beyler, hanımlar... Lütfen oturduğunuz yere sıkı tututun zira bu sefer başlıyoruz. Şok olmaya hazır olun.

Yiğit ve Drake ölmüştü; onları kurtarmak için elimden bir şey gelmezdi ama dosyayı burada öylece kapatamazdım. Kimlerin niçin yaptığını ve daha önce başıma gelenlerle ilişkisini bulmalıydım. işte bu yüzden deep web’in karanlık köşelerine yolculuğumu başlattım. Cevap oradaydı, ve tek yapmam gereken kazarak ona ulaşmaktı. Beklediğimden çok daha fazlasıyla karşılaştım ve insanlığa genel anlamdaki bakış açım sonsuza dek değişti. Yolculuğumun başlangıcı mı? Deep web’i arayıp taramak için gerekli bilgiyi edinebilmek hemen hemen 4 haftamı aldı. Etrafta çok fazla şey konuşuluyordu ve chat odalarında çok bilgi dönüyordu. Bolca not aldım. Birkaç telefon görüşmesi bile yapmak zorunda kaldım. Bu zaman zarfında pek çok kontağım oldu; ve yeterli bilgi tokladım. Ve karanlık web’in dış katmanlarına doğru ilk adımlarım başlıyordu. Zor kısım şu ki, derine indikçe bir sürü site url’sini değiştiriyor; geniş ölçüdeki davet kuyrukları ve pahalı giriş ücretleri ki bazıları düzmece çıkabiliyor. Şans eseri insanlarla doğru yer ve zamanda tanıştım ve çok iyi notlar aldım ve bunlar beni ilerilere taşıdı. Şunu farkettim ki, birazdan size bahsedeceğim websitesi sayesinde diğer websitelerine daha kolay erişim sağladım ve etrafta dolaşan bilgilere de böylece daha hakim oldum. Karanlık web’deki chat odaları adeta bilgi kovanlarıydı.

ilk websitesi, centrix{} oldu. Gerçekten de buraya girdiğimde bariyerleri aştığımı söyleyebilirim. centrix{} en iyi bilinen “general market”lerden birisiydi. Karşılaştırmak ve örnek vermek gerekirse, Agoratha veya Silk Road diyebilirim. Chat odalarından en son duyduğum ise burası hakkında sorulan sorular… Kapanalı üzerinden 1 yıl geçti deniliyor ama ufak bir ihtimal, belki hala oralarda bir yerlerdedir. Agoratha ve Silk Road’da olan her şeyin çok daha fazlası ve çeşitlisi bu sitedeydi. Centrix’te alt kategoriler bile vardı; snuff filmler, her çeşit uyuşturucu, fake olan her şey (kimlik, sertifika, diploma, sürücü belgesi…) ve hatta çocuk ferregrafisi, pek çok yasadışı şekilde ele geçirilmiş netflix, keladams, mofos, vb. site hesapları… Liste uzuyor. Scam için çok iyi önlemler de cabası; dolayısıyla aldatmaca çok az gerçekleşiyordu. Agoratha ve Silk Road ise scammer ile doludur. Bu site öyle değildi ve bunu destekleyen pek çok kanıt vardı; detaya girmek istemiyorum.

Buradan bir chat odasında çok iyi bir adamla tanıştım ki adam karanlık web’e aşinaydı; sıkı ve aktif bir kullanıcıydı. Bana pek çok link verdi ve kendi kişisel kullanımım amacıyla buralar için direktif verdi. Bunun çok büyük yardımı dokundu ve beni ikinci websitesine yönlendirdi; bu websitesi benim için karanlık web’e giden diğer iç katmandı: BrinkWarehouse.otc

Nihayet normalimsi isme sahip bir websitesiydi. Bu site büyüleyiciydi ve öyle aman aman korkunç bir içeriği yoktu. Bu site benim için beklenmedik sonuçtu, boşluktu, bir ters tepkiydi. BrinkWarehouse, sanal bir depo; içinde neyleri mi barındırıyor? Yazısal pek çok rehber, notlar, sızmış dökümanlar, torrent kitaplar ki yayınlanışını takiben 1 gün içerisinde eklenen popüler yazarların kitaplarından bahsediyorum. Özetle size pekala normal gelebilir ama “insansız Hava Araçlarında Kullanılan Patlayıcı Evde Nasıl Yapılır?” ya da “Ergenliğe Yeni Girmiş Birisini Uykusunda Nasıl Kaçırırsınız?” ya da “Cinayet Yöntemleri ve izinizi Kaybettirme Yöntemleri” gibi içerikler olduğunu söylediğimde zannediyorum siz de durumu anlamışsınızdır.

Bol bol sızmış yasadışı döküman, pek çok devlet istihbaratını da barındıran raporlar, silah modellemeleri ve modifikasyonları (bildiğiniz teknik resim ve AutoCAD çizimleri), terörist gruplara katılımlar, banka hesaplarını sıfırlama ve pek çoğu… Yani eğlenme sitesi değildi. Ve yöneldiğim bir sonraki websitesi artık işlerin korkutucu olmaya başladığı noktaydı: “The Site with No Name” (Ağızlarda bu site hakkında dolaşan terim budur.) En karanlık internetin başlangıç noktasıdır.

Bir chat odasında francestern344 kullanıcısı ile tanıştım. Bir konu diğerini açtı ve konu snuff filmlerden açıldı. Burada ne kadar yaygın olduklarıyla ilgili, nerelerde çekildiğiyle ilgili ve niçin yapıldıklarıyla ilgili konuşmaya başladık. Onun güvenini kazandım ve sohbetimize 0.10 Bitcoin ile satın alınan özel chat odasında devam etme kararı aldık…