Artık partiye gelmek istiyorum. Bu partiyle bütün olaylar yeniden başlayacaktı ve ben sıfır noktasına dönecektim. Parti başladıktan sonra ben, Yiğit ve Drake’in peşine takılmaya başladım ve onlara katıldım. Partiye önemli isimler ve birkaç profesör de gelmişti. Okulun öğrenci amiri DJ masasına geçti ve bir süre orada takılmaya başladı. Türkiye’deki üniversitelerde “Öğrenci Amiri” olarak görevlendirilen birisi yok; bu adamın görevi bütün duyurulardan öğrencilerin haberdar olmasını sağlamak ve okuldaki staj mülakatlarına/kariyer günlerine/dış ilişkilerle ilgili olan bitenlere katkı sağlamaktı. Kampüs New York’a bağlı kocaman bir adaya yayılı olduğundan ve sadece iki bölümden oluşması dolayısıyla öğrenciler arasında çok sıkı bir birlik söz konusu; bu da koca bir aile olmamızı sağlıyor tabiki. Velhasıl kelam, Drake telefonunu çıkardı ve okulun internetine bağlandı. Sonrasında öğrenci amirinin bilgisayarına bağlandı ve bir şeyler yaptıktan sonra bir ferre açılmasını sağladı. inanamıyordum; onu engellesem mi, ağlasam mı gülsem mi – bilemedim. Öğrenci amiri ise utançtan yerin dibine girdi ve bilgisayarını internetten çıkardı.

Buradan bir chat odasında çok iyi bir adamla tanıştım ki adam karanlık web’e aşinaydı; sıkı ve aktif bir kullanıcıydı. Bana pek çok link verdi ve kendi kişisel kullanımım amacıyla buralar için direktif verdi. Bunun çok büyük yardımı dokundu ve beni ikinci websitesine yönlendirdi; bu websitesi benim için karanlık web’e giden diğer iç katmandı: BrinkWarehouse.otc

Beyler, çok uzun bir süreci kısa kısa yazmaya çalıştım. Bütün bunlar olurken aradan 4 ay daha geçiyor; finaller bitiyor ve 2015 Ekim ayına geliyoruz; okulum istanbul’da açılalı 15 gün olmuş ama ben olayın peşine düşmek için bir müddet daha New York’ta kalıyorum. Velhasıl kelam, bütün olan bitenleri tekrar gözden geçirdim. Kaydettiklerimde kesin bir kanıt yoktu belki ama polisi harekete geçirecek ilk adım, elimdeki kayıt olabilirdi. En azından bir ipucuydu; harekete başlangıç noktasıydı. Okuluma yaklaşık 10 km ötede Yankee Stadyumu var; Bronx Polis Merkezi biraz arkasında kalıyor. Kararlı bir şekilde yola çıktım; ne olursa olsun bu olayların bitmesini istiyordum. Taksiye atladım ve yola çıktık; bir müddet geçtikten sonra taksici durdu ve ne oldu demeye kalmadan 2 Mekgibalı adam araca bindi ve ellerinde silahlarla “Ses çıkarma!” deyip beni kontrol altına aldılar. Adamlardan biri taksiciye parasını verdi ve “Sür!” dedi. “Sakın işimizi zorlaştırmaya kalkma, seni teslim ettikten sonra ne tak yiyorsan yiyebilirsin.” diyordu. Nereye gittiğimizi sorma niyetindeydim ki “Kes sesini!” diye bağırdı diğer Mekgibalı ve gözlerimi bağladı: “Uyku vakti evlat!”

Yıllardır benim de çok ilgimi çekiyo bu konu 2 3 kere denedim tordan girmeyi ama ileri gidemedim zütüm yemedi

Kurban seçilen evsiz adama yaklaşık 5-6 metre ötede duran bu uzun boylu adamlar ceketlerinden “V for Vendetta” maskesine benzer metal, beyaz maskeler çıkarıyor ve bunu giyiyorlar. Birkaç küçük silah, ve ölse kimsenin ruhu duymayacak evsiz adama saldırmaya başlıyorlar. Kamerayı tutan adam olan biteni çekerken çete, pineklemekte olan adamın üzerinde tepiniyor ve onu uyandırıyor. Kamerayı tutan adam diğerlerine “Cut him up!” diyor ve adamlar vahşice bir hızda adamı kesmeye başlıyorlar; sırtlanlar avına nasıl davranıyorsa bu adamlar da öyle yapıyor. Kan bütün duvarlara ve adamların beyaz maskelerine sıçrıyor. Tabiki bu noktadan sonra midem artık kaldırmıyor; daha fazla katlanamıyorum ve Tor’dan çıkış yapıyorum. Birkaç ekstra güvenlik önlemini de hallettikten sonra bilgisayarımı kapatıyorum. Derin derin nefes alıyorum. Bütün olan biteni kaydetmiş olsam da hiçbir işe yaramayacaktı zira kanıt yoktu; aksine, böylesi bir yerde bulunmak beni suçlu çıkarırdı.

Site dizaynı yumuşak ve blokluydu. Yani blok bloktu. Beyaz bir arkaplan vardı. Yazılar ise birbirine yakın bir stilde oluşturulmuştu. Yan tarafta da BTC hesabımı gösteren bir cüzdan ikonu vardı. Ama benim gözlerim ekranın tam ortasına dikilmişti. Sayfanın orta kısmında sıralar vardı. Tek çerçevede başlıklar ve açıklamalar ise sayfanın büyük çoğunluğundaydı.

Görüntü fluydu; burası bir şehirdi. Doğu ülkelerinden birisine benziyordu zira dükkanlarda ve reklam panolarında Arap yazısı mevcuttu. Sokak lambası ekrana belli belirsiz bir parıltı kazandırmıştı. Kamera duvara yaslanmakta olan bir adamın elindeydi ve kaldırımlarda bulunan şu ufak kırmızı çöp kutularından birisine odaklanmıştı. Eldivenli bir el, karanlık dar bir geçidin girişini gösteriyordu ki burada adamın biri yan şekilde yatmaktaydı. Betimleyin derseniz; eski püskü giysiler vardır ya, hah, işte onların nefes aldığını/canlı olduğunu falan düşünün, o hesap… Yalnız, evsiz bir adam işte… Sonra aynı kamera açısından eldivenli adam el işareti yapıyor ve bunun üzerine arabadan 3 kişi daha çıkıyor. Evsiz adama doğru yürüyorlar. Görüntü berbat, düşük kalite, 144p gibi düşünün; ama aklım o görüntüyü alıp HD yapabiliyor; olayların nereye varacağını tahmin edebiliyorum.

5611’i terkedişimden 1 hafta kadar sonra tekrar giriş yaptım. Bir daha oraya döneceğimi asla düşünmemiştim. Önceden girmiş olduğum web sayfalarındaki hiçkimseyle irtibat kurmam. 5611’den sonra karanlık webe girmeme konusunda kararlıydım ama bir yandan da bütün arkadaşlarımın ölümünü nasıl görmezden gelebilirdim ki?

Bir chat odasında francestern344 kullanıcısı ile tanıştım. Bir konu diğerini açtı ve konu snuff filmlerden açıldı. Burada ne kadar yaygın olduklarıyla ilgili, nerelerde çekildiğiyle ilgili ve niçin yapıldıklarıyla ilgili konuşmaya başladık. Onun güvenini kazandım ve sohbetimize 0.10 Bitcoin ile satın alınan özel chat odasında devam etme kararı aldık…

Tor’u açtım ve bana verdiği onion websitelerine girmeye başladım. Bana verdiği kullanıcı adı ve parolayla giriş yaptığımda bilgisayarım kendi kendine kapandı. Tekrar açtığımda bir txt dosyası vardı. Bu kriptolanmış bir mesajdı ve sonunda “ThIs 1s F0r Dr4k3” yazıyordu. Bu kısmı anladım ve Drake’i aradım. Şans eseri okuldaydı ve birkaç saat sonra yurda geldi. Ona bu kriptolu mesajı gösterdim; bir şekilde bunu dekript etti ve mesajda şunu diyordu: “Sen ölü bir Tor ustasısın.” Drake bunu benim yazdığımı düşündü ve umursamayıp gitti.

Birkaç gün sonra ailesinin Drake’in kaybolduğunu söylemek için polise gittiğini duydum; 5 gün sonra Yiğit ve Drake ölü bulundu. Haberi aldığımda başta şok olmuştum; ne yapmam gerektiğini anlayamadım, bütün olup bitenler hiç olmamış ve bir şakaymış gibi geliyordu. Sonra ise ağlamaya başladım. Aklımda iki soru vardı: “Kim ve niçin?”

Çok uzatmayacağım; hayli yorucu bir öğretim dönemi oldu. Fena gibiş döndü; uyuşturucuya da bulaştım; içki müsabakalarına da katıldım; partilere de aktım ama köpek gibi de ders çalıştım; öğrenci kulüplerine koşturdum; American Royal Guard'a bile katıldım; velhasıl kelam finallerin de sona erişiyle koca bir ders dönemi geride kaldı ve herkesin katılacağı büyük bir partiye davet edildim. Öğretim dönemi içerisinde o adamlarla ilgili herhangibir yeni gelişme olmadı ama izlendiğime emindim.

Ahmaklar! Arkadaslar size yemin ederim ki 1 sene önceki yaziyi omrum boyunca korumak icin reddit'e ben yazdim. New York'tayken Reddit'e yaziyordum. Hikayemin devamini istiyorsaniz lutfen bu bir gib yaptigini sanan arkadaslara odun vermeyin. Hikayem dogrudur ve pektabi o hikayedeki referans ve isimleri degistirerek de yazabilirdim ama dogruluktan sasmamak icin bunu yapmadim. Kendi hikayemi cevirecek degilim ve elbette birilerinin oraya da ulasip beni haksiz gostermeye calisacagini dusundum ama onlar kendilerini aptal durununa dusurdu. Reddit'te onu yazanin ben oldugumu size binbir farkli sekilde kanitlayabilirim.

Mesajı polise göstermek için bilgisayarıma baktığımda gitmişti. Sonrasında bir pencere açıldı ve şöyle diyordu: “R.I.P. The Master of The Deep Web’s Smiley Face” Printscreen yapmaya çalıştım ama bilgisayarım birkaç saniye sonra kapandı.

Polis, dava hakkında hiç konuşmadı. Gazeteler ve medya bile bunun hakkında hiçbir şey söylemedi. Burada daha derin bir şeyler vardı. Hala arkadaşlarımı kaybetmiş olmanın büyük üzüntüsünü yaşıyorum. Huzur içinde yatsınlar. Gerçekten çok ama çok hüzünlüyüm.

New York’ta 5 ay dolmuştu ve önümde 4 ayım kalmıştı. Olup bitenlerden sonra öğrenimimi yarıda kesip kesmemek konusunda çok düşündüm; neredeyse aklımı kaçırıyordum. 1 yıl boyunca her şeyimi paylaştığım, kardeşim dediğim insan ölmüştü. Ve elimde hiçbir şey yoktu; ama biliyordum ki olan bitenlerin hepsi birbiriyle bağlantılıydı. Ve bu sefer kaçmayacaktım.

Arkadaslar yeni party birazdan geliyor. Lutfen sabirli olun. Zamanim cok az.

Yanında usb flash getirmişti; bunu bilgisayarıma taktı ve burada pek çok onion linki, kullanıcı adları ve parolaları vardı. Drake, bu kullanıcı adı ve parolalarla deep web’deki çeşitli imageboard ve forumlara giriş sağlamanın mümkün olduğunu söyledi. Ona teşekkür ettim ve o da bir süre sonra gitti. Ben sonrasında duşa girdim ve yurttan çıktım; çünkü o gün kız arkadaşımla buluşacaktım. Akşam döndüğümde bilgisayarı açtım; çünkü hack ile ilgili forumlara girmek istiyordum. Gün boyunca aklımda sadece bu vardı.

Ya bi gibtir git huurun evladı gibtin kafamızı 2 gün mola isteyip kafanda kurguladıktan sonra burada zırvalıyorsun.

Hocam hayatın normalleşince :D bir konuşalım

Beyler bu işlere girişen adamın burayla işi olmaz hikayenin sonunda burda sizi gibmesinler bak diyim *çükü*

Efsane dönecek. Sabırlı olun.