beyler dedem yaklaşık 3 ay önce öldü, ölmeden önce, bilen bilir 4 ay önce falan buraya bi resim atmıştım üzerinde göktürkçe yazılar olan bir harita vermişti bana, ne olduguna anlam verememiştim öldükten sonra ne oldugunu araştırmaya başladım.

beyler benim soyum kıpçaklara dayandıgını biliyorum, dedemde kendisi 89 yaşına kadar göktürkçe birsürü edebi eser yazmış bir insan evladı, dedemde kendi dedesinden öğrenmiş, birsürü ülke gezmiş gezdiği ülkeler yazdıgına göre, macaristan, bulgaristan, yunanistan, italya, türkiye, almanya, bu ülkeleri karış karış gezdiğini ve orada tanıştıgı insanları, o insanların torunları, onların ismi o zamanki adresleri hepsini bir seyahatname de yazmış bu ayrı bir kitap onuda o verdiği kağıtla buldum.

@12 haklı eğer latin alfabesiyle yazılmış olsa kolayca okuyabilirdim fakat, kiril alfabesine benzettiğim bir alfabeyle yazılmıştı, ve zütürdüğüm kimse okuyamamıştı.

yalanını gibeyim diyenler olacak bu yüzden caps te atıcam yalancıyı gibsinler yani.
velhasıl beyler, dedem 12 yaşımdan beri bana öğretmeye çalışırdı ama öğrenmeye hiç heveslenmediğim için öğrenememiştim. ancak 3-5 kelime bişey öğrendim işte şuralıyım buralıyım sen nerelisin gibisinden.
olaya geçicem beyler konu çok dağılmaya başladı olaya yani 1 yıl öncesinden şimdiye kadar olan süreci anlatıcam.

oğuzlar ve göktürkler ırkdaştır bana ders vermeyin amk inanmayan gibtirolsun gitsin öbnce bi araştırsın.

neyse beyler olay 1 yıl öncesine dayanıyor, dedem ölmeden önce bana bir harita verdi üzerinde kiril alfabesine benzeyen harflerle yazılmış metin vardı, dedem bana verdi ve daha sonrasında aklını kaybetti bana haritayı vermesinden 9 ay sonrada öldü adamcagız zaten, ben merak ettim acaba ne yazıyor diye, dedemi mezarından kaldıramayacağıma göre bi kütüphaneciye falan sorayım dedim, kapı kapı gezdim ama kimse okuyamıyordu son çare olarak dedemin amcasına (evet amk adaam 109 yaşındaydı ama hala yaşıyordu) gittim köyümüz kötü bir yerde değildi dağların tepesine hakim kuşbakışı tüm şehri görebilen bir yerdeydi kardeşimle beraber köye gittik, dedemin amcasi içeride yatıyordu biz ona servet dede derdik, servet dedenin yanına gittik kendi amcam onun yanında kalıyordu, yani babamın kardeşi ona yardımcı oluyordu, hayırdır serdar neden geldiniz dedi. bende servet dedeyi görmeye geldik, çıkarmısın amca kendisine bi kaç bişey sormam lazım dedim amcam çıktı 5 dk nız var sonra gidin lütfen dedi.

dinleyen yoksa anlatmıyorum amk

@29 panpa şuanda caps atamam evde binbir ayak bir yerde zaten, yazıyı bile zor yazıyorum, ortalık karıştı günlük ortaya çıkınca. 1-2 güne @1 e editlemessem nick6 mı gibin.

servet dedeye kağıdı gösterdim, adamın ölü feri gibi olan gözlerinin yerine hönk diyen bi ifade yerleşti, bunun sende ne işi var dedi, bende bana dedem verdi ne bu dedim, eline kagıt kalem al yaz burada çok vaktim kalmadı dedi, hemen kağıt kalem çıkarttım başladım yazmaya, anlattı ben yazdım anlattı ben yazdım, bildiklerim bunlar evladım, konuşamıyorum zaten çok yoruldum eğer o defteri bulursan son bir kez banada göster deyip ağlamaya başladı bana sarılarak.

beyler yalanım varsa zütümü gibsinler, o servet dedenin bana yazdırdıkları şunlardı,
-aynen git evlat, yolu doğuda arkasında çam ormanları var dağın arkasında bir köy köyün ortasında cami var, bu caminin kubbesi 2 tane. doğuda olan kubbeyi arkana al ve düz devam et büyük bir ahır olacak o ahırın sol tarafında bir kuyu var kuyunun 5 adım ötesinde çam ağacı var ağacın üzerinde (iç içe geçmiş biri ters biri düz v işareti) var o tarafını 30 karış kaz, sandık olacak o sandıgın içindekiler senin ve amcanın.
deden AĞALBAY

ağalbay benim dedemin dedesinin ismi yıllardır o sandık orada olmalı diye düşündüm belki asır olmuştur amk. şimdi sıra o köyü bulmaktaydı.

inanmayan dinlemeyebilir beyler, ama ben caps atınca bu muallakler entrylerini silmesinler.

aklıma köy gelmiyordu, bizim köy ? bizim köyde cami yoktu ki zaten göçebe köyü gibi biryermiydi ? yoksa bir çayır oba sımı ? ama oba da cami olmazdı. kardeşim 16 yaşında, abi bence artık orası köy değildir heryer ev doldu baksana o köyede müteahit girmiştir dedi. tabii ya dedemin dedesi bursanın bir köyünde yaşıyordu, bursanın doğusunda olan bir köydü ve aynı anlatıldığı gibi bir yerdi kardeşime anladıgımı çaktırmadım çünkü okulu vardı ve gelmek isterdi bu yüzden ertesi gün giderken söyliyicektim tek başıma gitmek intihar olurdu.
ertesi gün kardeşimi uyandırdım sabah 6.30 da yola çıktık istanbuldan bursa amk uzaktı saat 2.30 gibi bursadaydık, köyü sora sora bulacaktık ilk önce köyün civarındaki köylere uğradık, hepsi o harap köye gitmeyin iti çakalı bitmez başınıza bir hal gelir isterseniz gösteririz yerini diyorlardı, böyle konusup yemek yerken akşam oldu ve bursanın doğusunda olan bir köyde, yatıya kaldık.

ertesi gün kalkıp kahvaltımızı yaptık emin amca köyün yerini gösterdi ve yüzümüze bakarak iyi şanslar çocuklar dedi. yürüyerek indik aşşagıya çukur bir yerdeydi köy, indik gerçekten 1 camii vardı 2 kubbeli ahırın oraya gittik ve çam ağacını bulduk, üzerinde işarette vardı, kardeşimle kazma kürek giriştik topraga, en son kazmayı vurdum küt diye bi ses geldi, baktım tahta birşey parçalanmış, etrafını kürekle kazıyıp çıkarttık sandığı kardeşimle hemen üzerinde büyükçe bir delik açıp etrafından uzaklaştık kardeşime burada beklemesini arabadan maske alıp geleceğimi söyledim (eğer içinde altın varsa yıllarca içerisinde beklemiş ve sülfürlenmiş altın tozunun yüzümüze uçtugunda nefesle girip ölebileceğimiz gerçeği vardı kafamda) hemen maskeleri alıp geldim takıp açtık sandıgı içinde büyükçe bir sığır derisi vardı bu ne amk dedim bi kaldırdım deriyi beyler, altında silme kitap vardı hepsini eşeledim, küçücük birkaç defter vardı aradıgımı bulmuş gibi bu 5 defterciği aldım sandıgıda kardeşime verdim kitaplara sonra bakarız diyerek defterleri incelemeye koyuldum birisinin üzerinde güneş ve iç içe girmiş 2 tane v harfı vardı, onu elime aldım diğerlerinide koydum sandığa gerisin geriye.

bu farklı olan defter, 15cmx25 cm dikdörtgen bi defterdi, kenarlarından iple tutturulmuş üzeri deri kaplanmıştı, içindeki yazılar tahminen, mürekkeple yazılmıştı, yazılar kiril alfabesine benzer bir alfabeyle yazılmıştı, bu defterin doğru defter oldugu kanısındaydım, defterin son sayfası sanki diğerlerinden çok sonra yazılmış gibiydi ve muhtemelen öyleydi, çünkü diğerleri incin bir mürekkeple yazılmışken son sayfadaki yazı resmen tükenmez kalemle yazılmıştı.

defteri cebime koydum, istanbula geri döndük o gece, kardeşim sürekli abi bunlar ne diye soru sorup duruyordu, ya dedim bi sus dıbına koyim ya sus allahın aşkına, en sonunda anlattım böyle böyle servet dedeyle konustum ve şimdi bu defteri servet dedeye zütürmemiz lazım, bunu çevirebilecek tek kişi o, istanbula döndük, ailemin yanına gitmeden servet dedenin köyüne gittik, köye girdik onların sokağa döndük, fakat lambalar yanmıyordu içeri girdim, kimseler yok, ben ve kardeşim bursaya gidip dönmemiz 4 günümüzü almıştı ve bu süre boyunca kayboldugumuzu sandıkları için bize gitmişler şarzımız bitmişti takmaya şansımızda olmamıştı haliyle, eve döndük herkes bizi hacıdan gelirmişiz gibi karşıladı özellikle amcam.

amcamı ve kalanları odadan çıkartıp servet dedeyle yalnız kaldık, dedeye, bulduk defteri bulduk dedim, adam hıçkırarak ağlamaya başladı, ve tek tek defteri çevire çevire yazdırdı bana yazdıkça elimde titriyordu kalem, sırlarla dolu olan bu defterin önemli yerlerini çevirmeyeceğini, ve eğer bu yazdırdıklarını başkasına anlatırsam hiçbir öneminin kalmayacağını söyledi bu yüzden biraz sansürleyerek anlatıcam defteri, yaz yaz bitmez amk 74 sayfa, ama okudukça okuyası geliyor insanın inanın, ben yazarken bile zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım, defterin partları hazır değil bu yüzden saat 12 gibi yazmaya başlarım, capslarda inşallah, yarına gelir.

arada uplıyıcam

beyler dinleyen varsa hemen partları atıyorum ?