sabah uyandığımızda geceki korkularımızın hafiflediğini, güneşin adeta karanlıkla beraber korkularımızı da bertaraf ettiğini hissettik. hatta dün gece ile ilgili şaka bile yapıyorduk. nedense gece bizim uykumuzu kaçıran şeyler gündüz önemsiz gibi geliyordu. sonra dünden hazırladığımız nevaleleri çay eşliğinde mideye indirip leziz bir kahvaltı yaptık. ardından dışarıda dolaşmaya etrafı tanımaya çıktık. ben buraları bildiğim için onları zütüreceğim yerleri tayin ediyordum. önce evin etrafını gezdik. ilerideki terk edilmiş barakaları süzdük. sonra aşağıdaki dereye indik. derenin sesi bizi ferahlatmıştı. derken ibrahimin çığlığı ile irkildik.

yılaaannnn!

kalın siyah pullu bir yılan tehditvâri bir vaziyette başını kaldırmış ardımızda sağa sola sallanıyordu. yüzünde adeta nefret ve alaycı bir ifade vardı. biz hışımla yılandan kaçmaya başladık. ama işin garip tarafı yılan bize sokulmuyordu. sakin sakin bizim evin istikametine doğru gidiyordu. biz de şuan için gidecek başka bir yerimiz olmadığından dolayı eve doğru yürümeye başladık. yılanı öldürmeliydik, yoksa bize buralarda rahat vermezdi. hemde bulunduğumuz evin yakınlarında bizim için her zaman bir tehditti. yılanı takip ettik. yılan ısrarla bizim evin oraya gidiyordu. tam evin önüne gelmiştik, ben arkadaki odunluktan baltayı alıp yılana vurmayı planladım. yılan da istikametini odunluğa çevirdi. allah'ım delirecektim. adeta başımıza bela olmuştu. ben atik davranıp koştum, baltayı aldım. yılan ise odunluğun duvarındaki tahta ile kapatılmış çekmece tarzı oyuğa gidip geliyordu. Burak, kanka bunun burada yuvası falan var herhalde bi bakalım. içerde yavruları falan büyürse iyice etrafını sararlar evin şimdiden başlarını ezelim dedi. ibrahim de ya kanka gidelim ben korkuyorum eve girelim dedi. Ama buragin dediği bana mantıklı gelmişti, yılanları öldürmesek bile yerlerini bozup yavruları dışarı çıkarıp oyuğu kapatabilirdik. Böylece bu davetsiz misafirlerden de kurtulmuş olurduk. O ara siyah yılanın hızla dereye geri indiğini gördük. En azindan rahat bir nefes aldık. Macerasever arkadasim burak, kanka ver baltayı dedi. Bende tamam yılanlar varsa öldürme dedim. Tamam kanka dedi aldı baltayı. O ahşap çekmeceyi zorlayıp acti. Bizim asıl sasirmamiz da o sıra oldu. Burada yılanlar değil eski bir kitap vardı. Burak, kanka bu ne dedi ve kitabı aldı.

Kitap gayet eskiydi. Daha önce hiç görmemiştim. Burada ne aradığı hakkında bir fikrim yoktu. ver bakalım kitabı dedim. arap harfleri ile yazılmıştı. osmanlı türkçesi olduğunu anladım, çünkü kuranı kerim okumayı biliyorum. yazının nesih hat ile yazılmış olması da okumamı kolaylaştırıyordu. dikkatle bakıp okudum. "kenzul havas" yazıyordu. buna bir mana verememiştim. çünkü bilmediğim kavramlardı.

herhalde dededen kalma unutulmuş bir kitap diye düşünüyordum. içeriğini de merak etmiştim. sayfaları karıştırdığım zaman eskimiş yapraklarda şekiller, resimler, uzun yazılar vardı. başlıklar bablar halinde tashih edilmiş, ayrılmıştı. dikkat kesilip birkaç başlığı okuduğumda öldürme büyüsü, savunma vefki, intikam büyüsü, ayırma büyüsü, aşık etme-bağlama büyüsü diye başlıkların olduğunu gördüm. beni dikkatle dinliyorlardı arkadaşlarım. burak, aşık etme büyüsünü duyduğu zaman her zamanki macera arayışı ile "kankaa bu süper bir şey lan" dedi. zehrayı ne kadar çok sevdiğini biliyordum ama bu kadarına girişeceğini de tahmin etmezdim. "oğlum şaka yapıyorsun heralde saçmalama" dedim. o ise "kanka ne olur şunu oku bakalım, nasıl yapılıyormuş merak ettim" dedi. ibrahim korkuyla araya girdi. "lan manyak başımıza bela mı alacaksın, ben korkarım böyle şeylerden sıçarım yapacağın işe"

burak ise coşkusundan hiç bir şey kaybetmemişti. "kanka tamam büyü müyü yapmayacağım. ama nasıl oluyormuş merak ettim. hayatımda ilk defa büyü kitabı görüyorum. merakımı gider ne olur. ben okuyabilsem okuyacağım ama, işte." dedi.

bende "bak oğlum tamam, bende merak ettim. okuyacağım ama yapmaya kalkışmayacağına söz ver. hem bu haram bir iştir" dedim.

"tamam kanka neden yapayım sen oku" dedi.

iyi tamam dedim. ibrahim ise endişe dolu gözlerle beni izliyordu. kitabı alıp okumaya başladım.

"eğer bir hatun kişiyi nefsine aşık etmek istersen dediklerimi iyi belle. bir ip bul. bu ipi yanına al. bir balık kes. bu balığın kanı ile ipi boya. sonra sevdiğin hatunu düşünürken her seferinde bir fatiha okumak üzere ipe 40 düğüm at. sonra bu ipi gece ay ışığında akan bir suya bırak. o kız sana düğüm düğüm aşık olur"

burak dediklerimi öyle dikkatle dinliyordu ki, sanki kelimeleri ağzımdan çıkmadan kapacak gibiydi. ibrahim ise, bismillah destur bismillah destur diyordu. sonra bu kitabın hayırlı bir şey olmadığına kanaat getirdim. akşam şöminede yakmak üzere yanıma aldım.

Akşam üzeri olmuştu. Gene cinlerin ortalığa çıkış vakti gelmişti. Bu vakitte evden çıkmak hele hele dereye gitmek bana gore bir delilikti. Hiç istemiyordum ama Burak başına bir bela alabilirdi. Geri zekalı bizi de peşinden sürüklüyordu. Dun söz vermişti halbuki büyü yapmamaya. Ama o an aklıma daha beter şeyler geldi. Ya Burak oltayi alıp büyü yapmaya gitmediyse ya daha vahim şeyler varsa. Burak i cinler kaçırmış olabilir mıydı ? oltayi hakikaten oraya mi koymuştum belki başka yere koydum da onun günahını mi aliyordum. Burak şimdi hakikaten derede mıydı. Bugün gidip baktığımızda yoktu.O sira aklima en am suresi 71 ayetinde ki " seytanin kapip kactigi col ortasinda saskin birakilan kimse gibi" ayeti geldi. Delirecektim. Ama mecbur bir şeyler yapmam lazımdı. Şimdilik yapılacak tek şey dereye inmekti. Akşam oldu gelmemişti gece de gelmezse Allah korusun ölüsünü bulabilirdik. Yahut hiç haber alamayabilirdik bir daha.

ibrahimi kolundan tutup zorla beraberimde zütürmeye başladım. Yoksa ona kalsa korkudan evden cikmayip beni tek yollayacakti. "Oğlum evde tek başına kalırsan belki başına bela gelir yanında gel de ne olursa beraber olsun" deyince zar zor ikna oldu. Ürpere ürpere yola koyulduk. Her adım atisimizda çıkan sesler bizi urkutuyordu. Elimizdeki fenerle kısıtlı bir görüş alanımız vardi. Zar zor derenin oraya vardık. ibrahim kolumdan sımsıkı tutmuştu. Korka korka etrafa bakındık. her ayrıntı aklımıza cinleri getiriyordu. zaten hiç çıkmıyordu ki. sessizce burak, burak diye seslendik. yanıt gelmiyordu. iyice endişelenmeye başladım. ben burak ı burada bulacağımızı hesap ediyordum. bulamazsak ne olacaktı. hiç bir fikrim yoktu.

o ara hayatımda hiç unutamayacağım tiz ve korkunç bir kahkaha duyduk. "hahahaaaaahaha" öyle iğrenç öyle korkutucu bir kahkahaydı ki bu. ibrahime baktığımda bembeyazdı. insan korkunca yüzü kireç gibi olur mu? oluyormuş. bu bu bub u bubu ne diye kekelemeye başladı ibrahim. ben allahım yardım et allahım yardım et diyordum. o ara siyah kalın pullu yılanı gene alaycı bir ifadeyle yanımızda bulduk. korkudan bayılacaktım. böyle bir şey nasıl olabilirdi. bu kahkaha neydi. yoksa yılandan mı geliyordu. ibrahimle beraber sanki önceden anlaşmış gibi koşarak eve doğru uçuyorduk resmen. bir yandan alllaaah bismillaaah diye bağırıyorduk. eve yaklaştığımızda müthiş bir ses daha duyduk.

https://pbs . twimg.com/media/CBhE3URUUAAzmix.jpg

Telaşla evin kapısına varmıştık. Kapıdan girerken birbirimizi ezercesine giriyorduk. Sanki geride kalsak cinlerden biri gelip birimizi kaçıracak gibi geliyordu. Zihnimde ise hep enam süresi 71. Ayet "şeytanın kapıp kaçtığı çölün ortasına bıraktığı şaşkın adam gibi" ayeti vardı.

Eve girmeden önce beni en çok korkutan şey ise evin 10 metre ilersindeki ağaçtı. Garip olan ağacın üzerinde tünemiş 6-7 civarında kuş vardı. Bu ise cinlerin o ağacı mesken tuttuğu anldıbına geliyordu. akşam dere kenarına gitmemeliydik. Cinler dere kenarindaki curumus otlar ve piknikten sonra atılan kemiklerle beslenirlerdi. Burak icin bunu goze almistik. Ama şimdi hemen evimizin yanındaki ağaçta mesken tutulmuştu. Fena halde sıkışmıştık. Eve girdiğimizde ilk işimiz ışığı açmak oldu. Çünkü cinler Işığı sevmezlerdi.

Hemen birer soğuk su içtik. Yoksa korkudan dilimiz tutulabilir bir daha hiç konuşamayabilirdik. ibrahim zaten şimdiden kekelemeye başlamıştı. Hemen Burak a sordum "ne tak yedin geri zekalı neler oluyor peşimizde kim var"

Burak nefes nefese yutkunarak anlatmaya başladı bir yandan ağlıyordu. "Valla kötü bir niyetim yoktu valla. istemeden oldu" dedi.

"Anlat gerizekali sonra defolup gidelim buradan" dedim.

Burak ağlayarak anlatmaya başladı. " ben, ben sana söz verdim ama dayanamadım. Zehrayi çok seviyorum o büyüyü yapmak istedim. Ona kavuşmamin tek yolu buydu. Sabah oltayi alıp dereye gittim. Öğlene anca bir balık yakaladım. Balığı kestim. Ayakkabımin bagcigini çözdüm. baligin kanini bagciga buladım. Sonra her düğümde bir fatiha okuyup 40 düğün attım. Sorun yok gibiydi. Hiç korkmuyordum. Büyüyü tamamlamak için gece olmasını bekledim. Ay ışığında dereye bırakacaktım. Akşam siz geldiniz. Çalıların ardına saklandim. Size görünmemem lazımdı. Yoksa büyüyü tamamlayamazdım. Siz etrafa dolaşırken akşam ilerledi ay çıktı bende ipi suya bıraktım. işte ne olduysa o ara oldu. Tiz ve igrenc bir kahkaha duydum. O siyah pullu yılan yanımda belirdi. Karşıda ağacın arkasında ise siyah bir gölge vardi. Bana " aptall o büyü kitabının yerini size ben bilerek gösterdim" deyip bir kahkaha daha attı. Korkuyla koşarak uzaklaşmaya basladim. Arkamdan hala bağırıyordu. "Artık kurtuluşun yok Burak o büyüyü yapmayacaktın.".

Burak a sağlam bir tokat attım. Yere yığıldı. Aptal diye bağırıyordum. Burak yerde ağlamaya baslamisti. O sıra dışarıdan çıngırak sesine benzer zil sesleri geliyordu. Burak yerden kalktiginda yüzünde dehşet verici bir ifade vardı. Ağzı açılmış tükürükleri akmış gözleri kızarmış sabit bir noktaya bakarak kahkaha atıyordu. ibrahim le yuzyuze geldik birbirimize baktık. Buraka bağırdım. Gerizekalı şaka yapmanın sırası mi yuru arabaya binip gidelim.

Burakta hiç bir değişiklik olmuyordu. Bu sefer hakikaten şaka yapmadığını anlamıştım. Burakin içine cin girmişti. Emin olmak için ezan okumaya başladım. Burak bağırmaya suss suss diye bogurmeye başladı. ibrahim ve ben artık ağlıyorduk. Ama ezanı kesemedim. Eshedu enne muhafazid en derken Burak acı çekermiş gibi kendini yerden yere atıyordu. O sıra dış kapı şiddetle vurulmaya başladı.

... Okuyorsaniz şuku ve yorumla destek olun arkadaşlar.