sabah uyandığımızda geceki korkularımızın hafiflediğini, güneşin adeta karanlıkla beraber korkularımızı da bertaraf ettiğini hissettik. hatta dün gece ile ilgili şaka bile yapıyorduk. nedense gece bizim uykumuzu kaçıran şeyler gündüz önemsiz gibi geliyordu. sonra dünden hazırladığımız nevaleleri çay eşliğinde mideye indirip leziz bir kahvaltı yaptık. ardından dışarıda dolaşmaya etrafı tanımaya çıktık. ben buraları bildiğim için onları zütüreceğim yerleri tayin ediyordum. önce evin etrafını gezdik. ilerideki terk edilmiş barakaları süzdük. sonra aşağıdaki dereye indik. derenin sesi bizi ferahlatmıştı. derken ibrahimin çığlığı ile irkildik.

yılaaannnn!

kalın siyah pullu bir yılan tehditvâri bir vaziyette başını kaldırmış ardımızda sağa sola sallanıyordu. yüzünde adeta nefret ve alaycı bir ifade vardı. biz hışımla yılandan kaçmaya başladık. ama işin garip tarafı yılan bize sokulmuyordu. sakin sakin bizim evin istikametine doğru gidiyordu. biz de şuan için gidecek başka bir yerimiz olmadığından dolayı eve doğru yürümeye başladık. yılanı öldürmeliydik, yoksa bize buralarda rahat vermezdi. hemde bulunduğumuz evin yakınlarında bizim için her zaman bir tehditti. yılanı takip ettik. yılan ısrarla bizim evin oraya gidiyordu. tam evin önüne gelmiştik, ben arkadaki odunluktan baltayı alıp yılana vurmayı planladım. yılan da istikametini odunluğa çevirdi. allah'ım delirecektim. adeta başımıza bela olmuştu. ben atik davranıp koştum, baltayı aldım. yılan ise odunluğun duvarındaki tahta ile kapatılmış çekmece tarzı oyuğa gidip geliyordu. Burak, kanka bunun burada yuvası falan var herhalde bi bakalım. içerde yavruları falan büyürse iyice etrafını sararlar evin şimdiden başlarını ezelim dedi. ibrahim de ya kanka gidelim ben korkuyorum eve girelim dedi. Ama buragin dediği bana mantıklı gelmişti, yılanları öldürmesek bile yerlerini bozup yavruları dışarı çıkarıp oyuğu kapatabilirdik. Böylece bu davetsiz misafirlerden de kurtulmuş olurduk. O ara siyah yılanın hızla dereye geri indiğini gördük. En azindan rahat bir nefes aldık. Macerasever arkadasim burak, kanka ver baltayı dedi. Bende tamam yılanlar varsa öldürme dedim. Tamam kanka dedi aldı baltayı. O ahşap çekmeceyi zorlayıp acti. Bizim asıl sasirmamiz da o sıra oldu. Burada yılanlar değil eski bir kitap vardı. Burak, kanka bu ne dedi ve kitabı aldı.

Kitap gayet eskiydi. Daha önce hiç görmemiştim. Burada ne aradığı hakkında bir fikrim yoktu. ver bakalım kitabı dedim. arap harfleri ile yazılmıştı. osmanlı türkçesi olduğunu anladım, çünkü kuranı kerim okumayı biliyorum. yazının nesih hat ile yazılmış olması da okumamı kolaylaştırıyordu. dikkatle bakıp okudum. "kenzul havas" yazıyordu. buna bir mana verememiştim. çünkü bilmediğim kavramlardı.

herhalde dededen kalma unutulmuş bir kitap diye düşünüyordum. içeriğini de merak etmiştim. sayfaları karıştırdığım zaman eskimiş yapraklarda şekiller, resimler, uzun yazılar vardı. başlıklar bablar halinde tashih edilmiş, ayrılmıştı. dikkat kesilip birkaç başlığı okuduğumda öldürme büyüsü, savunma vefki, intikam büyüsü, ayırma büyüsü, aşık etme-bağlama büyüsü diye başlıkların olduğunu gördüm. beni dikkatle dinliyorlardı arkadaşlarım. burak, aşık etme büyüsünü duyduğu zaman her zamanki macera arayışı ile "kankaa bu süper bir şey lan" dedi. zehrayı ne kadar çok sevdiğini biliyordum ama bu kadarına girişeceğini de tahmin etmezdim. "oğlum şaka yapıyorsun heralde saçmalama" dedim. o ise "kanka ne olur şunu oku bakalım, nasıl yapılıyormuş merak ettim" dedi. ibrahim korkuyla araya girdi. "lan manyak başımıza bela mı alacaksın, ben korkarım böyle şeylerden sıçarım yapacağın işe"

burak ise coşkusundan hiç bir şey kaybetmemişti. "kanka tamam büyü müyü yapmayacağım. ama nasıl oluyormuş merak ettim. hayatımda ilk defa büyü kitabı görüyorum. merakımı gider ne olur. ben okuyabilsem okuyacağım ama, işte." dedi.

bende "bak oğlum tamam, bende merak ettim. okuyacağım ama yapmaya kalkışmayacağına söz ver. hem bu haram bir iştir" dedim.

"tamam kanka neden yapayım sen oku" dedi.

iyi tamam dedim. ibrahim ise endişe dolu gözlerle beni izliyordu. kitabı alıp okumaya başladım.

"eğer bir hatun kişiyi nefsine aşık etmek istersen dediklerimi iyi belle. bir ip bul. bu ipi yanına al. bir balık kes. bu balığın kanı ile ipi boya. sonra sevdiğin hatunu düşünürken her seferinde bir fatiha okumak üzere ipe 40 düğüm at. sonra bu ipi gece ay ışığında akan bir suya bırak. o kız sana düğüm düğüm aşık olur"

burak dediklerimi öyle dikkatle dinliyordu ki, sanki kelimeleri ağzımdan çıkmadan kapacak gibiydi. ibrahim ise, bismillah destur bismillah destur diyordu. sonra bu kitabın hayırlı bir şey olmadığına kanaat getirdim. akşam şöminede yakmak üzere yanıma aldım.