dayanamicam anlatiyorum

bir sure sonra iceri 2 polis girdi

bana vuranlari taniyip tanimadigimi sordular

tamam gormedim ama cok barizdi kimin dovdugu

anlattim "yaklagib 2 hafta once tutuklama karari aldiginiz insan olabilir" dedim

hatta "eskisehirde ... hastanede yatan muhammet adinda bir arkadasim var. kendisini bicakliyani gormustu kendisiyle de konusabilirsiniz" dedim

uzun boylu olan "kesin teyid etmen lazim" dedi

edemiyordum. ne olursa olsun kimseyi yanlis yonlendirmek istemedigimi soyledim

eger suc duyurunda bulunucaksam karakola gelip beyanda bulunmam gerektigini soylediler

"yok" dedim

gina gelmisti

ugrasmak istemiyordum

en son benim dayak yedigimle kalsin ama bitsin bu olay diyordum

uyandim, gozumu actim

herseyi bulanik goruyordum ama karsimda duranlarin hepsini siluetlerinden bile taniyordum

annem, babam, ablam, nihal ve babasi (annesiyle olan hikayeyi sonra anlaticam), buyuk amcam ve esi

hepsi pur dikkat bana bakiyordu

ama o yuzlerindeki bakis, babamin hayatini aldigi cocugun annesinin bana bakislari gibiydi

baskasina baksa anlamsiz gelebilir ama bana o kadar anlamliydilarki anlatamam.

icimi giciklayan tek sey babam oldu. yine o mahcubiyet bakisi vardi. onun uzumesine ben daha cok uzuluyordum.

burda artik olaylar sebep ve sonuctan cikmisti

ortada duyulan bir kin de yoktu.

sadece kendini bilmez bir cakalin para koparmak icin amaciydi.

bunu herkesin bilmesi ve birsey yapamamasida cabasiydi

1 saatli devam kampanyam basladi beyler

rezerved

Reserved. Guzel hikayeye benziyor amk

moruk hikaye on numara gidiyo valla devdıbını bekliyorum.

küçük amcandan şüpheleniyorum amk kuzenle iş çevirmemiştir umarım

Lan baya heyecanlı olmuş hikâye, devam et reyiz iyi, sardı

devami sonra beyler vallahi yeter, yoruldum.

sirt ustu yatiorum bilgisayar kucagimda. boynum kopucak

sagolun simdiden.

buraya kadar hikayenin tam yarisi diyebilirim.

ama asil sasirtici olay malesef burdan sonra

ne oldugunu bilmeden dunyam karardi yere dustum.

gormuyorum ama suurum acikti.

gelen her tekmeyi, sopayi hissediyordum.

cenin pozisyonu almistim ama ne bir yuz gorme imkanim vardi ne de kac kisi olduklarini sayabiliyordum.

mahallede oto lastikci numan abi vardi

onu duyuyordum.

ama kulagima gelen darbelerden oturu cok az duyuyordum

ne dedigini anlamiyordum.

dagalmisti cakallar

surekli birileri gelmeye basladi yanima

tekrar bir perde indi gozume

hic birsey hatirlamiyorum

cok basit olucak belki beyler ama cidden gozumu hastanede actim.

tekrar istanbulun yolunu tuttum.

gece 10, 10 bucuk gibi evin oldugu sokaga girmistim.

park ettim.

belki muhafazidi ziyarate gittigimde eskisehirde kalirim diye hazirladigim kucuk cantami almak icin bagaji actim.

-siyah ekran-

buyuk amcami aradim rica ettim bir bakiver diye.

ben yarin gelebilirdim anca.

kirmadi sagolsun.

iyiymis.

sabah erken yola ciktim yoldaykende aradim muhafazidi.

ama ne diyebilirdim. sadece gecmis olsun. benim icin bicak yedin mi diyicem? sadece cok ama cok uzgun oldugumu soyledim.

gazladim gittim hastaneye. iyiydi birseyi yoktu. vesileyle karisini da tanimis olmustum. ondan ve annesinden defalarca ozur diledim. benim bir sucum olmadigini soylediler beni yatirtirmak icin ama zaten ortada bir suc yoktu. artik sabrim iyice tasiyordum.

kucuk amcami aramaya ve artik bu isi hukuksal yada hukuk disi bitirmesini rica edicektim ama acmiyordu telefonumu.

rizörv

muhammet

muhammet benim lisede tanistigim antepten gelen bir arkadasim. eskisehirde 2 kuzeni universitedeydi bu da onlarin yanina gelmisti. liseyede ayni okula gelmisti. hani "peygamber gibi insan" derler ya aynen oyleydi. abartmis olabilirim ama oyleydi. bir tane kiz arkadasi vardi, duydum evlenmisler, ama dugunune gidememistim.

bir nihal vardi hayatimda bir muhafazid. nihalle kavga ederdik muhafazide giderdim. evde annesi babasi yok. sadece kuzenleri var. icmeye onlara giderdik. hatta nihalle de en rahat orda takilirdik. 2 cift olarak cok takilmazdik belki ama teke tek te cok iyi arkadsimdi. o bana, ben ona kosardim. oss ye beraber hazirlandik desem yeridir.

bu insani bulmuslar. zorla telefonumu, adresimi almislar. iki yerindende bicaklamislar kardesimi.

hayatimda hic suratinin agib oldugunu gormedigim insan su an yogun bakimdaymis

nihalde "kuzenin" yaptigini anlamamis, tabi nerden anlasin kiz.

babamin ilk mahkemesinde oldugu kadar uzuldum. hic hak etmiyen bir baska insan.

vefat edenin oldugu gibi, babamin oldugu gibi muhafazid te hic hak etmemisti

edit: sozluge uzun sure girilmemesinin verdigi edittir bu

muhammet'i d ile yazinca sansurleniyor ve "onemli" oluyormus haberimiz yoktu pardon panpalar

muhammet kim panpa

bu "kuzen" benim telefonumu nasil bulmustu amk?

annemi ne kadar tehtid etse vermezlerdi. kim verebilirdi benim telefonumu?

beynimi yiyordum. korkuyordum da

telefonumu bulan evimi cok rahat bulurdu.

isin basinda bir olum oldugundan sonunda olmasida muhtemeldi.

herif nede olsa cakaldi. ne yapicagi bilinmeyen, uyusturucu muptelasi bir picti

ciddi soyluyorum korkmustum.

telefondan biraz sonra (takribi 2 diyelim, hatirlamiyorum) nihal geldi.

yuzumu gordu "ne oldu?" anlattim herseyi.

dedim buldular beni. kanunen birsey olsa korkmiyim tamam ama adam kanundan zaten kacmisti bir kere

onun da surati eksiydi.

"sana ne oldu?" dedim

"muhammeti hastaneye kaldirmislar. biriyle tartismis" dedi.

okuyorum umarim yarim birakmazsin

reserved

biraz daha devam ediyorum.

ama beyler soyle soyliyim

bu hikaye bugun bitmez

yarinda iste olucam. yarin ara ara yazabilirim. hos gorun lutfen

basliyorum

erteerytr