dayanamicam anlatiyorum

Evet beyler yaklagib 2 senedir sizlerleyim, anlatmak paylasmak istedigim bir hayat hikayem var. iplemesenizde anlaticam.

Surda inci'den once arkadasim olan 2 insan var. Zaten onlar beni tanir, geri kalan sosyal arkadaslarimdir. Burda anlattigim kadar bilirler.

Izin verirseniz anlatiyorum. Haaa.. vericeginiz izni tokatliyim diyip basliyorum.

edit: evet beyler bugun rahatsizim ise gitmedim. o yuzden rahat rahat yazabiliyorum. zaten ise gitmedim diye su an takir takir yaziyorum

1 dk mola

kitap okumaktan nefret ederim bu incideki hikayeleri okuya okuya o açığı kapatıyorum. okuyorum devam et panpa

devami sonra beyler vallahi yeter, yoruldum.

sirt ustu yatiorum bilgisayar kucagimda. boynum kopucak

sagolun simdiden.

buraya kadar hikayenin tam yarisi diyebilirim.

ama asil sasirtici olay malesef burdan sonra

babam tekrar goturuldu

tekrar elini tutabildim

tek korkum bir daha tutamiyicak olmamdi

---cikistaki kargasayi anlatmadan devam ediyorum---

icim icimi yiyordu bir cozum yolu dusunuyordu herkes

evdeydik

herkesin basi onune egik

surekli cay demleniyor, ama icilmiyordu. dolu bardaklar gidip, yerine sicak yenileri geliyordu.

bir tek kucuk amcam yoktu evde

sevmedigimizi belirtmistim, icimden yine kufur ettim "ulan o.c boyle birdurumda bile kaciosun" dedim kendi kendime

yolda hala nihali dusunuyordum

"ulan bu kadar tesaduf olamaz" diyordum kendi kendime

er ya da gec biz bodrum'a geldik

arkadasin ailesinin evi oldugundan ve anneleri daha bodruma gelmediginden dolapta zirnik yoktu

direk alis verise cikiyoruz

bende arkadasta bedavaya kaliyorum hatta kaliyoruz ayip olmasin diye eve baya erzak aldim. mangal bile almistim unutmuyorum

devam panpa.

yarım bırakırsan sirketinizi batırırım

arabada "okul nasil, dersler nasil" geyigi dondu

siradan cevaplarla gecistir.

kimya haric kirigim yoktu. hic sevmedim, sevemedim kimyayi. kimya ne amk, hala anlamam.

evin onune gelindi

babasi "biz de bir ugriyalim, selam verelim" dedi. sevinmistim amk

aklimda hep nihallerde daha cok kalabilirim diye dusunuyordum. daha da sevinmistim.

eve girdik, halamlar, teyzemler, amcamlar, herkes evdeydi

nooluyordu amk?

hayirdir diye sorunca dun vefat eden cocugun ailesiyle oldugunu ve "kan parasi" verirsek ailenin davaci olmiyacagini boylece babam en fazla 1 sene yatacagini soyledi.

bi nebzede olsa sevinmistim

at kafali amcam ilk defa bir ise yariyacakti. kan parasi ne demek diye sormadim. anlamistim.

"iyi halden sure dusebilir" dedi. babami taniyorsam daha erken cikacakti. babama haberi vermem lazimdi.

"ben zaten soyledim" dedi amcam.

ertesi gun okula falan gitmiyicegimi biliyordum, sormadim dahi. ama nasil olduysa uyudum ve cok uyudum.

sabah uyandigimda herkes gitmisti. annem kahvalti hazirlamisti, ablam da mutfaktaydi.

bir de kucuk amcam gelmisti

oha amk ne alaka?

"hayirdir amca" dedim

amcami sevmezdik tekrar soyluyorum

cunku namusuyla para kazanan bir adam degildi

1 tanker benzin alir 3 tanker benzin cikartirdi (icine simdi hatirlamadigim benzinin katki maddesi olarak bilinen polimer yada onun gibi bir sey katardi. her firma katar ama oranlar %2 veya 3 civaridir. bu 1 tankerden 3 cikartirdi. matematigi size birakiyorum)

hal boyle olunca isin biraz karanlik tarafida vardi tabikide.

annem ve babam bu sure zarfinda erdekte ananemlerin yanina gittiler. hem yaz tatili, hem de olaylardan biraz uzaklasmak icin. benimde icim rahat etmisti.

baslarina birsey gelmesinden cok ama cok korkuyordum.

bir gece hatta cuma gecesi disari cikmadan once benim telefonum caldi.

gizli numara

"kan bir kere cikar ama kan parasi surekli akar hacim" dedi telefondaki.

hemen tanimistim. sesin degil. bunu kimin diyebilecegini biliyordum.

"abicim biz gerekeni yatik, tamam ozurumuzu diledik. aciniz buyuk biliyoruz. ama siz bundan bile faydalanip bizi dolandirdiniz daha ne istiyosunuz abicim siz?" dedim

"biraz bekle" dedi

"hakkindan tutuklama karari var. yakinda alicaklar seni de babam gibi iceri" dedim

"biliyorum o yuzden kactim, istanbuldayim" dedi

sabah uyandim. ilaclardan dolayida biraz gec uyandim. sanirsam 11 falandi.

babam gece yanimda oturdugu sandalyeyi tam karsima cekmisti gozumun icine bakiyordu

sanki benim uyanmami bekliyordu. onemli birsey soyliyicek gibiydi.

"gunaydin baba" dedim

"hadi bir seyler yede ilaclarini vericekler" dedi aceleci bir tonla

hemsire geldi meyvali yogurt ve elma verdiler uzerine ilaclarimi ictim.

hemsire cikinca babam "olum biri gelmek istiyor. konusmak istiyor. ama ozellikle seninle konusmak istiyor" dedi

"gelsin baba kimmis" dedim

"dur ben cikiyorum" dedi

babam cikarken kapinin yaninda duran goremedigim insana "haydi buyur" dedi

babam cikarken kapanan kapi benimle gorusmek istiyen kisi iceri girerken yavas yavas aralaniyordu

kapi acildi

iceri o girdi

en son 8 sene once gordugum, masum insan

sadece tek birseye uzulen

evladini kaybettigine uzulen anne

cok sasirmistim

babamla ne konustular, yada kadin bana ne diyicekti hicbir fikrim yoktu

ben kendimi son seneme mezuniyetime adadim.

deli gibi calisiyordum

gezmeyi tozmayi ihmal etmiyordum

param da vardi allaha sukur

2003 te verdigim aylik kazancimi 10 a katlamistim 4 senede. cebime ayda 10 bin e yakin para giriyordu.

hic kimseden bir sey istemiyordum?

arkadaslarim bana yetiyordu

birsey aramiyordum

ama kesinlikle alkol icmiyordum (bunun muslumanlikla bir alakasi yok, babam guzel icerdi taaaki o kaza anina kadar)

2007 haziranda 2.7 ortalamayla mezun oldum.

benim icin cok iyi bir ortalamaydi

1 sene daha calisip askere gitme planlarim vardi

devam devam adam akıllı bir hikaye buldum amk baştan dönüp okuyasım var
panpa bu arada nihal diye bir hatunu gibtim 26 yaşlarında ama umarım eski yenge değildir
eğer öyleyse bile kusura bakma artık :(

arabaya ne zaman ve nasil bindim hatirlamiyorum. kucuk amcam kullaniyor, annem sagda, yengem ve ablamla ben arkada oturuyoruz.

amcam surekli "ben halledicem, ben halledicem, gostericem onlara" diyordu.

geri kalan herkes ben dahil agliyorduk

elimizden birsey gelmiyordu

parayi verdigimiz ispatlamak diye birsey yoktu

bildiginiz malligimiza gelmisti

hikyenin basinda "kendimi bildim bileli" dedigim gun budur. (1 aralik 1998)

insanlarin nasil insanliktan cikabildigini gordugum gun.

tek bir seyi anladim.

annenin neden bana oyle baktigini. hem de cok iyi anladim. kadincagiz kesinlikle isin icinde yoktu. o oglunu evladini dusunuyordu. bunu yapanlar akrabalariydi. ozellikle o kuzen!

aramiz git gide bozuluyor, uzaklasiyorduk birbirimizden

uzuluyordum ama onun uzalasiyor olmasi benim bu iliskiyi toparlama istegimi curutuyordu.

evet cok seviyorduk birbirimizi ama o benden uzaklastikca kendimi birdaha kalkmamak uzere yerlere atasim geliyordu

basimdan o kadar olay gecti hic depresif bir hal almamistim ama nihalle iliskimiz cirkinlestikce ben fenalasiyordum

(belki "ulan yasadigin bisey mi" diyiceksiniz beyler ama bana cok agir gelmisti onca olay)

ozet geciyorum: benim istegim uzerine ayrildik. "su an yapamiyicam" dedim hic bir sey demedi, aglamadi tamam dedi. bugune kadar hep bana hak vermisti. ben de ona. ara mi verdik ayrildik mi anliyamadim. ama ikimizin de icinde bitmemisti hicbirsey

her gun beraberdik nihalle

sabah bossak sabah bulusyorduk ama olmadi her aksam beraberdik.

babasi ciktigimizi biliyordu ama yinede ona nihalin bende kaldigini soylemiyorduk.

baya evli hayati yasiyorduk aslina bakarsaniz

allah var klagib kiz tribi yaparmis gibi evlilikten bir kere bile soz etmedi.

ama daha zamani var biliyordum.

uni. biticek askerlik biticek ondan sonraydi

sistemi oturtuyordum

yilbasindan sadece 2 hafta once tanismistik ama yilbasi icin izmir'e annesinin yanina gidicekti

cok onceden planlanmis birseydi, hic bozmadim

ben istanbulda kaldim

bu yaz mezun olucakti ama o da istanbulda kalmak istiyordu

o peyzaj mimarligi okumustu

mezun olmadan kuzeniyle mimari ofis acan arkadasimin yaninda staj ayarladim ona

guzel bir ekip oldular

mezun oldu orda ise basladi

ben de isi buyutmustum 7 tane firma vardi elimde ve dahada articak gibiydi herkes cok memnundu

---soylemeyi unuttum, bulundugum evi ofis olarak gostermistim maliyeye, bi yere kira falan vermiyordum. sadece vergi---

ama artik o da vardi hayatimda beraber bir yere gecebilirdik

1400 firuzanin arkalarinda 1 oda bir mutfakve salon 60metre kare bir yere gectik

arkadasimin butikteki yeride ofis olarak kullaniyordum

8. sayfadayım alzaymırım ben unuturu falan yazayım buraya.

not:bazıları yapar bazıları içer esprini gördüğümde ağzını yüzünü gibesim geldi