dayanamicam anlatiyorum

arabada gik cikmadi eve donene kadar. eve geldik. annem hepimize sarilip agladi. kucuk amcama "allah senden razi olsun" diyordu surekli.

mahkeyemeye 3 gun vardi. onlar suc duyurularini cekselerde kararin mahkemede aciklanmasi gerekiyordu ki zaten mahkemeye erteleme gelmisti. yeni bir dava degildi. essek gibi gidicektik kisacasi.

1 gun oncesi uyuyamadim babami gorucem diye. biliyorum belki kendisi uzunca bir sure, hatta belki omur boyu olayin etkisinden kurtulamiyicakti ama en azin ben, annem ve ablam sevinecekti.

lan çok iyiydi okumak da şu mahkeme olaylarını katmasaydın olmaz mıydı amk

iyi gidiyo panpa iyi devam et sen

bu sefer erkendi mahkeme. nobetci falan bakamazdi. koridor arvede cikinca is nobetciden cikarmis, o an ogrendim.

biz girdik

aile girdi

hakim girdi

babami cagirdi

babam girdi

biraz yuzsuzceydi ama guluyordum. sevincten guluyordum. orda cocugun ailesi oldugu falan yoktu aklimda

"... ailesinin suc duyurusuna dayali olarak sanik ... 'nin 8 yil hapsine... " gerisini duyamiyordum. mumkunati yoktu duymamin.

nasil olurdu? davaci olmaktan vaz gecmemisler miydi? boyle birsey olsa bizim avukatimiz bize soylemez miydi?

meger bu aile ellerine para gecince avukatlari vasitasiyla bizim avukata sahte (gecersiz) ornek yollayip davaci olmaktan vaz gectiklerine dair bir kagit yollamislar.

hakim cekici vurdu.

vurur vurmaz annem aglamaya basladi

amcamlar ve ben delirdik

ben put gibi duruyordum amcamlar bildiginiz omuzlarin uzerlerinden aeilnin bulundugu yere ulasmaya calisyorlardi. delirmislerdi bi kere.

ama ortada hala olen bir cocuk vardi. kavga, dovsen kime ne? kimi ne kadar hakli kilacakti?

arabaya ne zaman ve nasil bindim hatirlamiyorum. kucuk amcam kullaniyor, annem sagda, yengem ve ablamla ben arkada oturuyoruz.

amcam surekli "ben halledicem, ben halledicem, gostericem onlara" diyordu.

geri kalan herkes ben dahil agliyorduk

elimizden birsey gelmiyordu

parayi verdigimiz ispatlamak diye birsey yoktu

bildiginiz malligimiza gelmisti

hikyenin basinda "kendimi bildim bileli" dedigim gun budur. (1 aralik 1998)

insanlarin nasil insanliktan cikabildigini gordugum gun.

tek bir seyi anladim.

annenin neden bana oyle baktigini. hem de cok iyi anladim. kadincagiz kesinlikle isin icinde yoktu. o oglunu evladini dusunuyordu. bunu yapanlar akrabalariydi. ozellikle o kuzen!

anlat panpa

duruma alismaya calismamiz sartti

ara sira babama ugruyordum

"okulunu birakma, daha ailene bakicaksin" diyordu hep

o donem gitmedim okula.

2. donem babamin sigortaci cevresi sayesinde tekrar okula basladim

nihal'le yine yanyanaydim

bana acikli gozle bakmiyan tek insandi okulda

halimi cok iyi anliyordu

onunla yatiigimi cidden kimseye soylemedim, o da kimseye anlatmadi

sadece onun bana bu kadar yakinlik gostermesi, ve o yasanan olaydan dolayi biz cikmaya basladik bir sure sonra.

babamla da tanisiyorlardi

arasira o da benimle babami ziyarete geldi

onun babasida biliyordu, hersey cok guzel gidiyordu. hayattan zevk aldigim tek sey nihaldi

benim bir is bulmam lazimdi. annemin anestezist maasiyla bu aile gecinemezdi. ben anadolu lisesindeydim ama ablam ozel okuldaydi. ek bir gelir gerekiyordu.

buyuk amcamin bir hurda atolyesi vardi. (hurda atolyesi dedigime bakmayin, baya bildigik acik arsada hurdalar toplaniyordu, ordan eritmeye ereglide fabrikalara yollaniyordu) onun yanina gittim. isi ogretti. ama amcamdan alip aileye koymak zoruma gidiyordu baska birseyler bulmam lazimdi. ya da olan bir sistemi gelistirmem lazimdi.

bu hurda isinde en cok para bakirdan geliyordu tek bildigim buydu.

duz bakir teller, arabalardaki disk frenler ve karbirator, telekom esyalari vs. bunlar bakirin yogunlukta oldugu malzemelerdi

disk frenler ve kompresorler... nihalin babasi. baglantiyi kurmustum. konusmam gerekti nihalin babasiyla. servisten cikanlari bize vermesini istiyicektim.

nihalden rica ettim hemen babasini aradi ve bir gun onlara yemege gittim. sadece bu konuyu konusmak icin. "tamam ama isin detaylari icin amcanla da konusmamiz lazim" dedi. "ne zaman musait olursaniz" dedim

ertesi gun bulustuk 3'umuz. ikisininde aklina yatti. nihalin babasi baska arkadaslarindanda bize yardimci olabilecegini, is kendi servisinden disari cikarsa komisyonda bir artis istiyecegini belirtti. adamin hakkiydi.

beyler ben de kardan %5 ortak olmustum. ama daha 15, 16 yaslarinda oldugumdan ne imza yetkim vardi ne birsey. herseyi annemin ustune yaptim.

babamdan durumdan haberdar ve cok memnundu.

nihalin babasi oyle bir baglantilar buluyordu ki, servislerin disinda fason otosanayilerdeki defolu mallar bile bize geliyordu.

is 4 ay icinde akliniz hayaliniz alamiyicak kadar buyudu.

yerimiz yetmiyordu

buyuyup genisletmek gerekiyordu.

o kadar cok malimiz oluyordu ki ereglideki fabrikalara goturursek sira beklemek zorunda kaliyorduk

eritme tesisini acip dahada buyume karari aldik.

ama bunun icin biraz sermayeye ihtiyacimiz vardi

kim?

kucuk amcam.

kucuk amcama %15

benim yani annemin %5 sabip

buyuk amcam %50

nihalin babasi ise &30 olarak 4'lu bir ortaklik kuruldu

niye senin bu kadar az pic demeyin. yasim 18 olunca buyuk amcam %10 bana vericekti ama kendisi kalan %40 la hala en buyuk hissedar olucakti

tesisin oturup isi ogrenmemiz en az 1,5 senemizi aldi. kimseye muhtac degildik disardan kimseyle calismioduk.

piyasadaki butun mallari biz almaya baslamistik

17 yaslarinda inanilmaz para kazaniyordum

sanmayin parayi car cur ediyordum. tamam geziyordum tozuyordum ama ablamin okulu (ki o sene universitede kendisi benden 3 yas buyuk) ev arti kucuk olan borcumu ufak ufak oduyordum

2000 deki kriz bizi hic etkilemedi hacilar. dolarla isimiz yoktu. tr icinde alip tr icinde calisiyorduk

2002 de babam afla salindi. artik serbestti. o da benim neler yaptigimi gorucekti ve gurur duyucakti

amcamlar hemen gel sende ortak o dediler ama o kendi isinde devam etmek istedi

bizde bu arada sirketin butun sigorta islemlerini onun firmasindan yaptiriyorduk

bir nevi babamdan bizimle beraber calisiyor gibiydi.

anlat panpa

helal valla iyi iş çıkarmışssın

devam panpa

2003 oluyordu. universiteye gidicektim

ben de nihal de

anlatmadigimbir sey var artik ikimizde kopek gibi agibtik birbirimize

ayrilmamiz soz konusu diildi

beraber gidicektik uni.ye

ikimizde ekonomi istiyorduk

ikimizde aile islerine devam edicegimizden (gerci benimki aile isi degil) herkes ekonomi okumamizi istiyordu. 7 tercihimizin 7 side birbirimizle ayniydi

benim 3. onun ise 1. terchini tuttu. ama en azindan akillilik etmistik ve ikimizde istanbuldaydik.

hic ayrilmicakmis gibi geliyor insana ama o an icin ikimizde dunyanin en mutlu insanlariydik sanki

hadi devam

hadi panpa devam okuyoz

ben carsamba gunleri ogleden sonra atlayip fabrikaya gidiyordum. sabah 8:40 10 dersim vardi. cikip arabayla, yorgunsam otobusle eskisehir e gidiyordum. cumartesileride ugruyordum. yani haftada 2 gun. sinav fln varsa carsamblari gitmezdim.

babaminda emekliligi yaklasmisti (42 dogumludur kendisi) amacim onu emekli edip sirkette genel mudur vs. bir pozisyona sokmakti.

istemiyordu ama o kadar yillarca omrunu vermis adam calismaya, emekli olunca yerinde duramiyicak daralicakti, tahmin edebiliyordum

babam istemedi.

"sizlerle vakit geciricem" dedi.

"hepinizle gurur duyuyorum ve artik calismak istemiyorum" dedi. cok iyi anlamistim. hakkiydi. hala kazayi unutmadigini, duydugu sucluluk duygusunu da cok iyi hissediyordum. artik hayattaki tek gayem anami babami mutlu etmekti.

tabi nihali de.

panpa baban suçsuzmuş gibi geldi bana bi de amcan 150milyar işini halledicem demişti hallediebildimi

hadi panpa eline kuvvet yaz