çocukluğumda başlayan, hala devam eden.. kalbime saplanan bir ok ve çıkarmasına mani olan huur çocuklarının barındığı bir hikayeyi sizlerle paylaşmak istiyorum.

uygun kitle burada mı?

neyse başlıyorum:

• **

yıl 1999, 11 yaşındayım. mahalleden çocuklarla top oynuyoruz. yaşım küçük olmasına rağmen aklım diğer akranlarıma göre daha iyi basardı, bunu her çevreden o yaşta duyuyordum. o zamanın son model mercedeslerinden bir aile indi. aile dediğime bakmayın, anne ve kız.

• **

***

biz top oynamayı bıraktık, mahalleye öyle pek yeni insan taşınmazdı. bizim oturdugumuz yer de zenginlerin barındığı bir yere benzemezdi pek. kadıköyün ücra bir sokağıydı. şimdi öyle değil de her neyse işte. bunlar indi arabadan falan. kız hoştu, biraz büyük gibiydi o yüzden bakmaya bile çekinmiştim. yere bakıyordu. hiç bizim tarafa bakmadı. yanımda mert diye bi arkadaş vardı, yakın arkadaşımdı. onun da dikkatini çekmişti bu.

• **

***

çekingen bi çocuk değildim fakat yalnızlığı çocukken de severdim. top oynamayı bıraktım. eve gittim. yattım biraz. duşa falan girdim işte. bu olayı an ve an anlatıyorum. sonra hikaye daha genel, özet gibi olucak bu gece bitirmeyi düşünüyorum..

• **

***

babamın borçları vardı, ödeyemiyorduk ailecek sıkıntılı durumlar içerisindeydik. ödeyemiyorduk dediğim ne yazık ki benim o konuda bir katkım yoktu. yeterince masraf yaptırmamaya çalışıyordum sadece o kadar. hatta hiç yaptırmıyordum desem yeridir. arkadaşlarım okuldan sinemaya falan giderdi, ben hiç gitmezdim. belki de buradan geliyordu yalnızlığı sevmem kim bilir. babamın borçları o zamanlarda çok daha birikmişti.
aylardan marttı, martta doğum günüm vardı. babam maaşı 15'inde çekiyordu, benim ise doğum günüm 16'sındaydı. bekliyordum açıkçası bir şeyler.
ayın 15iydi.

• **

***

ama çocuguz işte öyle söyleyemiyoruz, üstüne borçlar falan derken. saat 7 oldu, babam gelmedi normalde 6.30da evde olurdu. 8 oldu yok.
neyse 9, 10 derken kapı çaldı.

• **

beyler dinleyen yok mu?

ciddi biraz, dinleyen olmayacaksa boşuna yazmayayım?

neyse gibeyim sizi, ben yine de yazacağım zaten yazıcak bir yer arıyordum kalemle yazmak zor geliyor.

***

kapıda babamın arkadaşı ferhat. rengi benzi atmış. ben ilk gördüğümde anlamıştım zaten bir şey olduğunu. haberi verdi: babam ölmüştü. öldürmüşlerdi. film koptu, sadece dişlerimi sıktım. o zaman bile nasıl böyle sakin olabiliyormuşum anlamıyorum. çoğu şeyi içimde yaşadım.

• **

***

intikam her zaman hoşuma giden bir şey olmuştu, o yaşımda da. şimdi de. hala intikam almaya devam ediyorum. nasıl mı? o zaman nasıl mı aldım? evet anlatacağım.

• **