2 gün önce akşam 6 gibi markete çıktım. Yoldan geçerken dayı durdurdu beni "senin memleket nere yeğenim" dedi. Anlamadım durup dururken çevirip memleket sormasını.
+Kastamonu dayı
-Hay allah görüyor musun bak
+Hayırdır dayı?
-E hemşehri çıktık, dedi sonra da güldü. O an "aha sıçtık kesin bişey istiycek hemşehri muhabbeti yapıyor" dedim içimden.
-Gel hele otur şöyle, dedi bi apartmanın önünü göstererek.

Geçtim oturdum sonra sohbet muhabbet Kastamonuyu özlemiş en son ne zaman gittin kimsen var mi orda falan nerden baksan 10 dk konuştuk. Evini tarif etti, yeğenlerinin bunu öldü sanıp arsalarını satıp araba traktör falan almasını anlattı. Üzüldüm aminakoyim. Adam köyü arıyor nasılsınız demeye "amca sen ölmemiş miydin" diye açıyorlar telefonu. Baya içlendim.

-ben seni yolundan alıkoymuyorum dimi?
+aslında markete gidiyordum evde beni bekliyorlar yemek için
-kusura bakma yeğenim öyle hemşehri çıkınca düşünemedim bi an işin olacağını
+Estağfurullah dayı. Ben kaçayım artık
-baksana ne diycem. Yarın akşam 11de burda buluşalım. 2şer bira alır kafayı çekeriz
+olur dayı gelirim
-bak beklerim?
+bekle dayı gelicem
-iyi bakalım tam 11de buradayım yarın dedi ve gitti

Ertesi gün oldu saat 10 buçuk gibi çıktım. Cepte para yok bi kyk kredi kartim var ama fatura kontor falan derken 2-3 gün anca idare ediyor kart. Bi umut o kartla gittim tekele. Bir de jest olsun diye 4 tane aliyim 2de dayı alsın 3er tane içeriz dedim. Aldım 4 tane kutu extra. Bakiye yetersiz. 2sini bıraktım bide bunu dene dedim. Yine yetersiz. Neyse tamam kalsın abi dedim. Dolayısıyla dayının yanına da gidemedim. Ve şimdi o sokaktan geçmeye korkuyorum dayıya rastlarsam ne derim diye. En azından anlattım ve rahatlarim umarım

tm

Dayi ismarlicakti sen niye stres yapiyon

Cidden kastamonlumusun la sen tirreq