Yalan gibi

-Hikayemiz Bitmistir---

2008 yıllarıydı yetimhanede son senem di seneye 18 e giriyor ve bu coplukten surekli dayak yemekten kurtuluyordum bunun sevinci vardı üstümde... Okul hayatım fena değildi idare edicek derecede bir sağlık meslek Lisesi ne gidiyordum Hikayemiz buradan basliyor 70vol'den sizlere

Yine sıkıcı bir okul gununden Yurda geri dönüyorum arkadaşlarla vedalastim ve yola koyuldum onlara resmen imreniyordum adamların anne babası var di ama yinede isyan ediyorlardı benimkiler ise ben 5 yaşındayken evde çıkan yangında ölmüşler ben koca dünyada tek kalmistim tek akrabam teyzemdi o ise Eniştem beni sevmediği icin yanina almamıştı küçükken sismanmisim sanirsam

Yurdun içine girdim selam verdim görevlilere falan köşede oturup ağlayan bir kız dikkatimi çekmişti sessiz sessiz ağlıyordu fazla takmadim alışır zamanla diye ve odaya çıktım odada 5 kişi kaliyorduk normalde fakat 3 kişi yurttan ayrılmıştı iki kişi rahat rahat duruyorduk odada çocuğun adi Hakan di onunla hala konusuruz adamın dibi bir kardesimdi

Aksama kadar takildik onunla cakma bir telefon vardı bende paramız fazla olmadığı icin ancak bunu alabiliyorduk. Aksam yemeği olmuştu eğer zamanında inmezsek AC kalıyor ve yemek bulamıyorduk indik yemeğe o kız yine dikkatimi çekmişti masanın en başında tek başına oturuyor du yemege dokunmamisti bile