dandelion

Sene 93; yeni yeni ekonomik düzlüğe çıkan dünya terörizmin pençesinde. insanlar mutsuz, hava karanlık, şehirler gri. herkes bu puslu havayı dağıtacak birşeyler bekler halde. insanlar gülmeyi unutmuş.

eylülün 18i.günlerden cumartesi bir sonbahar günü hava hafiften serin. işte ne olduysa o gün bir mucize gerçekleşti.

kadının yanakları al aldı. çektiği sancılardan harap ve bitap düşmüş yatakta yatıyordu. yüzünde hamilelere özgü bir güzellik vardı. bir kaç dakika sonra ellerine bir melek verdiler. bebeğin güzelliğinin yanında geri kalan tüm güzellikler soluklaştı. alıp kucakladı, bağrına bastı, bakmaya kıyamadı ona, mis gibi kokusunu içine çekti.

elleri, ayakları yumuk yumuktu. belli belirsiz annesine baktı. annesini mutluluklara boğdu. çekik gözlerinden boncuk boncuk yaşlar süzülüyordu. minnacık ağzıyla tüm odayı sese boğdu. alaman düdüğü müydü neydi? yazık ki bu onun son ağlaması değildi. lanet olsun! 😡 kötülük dolu bir dünyaya gelmişti. insanlara umut olacaktı, neşe verecekti yalnız kendisi üzülecekti.

Güneş o günden sonra bu masumun şerefine dünyayı bir başka aydınlattı. puslu hava dağıldı. insanlar, sebebini bilmedikleri bir nedenden dolayı artık daha mutlulardı.

Varlığından dolayı o kadar mutluyuz ki. iyi ki doğdun dünyanın en güzel, sıcak ve samimi gülüşüne sahip kızı.

dün spor haberlerinde Galatasaray'ın teknik direktörünü gösterdiler Mancini geri dönmüş sandım. zerem başka biriymiş *

Geçen gün ihbar üzerine köyün birine gittik. komutanlar gitti olay yerine ben arabanın başını bekliyorum neyse... baktım incir ağacı, daldım tabi. böyle bir tat yok allahım bunlar nasıl şeyler öyle sanki daha önce hiç incir yememiş gibiyim. mideye indirmeden önce incire birkaç öpücük kondurmaktan kendimi alamadım

Bir üst entryde bildiğin bencilce düşünmüşüm. inş dilediğimden daha mutlusundur.ve de gülerkenki içtenliğin değişmemiştir umarım. bence bu, senin sahip olduğun çok önemli değerlerden biri

iyi dilekler hep lafta kalıyor, ne yazık... dediklerinin aksine ne hep mutlu olabildim ne de herşey gönlümce oldu

Almanlar sevmeyince,biz de sevmemiş sayıldık

Santralden sonraki ikinci görevim şoförlük oldu. ehliyet almamak uğruna gösterdiğim olağanüstü gayretime rağmen çabalarım hiçbi işe yaramadı. olsun napalım kaderimizde komutan şoförlüğü yapmak da varmış. nerde adam eksilse o tarafa sürükleniyorum. joker oyuncu gibi oldum mınıskim.
Ha unutmadan bugün 30 ağustos töreninde kaymakam, bölük komutanımız artı bilmem kaç kişinin önünde şiir okudum(şimdi de 3-a sınıfından vay aminamın şiirini dinliyoruz) bi yapmadığım bu kalmıştı dedikçe başıma başka işler açılıyo. bu arada insan çok heyecanlanınca yanakları titriyo böyle bıngıl bıngıl *

Ertuğ karnı tokken uysallaşıyo.o anlardan birinde konuşma fırsatımız oldu aramızda diyalog şöyle:
(-Ertuğ, +ben)

Bla bla bla
+benim bi arkadaşım şu an almanyada
-abi hiç almanca gibmiş mi
+gibmez olur mu ilk sene gramerin dıbına komuş anasını ağlatmış...
-vay bee

Tanıştırayım; gramer, 1.80 boyunda sarışın mavi gözlü tipik Alman kızı *

Günümüzde arkadaşlık kavramı ne kadar basite indirgendi değil mi? sadece bir tık. evet, sadece bir parmak hareketinizle insanlarla arkadaş olabiliyorsunuz. teknolojinin nimetlerinden biri daha. ta kilometrelerce ötelerden insanlarla bağlantı kurabiliyor, yaşamlarına dahil olabiliyor, onlardan haberdar olabiliyorsunuz. bu kadarla da kalmıyor teknolojinin getirileri. nasıl bir tıkla insanlarla arkadaş olabiliyorsanız aynı şekilde buna son verebilirsiniz de. o andan itibaren sizin için öyle bir insan olmayacakmış gibi, öncesinde hiç var olmamış gibi. anılarınızı da bir tıkla silebilirsiniz:
-Silmek istediğinize emin misiniz?
-Evet
Ta daaaam... o da kimdi? hatırlamıyorum bile. neden eklemiştim ki? ne önemi var; sildim gitti işte. buruşturulup çöpe atılmış kağıt gibi, üzerinde yazanların manası yok artık.
Görüyor musunuz herşey ne kadar da kolaylaşıyor, çabuklaşıyor teknolojiyle. Allah sosyal medya zımbırtısını insanlara bağışlayan insanlardan razı olsun. minnettarız sana mark zuckerberg. sen olmasan ne yapardık biz?

Bence reddedilmiş bir erkek kadar ikilemde, ne yapacağını bilemeyen başka bir mahluk daha yok bu dünyada.ne yapsın;gururunu bi tarafa koyup ısrarla devam edip yılışık adı mı alsın, yoksa işi burada bırakıp "hmm zaten gönlü yokmuş" mu densin kendisine. hele en ufak çabasında çabucak cezalandırılıyorken.iki ucu taklu değnek. napıyım şimdi ben amk!

Ali'nin ne kadar avarel olduğuna ufak bi örnek vereyim.6-9 nöbeti olduğunu söyleyince inanmak istemedi. çizelgeyi gösterdim, abey bu yanlıştır dedi. kağıdı 180* ters çevirdi.6-9 oldu yine 6-9.hmm hakkatten de öyleymiş dedi ikna oldu. bazı anlar alinin iq tek basamaklı sayılara düşüyo allah vergisi napalım onu da öyle kabul ettik

Nasıl ajan oldum anlatıyorum:
-int pakedim bitmişti ve yenilenmesine 20 gün vardı. karakolda tek bir modem var ve ne kadar değerli olduğunu anlatmaya lüzum yok sanıyorum
-önceleri şifreyi ele geçirme girişimlerimden boynu bükük ayrıldım bilgisayara erişimim vardı ama şifreliydi bu yüzden sonuç alamadım
-başka 2 modemin şifresini öğrenebildim ancak lojman çok uzak olduğundan işime yaramadı
-çavuşlardan birinin dikkatsizliğinden şifrenin yazılı olduğu defterin yerini tespit ettim
-sabah 6 da plan için hazırdım gece santralcisi kahvaltı için aşçıyı uyandırmaya gidecek ben de bu sırada şifreyi alacaktım
-aşçıyı uyandırmaya gidince fırsattan yararlanıp çelik zırhım ve mp5 imle odaya daldım. zırhla silah abartı durdu ama napayım nöbetçiydim
-defteri buldum şifrenin fotoğrafını çektim odadan hemencecik çıktım nöbet yerime döndüm
-gece modeme bağlanmak için uygun bi zamanı bekledim. kullanıcı adımı 'aşkına eşkiya' diye değiştirdim. eğer birinin girdiğini anlarlarsa benden şüphelenmezlerdi böylece. suç buradaki liselilerden birine kalırdı
-giriş yaptım sınırsız internetiniz kullanıma hazırdır
-2 satırlık şifreyi(oha alüminyum adam cidden 2 satır şifre koymuş) bikaç dakikada ezberledim ve fotoğrafı sildim geride iz bırakmadım
-uğraşıp da mac adresinden falan bulurlarsa ona da yapacak bişeyim yok amk saygı duyarım

Şu kısacık askerlik ömrümede darbesinden tut o-hale kadar herşeyi gördüm.bu gidişle finali de Viyana'da yaparım artık

Arkadaş bu pekekent sivrisineklerden kurtulmanın yolu yok mu?hayır milyonlarca yıllık evrim, doğal seçilim sürecinde sessizce uçmanız gerektiğini öğrenemediniz mi dıbına koyum! böyle evrim sürecinin de anasını gibeyim.bu kadar küçük bi mahlukun bu kadar ses çıkarması da ayrı bi konu. sırf deliksiz bi uyku çekebilmek için artık saldım kendimi. gelsin ne işi varsa görsün gibtirip gitsin. yüzlercesi gelip tecavüz etmeye de kalksalar kılımı kıpırdatmam.

Aslına bakarsan, üzerinden uzunca bir süre geçtikten sonra(arkadaşlığımıza son verdiğin günden bahsediyorum) davranışını onurlu ve haklı buldum. senden karşılık bulamayacağımı bildiğin için -belki de beni zavallı biri gibi görmeye için el vermediğinden de olabilir- buna bir son verme ihtiyacı duydun. bunu,beni birazcık da olsa düşünmüş olduğundan yapmış olmalısın. ince düşündüğün için teşekkür ederim bunu da senden başka kimse yapmazdı sanırım.
Bu düşünceden kendime pay çıkarıp fakir edebiyatı yapmak istemiyorum. ancak her ne kadar nazik oluşun, kalp kırmamak adına gösterdiğin olağanüstü uğraşına rağmen, sen de iyi biliyorsun ki bu tür vedalarda bir tarafın kalbi her zaman daha çok kırılıyor. belki sana duyduğum aşk hala bu yüzden kendini canlı tutabiliyo ve vücudumda var olduğu,onu hissettiğim günden beri,bir kanser hücresi gibi her yerimi sarmaya devam ediyo. beynimi çoktan ele geçirdi bile. eğer düşüncelerimde bir geziye çıkabilseydin, fotoğraflarından oluşan bir müzeyi geziyo olurdun.bu sebepten yavaş yavaş delirmekten korkuyorum

Türkiye'ye gelecek zamanı ben askerdeyken bulduğun için sana da selam olsun Muse

Bugün seni rüyamda gördüm ilk defa.bi gün sormuştun ya "beni hiç rüyanda görmemişsin bu garip değil mi?" diye. cevap verememiştim haklıydın da.ama şimdi gördüm işte hem de gerçekten canlı canlı karşımda hareket edermişsin gibi. beyaz tek parça yazlık kıyafetinin içinde sen... neyse fazla detaya girmiycem. halbuki kendi rüyalarını sana anlatmaya ne kadar meraklıyımdır

Önyargıyı kendimi bildim bileli suç, günah bilmiştimdi küçüklükten beri.iyi veya kötü nitelikte olsun önyargı önyargıdır.ona karşı önyargının aksini savunurken aslında bu günaha onu görür görmez ben girmemiş miydim?ona koşulsuz değerler yükleyip kendimce onu yüceltmemiş miydim?onu önyargılı olmakla suçlarken bunu yapanın tam kendisiydim. şeytanın meleği suçlaması gibi bişey bu.doğrusu yanıldığımı sanmıyorum.ona giydirip kuşandırdığım,kat kat sarmaladığım güzelliklerin hepsini hakediyor. çünkü bunu onun gözlerinde gördüm.bir insan his cambazlığında, başkalarını kandırmada ne kadar usta olursa olsun gözleri kişiyi ele verir. işte bu yüzden onun gözlerindeki samimiyet düşüncelerimi doğrular nitelikteydi.

Allahım beni bu arabesk rap, kibariye çılgınlığından koru rabbim.ben muse, bilemedin türlü alt. rock dinleyen bir adam idim(yazar burda kendini övüyo değil).nasıl bi kültür çatışması içinde olduğumu artık siz düşünün. böyle devam ederse akışa kapılıp onlardan biri olacağım beni de kendilerine benzetecekler.bi kaç hafta sonra kendimi flaşta parlayan fake Adidas aşurtman giyip,50 kuruş dilenir bulmaktan korkuyorum. izne çıktığımda seviyeyi yükselten binlerle muhabbet etmeliyim. tiyatroya,operaya gitmeliyim. Damardan aşırı doz kültür almalıyım. damardan mı dedim az önce?

Gecenin bi yarısı telefonumun titreşimine uyandım. arayan karakol komutanımızdı. gece gece içip beni mi aradı yoksa diye düşündüm.ne var emenike uyuyoz bu saatte aranır mı hislerini müsait bi zamanda açıklarsın diyemedim. koçum nöbet yerlerini çiftleyin bi de askerler hazır olsunlar dedi. koçum mu?ne ara bu kadar samimi olmuştuk? kendisine karşı hafif bi sempatim vardı ama hamile karısını ortada bırakmasına içim el vermezdi. haberlerde ortalığın karıştığını gördüm uyku sersemi.o ara astsubayın biri içeri şu sözlerle girdi:Darbe yaptık lan darbe koyduk mu darbeyi. tepki vermedim o da niye gülmüyon emua goyum der gibi bakış attı. haberlerden öğrendiğime göre tommy vercetti tank kaçırıp 5 yıldız yapmış fazla dayanamamış olayın özeti bu