dandelion

Olsa da üflesek.

Noluyor lan ne alaqa

Ne saçmalıyon amk delisi

Zor günler geçirmişti dandelionum. Yerinden koparmışlar, dalını kırmışlar, tohumlarını etrafa saçmışlardı. Biraz mutlu olsun istemiştim, belki uzaktan da olsa onu tekrar güldürebilirdim. Neler hissettiği benim için bir giz olarak kalacaktı. Böylelikle bir ilkbahar günü çiçeklerime ona iletilmek üzere şunları fısıldadım ve onları bilinmezliğe yolladım:

Güllerin içinden canım
Koşarak koşarak gel bana gel...
O güzel gözlerini canım
Süzerek süzerek gel bana gel...

Çabalarımız sonuçsuz kaldı. Nerde ararsak arayalım bulamadık. Angela Merkelin bu işte bir parmağı olmalıydı. Unicorn veya Anka kuşu arasak şimdiye bulduyduk. Kederden, babamın paketten aşırdığım sigarayı dudağıma yerleştirdim ama yakmadım zira sigara kullanmıyorum. Bu şekilde birkaç dakika "acaba gözlerimi kısınca çekici görünüyor muyum" diye düşündüm. Neyse iş başa düşmüştü...

Benim için onsuz ve kederli geçecek 9 ayın ilk günüymüş.Ben bunları düşünürken: "tinnnnnn(facebook_msj_iletisi.mp3)"

~naptın vay_aminam karar verebildin mi(19.05)
-evet verdim ama siyah olmalı, belki Hollanda'dan geliyodur oralara. benim için bakabilir misin tabi zahmet olmazsa, seni de koşuşturmak istemiyorum
~yok la ne demek sağda solda bisürü var
-sağolasın 😄 olmadı gıda boyasıyla şapcaz hem belki meth yapmayı da öğrenirsin böylece zengin olursun
~cia peşimizi bırakmasın sonra 😄
-amk cia nın *

işte dandelionum parmaklarımın arasından süzülüp gitmişti böylece. Tutamamıştım. Neden böyle olmuştu. Sebebi neydi ki! Alman parlemantosunun bu işte parmağı olabilirdi. ihtimalleri düşünmek lazım. Belki de bazı güzellikleri hak etmiyorumdur... Aynı anda içeri annem girdi:

-Noldu anne niye ağlıyon? Elindeki ne?
>Çok kaşınıyodu ben de yıkayım dediydim hırk hırk(burun çekme sesi)

Annemin hayvan bakımından anlamadığı oldukça açık. Keselemeye mi çalıştı yoksa kaynar suya mı soktu orasını artık allah bilir. Nalları dikmişti sizin anlayacağınız. Evimizin tek ve yegane evcil hayvanı olan hint bülbülü cinsi kuşumuzu elime verdi annem. Herhangi bi adı yoktu çağırınca gelmezdi kendi kafasına göre öterdi. Pek masum bi hayvan olduğu söylenemez. Beraber yaşadığı iki dişisini de öldürmüştü ve bir senedir tek başına yaşamaya mahkum olmuştu kafesinde. O öttükçe sanki "karı, karııı" diyomuş gibi gelirdi bana. Birkaç kez salmayı düşündüm kafesten ama sonra vazgeçtim. Bu iklimde yaşayamazdı garip. Şimdi ise ellerimde hiç olmadığı kadar sakin ve yorgun duruyordu. Hiç birşey hissedemedim. Sanki sinir sistemim artık çalışmıyormuş gibi. Zor bi gün oluyordu ayın yirmisi...

Mart 2016 ayın 20'si...
Spor salonundan çıktığımda içimde ufacık özgüven kırıntıları vardı. Uzun süren antrenmanlar yavaştan meyvesini vermeye başlamıştı. Aynaya baktığımda gördüğüm şey hoşuma bile gidiyordu. O kadar da şımarıklığımız olsun de mi ama. Öte yandan işler benim için iyi gitmiyodu. Hissetmek çok zor değildi. Avucumun içinden uçup gitmesine izin veremezdim o saf, mükemmel varlığın. Son bir ümit yazıp yolladım. Sonucu şöyle oldu:

-Hiç üzülme bundan sonra olur mu Dandelion, hep mutlu ol,yüzünden o büyüleyici gülüşün hiç ekgib olmasın(18:24)

+Sen de hep mutlu ol, kendine iyi bak ve dikkat et. Herşey gönlünce olsun * (19:01)

Yazmaya ilk başladığımda ilgi görmesini beklemiyordum açıkçası. Görmedi de 😄 ikinci entryi başkası girer diye düşünüyodum en azından o da olmadı. Bu bakımdan Martin Eden ile ortak yanlarımız var. Yazdıkları uzun süre hiç ilgi görmedi. Kendince mükemmeldi yazdıkları, insanlara göre değil. benim öyle kaygılarım yok gerçi, kendi çöplüğümde takılıyorum. Sonunda ilgi görmeye ve para kazanmaya başlamıştı ancak hayatta en çok değer verdiği şeyi Ruth'u elde edememişti. Belki yazgımız aynıdır ha Martin reis?

Yazar olmak zor iş doğrusu. Öyle kıytırık sözlük yazarlığından bahsetmiyorum. Gerçek bir kitap yazarından.hem de insanları etkileyip içine çekebilen yazılar yazabilen yazarlardan. Kitap yazabilir miyim bilmiyorum doğrusu. insanları etkileyebilmek çok zor. Bunu boşverip sadece onu mu düşünmeliyim. Onun için mi yazmalıyım, insanlar yazılanlarda kendilerinden birşeyler bulabilirler mi,babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi 😄 kafamda deli sorular... kalbine ulaşabiliyor mu yazdıklarım? Eğer okuyacak olabilirsen bunları o an kalbini dinlemek isterdim. neler demek isterdi acaba bana. Kalbin dilini bilmeyen biri sadece güp güp sesleri duyar belki; ama ben onu anlayabilirdim.

Bitirmeden önce hikayedeki birkaç parçanın ekgib olduğunu düşünüp, puzzleın kalan parçalarını yerine koymak istedim. anlamanızı kolaylaştırmak için bundan sonrasını başlığın en önüne koyup okuyabilirsiniz. gerçi zaten okumuyorsunuz ama hak verdim size insan okuycak bunları azcık kısa yazaydım

ı ıh artık yazamıyorum. eskiden olduğu gibi basit ve eğlenceli değiller artık yazdıklarım. hevesim de kalmadı. hoşa giden iltifatlar da edemiyorum;bi kıza baktığımda aklıma hiç bişey gelmiyo şimdilerde. hepsine küs, dargın gibiyim. zaten eskisi gibi gülemiyorum da.dalağı gevşek biriydim eskiden somurtkan biri oldum. ilham kaynağım gitti... ben zaten çok iyi yazamazdım ki hiç bi zaman. sadece onu düşünürdüm ve sözler, iltifatlar kendi kendilerine doluşurlardı sayfalara. neyse en iyisi daha fazla uzatmadan burada bitirmek olur sanırım...

şimdi sırada iyi bir iş bulmak, birikim yapmak, nefes alan birini bulup evlenmek, yıllarca ev-araba taksidi ödemek, çocuk yapıp büyütmek, eğitmek,masa başında oturmaktan yassılaşmış popoya-çıkan göbeğe üzülmek, geçip giden gençlik yıllarını özlemek, işler iyiyse arabanın modelini yükseltmek, yaş ilerleyince korkudan namaza başlamak en son da ölmek var. en çok da aşık olmadığım biriyle evlenme fikri korkutuyo beni.

bunları yapmak istiyor muyum? hayır ama insan ister istemez aynı akıntıya kaptırıyor kendini. zengininden fakirine kadar. çok aşırı zenginleri katmıyorum zira onlar kadar marjinal olamayız. onun dışında orta direk biriyle geliri görece daha iyi birisinin yaşamı çok da farklılık göstermez. 3 odalı evde oturmaz da 4 odalıda oturur, arabası yeni model bişey olur, yazın tatilde pansiyonda kalmaz da yazlıkta veya otelde kalır. lakin düzen hep aynı: doğ, büyü,çalış, para kazan, harca,üre, yaşlan,öl.

keşke sen olsaydın yanımda bunların hiçbirine gıkımı çıkarmaz seve seve yapardım ibadet edermiş gibi. sana tapmanın, güzel gözlerine bakmanın kefareti gibi.

askerliği çok şükür başımıza bi iş gelmeden sağ salim bitirdik. daha önceden söylediğim gibi ayrılırken dönüp arkama bakmadım. sorunsuz, problemsiz görevimizi yapacak iken askerliği bize zul eden karaktersiz insanlar, umarım vicdanınız vardır da belki ileride daha iyi bir insan olmanıza yardımcı olur. sahi ben de... ölüden züt istiyorum...

Zamanın bazı şeyleri alıp zütürmesi, bu aşındırıcı etkisi karşısında çaresiz kalmak beni kahrediyo(hoş,bu etki bazıları işin ise ilaç gibidir).bunu itiraf etmekten utanç duyuyorum.kim bilir düşündüklerimin aksine, belki de bu olgunlaşma gösterisidir, bilmiyorum.ama uzunca geçen zamanın etkilerini küçücük bir anın silip atması da çok komik. anılarınızı canlandıran ve size hislerinizi hatırlatan mini minnacık bir an.işte bu sebeple onu görmem gerekiyor

Buraya yazmaya utandığım bazı anılarım var. yazayım gitsin amk kim olduğumu nereden bileceksiniz. kış için kaloriferhaneye kömür yığdığımız lanet günlerden biriydi. ağzım yüzüm kapkara, ciğerlerimiz kömür tozu dolmuş, öksürünce siyah dumanlar çıkıyo ağzımdan, dilimde acı kömür tadı... mola verilince tvnin karşısına geçip tek başıma müzik klipleri izlemeye durdum.o günün hit parçalarından birisi olmalı şarkının adını veya kimin söylediğini bilmiyorum. sözlerinde neyden bahsettiğini de.kızın biri müzik eşliğinde usulca kıvrılarak dans ediyordu. aklıma o geliverdi birden;müzikle birlikte salınan saçları, o hafif çakır keyif halleri. gibtimin yerinde tutamadım kendimi. kömür kaplı yüzümde bikaç damla gözyaşı aşağı doğru süzülüp kendilerine yol açtılar. ağladığım anlaşılmasın diye yüzümü yıkayıp, kızarık gözlerle işe devam ettim.

Sünnet olduğum yıl gönlüm olsun diye ufak bi miktar para vermişlerdi. 10 lira mıydı neydi tam hatırlamıyorum gidip dolar almıştım. Babamsa düğünden gelen altınları bozdurup borsaya yatırdı. Liseliler bilmez c.başkanı, dönemin başbakanına anayasa fırlattığı gün kriz patlak verip dolar fırlayınca bi gecede servetim iki katına çıkmıştı. Borsa ve babamın paralar da dibi boylamıştı tabi. amk baba senin

Kız arkadaşlarımda gördüğüm üzere sanırım kızların bi evlenme eşiği var. sınıra ulaşana kadar beyaz atlı prenslerini bekliyorlar. çizgiyi geçip de zamanlarının kalmadığını görünce ilk önlerine gelenle evleniyolar. eşiği gelen kızlar yeşillendirsin *

bu olay kesin öbür tarafta bana izlettirilir dediğim anlarda, heralde kamera şu taraftadır diyip oraya bakış atıyorum.

Küçükken ablamla birlikte iki kağıt bardağın ortasını delip iple birbirine bağlamak suretiyle ilkel telefon yapmıştık. Bilenler bilir basit bişey. Aynından bir tane daha yapıp hem konuşup hem dinleyebiliyorduk. Küçüklüğün verdiği heyecan ve bişeyler yapabilmiş olmanın verdiği gururla tutup babama gösterdik telefonumuzu. Bak baba iki tane yapmamız sayesinde birbirimizle tartışabiliyoruz dedik, siz anca tartışırsınız zaten dedi!