Üst edit: bu başlığın beğenilmeyip sözlük arşivinin tozlu sayfaları arasında yerini alması pek üzücü olmasa gerek. Kendim girer arada okurum veya yazmaya devam ettiririm(13 Şubat 2018)... Hayatından çıkardıkların çıkarmadıklarından kat kat daha fazlaysa aynı zamanda hayatından çıkarmadıklarınla anlamsız bir şekilde yaşdıbına devam etmek zorundaysan yalnızsın arkadaşım. Şimdi arkadaşım dedim ama hayatımın içinde mi yoksa dışında bir arkadaşlık mı? Sanırım sizinle hayal dünyamdaki kendi iç sesim sohbet ediyorum, o halde gerçek birer arkadaş değiliz.

Yani etimiz, kemiğimiz hatta beyinlerimiz ruhlarımızın birer kuklasıdır diyebiliriz. Akıl var mantık var eti kemiği geçtim beyin nasıl kukla olur diye sorarsanız şöyle yanıt vereyim; bir olay karşısında üzgünsünüzdür ve doğal olarak ruh halinizi etkiler. Ve beyniniz o ruh haline yani auranıza göre geçebilecek yaşam formlarını belirledikten sonra kendi karakteristik özelliklerinize en uygun olanını seçersiniz.

Arkadaş olmak dost olmak mıdır? Ya da birlikteyken geçirdiğiniz vaktin ruhani evrenlerinize bir katkısı olur mu? Bana sorarsanız elbette olur. Sahi siz iç sesimdiniz. Kendi kendime sormaya devam ediyorum hala. Neyse konumuza dönelim Bay iç ses. insanlar hobileri, yaşam alanları veya başka beşeri etkenlerin dayatması ile arkadaş olduklarını, hatta bu saydığım unsurların birkaçını ortak paydalarında buluşturdukları takdirde yakın arkadaş olduklarını iddia edebilirler. Aslında beşeri olmayan, doğal iç dünyaları birbirine bağlanmıştır.

Başlığının tutmaması insanı üzer , o yüzden şuku

Bu durumda beynin harekete geçmesini etkin kılan etmen bahsettiğim ruh halidir. Asıl konumuza varacak olursak ruhunu çevrendeki ruhlarla bütünleştiremezsen, yani aidiyet duygusu duyamazsan yalnızsın arkadaşım.

Okurum belki suku

güzel bir yazı okudum tebrik ederim