Herşey 10 yaşında annemi kaybetmeyle başladı okul döndüğümüz zamanlar çantaları yere atar hemen sokağa çıkardık maç yapmaya yorulurduk karnımız acıkırdı herkesin annesi şalcalı ekmek domates falan benım yapcak annem yokdu babam çalısıyo hep arkadaşlarmın anneleri yapardı ağlardım ama şimdi yaşım 18 hayatı yavaş yavai kavradım :(

Panpa Allah sabır versin üzüldüm onları hep üzüyoruz gittiklerinde değerlirini anlıyoruz keşke herkes anlasa kaybetmeden

Amin kardeşim

Rab sabır versin . Gelecekte mutlu , huzurlu ve iş hayatın'da başarılı olman dileğiyle .

bende 6 yaşından beri annesiz büyüdüm bilirim o duyguyu