Dün sabah yürüyüşünü yaptıktan sonra bizim köye gittim. Çocukluğumun yarısı oralarda geçti, çok severim. Biraz dağ bayır gezerim dedim. Çocukken köydeki arkadaşlarla maç yapmaya giderken önünden geçtiğimiz bir mezarlık vardı. Ordan hep koşarak geçerdik. Yalnızken çok korkardım.

beyler ses verin böyle yazasım gelmiyor

yaz panpa benimde boyle bi hikayem var merak ettim

Tutabilir ama bilemiyorum bakacaz

Her çocuk gibi bin türlü korku hikayesi duyarak büyüdüm ama hep aklımda kalan köye zamanında gelin gelmiş çok güzel bir kadının hikayesiydi. 1940'lı yıllarda bizim köye gelen bu kadının güzelliği dillere destanmış. Ama sürekli karalar bağlayıp dolaşırmış cenazesi varmış gibi.

Ee devam etsene

gibecem artık köyünüzü kasabanızı ulan gibtiritaktan 3. sınıf korku filmlerinden arakladıklarınıza biraz yorum katıp anlatıyorsunuz biraz yaratıcı olun ulan artık

Düğünlerde, bayramlarda vs bile hep için için ağlarmış. Sorduklarında 'Dünyanın derdine ağlar yanarım, sormayın artık' dermiş. Kocası Kore Savaşı'nda ölmüş. Cenazeyi köye getirdiklerinde 'Ölü benim ölüm dokunmayın' deyip milletin içinden almış sırtlamış ölüyü. Günlerce vermemiş ölüyü. Naptılar ne ettilerse alamamışlar. Bir sabah hiçbir şey olmamış gibi çıkmış evden. Allı güllü fistanla

Devam et

Kimler burda?

devam et

yarıda kesersen dıbına korum

'Kocam artık bendedir, o artık hep benimle' demiş. Eve girip bakmışlar, ne ceset var ne bir iz. Kadın ölene kadar da ne olduğunu bilmemişler. Çocukluğumda Hellüş diye köyün delisi vardı. Onun bu kadının kocasını yerken gördüğü için delirdiği anlatılırdı. Daha bir çok hikaye

Beyler ellerim titriyor aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor

nerdesiniz beyler ses verin

Burdayim devam

E devam et rez okuyacağım bir kişi olsa bile yaz

rez okurum bitir

rez devam knk sardı

rez pnp srdı vlla