dün gece gördüğüm rüyayı anlatıyorum vol 2

aynı güne kalkmıştım sanki. zaman hiç akmıyordu. her gün aynıydı, amaçsız ve boş. evde kimse yoktu. açtım penceremi ve o mis gibi kekik kokusunu çektim içime. ardından bi şeyler atıştırıp çıktım yola. yine aynı gibindirik günlerden birini yaşayacaktım. yada ben öyle sanıyordum..

hayat artık daha renkliydi, daha farklıydı benim için. insanlar benim oyuncaklarımdı sanki. kuklalarım. onları yönlendirebiliyor, onların hayatlarına müdahale edebiliyordum. ama yeni şeyler bulmalıydım insanlarla oynarken. aklıma değişik bi şey geldi. hemen gittim evden kardeşimin en büyük bebeğini aldım. 1 metreden biraz daha uzundu. giymediğim kıyafetlerden bir iki tanesini geçirdim üstüne ve koydum poşete çıktım. okula giderken geçtiğim tenha bi üst geçit vardı. çıktım üst geçide çıkardım poşetten kuklamı ve yoldan geçen arabaları kesmeye başladım.

uzaktan arka arkaya gelen 5-6 araba gördüm. kesinlikle bi zincirleme kaza yaptırabilirdim. şansımı deneyeyim bakalım dedim. pek de inanmıyordum becerebileceğime. üst geçide 100 metre kala bıraktım kuklayı aşağıya. en öndeki araç ani fren yapınca arkadan gelenler de duramadı ve tahmin etttiğim gibi hepsi birbirine girdi. bense sevinçten uçuyordum. hemen üst geçitten indim ve koşarak uzaklaştım. bilmiyorum beni gördüler mi ama bu iş artık daha zevkli olmaya başlamıştı. daha çılgınca şeyler bulmalıydım artık. eve gittim internette değişik şeyler aramaya başladım. yarın için hazırlık yapmalıydım..

okula gitmek için duraktaydım. kimse yoktu durakta benden başka. hava daha mayıs ayında 25-30 dereceleri bulmuştu. oturduğum yerde terlerken, denizi ve martıları seyrediyordum. 4-5 yıl önce yine bu denizi ve martıları seyrederken hayat ne de farklıydı, neler umuyordum hayattan ve karşılağında ne buldum. koca bi boşluk. resmen boşluğun içinde yüzüyordum. dalgalar çarptıkça kıyıya, sanki içim ferahlıyordu. ne otobüs vardı geçen ne de dolmuş. yola bakmayı bırakıp yere bakmaya başladım. ötekilerden farklı koca bi karınca vardı.

koca kafalı. aynı ben. ötekilerden farklıydı besbelli. rengi, büyüklüğü, hareketleri. bacağıma tırmanmaya başladı. kotun üstünde yürümeye çalışırken elimle yere savurdum. yerde durdu bekledi biraz. sonra ötekilerin yanına mı gidecek acaba diye beklerken kendi etrafında dönmeye başladı. geniş dönüyordu ama. daha sonra yola doğru ilerledi durdu. sonra sağa döndü biraz o tarafa gitti. arkasını dönüp dümdüz geldi. tekrar bi o çizdi kendi etrafında. ne yapacağını bilemiyordu sanki. şu böcekten hiçbi farkım yok diye düşündüm. galiba haklıydım da. resmen bu bendim. salak salak amaçsız akıntıya kapılmış sürükleniyordum.

gib yalatmak vol 5.

tekrar sağa sola gidip geldi karınca. ötekilerin umrunda değildi. gelen otobüsü farkedip ayağa kalktım. benim otobüsüm olmadığını görünce bi küfür sallayıp tekrar oturdum. tekrar yere eğildim. farklı karıncayı aradım. ama yoktu. gitmişti. ayağa kalktım sağa sola bakındım. yok olmuştu. buharlaşmadığına göre. halüsinasyon mu görüyordum, yoksa kafayı mı yiyordum?

kendimi küçümsemekten ezmekten artık kendimi böcek gibi görmeye başlamış olabilirdim. aklıma bu fikir yattı en çok. kendimi ezmekten, küçümsemekten ne zevk alıyordum? kendime güvenim resmen sıfırdı. bıkmıştım bu eziklikten, bu silikten. ben de mi yok olmalıydım? bir iz bırakmadan. sessizce. zaten gittiğimin farkına bile varmazlardı..

beyazin piskopat tiplemesi bu cocuk beyler uzak durun.

denizin dibini boylamalarını istiyordum. belki de önce dövüp sonra ayaklarına birer taş bağlamalıydım. yada piranha dolu bi havuza da atabilirdim pislikleri. ucuz kurtuldular bence. ege'nin serin sularıyla yaz gelmeden tanışmış oldu yavrucaklar. etraftaki insanların bana şaşkınlık ve öfke dolu bakışlarına aldırış etmeden hemen koştum karşıya geçtim. koşmaya devam edip ilk aradan döndüm. hızlı hızlı yürüyüp bir sağa daha döndüm ve sırtımı duvara duyadım. nefes nefese kalmıştım. bana neler oluyordu? içimdeki pgibopat ortaya çıkmıştı sanki. ama inanılmaz bir huzur dolmuştu içim. eve gittim ve hiçbir şey olmamış gibi devam ettim. annem nasıldı günün, diye sorduğunda, aynı sıradan şeyler dedim. yalan söyledim. artık her şey farklıydı..

http://inciswf.com/1287946508.swf

okul dönüşü dedim bu böyle yürümez. indim sahile, deniz kenarında oturmuş ayaklarını denize sallamış iki sevgili gördüm. o an neden bilmiyorum onlardan öyle nefret ettim ki. o sevgi pıtırcıkları sanki bana küfretmişler, sanki annemi öldürmüşler gibi kin duydum onlara o an. arkalarından geçerken sessizce yaklaşıp kulak kabarttım. iltifat ediyordu oğlan sevdiceğine. yaklaştığımı fark etmemiş olacaklar ki öpüşmeye başladılar. ikisinin de sırtından kuvvetlice ittirdim ve güle güle çocuklar..

sahile indiğimde, otobüsü beklerken martıları seyrettim. rüzgarda dans edip canları istediğinde havada asılı kalıyorlardı. onlar da amaçsızdı ama özgürlerdi. sanırım ben değildim. bugün okula gitmesem n'olur dedim kendime. zaten istemediğim bir bölümde gibtiritaktan bi okulda okumuyor muydum? ne kaybederdim?

yürümeye başladım deniz kenarında. iskeleye geldiğimde, gidip en sonuna oturdum. lisedeyken de bazen okuldan tek başıma kaçıp denizi seyrederdim. eski arkadaşlarımı, okulumu, evimi kısaca eski hayatımı düşünürdüm. artık bu monotonluğa bir son vermem gerek dedim. ilerdeki banklarda oturan 2-3 kız gördüm. okuldan kaçmışlardı galiba. üzerlerinde lise üniforması vardı. hayatımda hiç yapmadığım bi şeyi yapmalıyım dedim.

flash tv koltuk altina esneyen kadin terk amk

kalktım yanlarına gittim. yanlarına geldiğimde hepsine tek tek baktım. daha sonra en güzellerine bir yumruk attım! o kadar sert vurmuşum ki kızın burnu kanamaya başladı. inanın bunu neden yaptığımı kendim de bilmiyordum. aslına bakarsanız hala bilmiyorum. daha sonra koşarak ordan uzaklaştım. diğer kızlar da korkuya kapılmış olacak ki kitlenip kalmışlardı. ben koşmaya başlayınca arkamdan küfrettiklerini bağırdıklarını duydum. ben ilerden bi dolmuşa binip okula gittim. yol boyunca neden böyle bi şey yaptığımı düşündüm durdum. amaçsız bir hareketti ama o heyecan, adrenalin.. unutulmazdı.

okul bitti. eve dönme vakti gelmişti. o kız kimdi? neden vurmuştum? peki bu tarif edilemez mutluluk ve huzur hissi de neydi? hayatıma bir renk mi gelmişti? dönüşte bindiğim otobüste en arkada güzel bi kız vardı. en arkaya doğru ilerledim. zaten oturacak bir yer de yoktu. kızın yanında ayakta beklmeye başladım. telefonuyla uğraşıyordu. sanırsam sevgilisiyle mesajlaşıyordu. otobüs gittikçe dolmaya başladı ve artık nefes alacak yer kalmamıştı. artık inmeliyim diye düşündüm daha eve gelmesem de. düğmeye bastım. otobüs durağa yaklaşırken kıza bir kez daha baktım.

kapılar açıldığında bi anda kızın elindeki telefonu kapıp koşmaya başladım. bi anda oluvermişti her şey. hiç böyle bi şey yoktu kafamda. o an kafamda çaktı, yapar mıyım yaparım dedim ve yaptım. kız o an şoka girmiş olacak ki hiçbir şey yapamadı. şaşkın şaşkın baktı arkamdan. ben de ilk ara sokağa girdim ve izimi kaybettirdim. yaptığım bu saçma sapan şeyler beni mutlu etmişti. resmen zevk alıyordum. eve yürümeye başladım kızın telefonunu kurcalarken. saçma sapan sevgi dolu mesajlar o kadar anlamsız geldi ki yine hayatımın anldıbını yitirdim sanki. telefonu tüm gücümle denize fırlattım. işte gitmişti o anlamsızlık. yok olmuştu yeniden..

o gün yaptıklarım etkisini yitirmişti sanki. hiç yaşanmamış gibilerdi. farklı şeyler yapmak istiyordum. adrenalin. tek istediğim adrenalindi. birazcık heyecan. renk gelsin hayatıma. yine aynı monoton günler devam etmekteydi. okul, ev, sıradan arkadaşlıklar, kolpa sevgiler..

dü gece görüğün rüyayı niye dün anlatmıyon it gelmiş bugün anlatıyor bölüm 2