BÖLÜM I
Dünya aynı kendi görevini yerine getirirken, insanlar kendi sorumluluklarıyla uğraşırken onların sadece bir düşünceleri vardı. Buda haksız yere işledikleri bir yetimin korkunç ve sürekli akıllardan çıkmayan sessizlik ve sükûnet içersindeki kısık çığlıkları.

Mehmet : Nasıl halledicez, nasıl üstünü örtücez bu olayın?
Selim: Kimseye bir şey söylemezsen hiçbir sıkıntı olmaz, dert etme.

Mehmet: Nasıl bu kadar, soğukkanlı ve vicdansız olmayı başarıyorsun.

Selim : Olan oldu biten bitti kardeşim. Çocuk öldü ve daha fazla yapacağımız bir şey yok. Haklı veya haksız umurumda değil, eğer bu işin peşini bırakmayıp dillendirirseniz sizinde ipiniz çekerim haberiniz ola.

Rasim : O çocuk annesini korumaya çalışıyordu! Diğerleri gibi ülkeyi kötüleyip, taraf tutanlardan değil idi. Tek, isteği babasından geriye kalan ailesini korumaktı!

BÖLÜM I

işte bunlardı onların ekibi, ufak’ta olsa kendi çapında işe yarar ekip kurmuşlardı kendilerine, ailesine şiddet uygulayan, insanlara çeşitli tacizlerde bulunan, esnafa saldıran ve tahmin edemeyeceğimiz her türlü şerefsizleri öldüresiye dövmeleri hatta öldürmeleriyle ün salmışlardı, Haydar sokaklarında.

Bu yüzden kendi semtinde bi nevi halk kahramanlarıydılar. Yaptıkları işleri gizlilik içersinde yürütmek için bildikleri mekanlardan ayrı yerde görevlerini yerine getirmiyorlardı. Çünkü sahip olduğu semtin insanları onlara kucak açmış, kimseye göz açtırmıyorlardı. Böyle bir şiddetin yanlış olduğunu bilseler bile değişen dünyanın artık sınırlanmasını gerekçe görüyorlardı.

(bkz: soyledigimdeki sifreyi cozene)

Rasim, her zaman ki gibi gündelik hayatına devam etmek için dışarı adım atmaya çalışıyordu. Fakat ne gezer…

Tam kendini dışarı atarken; ya annesi ona okul notları yüzünden söyleniyor yada diğer kardeşleriyle yüksek sesli bağrışmalara, tartışmalara girişiyordu. Yapı olarak Rasim, bu hayata uygun değildi.

Duygusal, sevecen,ağırbaşlı, kendini geliştirmesini bilen hiçbir zaman boş durmayı sevmeyen, lise öğrencisi olan bir delikanlıydı.

Bazen çelişkiye düşüyor, hayata karşı isyan ediyordu. Çünkü o tavırlarını, kişisel özelliklerini babasından aldığını düşünüyor, bunu çevresindeki herkes dile getiriyor fakat buna inanmak istemiyordu. Hiçbir çocuk babasının bir uyuşturucu satıcısı olduğunu bilmek istemezdi. Ve böyle bir babadan meydana gelmek onun için bi nevi utanç kaynağıydı.

Şukuşar şelale, hadi bakalım devdıbnı bekliyoruz...