evet binler özet yok açıklıyorum ;
bu sabah uyandığım da günün cuma olması dolayısıyla içimde tarif edilemez bir mutluluk vardı. neticede dini görevimi yerine getirecektim. bu huzurla uyandım ve kahvaltımı yaptım. o an köyde, dedemlerdeydim. ailedeki herkesin yüzüne cumanın mutluluğu ve huzuru sinmişti. beynim her zamankinden daha iyi çalışıyor, gözlerim her zamankinden daha iyi görüyordu.
planımı yapmıştım. saat 12 de otobüse binicek ve merkezdeki evimize gelecektim. abdestliydim ancak tekrar gusül abdesti almak istiyordum, cuma namazını eda ederken aklımda bir tutam şüphe bile olmamalıydı.
saat 12 oldu ve arabaya bindim yarım saat kadar sonra merkezde olmam lazımdı ve oldum da. ordan belediye otobüsüne binip eve gitmeyi düşündüm. gözüm hiçbir şeyi görmüyordu çünkü bugün cumaydı. namazı kılmadan kendimi iyi hissedemezdim.
12.35 de otobüs geldi ve bindim. o an üstümde capri gömlek ve güneş gözlüğü vardı. dışardan bakılınca bin denebilecek bir tarzdaydım. otobüste 4-5 tane de akranım bayan din kardeşlerim vardı ancak hiçbirini gözüm görmüyordu.
ve olay o andan itibaren yaşandı. benim durağım inenlerin ve binenlerin en yoğun olduğu duraktı.ve otobüs tamamen durmadan koltuğumdan kalkmama gibi bir prensibim vardır. sonunda otobüs durdu. otobüsün kapısıyla kaldırım arasında 1 metre mesafe vardı ve ben yola basmadan kaldırıma atlamayı alışkanlık edinmiştim.şoförün hemen arkasında oturuyordum ve ön kapıdan atlamayı düşündüm millet binmeden. elimde poşet vardı. poşetin içinde güneş gözlüğü kutusu bi kutu şurup ve şarj aletim vardı.
ve ben otobüs durunca millet binmeden kendimi kaldırıma attım ancak yetişemedim ayaklarımın ucuyla anca değebildim kaldırıma ve yüzüstü yere yapıştım. etrafta bir an sessizlik oldu ablalar bacılar bana bakmaya başladı ne yapacağımı bilemedim. arkadaki bacı sandığım kevaşelerden kıkırtılar geldi utancımdan bakamadım onlara. otobüs şöforüde beni izliyordu ve kimse yardıma gelmiyordu. şurup şişem kırılmıştı elim yüzüm gözlüğüm her yerim şurup olmuştu.zaman durmuştu adeta. arkalardan bi abla sağolsun oğlum bişeyin var mı dedi. yok abla sağolasın buradaki tek insan senmişsin dedim ve şuruplu poşetimle beraber oradan var gücümle uzaklaştım. 100 metre sonra arkama dönüp baktığımda herkes kendi haline dönmüş ve olaydan eser kalmamıştı ama ben o halde cumaya gidemezdim.
şu an ise pc başında yaralı bacağımla sigara içerek kaderime isyan ediyorum binler.
bu da yalanına sokuyumculara gelsin ;
http://imgim.com/8yccx.jpg 
