cumartesi hava güzelken evde takılan insan

en sevdiğim yazılarımdan biridir geyler. buyrun sizinle paylaşıyorum:

Cumartesi Günü Hava Güzelken Evde Takılan insan
Az önce bir sözlükte gördüm bu başlığı. ilk gördüğüm an "Aa evet bu benim lan!" dedim. Ezildim biraz. Asosyal olmanın, zaten dışarıya çıkacak arkadaşa sahip olamamanın, evde olmanın verdiği keyfi hiçbir yerde bulamamanın üzüntüsünü yaşamadım değil. Ama ben böyle mutluydum sonuçta, diğer insanların düşünceleri, yaftalamaları önemli değil yani. Gülmeyin tamam. Birinin en küçük iğnelemesine bile alınırım, asosyalin tekiyim ben kabul. Kalabalıktan nefret ederim, fazla ışıktan, gürültüden de öyle, uuvv ve çok sıcak şu anda ama kışlardan da nefret ediyorum. Tabii beni kalın kabanların içine saklayıp diğer insanlardan soyutlayanın kış olduğunu saymazsak. Bence dışarı çıkmak çok anlamsız bir şey zaten. Bir düşünün, dışarı çıkınca ne tür tehlikeleri göze alıyorsunuz:

• Kaldırımda yürürken kafanıza saksı düşebilir.
• Pgibopatın biri sizi öldürebilir.
• Bir kavganın arasında kaynayıp kim vurduya gidebilirsiniz.
• Havadaki zehirli gazlar size zarar verebilir.
• Üstünüze uçak düşebilir.
• Bir araba sizi ezebilir.
• Kan davalınızla karşılaşabilirsiniz.
• Bir çatışmanın ortasında kalabilirsiniz.
• Kaçırılabilirsiniz.

Dışarısı çok tehlikeli ve tamamen yabancı olduğumuz bir dünya. Tüm bu tehlikeleri iki saat sosyal olacağım diye göze almak neden sorarım size? Evde oturup saatlerce televizyon izlemek, bilgisayarın başında pineklemek varken neden arkadaşlarımla sinemaya gideyim ki? Aynı filmi evde de izlerim. Daha çok insan tanımanın, kötü günler için dostlar edinmenin, kalabalık yerde yapılan geyiğin tadına varmanın, insanlar için değerli olduğunu hissetmenin ne gereği var? Kimin sevgiye ihtiyacı var ki? Sevgiyi kitaplarda da okurum. Hem sevilmek için sevmek gerek. Ben üşengeç insanım gelemem öyle şeylere. Velhasıl kelam: Çok yalnızım dostlar -sinema tekliflerinize sonuna kadar açığım-.

kendi jipimle geziyom ve senin maddelerinin yarısı geçersiz oluyo amk çocuğu

lütfen daha fazla yazma. insanlar yazdıklarını okuyabiliyor.