cuma namazı

hala giden var mı lan

ben artık bıraktım, ne zaman cumaya gitsem hocaya özet geç bin deyip dayak yiyorum

kaçırmamaya calisiyoruz.

ccc huzur cumada ccc

en son 2008 de öss den sonraki cuma kazanayım diye dua etmeye gitmiştim. ondan sonra gitmedim hiç.

not:bu arada dualarım kabul oldu kazandım *

cumaya ayakkabı ayarlamaya mı gittin.

@5 nankör bir bin olduğunu kanıtladın

up up up

@3 süperdi verdim şukunu

camiye gitmek sizi çok mu yoruyor?
of ya şimdi nası gidecem oraya kadar mı diyorsunuz?
lan şimdi herkesinde ayağı kokar diye serzaniştemi bulunuyorsunuz?

sıkı durun cuma namazı ayağınıza geldi.
%100 cennet garantili. eğer memlun kalmazsanız hurileri 10 gün içerisinde geri idade edebilirsiniz.

(bkz: bu başlıkta cuma namazı kılıyoruz 2)

bugün çok popüler olan aktivite

ben gidiyom şimdi panpalar cumaya kufür etmıyecem edenın de amk

lan binler yarın sizi görmessem camide babanızdan başlarım haberiniz olsun

cumadan cumaya yapılan bir aktivite.

hiç katılmadığım müslüman aktivitesi.

gitmeyi planladığım ama okulun mani olduğu ibadet

her cuma yapılan aynı şeyler eğil kalk eğil kalk ibadetin yanı sıra yapılan bir spor dalı

reserved

kaçırmayın mü'min kardeşler

böyle giderken dilek artık eskisi gibi sallamaz oluyor beni. ben her gün ona mektup yazıp yolluyorum, o bana haftada bir ya yazıyor ya yazmıyor. ben kafayı yiyecem amk. herşey iyi güzel giderken kız bir anda değişiyor bana karşı. herhangi gözüken bir neden bile yok. evi aramaz oluyor. mahallede gördüğümde yaklaşma şeklinde hareket yapıyor. bunu önceden de yapardı mahallede kimse görmesin diye. ama artık sürekli yapıyor.

bir gün okuldan kaçtım gittim bunun okulunun önüne. bu okuldan çıktı beni gördü, yaklaşma falan şeklinde kaş göz etti. etrafa baktım annesi yok abisi yok ortalıkta amk. (babası o çok küçükkken ölmüş) lan dedim bunda bir takluk var. gittim yapıştım koluna. dilek neden böyle yapıyorsun dedim, aramıyorsun, yanıma gelmiyorsun, mektup yazmıyorsun falan başladım saymaya. bana ne dedi biliyor musunuz?

sen önceden bana hediyeler alırdın artık hiç almıyorsun dedi. önceden a4 kağıda yazardın mektuplarını, şimdi saman kağıtlara veya defter yapraklarına yazıyorsun dedi. hiç telefon açmıyorsun dedi. bana zerre değer vermiyorsun dedi. bunların hepsini de bağırarak söylüyor ama beyler. okul çıkışı, düşünün karizmanın dibini.

ben ağzım açık kalmış bir biçimde bakakaldım. bıraktım bunun kolunu. evet telefon açamıyordum çünkü telefonumuz kegibti amk. bazen sırf telefon açmak için anneannemlere veya teyzemlere gittiğim oluyordu. oradan aradığımda da o çıkmıyordu hiç telefonlara. a4 kağıda verecek para yoktu cebimde, ne gelirse yazabileceğim ona yazıyordum mektupları. hediyesinin amk zaten.

işte o zaman içimde parasızlığın verdiği çaresizliği hissettim. para olmayınca bir çok şey boştu. sen ne kadar fedakarlık edersen et, insanlar ne durumda olduğunu, neyi neden yaptığını düşünmüyordu. yukarıda da dedim ya işçilere söverdim diye, bilmezdim neden babamı bırakıp gittiklerini. işte dilek; benim dileğim de bilemedi neden ona hediye alamadığımı. neden arayamadığımı. o benim aşkımı kaliteli a4 e değil de saman kağıda dökmeme takılmıştı.