ctrl v zamanı panpalar vol1

na'ti ali

o açıklayıcı imam, o tanrı velisi safa ehlinin vücut güneşidir. yerde, gökte, mekânda, zamanda hakla duran o imamın zati, iç ve dış temizliğiyle vasıflanmak vaciptir. çünkü küfürden, ikiyüzlülükten kurtulmuştur, temizdir...
onun konağı birlik âlemidir. dünyevi ve beşeri sıfatlardan dışarıdır. o, insanın hakikati ve canı gibiydi. her şey fanidir, fakat can yaşar, ölmez. onun hareketi kendinden diri olan ezeli varlıktandır. beka çevresinde döner dolaşır, yaratıkları yaratanın zati gibi o bakidir. hakkın yüksek sıfatları ali'nin vasfıdır. hakkın sıfatları zaten ayrı değildir. o, tanrının yapışmış o olmuştur. hani duyduğun lâhûtun o gizli hazinesi yok mu; işte o odur. çünkü o, haktan hakla görünmüştür. o hazinenin nakdi, tükenmez ilimdi. işte o ilimden maksût, yüce ali'dir. hakkın hikmetini ondan başka kimse bilemez. zira o hakimdir, herşeyin bilginidir. ibtidasız evvel o idi, sonsuz ahirde odur. peygamberlere yardım eden o idi, velilerin gören gözü de hakikatten odur. yüzünün nurlu pırıltısı, kendi ziyasından bir güneş yarattı. o, hak iledir; hak ondan görünür. hakka ki, o hak ile ebedidir. âdem'in toprağı onun nurundan idi. o sebeple meleklerin tacı oldu; allah'ın isimlerini ondan belirledi. o temiz ve yüce imamın ilmi sayesinde, âdem her şeyi anladı. o nur tek olan yaradanın nuru olduğu içindir ki, melekût onun huzurunda secde ettiler. evet, muhakkak ki, âdem, o imamın nuru ile bütün ilahi isimleri bildi... şit, kendinde ali'nin nurunu gördü ve yüksek alemi öğrendi. nuh, kendinde yüksek menzile ulaştırıncaya kadar, istediğini hep ondan buldu. gene ondandır ki kurtuluşa eren nuh, dehir de gayret tufanını buldu da beladan kurtulmuş oldu. halil peygamber, dostlukla onu andı da, ateş ona al lale oldu nemrut’un ateşi, o allah'ın dostuna hep gül, nesrin, lale oldu. gene o idi ki, keyfiyle kendi koyununu ismail’e kurban etti. yûsuf, kuyuda onu andı da o saltanat mülkünü süsleyen tahtı buldu. yakup onun önünde bir çok inledi de yûsuf'un kokusunu alıp gözleri açıldı. imran'ın oğlu mûsa, onun nurunu gördü de uzun geceler hayran kaldı. kırk gece kendinden geçti; kavuşma ve görüşme zevkine daldı. sonra dedi ki: yarabbi! bana bu lütuftan bir âlâmet ver hak ona iste sana yed-i beyza (nurlu el)'i verdim;dedi. gene ali'nin vergisidir ki, meryem'e arkadas oldu da isa vücuda geldi... o seriatte ilim sehrinin kapısıdır. hakikatte ise iki cihanın beyidir. iki cihanın sultani muhammet, hakka yakınlık gecesinde, allah'a kavuşmanın harem yerinde onun sırrını gördü. ali'nin nutkunu, ali'den dinledi. ali ile birleşilen o yerde ali'den başkası bulunmaz. allah yolunda gidenler isteyicidirler; ali istenilendir. söyleyenler söylerler, susarlar. o susmaz söyler. ebedi ilim, onun göğsünde parlayıp görüldü. vahyolunanların sırlarını,
o hakikat olarak bildi ve bildirdi. ümmetine haykırdı:
-- allah yolunda ali, sizin kılavuzunuzdur.
allah'a içi doğru olanlar yüzlerini ona çevirmişlerdir. zira o şahtır, doğru yolu gösterendir, efendidir...
o bütün peygamberlerin sırrında idi. cenabı mustafa:
-- benimle açıkça beraber bulundu dedi.
dinde evvel, ahir o idi. allah ile içli dışlı idi... iste bunları söyledim ki, bu yüksek mananın nüktesini öğrenesin de yüksek velayete eresin. sence apaçık bilinsin ki, hakkiyle yüce olan odur.

ey efendi! benimle boşuna kavga etme bu böyledir. hakikat
budur ki, hepimiz zerreyiz, güneş odur. biz hepimiz damlayız,
deniz odur.

cihan var oldukça ali var olur
cihan var olurken de ali vardı.
cihanın temeli suret buluncaya kadar var olan ali idi. yer resmedilinceye, zaman husule gelinceye kadar var olan ali'idi. veli, vasiy olan şah ali, cömertliğin, keremin, bağışın sultani ali idi. ali'den ötürü melekler ademe secde ettiler. adem bir kıble gibi idi, secde olunan ali idi., adem de, sit de, eyyub de, idris de, yusuf da, yunus da, hud da, musa da, isa da, ilyas da, salih peygamber de, davud da ali idi. nefsin tamamından ötürü cihan sofrası üzerinde elini bulaştırmayan kahraman aslan ali idi. kur'an'ın yer yer, ayetlerinde tanrı’nın ismetini vasf ile övdüğü kur'an sırlarının kaşifi ali idi. kapısının toprağı kadir ve kıymette arşın semasından daha ileri geçen, o durmadan hakka secde eden arif ali idi. islam’ın yolunda is düzelmedikçe , durup dinlenmeyen o şerefli, vakarlı sah ali idi. hayber kalesinin kapısını bir hamlede koparıp açan o kaleler fatihi ali idi. afaka her bakışımda gördüm ki, yakın yüzünden her varlıkta var olan ali idi. bu küfür olmaz, küfrolan bu söz değildir.

cihan var
oldukça ali var olur,
cihan var olurken de ali vardı.

tebriz'in şems-ül hakki cihanın gizli ve açık sırlarından her ne
gösterdinse hepside ali idi.
mevlana celaleddin rumi

edit: vallahi bu beyler