Bi huurmsu arkadaşım kendini Sabancı nın kızı sandığı için lüks bir mekanda doğum günü kutlayacaktı. O kadar hazırlandım giyindim süslendim. Balonlarımı aldım şampanyamı balonlarla aynı renk özel sipraiş ettim aldım. Her şey mükemmeldi kendime de alışveriş falan yaptım. Bir yandan da ne yapacağım o vizyonsuzların arasında vereyim hediyemi balonlarımı defolup gideyim diye düşünüyordum. Duamın kabul olacağı tuttu eşref saatine denk geldi herhalde. Şıkıdık şıkıdık yürüyordum adım atamaz oldum. Yığıldım kaldım amk arabayı bile bıraktım zar zor uber çağırdım Allahım hayat neden bu kadar zor ya. Eve sürünerek girdim amk kertenkele gibi geziniyorum su almaya giderken falan. Of al çek kurtar Allahım ya.

Bomboş hissediyorum. Hiç sevilmediğimi, hiç kimse için bir anlam ifade etmediğimi düşünüyorum. Çünkü ben de öyle hissediyorum. Hayatım yalnızlık üzerine kurulmuş gibi. Ne olursa olsun beni tek bırakmak üzerine tasarlanmış bir simülasyon gibi sanki.

Gözlerim çok kötü oldu. Sürekli kırmızı. Korkuyorum. tak gibiyim ağlamak istiyorum yine mal gibi nefessiz ağlamak istiyorum. Boş boş öylesine. Arada bir durup dinlenip tekrar tekrar..

Corbusier mavisi.