cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

‘neden öyle diyorsunuz, bunların yanlış olduğunu düşünmüyorum, ben kendime kötü bir şey yapmıyorum. yaşımın verdiği uçarılıkla bi şekilde de okulu devam ettiriyorum. sorumluluk almaktan, sıkıntılarla uğraşmaktan çok yorulduğumu fark ettim sadece’ dediğimde,
‘yanılıyorsun’ dedi

‘hangi konuda, neyde yanılıyor olabilirim ki’ diye sorduğumda,

‘bu senin kişiliğin değil’ dedi bana. ‘senin karakterin böyle değildi, ve senin sağlamlığın da bu uçarılığı kaldıramaz. Buket’e böyle tepki vermenin sebebi içten içe kendin hakkında söylediği şeylerin doğruluğunu bilmen olabilir mi, bunu düşünmeni istiyorum. görülen o ki bugün başka bir şey konuşmayacağım seninle. kendi içinde düşünmelisin şimdilik. en kısa zamanda tekrar gelmeni istiyorum, eğer sen gelmezsen sen gelene kadar ben ararım seni’ diyip sevecen ve babacan tavrıyla yaklaşmıştı bana yine.

rederded

ertesi gün aradım babamı, ‘geleceğim iki gün sonra, beni yurdun önünden alır mısın eşyalarım var çünkü’ dedim, tamam demişti ama eve döneceğim gün arayıp taksi ile gitmemi söylemişti.
sinirlenmiştim bu duruma. hem beni yanında istiyordu, hem de gelişimle bile ilgilenmiyordu’ diye düşünmüştüm

eve vardığımda ‘hoş geldin kızım’ dediğindeki o sesinin huzuru bile uzun zamandır özlediğim bir ses tonuymuş. bunu anlamıştım.
‘sana hoş geldin hediyesi aldım’ diyerek bir anahtar uzattı bana. balkona çıkardı, beğendin mi diye sorarak balkonun altında duran arabayı gösterdi. önce şaşırmıştım ama daha sonra çığlık çığlığa teşekkür ediyordum neredeyse babama.

Nuray’ın telefonunu açar açmaz ‘kızım nerelerdesin sen’ diyerek dert yanmaya başladı.
‘uzun zamandır görüşemedik, okulda da az karşılaşıyoruz vefasız oldun he, bir sorun mu var’ diyordu.
bir sorunun olmadığını, derslere ve eve ağırlık verdiğimi, yemeklerimin çok lezzetli hale geldiğini anlattım. ‘ev hanımı olur senden bir gün de bize yaparsın artık’ diye takılıyordu bana, gülüşüyorduk. onun yurdundan benim düzenimden biraz söz edince, bu akşam için dışarı çıkma teklifi yaptı. özlediğini, vakit geçirmek istediğini, bizimkilerin de sürekli benden söz edip beni sorduğunu söyledi.

bir de ekledi : ‘Caner seninle biraz konuşup senden özür dilemek istiyor. gel işte biz de çok özledik hem seni. sıkılırsan tutmam çok söz kalkarsın’ dedi.
hepsi arkadaşımdı benim sonuçta. Caner’le arkadaşlığımı da son vermemiştim, sadece Buket’e olan sarkıntılığından sonra aramız hiç çok iyi olmamıştı. yani bu teklifi kabul etmemem için bir şey gözükmüyordu ortada.

akşam gittim oldukları kafe/bar’a. daha önceden hepimizin akşamları gittiğimiz yerdi. özlediğimi hissettim o sorumsuz halimizi.

“insan dengeyi tutturamayıp iki uç noktada sık sık gidip geldiğinde, ortada bir yerde olmayı beceremiyor. ya da bunu yapabilmek çok zaman alıyor.
ya en kötüde, ya en iyide olmak… ikisinin de sağlıklı olmadığını anlamam beni çok zedeledi. arada kalmak olabilecek ihtimallerin en berbatı.
en kötüde, insan insanlığını unutuyor, amaçsızlaşıp ne yaptığı belli olmadan yaşamanın bir şey kazandırmayacağını, boş olduğunu anlayınca da;
en iyide olmayı seçiyor. en iyi ise, insana yine insanlığını unutturuyor. robot gibi hep –meliyim –malıyım kipleriyle davranınca yaşamdan, ömürden gidiyor…”

diye düşünüyordum o sıra… benim daha oturduğum anda sıkıldığımı sandılar ama ben dalmıştım yalnızca. en iyi ve en kötü derken, Oğuz’un aklıma gelişine de anlam verememiştim. bütün bunları aklımda kurarken, led ışıklı tabela gibi yanıp sönüyordu görünüşü zihnimde.
çünkü meraklanıyordum. onun en iyilerini, en kötülerini, ve şuan nerede olduğunu..

“çünkü ben ortayı yakalayabilmiştim.
eğer o hala yakalayamadıysa, dost olabilirdik belki. madem o da sorunluydu, ve dik dik bakıyordu bana. belki yardımım dokunurdu.”

böyle saçma sapan anlarda, alakasız bir şeyi bağlıyordu düşüncelerim Oğuz’a. ama bunun üzerini örtüp dostluğa mı vuruyorum acaba diye yine bir soru sorunca kendime o an, ortama dönmeye karar verdim .

bizimkilere katıldım.
Caner’i, Gökhan’ı Nuray’ı ve Filiz’i hayli özlemişim. Gökhan’da olmasa da özellikle Caner’de bir olgunluk görüyordum.
davranışlarında bir oturaklılık vardı, çok net ayrımını yapabilmiştim uzun zamandır görmediğim için. ya da canı sıkkındı, bilemiyorum.

bana yöneldi,
‘senden bi kez daha özür dilerim. o gün Buket’e yanlış bi davranışta bulunduğum için çok pişman oldum. senin güvenini ve arkadaşlığını kaybettim. uzun zamandır görüşmüyorsun bizimle. dostluğumuzu zedelemek istemezdim. daha da kötüye gitsin istemiyorum aramız. ne düşüneceksin bilmiyorum ama, ben Buket’ten çok hoşlanıyordum geçen zamanda bunu anladım. o ciddiyetsiz karakterde olduğu için ona yakınlaşmanın en kolay yolunu seçmiştim. ama hata olduğunu anladığımda seni de buketi de kızdırmıştım. tekrar özür diliyorum. ergen gibi davrandım ve Buket’le bi kez olsun konuşmak istiyorum. o kızı da kırdım, özür dilemek istiyorum. hatta yeniden arkadaş olabileceğimizi düşünüyorum , şansım varsada daha ilerisi.. lütfen konuşmak istediğimi iletir misin ona. onu en az senin kadar ben de tanıdım, kaybetmek istemem, yeterince zaman geçti zaten üzerinden’

page 10

- Serkan ben, nasılsın napıyorsun
+ evdeyim, iyiyim sen nasılsın
- ben de iyiyim. bugün karşılaşmayı beklemek yerine akşam için randevulaşabileceğimizi düşündüm
+ iyi olabilirdi ama akşam başka bir işim var
- anladım, tamam o zaman başka sefere
+ tamam o zaman

Devamini bekliyoruz

kitap yazmış kevase okuyamadım biriniz anlatın beyler gibmis mi burak bunu

Reserved

Kemal’le biraz daha oturup muhabbet-girgir ettikten sonra eve döndüm. şimdi ne olacağını düşünmüyordum, çünkü adım atmam gerekiyordu.
numarasını alan bendim ve benim henüz onda numaram yoktu. arayı açmamalıydım ve bu akşam için dışarı çıkmayı teklif etmeliydim.
aradım akşama doğru.

çok sıkıcı be

bekliyoz panpa güzel yazıyorsun

- gözlerim yaşardı. kanka hadi bakalım ben de merak ediyorum ne kadar süreceğini napacağınızı sahi numarasını niye bugün aldın lan
+ dün vermedi bi dahaki karşılaşmamızda dedi
- hahaha neyse tamam arkadaşını ayarlıcan mı
+ kanka o onun ablasıymış arkadaşı değilmiş
- yuh öyle abla mı olur lan küçük gösteriyo o kız
+ oğlum ben o kızın bi yüzünü göremedim zaten bilmiyorum küçük mü değil mi anlayamadım ki
- kanka ben kestim o kızı en az Bahar kadar güzel. hatta daha uzun boyu var taş gibi sağlam hatun
+ Bahar’ı ben sağlama alayım da ablasını da sana yaparız tamam

devam başkan , dinliyruz

şeklinde bir konuşmayla kapattık. sesi yine sevecen ve iyi geliyordu. bu konuşmadan iki ihtimal çıkarmıştım, ya dünden razı gibi gözükmediği için kabul etmemişti, ya da gerçekten işi vardı
ne işinin olduğunu harbiden merak etmiştim ama. kız birçok erkeğin reddetmeyeceği hoşlanabileceği kadar güzeldi. popüler de bir şeye benziyordu. kıskançlık denir mi bilmiyorum ama sahiplik duygum kabarmıştı. işi varsa eyvallah, ama o işin ne olduğunu ben nerden bileyim. sinirlenir gibi oldum hafif.
oğlum dedim, yuh ..k yavaş ol biraz. ilerleyen zamanlarda duruma göre zaten koyarsın ağırlığını, kızı baskı altına almaya çalışıp kaçırma hemen

merak ettiğim bişey var. şu an kaç yaşındasın, istersen mesajla söyle