cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

ama bu süre içinde, anlam veremediğim şeyler de oluyordu.
koltukta otururken bazen gözü bana dalıyordu. bozmuyordum, dakikalarca bakıyor gözleri doluyordu yine.
yanına gidip ne olduğunu soruyordum, öpüyordu, seviyorum seni izlemeyi diyordu.
bazen yanımdan aniden kalkıp banyoya ya da odaya gidiyordu. ya da yemek yerken iştahsız gözüküyordu. çabuk sinirlendiği zamanlar oluyordu, aniden yatışıveriyordu sonra, sarılıyordu.

ben kitap okuyordum sürekli, o sevmiyordu kitap okumayı. alay ediyordu bazen benimle, bazen anlattırıyordu, ‘ben onun filmini izledim’ diyerek sinir ediyordu beni.
eve ses kayıt cihazları almıştık. sesimizin kötü olmasına rağmen şarkı söyleyip kayıtları dinlemeden sildiğimiz oluyordu.

bu şekilde geçiriyorduk zamanlarımızı. dışarı çıktığımızda sabaha kadar dans edip ayılana kadar arabada oturuyorduk.
sınav zamanlarımızda, ders çalışırken evde kalem atıyorduk birbirimize sinirlendiğimiz zaman. kavga ederken bile durup gülmeye başlıyorduk.

bir ay kadar zaman geçmişti. babamla da görüşüyorduk, bi kez babamın evinde kalmıştık.

Oğuz’la hafta içi derslerimiz yakın saatlere denk geliyordu. ya o önce bırakıyordu beni okula, ya da ben onu bırakıp daha sonra okula geçiyordum. yalnızca Perşembe günleri, Oğuz’un öğlen 1-2 saatlik boşluğu oluyordu beni okula bıraktıktan sonra. bu sırada bazen spora gidiyor, bazen eve dönüyor ya da okula giderek değerlendiriyordu boşluğunu.

film izlemeyi çok seviyordu, birlikte film izliyorduk, bowling gibi iki kişiyle oynanabilen oyun konsollarının olduğu yerlere gidiyor saatlerce vakit geçirip eğleniyorduk.

çünkü neredeyse, onun hakkında çok az şey biliyordum. ben onu dayımla ve babamla tanıştırmış, hayatıma tamamiyle dahil etmişken. onun ailesine dair hiçbir şey bilmiyordum, tanıştırma gibi bi konu dahi açılmamıştı.
bir şey olduğunda bana dalıp bakması, garipsediğim davranışları, hakkında bir şey bilmemem aklımı kurcalamama, bunları hatırlamama neden olmuştu.

benim için bütün yaptıklarını, ilişkimizi, benden sıkıldığında bile benimle konuşmaya devam ettiğini, artık her şeyin düzeldiğini düşündüğünü, ilişkimizi ciddileştirmek istediğini, onun için bunu bile kabul etmediğimi ve bencillik ettiğimi söyledi. sesini öyle yükseltiyordu ki, bu hali beni korkutmuştu. hatta korkutmaktan daha da fazlası, bütün bunları yüzüme vurması beni bitirmişti belki de. karşılıksız seviyordum ben onu, benden bütün yaptıkları için ilişkiye girmemizi karşılık olarak mı görüyordu.
reddetmeme neden bu kadar sinirlendiğine anlam verememiştim. bi an önce ayrıldım yanından.

sürekli dışarda görüşüyorduk ve çok sıkılmıştık. her şey iyi gidiyordu, ara ara konuşuyor, ufak öpücüklerle sevgimizi anlatıyorduk birbirimize.
o gün, benimle ilişkiye girmek istediğini belirtti. benimle olmak istediğini, ona ait olmamı istediğini söyledi. onu çok seviyor olmama rağmen bunun doğru olmayacağını düşündüğüm için kabul etmedim. hazır değildim, bugün için böyle bir şey aklımdan geçmemişti. böyle bir şeyin konusu hiç açılmamıştı aramızda.
ben reddedince, garip bir şekilde bağırmaya, her şeyi yüzüme vurmaya başladı

@138 sen yeni hikaye basligi ac panpaq

- evde misin?
+ sen kimsin
- evde misin
+ evet, kimsin
- Oğuz

ne cevap vereceğimi düşünürken bi mesaj daha geldi üzerine.
- seni bir yere davet edebilir miyim?

duraksadım yalnızca. Buket aklıma geç dahi olsa gelmişti. kız bu çocuktan fena halde hoşlanıyordu. bense yalnızca merak ediyordum.
Oğuz’un bana olan tavrı ve bakışları ise ortaydı.
benim atacağım bir adımla en yakın arkadaşıma ihanet etmiş gibi gözükebilirdim. Buket’e ‘yalnızca merak etmiştim’ desem bile öğrendiğinde haliyle yanlış düşünecekti.

bir mesaj daha geldi
- yalnızım, biraz konuşabilirsek?

bu konuşmadan ne çıkacağını bilmiyordum.
ama Buket için kabul etmemeliydim.

+ ders çalışıyorum, üzgünüm ama zamanım gerçekten çok kısıtlı, konu neydi?
- ohoo, hem değerli zamanını paylaşmıyorsun, hem konuyu söylememi istiyorsun
+ merakımdan sordum

cevap gelmedi mesajıma. ‘sadece ben istediğimde’ gibi bir tavır sergilemişti sanki.
bu beni rahatsız etmişti. aslında beni rahatsız eden şey bu kadar merak ederken ve anlam veremezken Buket’le aramın bozulmaması için hiçbir şey yapmamamdı.

ders de çalışamamıştım. odaklanamadım tekrardan, aklım hep dağılıyordu. dayanamadım, mesaj attım Oğuz’a.
+ ne konuşacaktın, mesaj atıp cevap vermiyorsun?
- davet edecektim gelemeyeceğini söyledin
+ ders çalışıyordum
- şimdi çalışmıyor musun
+ ara verdim
- peki şimdi davet edebilir miyim?

bir sürü çiçek fidanı alıp gittik.. hiç aglamadım, annemin toprağını koklamak istedim. ama annem gibi kokmuyordu, aldığımız çiçekleri ektim üzerine. annem severdi çiçekleri. çiçek kokularını. bu mevsimde yaşamayacaklardı belki ama, o seviyordu
toprağını açmak istedim
annemi de alıp evimize dönmek istedim, bu tatil sana yeter diyebilmeyi hayal ettim ama;
bu yokluk bana yeter diyebildim..

o akşam, pgibolog yardımını kabul ettim ...

onun yanına yerleştim. birlikte geldik bize, odamdan yetecek kadar kıyafetimi aldık çantaya ve kişisel eşyalarımı.. arabaya kadar taşırken onları, gülüyor, ‘oynayacağım şimdi sevinçten’ diyordu

Ulan hikayeyi gecen sene yazmislar yedirdin tamam da niye bu kadar beklettin allahsiz

ayrıldım oradan, eve döndüm. Oğuz okuldaydı. evi karıştırmaya başladım, gardırobun üzerinde kolisi vardı biliyordum. küçüklük eşyaları olduğunu söylemişti. indirdim onu, lise gömleği, çocukluk fotoğrafları, yine liseden kalma defterleri, lise kravatı vardı, iki-üç oyuncak araba, tuttuğu takımın atkısı, örme bir bebek yeleği vardı. bir de ufak sandığa benzer küçük bi kilidi olan kutu. birlikte yaşasak, hayatımızı birleştirmiş olsak dahi kişisel eşyalarına da kişiselliğine de saygım vardı. saygımız vardı birbirimize karşı.

lise gömleği imzalıydı, ergenlikten kalma şeylerdi sonuçta. çoğuna baktım, arkadaşlarının manileri, komik görünecek yazıları vardı. gömleğin sol cep yerinde ise, Seni Seviyorum Aşkım – Ece yazıyordu.

- geçmiş bu kadar önemli mi sence, mutluluğun için sorgulama bunları. hem ben sana istediğin şeyleri anlatamam, ben doktorum küçük hanım, kuruntu yapıyorsun dedi
+ geçmişi önemsediğimden değil, hakkında daha çok şey bilmek zorundayım, bilmeye hakkım var, merakımdan öğrenmek istiyorum, anlayış gösterin
- dedim ya küçük hanım, ben doktorum ve anlatamam. sana da bunları kurcalamamanı tavsiye ederim, mutluluğun, iyiliğin için. ama öğrenmek istiyorsan başvuracağın kişi Oğuz olmalı

Oğuz’un neden pgibolojik tedavi aldığını bile bilmiyordum. bunu sordum pgibologuma. başta Oğuz’la bir ilişkiye karşıydı, benim iyiliğimi istemişti, daha sonra ise olumlu yaklaşmıştı ve olumlu yaklaşmaya da devam ediyordu. bütün bunları anlattım ona, bana bildiklerini söylemesini rica ettim, bilmeye hakkım olduğunu düşündüğümü söyledim.

bir yandan kendime de kızıyordum, hiçbir şeyi sorgulamayışım için. yaşadıklarımdan sonra mutluluğu ve huzuru bulmam, beni tedirgin ediyordu. bozulmasından korkuyordum. ama hakkında her şeyi öğrenmek istiyordum artık.
o pgibologumuzla olan tedavisini bitirmişti. benim tedavim de bitmişti, ama ben ara ara yine telefonda görüşüyor, yanında gitmeye devam ediyordum. birkaç gün bile geçmeden, pgibologumla görüşmeye gittim.

bu sırada yeni pgibologumla ikinci seansıma da gitmiştim. Sanırım yeni Pgibologumu anlatmadim... basinin ustunde saçları seyrelmis, gözlüklü , babacan görünümlü , gülümsemesi ve ses tonuyla sizi rahat hissettirme özelligine sahip olan orta boyun biraz üzerinde bir adamdı. Gelecekte hayatımın her zaman en önemli yerinde olucaktı. Benım ekgiblerimi her zaman tamamlıcak ve beni en şanslı hastası hissetiricekti ilerleyen yıllarda. Onun seanslarına gitmem hayatımı degistirdi. O her zaman olmalıydı . Tabi bunu 2. haftadan bilemezdim yaşadıkça anlıcaktım...

birkaç hafta bu şekilde geçti. Burak’la aramız dahada iyi bir seviyeye geldi. sık sık Buket’le görüşüyorduk. evdekilerle ise hiç ilgilenmiyordum.

birlikte olduk o gece. birbirimize olan sevgimizi anlatıyor, şakalaşıyorduk. ilk defa yaşamıştım bunu, ve yaşadığım insan Oğuz’du. kusursuz bi ait oluş vardı artık bende ona karşı. evlenmek isteyişimiz bile bağlıyordu beni ona. ben onun hayatındaki tek kadın olarak sürdürmek istiyordum ömrümü. o da söylüyordu, ‘hayatım boyunca yanımda olmanı istiyorum, hayatım boyunca yanında kalacağım’ diyordu. aslında ikimiz de böyle düşünüyorduk.

eve girdiğimde, ışığın ayarını düşürmüştü yine, loştu. etrafta birkaç mum yanıyor, atıştırmalık bir şeyler ve içecekler masada duruyordu. Oğuz’un sadece bana özel davranışları beni sevindiriyor, bulutların üzerinde hissettiriyordu. sarılmış bi şekilde oturuyor ara ara öpüşüyorduk.
kucakladı beni, artık birlikte uyuduğumuz yatağına zütürdü. her şey o kadar güzel gidiyordu ki, ben Oğuz’a ait olmak, ait olduğumu hissetmek istiyordum

başımı eğdim. hislerimden emin değildim, aramızda bir şey de yoktu. üstelik Buket’e karşı o an çektiğim vicdan azabının ya da suçluluk duygusunun haddi hesabı yoktu.
Oğuz,ne istediğini bilmeyen dengesiz biri değildi. üstelik onu tanıdığımdan beridir, yanında hiçbir kızla da görmemiştim. yan yana geldiğimiz zamanlarda mesajlaştığına, telefonla konuştuğuna hiç şahit olmamıştım.

şimdiye kadar Buket’le de bir yakınlaşmaları olmamıştı. görüştüklerini ve dışarı çıktıklarını biliyordum ama, değil öpmeye yelteniş, Buket hiçbir fiziksel yakınlaşmanın olmadığını söylüyordu (yan yana değil de karşılıklı oturmak gibi)

ama anlam da veremiyordum olanlara.
Oğuz beni gördüğünden beri garip bakışlarını sürdürmeye devam etmişti, mesaj atmıştı, bardan sıkıldık diye çıkmak istemişti. ama o günden sonra ne karşılaşmıştık, ne mesaj ya da ne arama olmuştu.
pgibologda karşılaşınca ise günü birlikte geçirdik, ve öpüşmemize ramak kalmıştı.
dengesizlikten daha çok, temkinli olduğunu düşünüyordum onun hakkında. ama neyin temkini, ne için onu anlamakta zorluk çekiyordum.

tiki prensesin gibik hayat hikayesi vol 31
işssizler için bile zaman kaybı amk