cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

ilk başta içinde sex vardır diye geldim şimdi çüküm açık ağlıyorum amk

evet beyler başlıyorum pişman olmazsiniz. dinleyen olursa anlatacagim. bir arkadasimin hikayesi
ayrıca capste var ona göre

sadece yazdıklarım için
http://ccc.incisozluk.cc/...tiyorum/@ne-yazsam-olmadi

göndermiş olduğum ilk hikaye ve göndermeye devam ettiğim 2. hikaye alıntıdır. hikayeleri yazan kızın haberi var, ilk iki hikaye site ve bloglardan kaldırılmıştır ve yalnızca incide (bu konuda) mevcuttur. henüz hiçbir yerde paylaşılmamış olan 3. hikaye ise yazılmaya devam edilmektedir ve burada paylaşılacaktır. hikayeler birbirleri ile bağlantılıdır.
eğer hikayeyi daha önce okuyanlar varsa, okumamış olan insanlara saygı göstersin ve konuyu sabote etmesinler.

daha önce hikayenin bulunduğu fakat şuan kaldırılmış olduğu linkler :
http://forum.donanimhaber...60968/f_//tm.htm#75160968
http://fayeden.blogspot.co.uk/

okula bırakacaktı beni, ama ‘ben gideyim bu gün arabamla, bugün 1 saatlik dersim var sadece, öğleden sonra eve döneceğim’ dedim. çıktım evden, sokağın biraz ilerisinde, birkaç arabanın arkasına park ettim arabamı. Oğuz’u takip edecektim. beni aldatmayacağını da çok sevdiğini de biliyordum. sonuçta aynı evde yaşadığımız için şüpheyle ilgili bi sıkıntımız olmuyordu ama içimin rahat etmesini istiyordum. yarım saat geçmeden çıktı o da. kalp atışlarıma engel olamıyordum. o kadar yoğun şeyler hissediyordum ki, kötü bir şeyle karşılaşmak istemiyordum.

defterlerine baktım, yine sonradan çok komik görünen bir sürü yazı vardı içinde. hatıra defteri tarzı bir şeydi. birkaç sayfasında notlar vardı içlerinde ‘canım’ ‘aşkım’ geçen.

kaldırıp koydum koliyi yerine. kutuyu da öyle.

ama artık merakım iyice katlanmıştı. elbette eski sevgilileri olabilirdi, liseden kalma hatıralarını saklayabilirdi. ama bu ‘ece’ ismi hakkında ne düşüneceğimi şaşırmıştım. çünkü birden fazla yerde görmüştüm adını. lisede uzun bi ilişki yaşadığını düşünmüştüm, belki liseden sonra da devam etmişti.

o ufak kutuda ne olduğunu da çok merak etmiştim. ama açmamıştım ve açmayacaktım.
Oğuz eve döndüğünde normal davrandım, her zamanki gibi çok iyiydik. gerçekten büyütülecek sorunumuz da yoktu –aklımdakiler dışında-

biraz zaman olmuştu, sınav haftamız gelmişti, geçmişti hatta. dersler tekrar başlamadan bir iki günlük boşluğumuz vardı.
akşam hazırlanmamı, beni çok güzel bir yere yemeğe zütüreceğini, bi saat içinde geleceğini söyledi, bi saat sonra geldiğinde birlikte çıktık. yemeğe gidecektik ama gittiğimiz yer, manzarası çok güzel olan bi tepeydi. arabaya geçti, bizim hep dinleyip dans ettiğimiz şarkıyı açtı, kutular getirdi. en sevdiğimiz yemekler vardı kutuda. şarabı bile şişeden içiyorduk.

olayın sonu : buketle bu kızın babası, burakla kızın anası, volkanla da bu kız mutlu mesut yaşayacaklar

sabah kahvaltıda, ‘ece kim’ dedim ona. kutusunda da bu ismi görmüştüm.
‘tanımıyorum ne bileyim’ dedi. ama yüzü değişmiş, duraksamıştı resmen, konuşurken yüzüme bakmamış, kahvaltısını yapmaya devam ediyordu.
‘rüyanda sayıklıyordun ne demek tanımıyorum’ diye bağırdım
- rüya işte hatırlamıyorum bile ne gördüğümü diyince, üstelemedim daha fazla. içim içimi yiyordu, sinirden delirecek gibiydim. korkuyordum da aynı zamanda.

devami gelecek insaflı pampalarıma tesekkurler

dersler başlayınca, onu takip edecektim gün içinde ne yaptığını bilmek için. Perşembe gününü bekledim ve bir iki saatlik boşluğu vardı. ne yapacağını sorduğumda ‘bilmem bulurum bir şeyler, haber veririm sevgilim’ demişti

öyle güzeldi ki bunlar, izlediğimiz filmleri anımsatıyordu. gece geç saatte eve döndük, yatağın içinde konuşuyor, birbirimize bakıyorduk. çok geçmeden uyuduk ikimiz de.
gece sayıklamasıyla uyanmıştım. kabus görüyordu, ‘ece’ gibi bi isim söylüyordu.
su getirdim, uyandırdım. bana o kadar sıkı sarılmıştı ki, omuzlarım acımıştı. o geri uyudu, ama ben uyuyamadım

ben çok uzun zamandır, hatta yıllardır, hep bir şeyler yazarım, hep de yazmaya devam ettim..

takibinizle bana destek verdiğiniz için, takipleriniz için tekrar teşekkür ederim hepinize.. eğer tekrar yazı paylaşımı düşünürsem, rehabilitasyon merkezinde insanlardan dinlediğim hikayelerden birini paylaşırım.. hepinize iyi akşamlar, mutlu hayatlar diliyorum..

polat alemdarın yeğeni spoiler için geldi

--spoiler--
http://dhhikaye.blogspot..../2014/01/pgibopat-kz.html
--spoiler--

bu derin istihbaratı polat abimden öğrendim. selamı var agalar
rezevereverd

bi akşam babam kapıyı çaldı ve birde ne göreyim 2 kiloluk yannanı almış eline bana bakıyor dayanamadım sıyırdım donumu ve haşmetli yannanını gül kokan vajinama sokmasıyla ah ah diye inlemem bir oldu.

buket bir gün o abartılı hareketleriyle geldi okula, senin çocuk var ya, ‘yanındaki kız arkadaşınla konuşmak istiyorum yanlış bi durum olur mu diye sana sormaya karar verdim’ dedi dün bana sen servise bindikten sonra dedi. bendeki o salak sevinci görseniz..
buket bi arkadaş görevi olarak atlamış tabi hemen yok ne yanlışı olsun falan diye, Burak’ın sınıfından bi çocuğu kestirmişti gözüne o zamanlar buket de. çifte gelin şakalaşmalarıyla ikimizin de havası iyiydi. bi kaç gün geçti, çocukla okulda konuşmalar, o salak gülüşler, bildiğiniz liseli aşık tadındayım. ekim ayı falandı henüz.

eve geldiğimde hem çok üzgün, hem de çok öfkeliydim. öfkelenmediğim bir Burak kalmıştı, o da inandığım sevgisinden şüphelenmemi başarmıştı.

kendime söz verdim, ona asla mesaj atmayacaktım, aramayacaktım, ilişkimizi düzeltmeye çalışan bu kez ben olmayacaktım. bu yaptığını açıklamalıydı bana.

iki gün sonra mesaj attı

buluşmak istiyordu. cevap vermedim, birkaç mesaj atmasını bekledim, attı da. kabul ettim buluşmayı. ertesi gün onu gördüğümde duraksadım. terk edecekti belki de beni, belki saydıkça bitiremediği kötü sözler sarf edecekti. ne kadar kızgın olursam olayım, onu gördüğümde, onunla konuştuğumda işler hep değişiyordu. onu kaybetme düşüncesine bile tahammülüm olmuyordu.

sakindi, gülümsedi. gülümseyişi rahatlatıyordu beni resmen. konuştuk
‘kötü şeyler yaşadın üst üste ama ben her zaman senin yanındaydım, sana iyileşeceksin ilişkimiz yoluna girecek diye tahammül ettim, çünkü seni seviyorum’ dedi ben bu cümlenin devdıbını merak ediyordum. gözlerinin içine bakarak, ona benim de onu sevdiğimi söyledim.Çunku durumuma baktigimda aslinda beni iyi hissetiricek kimse kalmamisti.

bunları yaşayan bi kız olarak onu reddetmemi anladığını, bu konuda bir daha asla üzerime gelmeyeceğini, ben istediğimde gerçekleşeceğini anlattı bana.

ama bir şeyi fark etmiştim, daha önce aklıma gelse dahi, meraklansam dahi ona geçmişi hakkında pek bir şey sormamıştım. geçmişi irdelemeyi de, sormayı da sevmiyordum. çünkü geçmişin hep geleceğe zarar verebileceğini düşünmüştüm. kıskanıyordum da. eski ilişkilerini bilmek istemiyordum. benden öncesine dair hiçbir şey duymak istemiyordum. ne yaşanmışsa yaşanmış, artık benimle diyordum.
ama bu benim bir yandan kendimi avutma, kişisel koruma yöntemimdi belki de. çünkü doğrusu bu değildi, geçmişin öğrenilmesi, merak edilen her şeyin çözümlenmesi, hakkında her şeyi net olarak bilmem gerekiyordu.

hafif uzamış sakallarında dolaştırıyordum parmaklarımı, saçlarına dokunuyordum…

bir iki saat geçirdik böyle, sonra kalktık, eve bıraktı beni.
arabadayken, bir köşede durdu ve bir demet çiçek aldı koydu kucağıma. ‘sen daha güzel kokuyorsun ama trafikteki çiçekçi kadın işte’ dedi

reserved

sevgili olmakla, aynı evde yaşamak farklı şeylerdi. ne kadar sevgili olursak olalım, artık birbirimizin ev halini de öğreniyorduk. bunları, evdeki davranışlarına yoruyordum. aynı evde yaşamak sorumluluk getiriyordu. bi ev iki kişiden sorumlu oluyordu, haberleşme gibi bi dert olmasa da sürekli iç içe olmak güzel duygular hissettirse de baskı oluşturabiliyordu. ama bunların hepsi bir bütün olarak alındığında, sorumluluklar da güzeldi. tecrübelenmiştim. hatta aynı evde yaşamaya başladığımızdan beri ikimiz de daha da olgunlaşmıştık sanki.