cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

akşam yemeğini birlikte yapıp birlikte yedik, sonra yine birlikte toparladık mutfağı.

oturmuştuk yine koltuğa, yine konuşuyorduk.

elimden tutup kaldırdı beni, evini gezdirdi, odasına en son girdik ve yatağın üzerine uzandık birlikte, yüz yüze, belime sarılmıştı, öpüyordu beni. öylece yattık… uyumak istedim ben, o yanımda yatmış bana sarılmışken, uykuyu tatmak istedim.
ama uyuyamıyordum da, içim kıpır kıpırdı hep. gözlerim kapalıyken, göz kapağımı, yanaklarımı öpmüştü.

tiki prensesin gibik hayat hikayesi vol 31
işssizler için bile zaman kaybı amk

hafif uzamış sakallarında dolaştırıyordum parmaklarımı, saçlarına dokunuyordum…

bir iki saat geçirdik böyle, sonra kalktık, eve bıraktı beni.
arabadayken, bir köşede durdu ve bir demet çiçek aldı koydu kucağıma. ‘sen daha güzel kokuyorsun ama trafikteki çiçekçi kadın işte’ dedi

ikimizin yaptığı her şeyi ikimiz de seviyorduk.

ertesi sabah, babama anlattım bunları. babam benim mutluluğumu istiyordu ve bu gözlerimden okunuyordu zaten. ‘seni üzerse karşısında beni bulur’ diyordu.

o gün ilk iş pgibologuma gittim, her şeyi anlattım, o da çok sevinmişti, tebrik etmişti…

Buket aramıştı onun yanındayken, reddettim telefonunu. mesaj attı, acilen ara diye. aramadım.

yine mesaj attı, -Burak sizin evin önündeymiş- diye. ben artık Buket’ten de, yaptıklarından da sıkılmıştım. pgibologumun yanından ayrılınca eve döndüm. Burak gerçekten evin önündeydi.

bu çiçek mevzusu iyice hoşuma gitmeye başlamıştı benim. odamda zaman zaman onun çiçeklerinin olması, evdeyken de onu hissettiriyordu bana.

evin önüne geldiğimizde, dudaklarıma öpücük kondurup beni sevdiğini söyledi yine. bütün gece mesajlaştık, sabaha karşı uyuduk hatta, bir ara telefonda konuşup sonra tekrar mesajlaşmaya dönüyorduk. geçirdiğimiz günü, birlikteliğimizin değerlendirmesini yapıyor, bazen uyuz ediyorduk birbirimizi.

ikimiz de çok mutluyduk… sık sık onun evine gidiyor, yemek yapıyor, oturuyorduk. beraber televizyon izlemek bile normal hale gelmişti ve bu tüm bunlar bana hayat veriyordu sanki.
bazen onu bize davet ediyordum, babam ben Oğuz vakit geçiriyorduk. babam da güveniyordu ona. yüzüklerimiz de vardı, okul bitiminde evlenmeyi düşünüyorduk..

yaz bitiminde, okullar başladığında, bir karar aldık. zaten sürekli birlikteydik, birlikte yaşamak istiyorduk ikimizde. koca bir günü birlikte geçirip, akşam olduğunda beni eve bırakmasından hoşnut değildik.
neredeyse 1 sene olacaktı zaten sürekli görüşeli. birbirimize yeterince güven ve sevgi vermiştik.. babamla konuşmuştum bu konuyu. biraz canını sıksa da yine de bana engel olmak istemiyordu. Oğuz’u da tanıyordu üstelik ve sevmişti onu. babam yine yalnız kalmak istemiyordu. ama sık sık görecektim onu ve aramız zaten iyiydi.

rezerved

edit:okumadım uzun amk bi özet geçin

buluşmak istiyordu. cevap vermedim, birkaç mesaj atmasını bekledim, attı da. kabul ettim buluşmayı. ertesi gün onu gördüğümde duraksadım. terk edecekti belki de beni, belki saydıkça bitiremediği kötü sözler sarf edecekti. ne kadar kızgın olursam olayım, onu gördüğümde, onunla konuştuğumda işler hep değişiyordu. onu kaybetme düşüncesine bile tahammülüm olmuyordu.

sakindi, gülümsedi. gülümseyişi rahatlatıyordu beni resmen. konuştuk
‘kötü şeyler yaşadın üst üste ama ben her zaman senin yanındaydım, sana iyileşeceksin ilişkimiz yoluna girecek diye tahammül ettim, çünkü seni seviyorum’ dedi ben bu cümlenin devdıbını merak ediyordum. gözlerinin içine bakarak, ona benim de onu sevdiğimi söyledim.Çunku durumuma baktigimda aslinda beni iyi hissetiricek kimse kalmamisti.

bunları yaşayan bi kız olarak onu reddetmemi anladığını, bu konuda bir daha asla üzerime gelmeyeceğini, ben istediğimde gerçekleşeceğini anlattı bana.

- geçmiş bu kadar önemli mi sence, mutluluğun için sorgulama bunları. hem ben sana istediğin şeyleri anlatamam, ben doktorum küçük hanım, kuruntu yapıyorsun dedi
+ geçmişi önemsediğimden değil, hakkında daha çok şey bilmek zorundayım, bilmeye hakkım var, merakımdan öğrenmek istiyorum, anlayış gösterin
- dedim ya küçük hanım, ben doktorum ve anlatamam. sana da bunları kurcalamamanı tavsiye ederim, mutluluğun, iyiliğin için. ama öğrenmek istiyorsan başvuracağın kişi Oğuz olmalı

Oğuz’un neden pgibolojik tedavi aldığını bile bilmiyordum. bunu sordum pgibologuma. başta Oğuz’la bir ilişkiye karşıydı, benim iyiliğimi istemişti, daha sonra ise olumlu yaklaşmıştı ve olumlu yaklaşmaya da devam ediyordu. bütün bunları anlattım ona, bana bildiklerini söylemesini rica ettim, bilmeye hakkım olduğunu düşündüğümü söyledim.

bir yandan kendime de kızıyordum, hiçbir şeyi sorgulamayışım için. yaşadıklarımdan sonra mutluluğu ve huzuru bulmam, beni tedirgin ediyordu. bozulmasından korkuyordum. ama hakkında her şeyi öğrenmek istiyordum artık.
o pgibologumuzla olan tedavisini bitirmişti. benim tedavim de bitmişti, ama ben ara ara yine telefonda görüşüyor, yanında gitmeye devam ediyordum. birkaç gün bile geçmeden, pgibologumla görüşmeye gittim.

çünkü neredeyse, onun hakkında çok az şey biliyordum. ben onu dayımla ve babamla tanıştırmış, hayatıma tamamiyle dahil etmişken. onun ailesine dair hiçbir şey bilmiyordum, tanıştırma gibi bi konu dahi açılmamıştı.
bir şey olduğunda bana dalıp bakması, garipsediğim davranışları, hakkında bir şey bilmemem aklımı kurcalamama, bunları hatırlamama neden olmuştu.

ama bir şeyi fark etmiştim, daha önce aklıma gelse dahi, meraklansam dahi ona geçmişi hakkında pek bir şey sormamıştım. geçmişi irdelemeyi de, sormayı da sevmiyordum. çünkü geçmişin hep geleceğe zarar verebileceğini düşünmüştüm. kıskanıyordum da. eski ilişkilerini bilmek istemiyordum. benden öncesine dair hiçbir şey duymak istemiyordum. ne yaşanmışsa yaşanmış, artık benimle diyordum.
ama bu benim bir yandan kendimi avutma, kişisel koruma yöntemimdi belki de. çünkü doğrusu bu değildi, geçmişin öğrenilmesi, merak edilen her şeyin çözümlenmesi, hakkında her şeyi net olarak bilmem gerekiyordu.

sevgili olmakla, aynı evde yaşamak farklı şeylerdi. ne kadar sevgili olursak olalım, artık birbirimizin ev halini de öğreniyorduk. bunları, evdeki davranışlarına yoruyordum. aynı evde yaşamak sorumluluk getiriyordu. bi ev iki kişiden sorumlu oluyordu, haberleşme gibi bi dert olmasa da sürekli iç içe olmak güzel duygular hissettirse de baskı oluşturabiliyordu. ama bunların hepsi bir bütün olarak alındığında, sorumluluklar da güzeldi. tecrübelenmiştim. hatta aynı evde yaşamaya başladığımızdan beri ikimiz de daha da olgunlaşmıştık sanki.

gece balkonda oturuyordum, erken yatmaya alışık değilim, evde olmaya hiç alışık değilim zaten. telefona bi baktım, yarım saat önce Bahar mesaj atmış.

+sabah kahvaltı yapalım mı yazıyor
- olur dedim
+ şuan nerdesin
- evdeyim sen nerdesin
+ ben de evdeyim
- işlerini hallettin mi
+ hallettim hallettim
- kahvaltıyı erkene mi çeksek
+ nasıl yani?
- alayım mı seni
+ bu saatte mi, evi bilmiyorsun ki
- tarif et sen bulurum
+ Acıbadem’de xxx cafe var biliyor musun
- evet
+ önünden alır mısın beni
- tamam, yarım saate ordayım

evden çıkmadan önce iki kadeh, bi de örtü aldım yanıma. önüne gelince aradım geldim diye, beş dakika sonra o da geldi. yine dizlerine gelen, üzerine tam oturmuş beyaz bi elbise giymiş, saçları da açık karanlıkta bile ışıldıyor sarışınım. görünce gülümsedim. arabaya binince yanağından öptüm.
o kadar güzel kokuyordu ki, o an yanağına burnumu dayamak istemiştim. ‘çok güzel kokuyorsun’ dedim, teşekkür etti. ‘ee nereye gidiyoruz’ diye sorunca hemen hemen 10 dakika sonra gitmiş olacağız dedim.

modaya gittik. bi büfenin önünde indim, şarap ve biraz atıştırmalık yiyecek bir şeyler aldım geri bindim arabaya. ‘kalabalıkta başın şişmiyor muydu işte senin’ dedim, güldü. sahile indik örtüyü verdim, ser hadi de oturalım dedim.

elimde kadehleri de görünce şaşırdı, oturduk.

+ hep böyle misin diye sordu
- nasıl mıyım
+ her kızı etkilemek için hep böyle mi yapıyorsun yani
- yanlış anlamışsın, amacım seni etkilemek değil. güzel vakit geçirmek, her kızla uğraşan biri de değilim
+ nasıl birisin peki
- bir iki kızla ilişkim oldu daha önce ama pek uzun sürmedi. uzun zamandır da hayatımda bi kız yok. ama seni tanımak istiyorum
+ neden uzun sürmedi
- hoşlanmadığım beni çok rahatsız eden davranışlar sergilediler
+ ne gibi
- bu davranışları anlatırsam olmaz, o zaman seni doğru bi şekilde tanıyamayabilirim. ama sonuç olarak, kısa sürdü. ben sevgiye önem veriyorum. o nedenle sandığın gibi her kız diye hitap edilecek bi durum yok hayatımda

+ anladım. ilişki konusundaki düşünceni takdir ettim
- sen ne düşünüyorsun peki
+ benim yalnızca bir ilişkim oldu lisede, önemsenecek bir şey değildi
- anlıyorum, senin gibi hoş bi kızı nasıl rahat bırakmışlar
+ ilişki konusunda seçiciyim, birini kolay kolay sokmam hayatıma

ne cevap vereceğimi bilemedim, suskunluk oldu bir ara. aslında ikimiz de konuşmak istiyorduk. yanlış bir şeyler söylemekten çekiniyorduk. ben bozdum sessizliği,

- ailenle mi yaşıyorsun
+ evet, sen
- ben de ailemle yaşıyorum
+ peki senin kardeşin var mı
- 6 yaş küçük bi erkek kardeşim var. senin ablan kaç yaşında. başka kardeşin var mı
+ 22 yaşında, 4 yaş var aramızda. hayır iki kızız
- hmmm seninle 2 yaş var aramızda o zaman.
+ annen, baban çalışıyorlar mı
- evet

sürekli dışarda görüşüyorduk ve çok sıkılmıştık. her şey iyi gidiyordu, ara ara konuşuyor, ufak öpücüklerle sevgimizi anlatıyorduk birbirimize.
o gün, benimle ilişkiye girmek istediğini belirtti. benimle olmak istediğini, ona ait olmamı istediğini söyledi. onu çok seviyor olmama rağmen bunun doğru olmayacağını düşündüğüm için kabul etmedim. hazır değildim, bugün için böyle bir şey aklımdan geçmemişti. böyle bir şeyin konusu hiç açılmamıştı aramızda.
ben reddedince, garip bir şekilde bağırmaya, her şeyi yüzüme vurmaya başladı