cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

ilk başta içinde sex vardır diye geldim şimdi çüküm açık ağlıyorum amk

evet beyler başlıyorum pişman olmazsiniz. dinleyen olursa anlatacagim. bir arkadasimin hikayesi
ayrıca capste var ona göre

sadece yazdıklarım için
http://ccc.incisozluk.cc/...tiyorum/@ne-yazsam-olmadi

göndermiş olduğum ilk hikaye ve göndermeye devam ettiğim 2. hikaye alıntıdır. hikayeleri yazan kızın haberi var, ilk iki hikaye site ve bloglardan kaldırılmıştır ve yalnızca incide (bu konuda) mevcuttur. henüz hiçbir yerde paylaşılmamış olan 3. hikaye ise yazılmaya devam edilmektedir ve burada paylaşılacaktır. hikayeler birbirleri ile bağlantılıdır.
eğer hikayeyi daha önce okuyanlar varsa, okumamış olan insanlara saygı göstersin ve konuyu sabote etmesinler.

daha önce hikayenin bulunduğu fakat şuan kaldırılmış olduğu linkler :
http://forum.donanimhaber...60968/f_//tm.htm#75160968
http://fayeden.blogspot.co.uk/

okula bırakacaktı beni, ama ‘ben gideyim bu gün arabamla, bugün 1 saatlik dersim var sadece, öğleden sonra eve döneceğim’ dedim. çıktım evden, sokağın biraz ilerisinde, birkaç arabanın arkasına park ettim arabamı. Oğuz’u takip edecektim. beni aldatmayacağını da çok sevdiğini de biliyordum. sonuçta aynı evde yaşadığımız için şüpheyle ilgili bi sıkıntımız olmuyordu ama içimin rahat etmesini istiyordum. yarım saat geçmeden çıktı o da. kalp atışlarıma engel olamıyordum. o kadar yoğun şeyler hissediyordum ki, kötü bir şeyle karşılaşmak istemiyordum.

dersler başlayınca, onu takip edecektim gün içinde ne yaptığını bilmek için. Perşembe gününü bekledim ve bir iki saatlik boşluğu vardı. ne yapacağını sorduğumda ‘bilmem bulurum bir şeyler, haber veririm sevgilim’ demişti

sabah kahvaltıda, ‘ece kim’ dedim ona. kutusunda da bu ismi görmüştüm.
‘tanımıyorum ne bileyim’ dedi. ama yüzü değişmiş, duraksamıştı resmen, konuşurken yüzüme bakmamış, kahvaltısını yapmaya devam ediyordu.
‘rüyanda sayıklıyordun ne demek tanımıyorum’ diye bağırdım
- rüya işte hatırlamıyorum bile ne gördüğümü diyince, üstelemedim daha fazla. içim içimi yiyordu, sinirden delirecek gibiydim. korkuyordum da aynı zamanda.

ben çok uzun zamandır, hatta yıllardır, hep bir şeyler yazarım, hep de yazmaya devam ettim..

takibinizle bana destek verdiğiniz için, takipleriniz için tekrar teşekkür ederim hepinize.. eğer tekrar yazı paylaşımı düşünürsem, rehabilitasyon merkezinde insanlardan dinlediğim hikayelerden birini paylaşırım.. hepinize iyi akşamlar, mutlu hayatlar diliyorum..

öyle güzeldi ki bunlar, izlediğimiz filmleri anımsatıyordu. gece geç saatte eve döndük, yatağın içinde konuşuyor, birbirimize bakıyorduk. çok geçmeden uyuduk ikimiz de.
gece sayıklamasıyla uyanmıştım. kabus görüyordu, ‘ece’ gibi bi isim söylüyordu.
su getirdim, uyandırdım. bana o kadar sıkı sarılmıştı ki, omuzlarım acımıştı. o geri uyudu, ama ben uyuyamadım

devami gelecek insaflı pampalarıma tesekkurler

defterlerine baktım, yine sonradan çok komik görünen bir sürü yazı vardı içinde. hatıra defteri tarzı bir şeydi. birkaç sayfasında notlar vardı içlerinde ‘canım’ ‘aşkım’ geçen.

kaldırıp koydum koliyi yerine. kutuyu da öyle.

ama artık merakım iyice katlanmıştı. elbette eski sevgilileri olabilirdi, liseden kalma hatıralarını saklayabilirdi. ama bu ‘ece’ ismi hakkında ne düşüneceğimi şaşırmıştım. çünkü birden fazla yerde görmüştüm adını. lisede uzun bi ilişki yaşadığını düşünmüştüm, belki liseden sonra da devam etmişti.

o ufak kutuda ne olduğunu da çok merak etmiştim. ama açmamıştım ve açmayacaktım.
Oğuz eve döndüğünde normal davrandım, her zamanki gibi çok iyiydik. gerçekten büyütülecek sorunumuz da yoktu –aklımdakiler dışında-

bi akşam babam kapıyı çaldı ve birde ne göreyim 2 kiloluk yannanı almış eline bana bakıyor dayanamadım sıyırdım donumu ve haşmetli yannanını gül kokan vajinama sokmasıyla ah ah diye inlemem bir oldu.

biraz zaman olmuştu, sınav haftamız gelmişti, geçmişti hatta. dersler tekrar başlamadan bir iki günlük boşluğumuz vardı.
akşam hazırlanmamı, beni çok güzel bir yere yemeğe zütüreceğini, bi saat içinde geleceğini söyledi, bi saat sonra geldiğinde birlikte çıktık. yemeğe gidecektik ama gittiğimiz yer, manzarası çok güzel olan bi tepeydi. arabaya geçti, bizim hep dinleyip dans ettiğimiz şarkıyı açtı, kutular getirdi. en sevdiğimiz yemekler vardı kutuda. şarabı bile şişeden içiyorduk.

olayın sonu : buketle bu kızın babası, burakla kızın anası, volkanla da bu kız mutlu mesut yaşayacaklar

ben inene kadar, Oğuz Burak’ı muhtemelen yumruklayarak düşürmüş, üzerine çıkmıştı. seslendim, ‘bırak gidelim nolur’ dedim.
‘seni bir daha burada ya da bu kızın çevresinde herhangi bi şekilde görür duyarsam yemin ederim öldürürüm’ diyordu Burak’a

Oğuz’un dudağı patlamıştı. Ama Burak’ın hem kaşı açılmış hem de burnu kanıyordu.

Oğuz’un dudağını silmiştim arabaya bindiğimizde. sinirinden neredeyse titriyor, direksiyona vuruyordu. ‘ne zaman geldi o, konuştunuz mu, ne dedi sana’ diye üst üste soru soruyor farkında olmadan sesini yükseltiyordu bana da.

Oğuz bana doğru yaklaşıp ‘e hadi gitmiyor muyduk, Buket’in keyfi yerinde gel biz kalkalım’ dedi
‘Buket, ben eve döneceğim, seni de bırakayım mı’ diye sordum. ‘yok ben oturacağım’ dedi.
Oğuz’a bir şey dememiştim ve eve döneceğimi masadakilere belirtip Nuray’la vedalaştım. Oğuz da kalktı ben henüz Nuray’la konuşurken, ‘ben de eve dönüyorum size iyi eğlenceler’ diyerek. bunu gören Buket iyice sinir olmuştu. fırladı olduğu yerden, Oğuz’dan kendisini eve bırakmasını istedi.

kapıya üçümüz çıktık, ‘iyi akşamlar’ diyerek ben kendi arabama yöneldim, onlar Oğuz’un arabasıyla döndüler.

saatin çok geç olmasına rağmen eve varır varmaz Buket aradı. ‘sen ne yapmaya çalışıyorsun’ diye bağırıyordu bana telefonda.
- ne oluyor Buket, anlamadım napmaya çalışıyomuşum, neyden bahsediyorsun?
+ gözümün önünde Oğuz’la fingirdeşiyorsun
- saçmalıyorsun. kapat şu telefonu

diyerek ben kapattım Buket’in yüzüne telefonu. bu davranışına nasıl bi tepki vermeliydim bilmiyordum. ertesi gün birkaç kere aradı, açmadım. mesaj attı, ‘özür dilerim aç telefonunu lütfen’ diye

durum ortadaydı evet ama ben Buket’in yine bu tavrını hak edecek bir davranışta bulunmamıştım. aksine, buna engel olmaya çalışmıştım. düşündükçe sinirleniyordum. ama Buket’le konuşmak istemiyordum. dün gece alkolün verdiği etkiyle böyle bir şey yaptı- diye düşünsem de hafiflemiyordu kızgınlığım.

pgibologumla görüşmeye gittim. anlattım…

yüzüme bakarak gülmeye başladı.
‘noldu’ dedim
- seri katil ya da tecavüzcüymüşüm gibi baktın da
+ seni birden arkamda görünce şaşırdım sadece
- sıkılmışa benziyordun masada
+ evet fazlasıyla
- ben de böyle düşünmüştüm. sakin bir yere gidelim mi
+ Buket’e de söyleyelim çıkalım, onunla birlikte geldin ayıp olur kıza. hem ben de bırakamam, ben davet ettim
- arkadaşıyla oturuyor nasılsa eve bırakırlar onu
+ dedim ya, ayıp olur.

ben tuvaletten çıkıncaya kadar beklemiş kapıda.
‘masada sıkılmaktansa burada seni beklerken sıkılayım bari dedim’ dedi ve gülümsedi. ben de gülümsemiştim.
masaya dönerken, insanların yanlarından geçerken bir kez belimden tutmuştu hafifçe, birkaç kez de sırtıma dokunmuştu.
korumacı bir tavırdı bu, arkadaş arkadaşa da yapabilirdi. ama arkadaş gibi davranmıyordu Oğuz. bu barizdi.

masaya dönerken henüz oturmadan Buket’in yüzünün nasıl değiştiğini fark etmiştim. bozulduğu her halinden belliydi. Nuray ve Filiz de dönmüştü masaya. Gökhan gözükmüyordu, kalabalığın içinde eğlencesine bakıyordu. Oğuz yanıma oturmuştu. bunu gören Buket, elindeki içki bardağını fondip yapmış, yenisini istemişti. bu sinirindendi ya da dikkat çekmek istiyordu. masadakiler Nuray Sinop’a gideceği için seni özleyeceğiz geyiği yapıyorlardı,

eve dönmeye karar vermiştim, tuvalete kalktım. Buket’i çağırmadım giderken, üç kişi muhabbet ediyorlardı.
kalabalığın arasından tuvalete gittiğimde, koluma dokundu biri.
Oğuz peşimden gelmişti

@55 panpa daha hikayenin %5ini anlattım amk 11 sene diyorum buraları dandik tabi amk guzellesecek cok olay var az sabredin amk
Edit: klavyede hız rekoru kırdım amk insan tebrik eder

‘Buket, bir daha seninle ilgili hiçbir şey olmayacak. bu defa yaptığını ödetirim’ diyip kapatmıştı telefonu. tamamen geçmişti sanırım siniri. bunu yapmaya hakkı vardı, iyi de yapmıştı…
Burak’a niye sinirlendiğini neden onu dövdüğünü sordum ama yanlış anlamasını da istemiyordum. ‘sen boşver, hak etti işte sinirlendirdi’ demişti. üstelemedim, sormadım…

o günden sonra gerçekten ne Buket’le ne de herhangi bir şekilde hiçbir sorun yaşamamıştık. yaz boyu birlikteydik, birkaç kez havuza, birkaç kez denize gitmiştik ikimiz. zamanımızı sürekli beraber geçiriyor, piknik yapıyorduk.

pgibologda Buket’in mesaj attığını, eve döndüğümde orada olduğunu, konuşmadan eve çıktığımı, ona da söyleyemediğimi anlattım.

‘bana her şeyi söylemeni istiyorum, sakın benden bir şey saklama’ dedi

bi kafeye gitmiştik, oturduk, sakinleşti, konuşuyorduk. bana kızmamıştı aslında, siniri de yatışmıştı biraz olsun. hiçbir şey saklamamak konusunda anlaşmıştık birbirimizle. telefonumu istedi, verdim. Buket’i arıyordu.

diğer numaradan cevap gelmeyişi benim Oğuz olması ihtimal düşüncemi artırmıştı. hatta neden bilmem emindim bile diyebilirim. belki iç güdü, belki onunla ilgili sürekli anlamsız şeyler olması.

finallerim vardı ve ders çalışmaya başlamam gerekiyordu.
o gün bir de dayım aradı. evime döndüğümü bilmiyordu ve aradığında söyledim. hafta sonu geleceğini belirterek kapattı telefonu. tedirgin olmuştum, babamla bir sorun çıkmasını istemiyordum aralarında.

okulda dersten çıktığımda bizimkilerle takılmıştım biraz. sık sık telefonuma bakıyordum mesaj var mı diye. hala cevap alamamıştım çünkü.

eve dönmüş, çalışmaya başlamıştım. telefonumdan bugün için ümidi kesmiştim. ama bir atak daha olacaktı muhtemelen. bunu düşünmeden edemiyordum.
ama beklediğim atak çabuk gerçekleşti. bir iki saat sonra mesaj geldiğini duydum. baktım, mesajıma cevap vermeyen numaraydı.