cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

nereye abi gel otur şuraya diye Kemal telkin veriyordu ama ben ayakta durmuş kıza bakıyordum olduğum masadan. arkadaşı kalkınca yan dönmüş oturuyordu, yanına gitmeden görmeyecekti beni ve fırsat buydu. yanına gitmeliydim.
adımlarım kendimden emin, ‘bak şimdi seni tavlayacağım’ mantığında ama kendimi sakinleştiriyorum bi yandan paslanmışım gibi de hissediyorum.
kızlarla muhabbet kurmamın üzerinden çok uzun zaman geçmiş gibi olmuştu. ama kurdum aklımda söyleyeceğim şeyleri.
kurulacak sohbetin ihtimalleri zaten zihnimce düşünülmüş..

tam yarı yoldaydım ki, kumral kız yanında 2 erkek arkadaşla sarışınımın yanına gelene kadar. çocukların ikisinin de eli yüzü düzgün yakışıklılar. vücut yapıları düzgün, kızların bakmayacağı tipler gibi değiller. Ben dumduz gidip barda durdum..
sarışını gelip öptüler gülümsemeler bir iki konuşmalar. hepsini görüyorum , görüyorum ama küfürler savuruyorum içimden. kahkahalara gevşek gevşek beni izliyordu Kemal, kim olduklarını nereden çıktıklarını anlamadığım hatta soy sop bırakmadığım bu iki arkadaşı çıktıkları yere geri göndermek istiyordum.

ortada kalmayayım diye iyice yaklaştım bara doğru içki alacağım. herifler oturmadılar bile, dördü birden mekandan çıkıyorlar.
millet dans ediyor boş alanda diye, kızları omuzlarından belinden tutarak falan koruyorlar. gittim peşlerinden hava alayım diye.
kapıda son model araba, binip gittiler.

.…me baka baka geri döndüm masaya. Kemal dalgasını geçti, güldü, esprisini yaptı.
‘oğlum zaten hevesini alınca sıkılacaksın, amma dert ettin. koy ver gitsin sıradan arkadaşlarıdır belki ne düşünüyosun’ diyince hak vermedim değil ama takmıştım ben bir kere.

o heriflerin hala arkadaş mı sevgili mi olduklarını anlayamasam da sevgilisi olsa kız niye hep yalnız takılsın, arkadaşları olmalılardı.
ama arkadaşları olsa neden 2-2 olsunlar

başka bir yere geçtiklerine göre orada arkadaşlarıyla buluşacaklardı heralde
keşke kumral olanın yüzüne dikkat etseydim onunla bağlardım belki işi
yok öyle de olmaz
hay … şeklinde sıralanıyordu düşündüklerim ve adamlara küfür yağdırıyordum sürekli. Kemal de dalgayı bırakmıştı, ciddi olduğumu fark etmiş olmalı ki o da ciddileşmişti ve cıvıklaşmıyordu. Bende saçmalıyordum yani.

ertesi gün okulda her yere bakındım, girdiği sınıfın önünde bekledim biraz. gelmemişti muhtemelen, göremedim.

bu akşam için de Kemal’in bi ağzını yaymadığı kalmıştı nereye gitsek diye. yine ona belli etmiyordum ama mekan değişikliği yapmamamın tek sebebi sarışındı. gittik oturuyorduk..
Gene sırtı bize donuktu. ha benim Kemal ha onun kumral kız işte.
biz gittiğimizde benim kız ve birkaç kız arkadaşı bara yakın masalardan birindelerdi.
odaklandım yine. güldükçe gülüyorlardı. diğer kızlar dikkatimi bile çekmiyor hani şuan onlar hakkında en ufak bi fikrim bile yok. kızın kankası olduğunu düşündüğüm kumral da içlerinde.

devamlı baktığımı gören Kemal de benimle ilgili artık espri yapmadığı için kumral kız hakkındaki düşünce ve beğenilerini dolaylı yoldan anlatıyordu…

kısa bi zaman geçti, sarışın içki almaya gidiyordu bara doğru. mavi, boyu dizlerine gelen bi elbise giymişti. ne giyse yakıştığını düşünmeye başlamıştım. çok alımlı gözüküyordu yine. barmeni sürekli gelip gittiğinden olsa gerek tanıdığını fark etmiştim.

kızın Beyaz tenli yüzüne baktıkça bakabileceğimi, duruşunu sürekli seyredebileceğimi düşünüyordum ama bu durum Kemal’in de konuşmalarıyla beni sıkmıştı. doğru zaman yaratamıyordum. ya da var olan zamanları kullanamıyordum. ortada bi şey de yoktu, Kemal saçmaladığımı söyleyip dalgamıza bakmamızı istiyordu. sarışının diğer kızlardan farklı olacağına inanıyordum ama sıkılacağımı düşünmüştüm ben de o an. hatta bunları düşünmekten daha ziyade, kızın beni fark etmediğine, kendi eğlencesinde oluşuna sinirleniyordum.

reserved belki okurum

beyaz tenli kız ananı gibsin amk. çocu. kendi pgibolojin bozuk bizimkinidemi bozucan yazdığın hikayeyi gibiyim. 2 sayfa öncesi hikaye nerdeydi, nereye getirdin. amk sıkılıp şifreni bi liseliyemi bağışladın amın feryadı seni.

rezerved

ve en yakın arkadaşımın haklı olduğunu kabul edip düşünmemeye karar verdim.
sallamayacaktım yani gelip gittiğini.
nitekim öyle de yaptım.
bakmayı kestim.
birkaç telefon görüşmesi yapıp arkadaşlarımızı çağırdım olduğumuz yere kızlı erkekli. bi saat içinde masada 3 kız 3 erkek olmuştuk. hepimiz arkadaştık, günlük hayatıma devam edecektim.

ama asıl şimdi şaşırdığım bir şey vardı. arkadaşlarımızın gelişi sonrası birkaç saat geçmişti, geç oluyordu.
sarışının olduğumuz masaya sürekli baktığını, ben bakarken de arkadaşlarına döndüğünü fark etmiştim.
özellikle yakalıyordum onun o bakışlarını.
ve bu bana özgüven getirmişti.
demek ki sarışın fark etmişti onu sürekli seyrettiğimi ama çaktırmamıştı. bu ihtimali anlayan ben, olduğum arkadaş grubumla ilgilenmeye geri dönmüştüm

kontrol ediyorum ara sıra kızı, bakışmaya çok meyilliyiz. Kemale eğildim, ‘kanka’ dedim, ‘ilgiyi alakayı kesince hale yola geliyorlarmış’
‘noldu lan’ dedi anlamayınca durumu.
+ anlatıcam ben sana kanka
- söylesene oğlum
+ bi Saat sonra sarışınla tanışmış olucam
- has… ordan

bi arkadaşlarımla konuşuyorum, bi kıza bakıyorum. kızın da bakışları üzerimde, ‘belli oğlum kur yapıyor’ diye içimden telkin ediyorum kendimi. zaten birbirimizi görebileceğimiz yerlerde oturuyoruz, içkisini yudumlarken gözünü süzüyor, bazen suskunlaşıyor o sakinliğiyle deviriyor gözlerini.
konuşurken gülüyor, gülerken beni kontrol ediyor bakıyor muyum diye.
‘oğlum’ dedim, ‘sarışını görünce nevrin döndü. kesin yanında kim Varsa ben anlamadan istihbaratını alıyordu şu çocuk bakıyor mu ediyor mu diye’

düşündükçe kızlara dair yeni yeni ihtimaller üretip onların olası değerleriyle kararlar veriyordum.
bu kanılara hem kendi tecrübelerimden, hem kız arkadaşlarımın biz de yanlarındayken genel muhabbetlerinden, hem gözlemlerimden varmıştım. ve bütün aklıma gelen düşünceleri sarışınla olan durumumuza yapıştırıp hangisi uygunsa onu seçiyordum.
bu işimi kolaylaştıracaktı.
masalarına baktıkça küfür etmeye devam ediyorum ama tek kalsa diye.

sarışınla bakışırken heyecan bastı bir yandan,
sevinmeyle egomun yerine gelişindeki rahatlığın arasındayım
saat de ilerliyor içkiler devam derken, doğru zamanı kollamaya başladım resmen. bir ara kro duygularım kabardı. kıza bakarak hafifçe kadeh kaldırır gibi yapasım geldi.

daha önce bu yöntemi de denediğim olmuştu ama kıza bu şekilde sarkıntılık etmek istemiyordum.
saat 1e falan geliyordu ve biz Kemal’le oturuyorduk, arkadaşlarımız gitmişlerdi. daha doğrusu mekan değiştirmek istemişlerdi ama ben kalkmak istemediğim için Kemal biz buradayız size iyi eğlenceler diyerek geçiştirmişti.
yarım saat geçti geçmedi, onların da masalarındaki kızlar kalktılar. Kemal’le benim gibi kankasıyla kaldı. bu durum beni tamamen rahatlatmıştı.
istemese kalkıp giderdi- diye düşünüyordum
ki bu süre içinde, sarışın üzerine çok yakışan mavi elbisesiyle içki almak için bara doğru gelmeye başladı. oturdu sandalyeye, kankası görünmüyordu.
Kemal’e,

+ oğlum bu kız tek oturuyo
- hahaha dün ki herifler mi gelecek acaba
+ ne herifi abi tek oturuyo işte ben gidiyorum. gelirlerse de göndermem sarışınımı
- sana noluyo lan göndermezmiş hahaha

oturduğu yerden beni yine görebiliyor ama, masadaki kadar bakmıyordu.
barmenle konuşuyor bir iki falan derken ben gayet soğukkanlılıkla gidip oturdum yanındaki sandalyeye.
ve masasına giderken, nasıl konuşmaya gireceğimin, ne diyeceğimin, nasıl bağlayacağımın hesabını yapmıştım saniyeler içinde.
içki istedim, beklerken döndüm sarışına,

+merhaba
-merhaba
+ Serkan
- Bahar
diyerek tokalaştık
+ okul arkadaşımla tanışmak istedim, memnun oldum Bahar
- ben de memnun oldum ama ne demek istediğini anlamadım
+ xxx Üniversitesi, işletme bölümündeyim, seni geçen gün okulda gördüm de
- aa öyle mi, ben seni sadece burada görmüştüm birkaç kez, onun dışında okulda hiç gördüğümü hatırlamıyorum. hem hazırlıktayım daha alışamadım zaten
+ anladım, yardımcı olabilirim okula alışmanda
- bilmem ki, olabilir
+ seviyorsun sanırım bu mekanı
- aslında burayı ablam seviyor, ama ben de alıştım sık geldiğimizden

+ yanındaki kız ablan mı, arkadaşın sandım. göremedimde yüzünü, neyse iyi ki seviyormuş burayı, geliyorsun sen de..
- evet ablam. ama arkadaş gibiyiz
+ anladım, belli oluyor
+ seni tek yakalayabildiğime sevindim bu arada
- tek kalabildiğime sevindim ben de, başım şişiyor kalabalık içinde
+ ablan nerede bu arada
- buralardadır, telefonla konuşacaktı kapıya çıkacaktı
+ yerinde bi telefon görüşmesi olmuş..
- sen neden dönmüyorsun arkadaşının yanına
+ onun da bir arkadaşı gelecekti ama ekildi sanırım…
- yalnız kaldı dön istersen
+ merak etme seni burada bırakıp dönmeyeceğim, ağzımı arıyorsan..
- neden arayayım canım ağzını, senin için dedim ben
+ burada oturmayı yeğlerim
- nasıl istersen
+ Sesin çok hoşmuş biliyor musun
- teşekkür ederim

konuşmanın devamında, memnuniyetini görüyordum Bahar’ın.
ben de hiç şikayetçi değildim. konuşurken özellikle seçip söylediğim sarkıntı cümlelerinin hiçbirini terslemeyişi, hoşlandığının göstergesiydi benim için.
tanışma faslından sonraki adımlar çok daha güzel olacaktı. aynı okulda oluşumuz ekmeğime yağ sürülme deyiminin hayata geçirilmişiydi.

Kemal gitmişti, farkında olmamıştım kalktığının. ‘ayıp mı ettim acaba’ diye düşünsem de sonuçta durumu biliyordu ve şimdi dalga geçme sırası bendeydi.
sarışınla bir iki içki daha içecek kadar oturduk, konuştuk ama konu daha çok okulla ilgiliydi.

Bahar konuşuyordu, ben dinliyordum genelde.
gözlerine, dudaklarının kıvrımlarına odaklanıyordum. yüzünde çok hafif bi makyaj vardı. yakından daha kusursuz gözüküyordu teni.
ve çok enerjikti, eğlenmeyi seviyordu bu kız
daha da hoşuma gitmişti.
sesi gerçekten çok hoştu, naifliğiyle nazikliğiyle konuştukça konuşasım gelmişti

‘geç oldu, kalksak iyi olacak, ablama bakayım ben de gözükmüyor’ dedi

arkadaş masalarımızdan kalan hesaplar zaten halLEDilmişti, ben son hesaplarımızı da öderken o da ablasına bakınıyordu.

+ gitmiş mi
- gitmemiştir ama görünmüyor ya, kapıya çıkalım mı
kapıya çıktık. aradı ablasını, eve gitmiş kız. tam konuşmayı bilmiyorum ama hemen eve gitmesini istemiş olmalı ki Bahar hafif telaşlandı. neredesin niye gittin bana haber vermeden bi şey mi oldu gibi cümleleri sıralıyordu. kapattılar sonra.